23.12.07


Μια αφίσα των ιθαγενών δώρο, μέχρι να λήξει η περίοδος "αγρανάπαυσης" του ιστολογίου...

4.12.07

Μακεδονικού ανάλυση

[...]Γι’ αυτό και από το 1992 υποστηρίζαμε μια στάση που φαινόταν «δύσκολη», αλλά ήταν η μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα: Υποστηρίξαμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στην σοβινιστική υφαρπαγή του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας και συμμετείχαμε στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ενώ ταυτόχρονα επιθυμούσαμε να κλείσει το ταχύτερο δυνατό το ζήτημα. Προτείναμε τότε να δεχθούμε έναν συμβιβασμό, έστω και επαχθή για την ιστορία μας, με γεωγραφική αποδοχή και μόνο του όρου Μακεδονία –του τύπου Άνω Μακεδονία, ΓκόρναΜακεντόνια. Μια τέτοια πολιτική υποστηρίζαμε τότε θα επέτρεπε στην Ελλάδα να αναπτύξει δυναμικά μια βαλκανική πολιτική και θα όρθωνε στο εσωτερικό της Ευρώπης έναν βαλκανικό πόλο απέναντι στην Τουρκία.

Σήμερα νομίζουμε ότι έχει αποδειχτεί η ευθυκρισία μιας τέτοιας επιλογής, όπως ίσως και η εξαιρετική, πλέον, δυσκολία της να εφαρμοστεί, δεδομένου ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Γι’ αυτό και παράλληλα με την εθνομηδενιστική άποψη αναπτύσσεται και μία άλλη που θα την αποκαλούσαμε απλώς μηδενιστική. Μια άποψη η οποία υποστηρίζει πως μια και το παιγνίδι είναι χαμένο και πολύ σύντομα το ίδιο το «Συμβούλιο Ασφαλείας» ή η «Γενική Συνέλευση» του ΟΗΕ θα αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία», δεν έχει κανένα νόημα η διαπραγμάτευση και ο συμβιβασμός, διότι είμαστε «χαμένοι από χέρι». Κατά συνέπεια ας επιμείνουμε εμείς στη μη αναγνώριση και ας αφήσουμε τον υπόλοιπο κόσμο να λέει ότι θέλει. Και η μόνη «ελπίδα» μας είναι πως εν τέλει το «κρατίδιο» θα διαλυθεί αφ’ εαυτού και έτσι δεν συντρέχει λόγος για καμία υποχώρηση από μέρους μας.[...]



Απόσπασμα από το νέο Άρδην που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες.

Τί "μπουμπούκι"!

Θέλησε ο Καραμανλής να "λύσει" τον γόρδιο δεσμό των κολλεγίων; Έβαλε τον Χατζηδάκη να "επερωτήσει" την Ευρωπαϊκή επιτροπή (κάποιοι το είπαν και "ρουφιανέψει" αλλά δεν τους συμμερίζομαι...) με αποτέλεσμα μια νέα οδηγία και την δήθεν αδυναμία της κυβέρνησης να αντιταχθεί στις βουλές της. Άρα πάρτε μια αναγνώριση εργασιακών δικαιωμάτων των κολλεγιοπαίδων αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...

Θέλησε να λύσει τον γόρδιο δεσμό της Ολυμπιακής που το ίδιο το κοματικό κράτος τον δημιούργησε (*), τοποθετεί τον Χατζηδάκη υπουργό, ο οποίος το "συζήτησε" με τον αντίστοιχο επίτροπο (κάποιοι το είπαν και "ρουφιάνεψε" αλλά δεν τους συμμερίζομαι...) και να το κλείσιμο της Ολυμπιακής αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...

Όταν αλλάξει πόστο, οι ενδιαφερόμενοι και εμπλεκόμενοι καθ' οιονδήποτε τρόπο ας ετοιμασθούν! Είναι το παιδί για τις βρωμοδουλειές μέσω Ευρώπης.

Ο νεοφιλελεύθερος "μακελάρης"!

Ας του επιφυλάξουμε την τύχη της Μαριέττας!

(*) διορίζοντας τους ημετέρους, εκτοξεύοντας τους μισθούς και τα "δώρα" στα ύψη, χρησιμοποιώντας την για κοματικές μεταφορές και απαξιώνοντάς την προς όφελος ιδιωτών, κλέβοντας παράλληλα τις ασφαλιστικές εισφορές της ώστε να διαλύσει και τα ταμεία...

Η τελευταία πρόταση της κυβέρνησης για την επίλυση του ασφαλιστικού!



Εικονίζονται "νεαροί εργαζόμενοι" καθώς την επεξεργάζονται ενδελεχώς!

2.12.07

ΡΗΞΗ φ. 24

Κυκλοφορεί το 24ο φύλλο της εφημερίδας Ρήξη. Μερικούς από τους χαρακτηριστικούς τίτλους των θεμάτων της εφημερίδας, είναι οι εξής:

"Παγκράτι: η εθνική υποκρισία", "Φάκελος Ζωνιανά", "Η διάσκεψη για το περιβάλλον στο Μπαλί", "Η ερήμωση της ελληνικής περιφέρειας", "Οι εκλεκτικές συγγένειες αριστεράς και φιλελευθερισμού"

και πολλά, πολλά άλλα

1.12.07

Η ποίηση της ήττας και της παράδοσης;

Οι παλιότεροι θα θυμούνται την περιβόητη "ποίηση της ήττας" που έκανε θραύση στα πλαίσια της Αριστεράς, ιδιαίτερα στη δεκαετία του '50, και οι νεώτεροι θα έχουν διαβάσει γι' αυτήν. Την ποίηση που όχι απλώς "αποδεχόταν" την ήττα της Αριστεράς, μετά την μεγάλη δεκαετία 1940-1950, αλλά και δημιουργούσε και μια "αισθητική της ήττας". Ή "ήττα είναι ωραία". Σε αυτό το ρεύμα αντιστοιχούσε πολιτικά και η κίνηση των λεγόμενων "Ιταλών" στα πλαίσια της τότε ΕΔΑ με κύριο εκπρόσωπο τον Κύρκο -να ακολουθήσουμε τον δρόμο του ευρωκομουνισμού- και της ηγεσίας των Λαμπράκηδων με τον Μίκη Θεοδωράκη. Από τους γνωστότερους εκπροσώπους του ρεύματος και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και σήμερα προβεβλημένος διανοούμενος του εκσυγχρονιστικού στρατοπέδου και ένας από τους διανοούμενους που ανησυχεί για την επέκταση του... "υπερπατριωτισμού". Ωστόσο, υπήρχαν και "ποιητές της ήττας " που στην πραγματικότητα δεν ηττήθηκαν ποτέ.

Καθώς και άλλοι από το ίδιο στρατόπεδο, της Αριστεράς, που απέρριπταν την "αισθητική της ήττας". Και όχι μόνον ο πρόσφατα χαμένος Μιχάλης Κατσαρός με το "Κατά Σαδδουκαίων" αλλά και ένας άλλος σημαντικός ποιητής της μεταπολεμικής γενιάς, ο Θεσσαλονικιός Κλείτος Κύρου.

Έγραφε, ήδη το 1960, στις "Κραυγές της Νύχτας":

"Δεν καταυγάζεται πια η μορφή σας περάσατε στη δεύτερη σειρά εφεδρείας βλέπετε τα πράγματα εκ του ασφαλούς αποκτήσατε ύφος υπεροπτικό... Ο ιστορικός σας ρόλος φοβάμαι πως τέλειωσε. Τώρα προχωρείτε ολοένα στον κατευνασμό, στους ετήσιους ισολογισμούς εντρυφείτε, συναλλάσσεσθε φανερά με ανακτορικούς".*

Ε, λοιπόν όχι ακόμα, όλοι οι Έλληνες δεν έχουν χωνέψει την ήττα τους από την Τουρκία στον εξοντωτικό ψυχρό και θερμό πόλεμο που διεξάγει εναντίον μας ήδη από το 1955, όλοι οι Έλληνες δεν έχουν προσχωρήσει στην "ποίηση της παράδοσης", και την "τέχνη των ραγιάδων":


"Άλλοι τώρα διασχίζουν Τα πεζοδρόμια με καινούργια συνθήματα Άλλες φάλαγγες συμπαγείς τραγουδούν Εμβατήρια η αυλαία υψώνεται πάλι."* * Κλείτος Κύρου, Εν όλω, Συγκομιδή 1943-1997, Άγρα, Αθήνα 1997, σελ. 130.

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ όταν διαδηλώναμε το 1964 για το Βιετνάμ, τη διαδήλωση στην οποία αναφέρεται ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του, ο Θεοδωράκης και ο Κύρκος, όλη η κομματική ηγεσία της τότε Αριστεράς, ήθελε να διαγράψει την ηγεσία της ΕΦΕΕ γιατί δημιουργούσε προβλήματα στην... κυβέρνηση. Όταν το 1966, στην Πορεία Ειρήνης, τολμήσαμε να φωνάξουμε το Εξτρεμιστικό σύνθημα' "Έξω οι Αμερικάνοι - Έξω από το ΝΑΤΟ", απειληθήκαμε με διαγραφή.

Όταν το 1967 μιλούσαμε για τη δικτατορία που έρχεται ήμασταν... "προβοκάτορες". Το 1968 όσοι Έλληνες βρισκόμαστε στο Παρίσι και συμμετείχαμε στο τότε κίνημα, δεν είχαμε απέναντι μας μόνο τους Γκωλικούς αλλά και αρκετούς από τους "Παρισινούς διανοουμένους" μας που κατήγγελλαν τον εξτρεμισμό -ενώ σήμερα εμφανίζονται περίπου ως "παιδιά του Μάη"- και ο Βασιλικός συνυπέγραφε, από τότε, κείμενο... "διανοουμένων" για στήριξη του... στρατηγού Ντε Γκωλ. Όταν το 1973 έγινε το Πολυτεχνείο, προβοκάτσια το ανέβαζαν, προβοκάτσια το κατέβαζαν και όχι μόνον οι "κακοί" κνίτες, αλλά και ο κύριος Κύρκος με την παρέα του. Μετά την μεταπολίτευση κατήγγελλαν υστερικά και την παραμικρή εργατική κινητοποίηση ως ενδεχόμενη ή βέβαιη "προβοκάτσια" με αποκορύφωμα το "Καραμανλής ή τανκς" του Θεοδωράκη και την δικαιολόγηση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο από τον Κύρκο, διότι "την προκάλεσε η Χούντα".

Κι εμείς; Τότε "αναρχικοί" και "προβοκάτορες". Σήμερα "εθνικιστές". Βλέπετε, το όπλο των "λεπτεπίλεπτων" διανοουμένων μας ήταν πάντα η συκοφαντία. Όμως μείναμε "όπως μας γέννησε η μάνα μας Ισπανία" κι αυτό δεν μπορούν να το ανεχθούν οι διαπλεκόμενοι. "θα είμαι εδώ να σου θυμίζω τις μέρες τις παλιές". Θα είμαστε εδώ για να τραγουδάμε μαζί με άλλους εκατό χιλιάδες στο Σύνταγμα, το "Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ".


[Άρδην 18] Μάρτιος - Απρίλιος 1999

29.11.07

Το επιφαινόμενο!

Συζητάμε για το "όνομα"! Συζητάμε για τους "σημαιοφόρους"!

Και καλά κάνουμε.

Γιατί όμως είναι όλα αυτά σημαντικά; Μα διότι από κάτω κρύβεται αλυτρωτισμός, μειονοτικά κλπ.

Αν λοιπόν το όνομα είναι Δαρδανία και σημαιοφόροι γίνονται μόνο Αλβανοί αυτοδικαίως ή και ακριβώς τα αντίθετα...

...ΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ;

...ΤΑ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ;

Γι' αυτά τί σκεφτόμαστε να κάνουμε; Τί προτείνουμε; Τί θέλουμε;

Ούτε η εκκλησία, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΛΑΟΣ ούτε ο ΣΥΡΙΖα δεν έχω δεί να τοποθετούνται σ' αυτά!


Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι η Βουλγαρία είναι λιγώτερο διεκδικητική για την Θεσ/νίκη σε σχέση με την ΦΥΡΟΜΙΑ λόγω ονόματος και ότι οι Αλβανοί δεν είναι πλέον "επικίνδυνοι" γιατί οι μανάδες τους συνεχίζουν να είναι καθαρίστριες και αυτοί γίνονται πια σημαιοφόροι...


Είμαστε ως συνήθως μακριά νυχτωμένοι!

23.11.07

"Πράσινη" (Μακεδονική) σαλάτα...

Αποσπάσματα Μακεδονολογούντων "οικολόγων".

Ακολουθώντας το δόγμα ΣΥΡΙΖα, οι ντόπιοι Πράσινοι "καταδικάζουν" όλα τα "εγχώρια", χύνοντας κυριολεκτικά για τα πλέον βάρβαρα, οπισθοδρομικά, φασίζοντα "εκτός". Δωσ' τους Κεμάλ, Αττίλα, κομιτατζήδες και πάρ' τους την ψυχή! Πρόσφατο παράδειγμα:
[...]Για μας είναι δεδομένο ότι η ευρύτερη Μακεδονία έχει πολυεθνική ιστορία αιώνων και καμιά εθνότητα ή χώρα δεν είναι «πιο Μακεδόνες» (;;;;;;;;) από τις υπόλοιπες. Παράλληλα, όμως, κάθε χώρα και κάθε περιφέρεια έχει η ίδια τον τελικό λόγο για το όνομά της. Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης (;;;;;;;) να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη (;;;;;;;;) ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταδικάζουν τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό από όπου κι αν προέρχεται.(;;;;!!!!!) Η επιστροφή σε εθνοκεντρικές λογικές δεν αποτελεί ουσιαστική απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά δημιουργεί πρώτα από όλα πρόβλημα στις χώρες που την καλλιεργούν. Η ανοικτή κοινωνία που προωθούν, συνδέεται άρρηκτα με το σεβασμό και στις ιδιαίτερες ταυτότητες όλων. Γι’ αυτό πιστεύουν σε μια ανοικτή και πολυπολιτισμική κοινωνία και στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. [...]

Την ώρα που ο εθνικισμός ανοίγει χαρακώματα ανασφάλειας και μισαλλοδοξίας, οι Οικολόγοι Πράσινοι αγωνίζονται για έναν κόσμο με σταθερά (;) αλλά ανοικτά σύνορα (!), πολυμερή συνεργασία, αποκεντρωμένη οικονομία, με κέντρο την τοπική και περιφερειακή κλίμακα,(*) με ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης, ισχυρή προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.[...]

(*) Κορυφαία αττάκα! Είναι αυτό που λέμε κέντρο - απόκεντρο...!!!! Τοπικοπεριφερειακά! Τό κατούρημα... :-D



Έ μωρε καψεροί..., πόσο αυτοκαταστροφικοί είστε; Να πώ ότι δεν χαίρομαι! Ψέμματα θα είναι...

ΥΓ. Και από γραμματική - συντακτικό έχουμε "ψωνίσει" μου φαίνεται...

21.11.07

Ευρώ

Από αρχαιοτάτων χρόνων ενσωματώναμε ξένες λέξεις στην ελληνική γλώσσα. Η μέθοδος απλούστατη. Κοτσάρεις μιά ελληνική κατάληξη και αυτόματα η λέξη υπακούει στους ελληνικούς γραμματικούς κανόνες.

Έτσι κάπως εξελληνίσαμε το φράγκο (franc) και το χρησιμοποιούμε σε δεκάδες εκφράσεις μέχρι σήμερα.

Το ρημάδι το Ευρώ επιμένουμε να το αποκαλούμε απλώς Ευρώ (ίσως γιατί πλέον είναι πολλοί οι ξενόγλωσσοι στην Ελλάδα) και να το χρησιμοποιούμε άκλιτο όπως το Euro, ή να το κλίνουμε βαρβαριστί. Οι αρμόδιοι που αγωνίστηκαν τότε για την Ελληνική αναγραφή του ονόματος στο νόμισμα, ως μοναδική διαφορά προφανώς αντελλήφθησαν μόνο το αλφάβητο.

Ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος είχε πεί οτι οι ξένες λέξεις που χρησιμοποιούνται για πολύ καιρό υποχρεωτικά εξελληνίζονται και έφερνε για παράδειγμα το καζίνο (του καζίνου, τα καζίνα, των καζίνων). Η ειδοποιός διαφορά είναι οτι εδώ η κατάλληξη υπάρχει ήδη στα ελληνικά, οπότε είναι εύκολη η ενσωμάτωση.

Ότι δεν έκανε η πολιτεία μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, όπως το κάναμε πάντα. Παλιότερα βέβαια δεν υπήρχε τηλεόραση, οπότε ο προφορικός λόγος διαμορφωνόταν από τον κόσμο πιό εύκολα. Αν όμως είναι πολλοί στο κόλπο μπορεί να συμπληρώσουν την κρίσιμη μάζα που θα επηρεάσει την γλώσσα, με το ίδο ακριβώς τρόπο που κάποιες φορές η ιδιογλωσσία κοινωνικών μειονοτήτων, ενσωματώνεται μόνιμα στην γλώσσα μας.

Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να παίζω το εξής παιχνίδι. Χρησιμοποιώ στις συναλλαγές μου τον όρο Ευρώο(ν), που και εύηχος είναι και νόημα έχει εις την ελληνικήν. Αυτόματα μπορώ να χρησιμοποιώ τον όρο σε όλες τις πτώσεις και όλους τους αριθμούς. Για παράδειγμα λέω "Ορίστε δέκα Ευρώα" (αντί του ακλίτου Ευρώ ή του βαρβαρικού Ευρά).

Το ενθαρρυντικό είναι οτι δεν έχω εισπράξει καμμία άσχημη αντίδραση, πλήν ορισμένων βλεμάτων απορίας. Αντίθετα έχω εισπράξει μερικά ζεστά χαμόγελα και σκέφτομαι να συνεχίσω. Οποιος θέλει ακολουθεί.

20.11.07

Εκθέσεις ζωγραφικής!

Από την Νέα Εστία του 1927



Στο "πνεύμα" αυτό, 80 χρόνια αργότερα από την CITY PRESS του 2007..., να τί γράφουν κάποιοι "θολωμένοι" ανακοινώνοντας μια τέτοια έκθεση:

"ΣΥΝουσίες"

Σαράντα έξι ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες και φωτογράφοι συμμετέχουν με δημιουργίες τους στην έκθεση με τίτλο "ΣΥΝουσίες" [...]
Αποκλειστικός στόχος της έκθεσης [...] είναι η εκ νέου ευαισθητοποίηση (σσ!!!!!) - στη σημερινή τεχνοκρατική, καταναλωτική και αυτοματοποιημένη εποχή - απέναντι στη χαρά της ζωής, που αποτελεί την μοναδική δικλείδα ασφαλείας για την ψυχική μας ισορροπία, η οποία απειλείται άμεσα από τα δεινά της παγκοσμιοποίησης. (σσ !!!!!)
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ενεργοποιούν (σσ;;;;;;) έννοιες, συναισθήματα, εμπειρίες, και βιώματα, τα οποία έχει "ευνουχίσει" μέσα μας ο τεχνοκρατικός και απάνθρωπος τρόπος ζωής, για να τα αντικαταστήσει με συναισθήματα τρόμου - φόβου, εκατόμβες και ολοκαυτώματα ολόκληρων λαών, μαζικές καταστροφές της φύσης και του περιβάλλοντος. [...]

Πώς τα κατάφερε κι' έμπλεξε την παγκοσμιοποίηση, τις εκατόμβες των νεκρών και τις μαζικές καταστροφές της φύσης με την ενεργοποίηση των συνουσιαστικών επιθυμιών του λαού, είναι εκπληκτικό! Για να καταλάβετε, έτσι και δεν σου κάνει "κου-κου" λόγω των προαναφερομένων (θα το χρησιμοποιώ ως δικαιολογία στο μέλλον...), πάς στην έκθεση, "ενεργοποιείσαι" και φεύγεις ντούρος!!!! Σου έρχεται να τους γ...σεις όλους!

Σελώστε τ' άλογα να πάμε σύντροφοι!

Ίσοι και πιο ίσοι - χωρίς σχόλια.

Παράδειγμα:

Κατηγορίες πρωτοετών φοιτητών ακαδημαϊκού έτους 2007-2008 του τμήματος Πολ. μηχ/κών ΕΜΠ.

  • 137 (κανονικοί)
  • 7 (10% των κανονικών - από μαθηματικά σκίζουν στο ΕΜΠ - άνευ εξετάσεων!, και αγνώστου προελεύσεως!)
  • 8 (Κύπριοι στρατευμένοι - παλιοί)
  • 12 (Κύπριοι απόφοιτοι 07-08)
  • 2 (αλλοεθνείς υπότροφοι ΥΠΕΞ!)
  • 2 (άλλοι αλλοδαποί σε ποσοστό ο,5 % - αν ήξεραν μαθηματικά θα ήταν <1)>
  • 9 (τέκνα Ελλήνων εξωτερικού)
  • 6 (κατηγορία 3% - αν ήξεραν μαθηματικά θα ήταν 4 άτομα... - και σοβαρές παθήσεις)
  • 5 (αθλητές)
Δηλαδή 51 στους 137 (37,23%) "μπαίνουν αλλιώς" εδώ. Στο Αθήνησι! Βάλτε και τις ορδές των σπουδαστών κολεγίων και των "φοιτητών" στα μπουρδέλα του εξωτερικού... και βγάλτε τα συμπεράσματά σας!

Το στόρυ παλιό και χιλιοειπωμένο! Αλλά καλόν να το θυμόμαστε αραιά και πού.

Προσωπικά συμμετείχα στις εξετάσεις (προ αμνημονεύτων), "μπήκαμε" 200 στο Μαθηματικό Αθήνας και στο 2ο έτος είμασταν ζωή να έχουμε 450 άτομα! Φυσικά ενώ μέχρι τότε έβγαζες την σχολή και διοριζόσουν (άλλωστε το νόημα της κρατικά προσφερόμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι να σπουδάζει με τα λεφτά του φορολογούμενου όσους χρειάζονται...) μόλις αποφοίτησα η "σειρά" μου ήταν 4.500! Δηλαδή με 200 διορισμούς τον χρόνο, κάπου 25 χρόνια αναμονής...


Ήρθε η ώρα του Καπογιώργη!;

Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν υπάρχει πια επετηρίδα...

18.11.07

Κυκλοφορεί το 23ο φύλλο της Ρήξης

με άρθρα για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη, το Πα.Σο.Κ., αναλύσεις για τα διεθνή θέματα- με μία ιδιαίτερη αναφορά στην Λατινική Αμερική- αλλά και αναφορά σε οικολογικά ζητήματα, όπως αυτό του Ασωπού.


ΠΑΣΟΚΕΙΑ ΕΚΛΟΓΗ - ΠΑΣΟΚΕΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Την Κυριακή το βράδυ και τη Δευτέρα το πρωί μαθαίναμε πως ο Γιώργος εκλέχτηκε πανηγυρικά από 930 χιλιάδες ψηφοφόρους με 60% των ψήφων, ενώ ο μεγάλος αντίπαλός του «Μπένι» έπαιρνε μόλις 34,5%. Και τι δεν είπαν και έγραψαν οι κονδυλοφόροι υπηρεσίας, ακόμα και όσοι ήταν εναντίον του Γιωργάκη και τον καθύβριζαν μόλις πριν μερικές μέρες. Διότι πλέον έπρεπε να συνταχθούν με το κόμμα τους ή εν γένει με το ρεύμα της εξουσίας: «Συντριπτικό ποσοστό», «επανεπιβεβαίωση της λαϊκής εντολής», «ο Γιώργος κατήγαγε περιφανή νίκη», και άλλα πολλά. Την Τετάρτη το βράδυ, «επιτέλους», έγιναν γνωστά και τα «τελικά αποτελέσματα», μετά από δυόμισι ημερών μαγείρεμα: Ψήφισαν 760 χιλιάδες άτομα και ο Γιώργος πήρε 55,9%, ο Βενιζέλος 38,5% και ο Σκανδαλίδης τα υπόλοιπα. Όπως καταλαβαίνουμε, ούτε η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη, ούτε η νίκη του Γιωργάκη τόσο συντριπτική, παρότι είχε και όλον τον κομματικό μηχανισμό μαζί του. Επιπλέον δε, ο γραμματέας του ΕΣ Νίκος Αθανασάκης δήλωσε πως μπορεί να υπάρξουν «μερικές εκατοντάδες περιπτώσεις διπλοψηφιών», ενώ βοά η χώρα για τις χιλιάδες διπλοψηφίες που έγιναν.

Αν λοιπόν αυτή τη φορά ψήφισαν και διπλοψήφισαν 760.000, πόσοι ήταν άραγε εκείνοι που είχαν ψηφίσει τον Γιωργάκη το 2004, 300 χιλιάδες; Κάπου τόσο, αναφέρουν οι πιο αξιόπιστες πηγές. Και παρακολουθήσαμε όλες αυτές τις εβδομάδες ανερυθρίαστα και ατάραχα τα «στελέχη» του ΠΑΣΟΚ να ακούν τις λοιδορίες των δημοσιογράφων για την εξαπάτηση του κόσμου σχετικά με τον αριθμό των ψηφισάντων το 2004. Τους αποκαλούσαν κοινούς πλαστογράφους και απατεώνες, αλλά το αυτί τους δεν ίδρωνε, όπως δεν ίδρωσε όταν η Βάσω τούς αποκάλεσε κλέφτες.

Εδώ το κόμμα τους έκλεψε τα όνειρα και τις εξαγγελίες γενεών και τα εξαργύρωσε σε βίλες και πισίνες, τώρα «θα κωλώσουν» για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους; Πασόκεια πράγματα, πασόκεια εκλογή, πασόκεια αλήθεια.



Τη Δεύτερα 19 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη (ανοιχτή σε όλους) συνάντηση των σεμιναρίων που διοργανώνει το περιοδικό Άρδην. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του περιοδικού στις 7:30 μ.μ., (Θεμιστοκλέους 37) με θέμα: Αναρχισμός, Σοσιαλισμός και εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, από τον Στ. Καλλέργη ως τον Πλ. Δρακούλη.

14.11.07

Αλλαγή χωρίς ρεβανσισμούς στο ΠΑΣΟΚ



Για του λόγου το αληθές διακρίνεται καθαρά ο Βενιζέλος προσερχόμενος στη Χαριλάου Τρικούπη μετά τις εκλογές...

13.11.07

Τρομοκρατημένη ανασκουμπώνεται η Κυβέρνηση...

...μετά την νίκη του Γιώργου!

10.11.07

Ψηφίστε άφοβα Πασόκοι! Δεν τα πιστεύει αυτά που λέει...

Αυτά που δεν λέει πιστεύει, τα οποία και περιγράφει τόσο εύγλωττα ο Στάθης!
Διερευνώ, όμως ποιός "ρηξικός" του έγραψε την ομιλία! :-D

....

Προτεραιότητά μας είναι, όμως, και ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητάς μας, το περιεχόμενο της αντιπροσωπευτικότητάς μας, ο ορισμός του κοινωνικού μετώπου των δυνάμεων που εκπροσωπούμε, η επιβεβαίωση της αντιπαλότητάς μας, με όσους εκπροσωπούν τα μεγάλα συμφέροντα και διαχειρίζονται τις επιδιώξεις τους. Με όσους συμβιβάζονται με τον παρασιτισμό και στεγάζουν, πολιτικά, τους αεριτζήδες του ελληνικού κεφαλαίου.
.....

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο θεμελιακός διαχωρισμός είναι αυτός που ξεχωρίζει τα τμήματα της κοινωνίας που δρουν παραγωγικά, από τα τμήματα της κοινωνίας που ζουν παρασιτικά.
Τα πρώτα, παράγουν πλούτο, δημιουργούν ευκαιρίες, διατηρούν τη δυναμικότητα της χώρας στον διεθνή ορίζοντα. Τα δεύτερα, απολαμβάνουν τα προνόμια μιας ασυλίας, μιας ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας και μιας πολιτικής προστασίας, που συγκεντρώνει εξουσίες και ισοπεδώνει τις ιδεολογικές διαφορές. Καθηλώνει τις πολιτικές εξελίξεις, στο αδιέξοδο του αξιώματος, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Εμείς ξέρουμε, ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι η προοπτική της συμμαχίας μας, με τους παραγωγικούς και τους δημιουργικούς, τους αδύνατους και τους αποκλεισμένους. Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι ειδικοί, οι τεχνικοί, οι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, που εμπλουτίζουν την Ελλάδα με νέες τεχνολογίες, με καινούργια οργάνωση της εργασίας, με πολιτισμό και παραγωγικότητα.

Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι αγρότες, οι μικροί επιχειρηματίες, οι εργάτες και οι υπάλληλοι στα μεγάλα εργοστάσια, στους νέους τομείς υπηρεσιών. Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι επιστήμονες, που ανοίγουν νέους δρόμους και προετοιμάζουν το μέλλον.


....

Είναι οι δυναμικές και ταλαντούχες νέες γενιές της χώρας. Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε το πελατειακό κράτος, την αδικία της αγοράς, τη λογική της τοκογλυφίας των Τραπεζών, ώστε να στηριχθούν οι γενιές αυτές. Σε αυτές, οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα να αναπνεύσουν και να δραστηριοποιηθούν. σε ένα δημοκρατικό, ορθολογικό και αποτελεσματικό πλαίσιο.

Φροντίδα μας, είναι να μην αφήσουμε να καταστραφούν ή να χειραγωγηθούν από τις δυνάμεις του παρασιτισμού και του αεριτζίδικου κέρδους.

....

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ο κύκλος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η νέα μας αρχή πρέπει να γίνει και η θεμελίωση μια νέας εποχής για την Ελλάδα και, μαζί, πρέπει να τελειώσει ένα πολιτικό σύστημα, που αναπαράγει πελατειακές σχέσεις, εφαρμόζει γραφειοκρατικές μεθόδους, επιβάλλει κομματικές μικροσκοπιμότητες. Μαζί του, πρέπει να τελειώσει ένα μοντέλο ανάπτυξης που καταστρέφει το περιβάλλον, εξουθενώνει τους ανθρώπους, στεγνώνει τις ψυχές τους, σκοτεινιάζει τους ορίζοντές τους. Δεν αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Δεν αναδεικνύει το φυσικό της κάλλος. Δεν αξιοποιεί την πολιτισμική μας κληρονομιά. Η κατάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής, είναι η προϋπόθεση, που ανοίγει πλατιά τη λεωφόρο για την έκφραση και την υπεράσπιση των κοινωνικών συμφερόντων και των εθνικών μας προοπτικών, διότι μόνον η αυτόνομη πολιτική μπορεί να υπηρετεί θεμελιώδεις αξίες. Την αξία της ελευθερίας. Να μπορούμε να αρχίζουμε, κάθε φορά, με νέο κουράγιο και αισιοδοξία για τη ζωή. Την αξία της δικαιοσύνης και της ίσης μεταχείρισης, με ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, καλές υπηρεσίες σε υγεία, σε παιδεία, σε πρόνοια.

7.11.07

Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας!



Είναι το πλάσμα της θάλασσας ο Διαμαντής!

Εντελώς ανεξήγητα, μου φέρνει συνειρμικά στο νού τα αναμενόμενα κέρδη από τις προσπάθειες της ΥΠΕΞ μας για τη χώρα...

Ανησυχώ για την υγεία μου!

5.11.07

Γελάει κι' ο Θεός με τα χάλια ...

της εξωτερικής μας πολιτικής...


4.11.07

Υπάρχουν εσωτερικά σύνορα στην Ευρώπη;

Μπορούν οι Λαρισαίοι να απελαύνουν Βολιώτες και οι Αγρινιώτες τους Μεσολογγίτες;

Φαίνεται ότι μπορούν όπως μάθαμε προ ημερών!

ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ ΤΗ στάση της απέναντι στους μετανάστες η ιταλική κυβέρνηση, καθώς με προεδρικό διάταγμα επιτρέπει στην αστυνομία να απελαύνει πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους οποίους θεωρεί ότι αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία.

Και σήμερα απέλασε τους πρώτους Ρουμάνους! Ευρωπαίους πολίτες από την Ευρώπη (Ιταλία) στην Ευρώπη (Ρουμανία)! Αλλά αυτό είναι

ΕΚΤΟΠΙΣΗ!

Πάνε οι ελεύθερες διακινήσεις προσώπων και αγαθών, πάει η παγκοσμιοποίηση! Αρκούσε ένας βιασμός Ιταλίδος τινός 47 ετών! Γι' αυτό σου λέω νεοφιλελεύθερε "πολυπολιτισμικέ" μου.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΘΗΚΕΣ

Μόνη λύση για την Ευρώπη η
Συνομοσπονδία.

Ας πιέσουμε γι' αυτό όσο είναι νωρίς...

(Υπάρχει μήπως κίνδυνος να απελάσουν οι Παοκτζήδες απ' τη Θεσσαλονίκη τους ...χαμουτζήδες; :-D )

"Κερδίζουμε" στην ενημέρωση....

Καταχώριση στην εφημερίδα του Κογκρέσου ψηφίσματος για ΠΓΔΜ

Ολοσέλιδη καταχώριση, με την οποία εκφράζεται υποστήριξη σε ψήφισμα που καλεί την ΠΓΔΜ να σταματήσει την χρήση προπαγανδιστικών μέσων που συνιστούν εχθρικές ενέργειες κατά της Ελλάδας παραβιάζοντας την ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ ΠΓΔΜ και Ελλάδας και να συνεργαστεί με τον OHE και την Ελλάδα για την επίτευξη των μακροχρόνιων πολιτικών στόχων του ΟΗΕ και των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά στην εξεύρεση αμοιβαίως αποδεκτού ονόματος για την ΠΓΔΜ, δημοσιεύεται στην εφημερίδα του Κογκρέσου The Hill. Το ψήφισμα κατατέθηκε απο τον Πρόεδρο της Υποεπιτροπής Ευρώπης της Βουλής, Ρόμπερτ Γουέξλερ, και το μέλος της επιτροπής βουλευτή Ελτον Γκάλεγκλι και υπογράφεται απο 77 βουλευτές.

Στην καταχώριση της Εθνικής Συντονιστικής Προσπάθειας των Ελλήνων (National Coordinated Effort of Hellenes) αναφέρεται ότι στις 25 Σεπτεμβρίου αξιωματούχοι της ΠΓΔΜ αγνόησαν το ψήφισμα 817 (1993) του ΣΑ του ΟΗΕ, σύμφωνα με το οποίο η ΠΓΔΜ θα πρέπει να αναφέρεται στον ΟΗΕ ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Προστίθεται, δε, ότι το γεγονός αυτό δικαιολογεί τη θέση της Ελλάδας ότι είναι αδύνατη η είσοδος της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αν δεν εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα της ονομασίας.

Σημειώνεται ότι στη Γερουσία αντίστοιχο ψήφισμα κατέθεσε ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ το οποίο προσυπογράφεται από τον Πρόεδρο της Υποεπιτροπής Ευρώπης της Γερουσίας και προεδρικό υποψήφιο,γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα.

3.11.07

Χαβαλέδες!

Στρατούλης του ΣΥΡΙΖα(*) (3-11 πρωΐ στο MEGA):

"Ποιό σοβαρό πολιτικό κόμμα θα υποκινούσε μαθητικές καταλήψεις;"


ΕΛΑ ΜΟΥ ΝΤΕ!


Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ προς Στρατούλη του ΣΥΡΙΖα λίγα λεπτά μετά:
"Πείτε μου μια χώρα που γίνονται μαθητικές καταλήψεις..."

(Άλλαξε στη προ ημερών φράση του Στρατούλη και άλλων "αξιόλογων" ανθρώπων, τη λέξη παρελάσεις με την λέξη καταλήψεις)


(*) το α μικρό και με επιφύλαξη!

2.11.07

Ακαταδίωκτο!!!

Διαβάζουμε:

Ο κ. Δόλγερας εξέφρασε την αντίθεσή του στη χρήση περιστασιακών αξιολογητών εκ μέρους του ΑΣΕΠ, καθως και στις «υπερεξουσίες» και τη νομική προστασία που εξασφαλίζουν ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και το Σώμα Επιθεωρητών. Επίσης υπήρξε αντίθετος και για το «ακαταδίωκτο» που θεσπίζεται για τα μέλη των θεσμικά κατοχυρωμένων ανεξαρτήτων Αρχών.


ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ!...

Μετά οι δεξιές αλλά και αριστερές "παρεκκλίσεις" είναι κατακριτέες...

"Ουαί υμίν φαρισαίοι υποκριταί"

Μια και συζητάμε για Μακεδονική ταυτότητα...




Η ταυτότητα την εποχή της παγκοσμιοποίησης

του M. Castels

μετάφραση Δημήτρης Λιβαδάς

[Άρδην 13] Απρ-Μάϊος '98


Η επανεμφάνιση των ταυτοτήτων σαν βασικές αρχές της προσωπικής ζωής και της κοινωνικής κινητοποίησης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, του Ίντερνετ και των Μ.Μ.Ε. είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της εποχής μας. Από την μια άκρη του πλανήτη ως την άλλη, ενώ ενοποιούνται οι αγορές κεφαλαίων και ομογενοποιούνται οι συμπεριφορές μιας μικρής κοσμοπολίτικης ελίτ, οι άνθρωποι διεκδικούν όλο και πιο σθεναρά τις ιστορικές, εδαφικές, πολιτιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ρίζες τους. Τα κοινωνικά κινήματα που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση είναι, βασικά, κινήματα βασισμένα πάνω στην ταυτότητα. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, είτε αυτός είναι χριστιανικός, μουσουλμανικός, ινδουιστικός, εβραϊκός ή ακόμα βουδιστικός, είναι ίσως η πιο σημαντική μορφή κοινωνικής αμφισβήτησης εναντίον της ενιαίας σκέψης, από τον αριθμό των ατόμων που κινητοποιεί, την επιρροή του μέσα στην κοινωνία και τη ριζοσπαστικότητα των θέσεων του. Ο εθνικισμός, η περιφερικότητα, ο τοπικισμός, ο εθνοτισμός συνιστούν και αυτά με τη σειρά τους, χαρακώματα, μέσα από τα οποία οι άνθρωποι επαναεπιβεβαιώνουν την αυτονομία τους και προσπαθούν να προασπίσουν την υπόστασή τους.

Αν θέλουμε να μάθουμε να αποκρυπτογραφούμε τον καινούριο κοινωνικοπολιτικό κόσμο του τέλους αυτής της χιλιετηρίδας, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με ανοιχτό πνεύμα και να καταλάβουμε ότι οι γλώσσες της ταυτότητας μπορούν να εκφέρονται με ιδιώματα που μας αρέσουν (τουλάχιστον σε μένα), όπως στην περίπτωση του απελευθερωτικού κινήματος των Ινδιάνων του Τσιάπας, ή με ιδιώματα που μας προκαλούν απέχθεια (τουλάχιστον σε μένα), όπως στην περίπτωση των παραστρατιωτικών ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βλέποντάς το από την Ευρώπη, μας φαίνεται παράξενο που αυτές οι ομάδες, που αριθμούν δεκάδες χιλιάδες μαχητές εξοπλισμένους με πολεμικό υλικό, ξεσηκώνονται, στο όνομα ενός αμερικάνικου έθνους περιχαρακωμένου μέσα στις τοπικές κοινότητες, εναντίον της παγκοσμιοποίησης που κομίζει η Ουάσινγκτον, οι πολυεθνικές, τα Ηνωμένα Έθνη. Ο βασικός τους εχθρός είναι, στην πράξη, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και είναι αυτή που αποτελεί τον στόχο των επικρίσεών τους και των ένοπλων επιθέσεών τους.

Όποιος θέλει να κατανοήσει την πολιτική σήμερα οφείλει αφετηριακά να ενσκήψει όχι πάνω στην οικονομία ή την γεωπολιτική, αλλά πάνω στην θρησκευτική, εθνική, τοπική και εθνοτική ταυτότητα της κάθε κοινωνίας.

Στην Ισπανία, η άνοδος του εθνικισμού της αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές της Γαλικίας το περασμένο Φθινόπωρο σηματοδοτεί το τέλος της ηγεμονίας των συγκεντρωτικών απόψεων. Η Καταλονία και η χώρα των Βάσκων επιβεβαιώθηκαν ως «εθνικότητες» πλήρως αναγνωρισμένες από το Σύνταγμα. Ο εθνικισμός της Γαλικίας ενισχύεται. Τα Κανάρια νησιά θα μπορούσαν να γνωρίσουν μια παρόμοια εξέλιξη, όπως ακριβώς, με τρόπο διαφορετικό και ιδιαίτερο και οι άλλες περιοχές της Ισπανίας. Η ενίσχυση της πολιτισμικής και εδαφικής έκφανσης της κοινωνικής και πολιτικής δυναμικής, είναι μια αμετάκλητη διαδικασία, η οποία θα συνεχιστεί σε πείσμα της αντίθεσης μηχανισμών ή θεσμών. Την στιγμή που όλος ο κόσμος ανησυχεί βλέποντας να επανεμφανίζεται το θεμελιώδες πρόβλημα της Ισπανίας (δηλαδή: πάνω σε ποιες βάσεις διαπολιτισμικής και διεθνούς συνύπαρξης οικοδομεί την ύπαρξή της;), φαίνεται χρήσιμο να αναλογιστούμε πάνω στο γιατί και το πώς αυτής της (ανα)γέννησης των συλλογικών ταυτοτήτων, πάνω και κάτω από τα κράτη-έθνη κληρονομιά του παρελθόντος. Και αν πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, γιατί λοιπόν εμφανίζεται τώρα;

Ο Θεός μου, ο πολιτισμός μου, το έθνος μου, η εθνότητά μου, η πόλη μου, η συνοικία μου, είτε αυτό αρέσει είτε όχι!

Πρώτη απάντηση: η οικοδόμηση της ζωής, των θεσμών και της πολιτικής γύρω από συλλογικές πολιτιστικές ταυτότητες αποτελεί ιστορικά τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Η εξαίρεση, στην πραγματικότητα, είναι οι κοινωνίες που δημιουργήθησαν με βάση τα έθνη-κράτη τα οποία αναδύθηκαν χάρις στον καπιταλισμό και τον κρατισμό της βιομηχανικής εποχής και τα οποία επεκτάθηκαν σε όλο τον πλανήτη μέσα από την αποικιοκρατική τους έκφραση.

Ο φιλελευθερισμός όπως και ο μαρξισμός, κυρίαρχες ιδεολογίες του αιώνα, διακατέχονταν (και διακατέχονται ακόμα) από φρίκη για την παράδοση, τη θρησκεία, τις ιστορικές και εδαφικές ρίζες. Προσδοκούσαν να τις διαλύσουν και να ομογενοποιήσουν την ανθρωπότητα για να χτίσουν ένα κόσμο πολιτών ή προλετάριων χωρίς σύνορα. Έναν κόσμο οργανωμένο από την αγορά και τον ορθό λόγο, για τον φιλελεύθερο καπιταλισμό· από το κράτος και την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, για το μαρξισμό. Η γαλλική Επανάσταση ισοπέδωσε τις λαϊκές κουλτούρες, θρησκευτικές και εθνικές που υπήρχαν επί γαλλικού εδάφους. Το ναπολεόντειο κράτος και το κοσμικό σχολείο του Ζυλ Φερρύ, έκαναν τα υπόλοιπα. Όσο για τον επιστημονικό σοσιαλισμό, ο Μαξίμ Γκόρκι, ο κατεξοχήν μπολσεβίκος διανοούμενος, είπε το 1922 αυτό που όλος ο κόσμος σκεφτόταν χαμηλοφώνως: «Ο ρωσικός λαός των πόλεων και των χωριών, ζώα ημιάγρια και ηλίθια, που σου προκαλούν σχεδόν τρόμο, θα πεθάνει για να μπορέσει να αναδυθεί μια καινούρια ανθρώπινη φυλή.» Ο Στάλιν, που ήταν Γεωργιανός, θα προσπαθήσει να θεραπεύσει το πρόβλημα χτίζοντας ένα φαινομενικά ομοσπονδιακό κράτος. Στην πραγματικότητα, δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να οξύνει την κατάσταση. Είναι τα εθνικιστικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που καθοδηγήθηκε από τον Γέλτσιν στην Ρωσία κατά την διάρκεια της περεστρόικας, που προκάλεσαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Μπορούμε να πούμε ότι οι εθνικισμοί και τα άλλα ταυτοτικά ρεύματα επανεμφανίστηκαν χάρις στην ιστορική παρακμή των μεγάλων πολιτικο-ιδεολογικών κατασκευών αυτού του αιώνα. Από τη μια μεριά, ο κρατισμός αποσυντέθηκε, στην σοβιετική του εκδοχή, αλλά επίσης και στα κράτη που βγήκαν μέσα από εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, σ’ ένα μεγάλο μέρος του «τρίτου κόσμου». Έτσι, μπορούμε να δείξουμε ότι ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός αποτελεί μία αντίδραση στην οικονομική και πολιτική αποτυχία του αραβικού εθνικισμού.

Από την άλλη μεριά, στον δυτικό κόσμο, με την υπερκέραση του έθνους -κράτους από τον καινούριο παγκόσμιο καπιταλισμό και τις καινούριες παγκοσμιοποιημένες επικοινωνιακές τεχνολογίες, οι εργάτες βρίσκονται στερημένοι από κάθε όργανο κοινωνικού ελέγχου και οι πολίτες από εκπροσώπησή στα βασικά κέντρα αποφάσεων. Και γι’ αυτό βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κίνημα αναδίπλωσης στις θεμελιώδεις αξίες, αδιαπραγμάτευτες και αδιάλυτες μέσα στις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων και πληροφοριών. Ο Θεός μου, ο πολιτισμός μου, το έθνος μου, η εθνότητά μου, η πόλη μου, η συνοικία μου, υπάρχουν είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Οχυρωμένοι σε αυτά τα χαρακώματα των ταυτοτήτων, που καθησυχάζουν και προσφέρουν λίγη ανθρώπινη ζεστασιά (μα και που, προφανώς, καταπιέζουν), μπορούμε να ξαναοργανώσουμε τη ζωή και να βρούμε καινούρια σχήματα σχέσεων με αυτό τον κόσμο ο οποίος έγινε ξαφνικά ανεξέλεγκτος και απρόβλεπτος. Μερικοί θα δυσαρεστηθούν, και θα δουν σ’ αυτό μια επιστροφή στην πρωτόγονη κοινωνία, μία μορφή φυλετοποίησης. Αλλά τα γεγονότα είναι αδιάψευστα.

Πέρασαν οι εποχές κατά τις οποίες οι τάξεις, οι πολίτες, τα Κράτη, ή ενότητες ακόμα πιο αφηρημένες, όπως οι καθολικοί στόχοι, αποτελούσαν τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζονταν η κοινωνία. Στην εποχή της πληροφορίας οι άνθρωποι οικοδομούν αυτό που είναι και αυτό που αισθάνονται ξεκινώντας από την εμπειρία τους και τους πολιτιστικούς τους κώδικες. Ορισμένοι είναι αιώνιοι όπως ο Θεός. Άλλοι ιστορικοί, όπως το έθνος, γεωγραφικοί όπως το έδαφος (η περιοχή), βιολογικο-ιστορικοί, όπως η γυναικεία ταυτότητα, προσωπικοί όπως η ομοφυλοφιλία, επιλέξιμοι όπως είναι εκείνη των οικολόγων, το να ζεις σε αρμονία με τη φύση και τις μελλοντικές γενεές. Εκκινώντας από αυτές τις ταυτότητες μπορεί κανείς να ανασυγκροτήσει την πολιτική ταυτότητα, τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων και την παγκόσμια αλληλεγγύη με το είδος μας και τον πλανήτη. Αλλά έχοντας ως αφετηρία, συγκεκριμένες κουλτούρες και συγκεκριμένα άτομα. Βέβαια οι ταυτότητες που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους μπορούν να εκφυλιστούν σε φυλές μέσα στις οποίες παροξύνονται, υπό μορφή φονταμενταλισμού, πιθανές εστίες ολοκληρωτισμού και τρομοκρατίας. Το να δημιουργήσουμε γέφυρες ανάμεσα στις ταυτότητες, να διευκολύνουμε την συμβίωσή τους στο πλαίσιο πολυπολιτισμικών θεσμών όπου τα άτομα και οι συλλογικότητες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, να ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συγκροτηθεί η δημοκρατία την εποχή της πληροφορίας. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε έναν κόσμο που συγκροτείται από ταυτοποιητικές φυλές και από παγκόσμιες αγορές, εφοδιασμένο με πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς απογυμνωμένους από ισχύ και κενούς νοήματος. Ίσως όμως μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη ομοσπονδία ιστορικών πολιτισμών που θα κατεύθυναν τα παγκόσμια ρεύματα των αγαθών και της πληροφορίας μέσα από δίκτυα διεθνικών δημοκρατικών θεσμών. Εμείς θα οικοδομήσουμε το μέλλον. Υπό τον όρο ότι δεν θα ξεχάσουμε πως το «εμείς» είναι πρώτου προσώπου και στον πληθυντικό.

30.10.07

Συνταγή για .... κλοπή!

Όλους μας απασχολεί η κλοπή του εθνικού αλλά και ατομικού εισοδήματος που γίνεται λόγω υπερβολικής και εν πολλοίς αναίτιας συνταγογράφησης. Δεν φανταζόμουνα όμως ούτε τα μεγέθη αλλά ούτε και την ύπαρξη απαγορευτικού νομικού πλαισίου εδώ και χρόνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο (που τόσο λατρεύουν οι θιασώτες της ανεξέλεχτης αγοράς...)!

Ο ΕΡΜΙΠΠΟΣ τα περιγράφει όλα αυτά λεπτομερώς και τα μεταφέρω εδώ για να ενισχυθει η πρότασή του. Ακόμα κι' αν κάποιος έχει τις όποιες επιφυλάξεις, είμαι βέβαιος ότι συμφωνεί με το σύνολο της παρουσίασης! Γιατί η κλοπή γίνεται αναντίρρητα! Κάποιος τις πληρώνει τις γκλαμουριές! Ας στείλουμε ένα μήνυμα λοιπόν!


Είναι Πολιτική η Ευθύνη να σταματήσουν οι παρανομίες και οι δωροδοκίες στο ΕΣΥ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Ας το απαιτήσουμε σήμερα!

Την στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, μερικές εκατοντάδες ελλήνων γιατρών "ξεκουράζονται" οικογενειακώς σε πολυτελείς ορεινούς ξενώνες, επιβιβάζονται σε αεροπλάνα με προορισμό μακρινά μέρη του κόσμου ή καταλύουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία. Ακόμη, κάποιοι από αυτούς ανανεώνουν την επίπλωση των γραφείων τους ή παραλαμβάνουν τα νέα τους κλιματιστικά και τα καινούργια τους υπερσύγχρονα laptop.


Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ευχάριστων δραστηριοτήτων είναι ότι το, υψηλό συνήθως, κόστος τους πληρώνεται στο σύνολό του από τις πέρα από κάθε φαντασία γενναιόδωρες φαρμακευτικές εταιρείες και τις εταιρείες εμπορίας ιατρικού εξοπλισμού. Όταν οι γιατροί επιστρέψουν στα νοσοκομεία ή στα ιδιωτικά τους ιατρεία θα φροντίσουν ασφαλώς να αποζημιώσουν στο πολλαπλάσιο τους γενναιόδωρους χορηγούς τους. Πως;


Μα με την συνταγογράφηση τεράστιων ποσοτήτων ακριβών, άχρηστων και δυνητικά επικίνδυνων για τους αρρώστους φαρμάκων. Με την πραγματοποίηση περιττών εξετάσεων που έχουν ως μόνο σκοπό την ακόμη μεγαλύτερη κατανάλωση υλικών. Με την διενέργεια επιβαρυντικών χειρουργικών επεμβάσεων, που γίνονται χωρίς ένδειξη και σε ασθενείς που δεν τις έχουν ανάγκη, με μόνη επιδίωξη την αύξηση της κατανάλωσης των βηματοδοτών, των ορθοπεδικών υλικών και των κάθε άλλου είδους πανάκριβων προϊόντων της ιατρικής βιομηχανίας.


Το τεράστιο αυτό ζήτημα με την κολοσσιαία οικονομική διάσταση δεν απασχολεί τους πολιτικούς και τους πολίτες αυτής της χώρας.


Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ανεξέλεγκτες δαπάνες του τομέα υγείας εξελίσσονται πλέον σε ένα από τα σοβαρότερα και πιο επείγοντα προβλήματα της οικονομίας της χώρας.


Η υπόγεια και επαίσχυντη "συνεργασία" των επαγγελματιών της υγείας με τις φαρμακευτικές εταιρείας είναι μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης των Ασφαλιστικών Ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.


Η ορθολογική διάθεση των πολύτιμων πόρων, που κατασπαταλώνται κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα ταμεία των πολυεθνικών φαρμακευτικών επιχειρήσεων και των εδώ αντιπροσώπων τους, θα μπορούσε, μέσα σε λίγα χρόνια, όχι μόνον να αναμορφώσει τις σημερινές άθλιες υπηρεσίας δημόσιας υγείας αλλά και να αποτελέσει σημαντικό συντελεστή για την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους μείζονος ασφαλιστικού προβλήματος.



Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.



Τα ελλείμματα των δημόσιων νοσοκομείων που είχαν ήδη καλυφθεί το 2005 στο σύνολο τους από τον κρατικό προϋπολογισμό έχουν ήδη, 2 μόλις χρόνια μετά, φθάσει στο απίθανο ποσό των 3 δις €.



Η φαρμακευτική δαπάνη των Ασφαλιστικών Ταμείων καλπάζει με ρυθμούς πρωτοφανείς.


Η σχετική δαπάνη του ΙΚΑ αυξήθηκε κατά 60% στο διάστημα από το 2003 έως το 2006.


Στο σύνολο των Ταμείων η δαπάνη αυξήθηκε κατά 19% μόνον το 2004.


Από τότε η μέση ετήσια αύξηση δεν είναι μικρότερη από 15%.


Ήδη η δαπάνη μόνο για φάρμακα έχει ξεπεράσει τα 6 δις € ετησίως.


Όσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα λένε ότι τουλάχιστον τα μισά από τα χρήματα αυτά αφορούν σε κατευθυνόμενη συνταγογράφηση που υπακούει σε σκοπιμότητες και δεν διαθέτει πραγματικές επιστημονικές ενδείξεις.


Έχουμε ξαφνικά μεταβληθεί σε ένα έθνος βαρέως ασθενούντων; Ή το επίπεδο παροχής υγείας που απολαμβάνουμε βελτιώνεται με αλματώδεις ρυθμούς;



Ευτυχώς για την πρώτη περίπτωση, και δυστυχώς για την δεύτερη, δεν συμβαίνει τίποτε από τα δύο. Πολύ απλά η μνημειώδης άγνοια και η εμφανής αδιαφορία από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, η πλήρης έλλειψη έστω και του πιο στοιχειώδους ελέγχου από την πλευρά της κρατικής διοίκησης και η πλήρης αναισθησία και παλιανθρωπιά της μεγάλης πλειοψηφίας του ιατρικού κόσμου, -που είναι έτοιμος να ξεπουληθεί και να ξεπουλήσει τον εθνικό πλούτο για ένα all included σαββατοκύριακο στο Λονδίνο ή για ένα τελευταίας γενιάς laptop-, έχουν μετατρέψει την χώρα σε Ελντοράντο των φαρμακευτικών εταιρειών.



Κάθε φορά που οι αρμόδιοι παράγοντες καλούνται να απολογηθούν για την κατάντια του Δημόσιου Συστήματος Υγείας δεν χάνουν την ευκαιρία να μιλήσουν για την δήθεν ελλιπή χρηματοδότηση του. Και να ζητήσουν περισσότερα χρήματα. Είναι η μόνιμη επωδός. Και ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά των αφελών. Τα χρήματα όμως αυτά υπάρχουν. Και διατίθενται ήδη στο σύστημα υγείας με βασικούς διαχειριστές τους γιατρούς. Οι οποίοι προτιμούν να τα κατευθύνουν χωρίς τύψεις στα ταμεία των ευεργετών τους έναντι ευτελών ανταλλαγμάτων.



Πόσος κόσμος ξέρει άραγε ότι η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, -που εγκαταλείφθηκε την τελευταία στιγμή εξαιτίας του υπερβολικού πολιτικού κόστους που θα προκαλούσε-, σχεδιάζονταν κυρίως για την κάλυψη των ελλειμμάτων των δημόσιων νοσοκομείων. Και ότι ήδη η κυβέρνηση αναζητά νέα φορολογικά έσοδα, λιγότερο φανερά και προκλητικά, από τις πλάτες των φτωχών κυρίως, για να καλύψει τα παράλογα αυτά ανοίγματα.



Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά τα ΜΜΕ αναφέρονται στην σχέση που έχουν τα ελλείμματα των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Νοσοκομείων με την άθλια πρακτική της παροχής δώρων από τις φαρμακευτικές εταιρείες προς τους γιατρούς και τους άλλους επαγγελματίες της υγείας. Οι πολιτικοί μας ποτέ σχεδόν δεν μιλούν για τα πράγματα αυτά. Για αυτούς υπάρχουν μόνον ζητήματα πολιτικού κόστους. Κατά τα άλλα είναι μονίμως υπεράνω του οικονομικού κόστους. Μόνον όταν κάποιες φορές συρθούν να απολογηθούν σε κάποια από τις σκανδαλοθηρικές εκπομπές των τηλεοπτικών αποκαλύψεων σπεύδουν να δηλώσουν έκπληκτοι για όλα όσα συμβαίνουν. Και να καταφύγουν στην «διαπίστωση» ότι όλα όσα αυτονοήτως αληθή καταγγέλλονται, δεν μπορεί παρά να αφορούν μια μικρή και θλιβερή μειοψηφία επιστημόνων. Και δεν αγγίζουν, -υποτίθεται-, την μεγάλη πλειοψηφία των ευσυνείδητων γιατρών που μάχονται κάτω από αντίξοες συνθήκες για την υγεία του ελληνικού λαού. Από κοντά στο ίδιο παραμύθι, ως σεμνές παρθένες, και οι πανταχού παρόντες εκπρόσωποι των ιατρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.



Και μετά, όλοι μαζί, κουνούν το κεφάλι προβληματισμένοι και μιλούν για τις δήθεν αντιδεοντολογικές και ανήθικες πρακτικές κάποιων εταιρειών που δωροδοκούν κάποιους λίγους ασυνείδητους γιατρούς. Βλέπετε, όταν η συζήτηση στρέφεται στην δεοντολογία και στην ηθική έχει σύντομο και εύκολο τέλος. Και πάνω από όλα δεν αναδεικνύει πολιτικές και διαχειριστικές ευθύνες.



Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι όλα όσα συζητούμε δεν είναι απλά αντιδεοντολογικά ή ανήθικα; Αντίθετα είναι ευθέως παράνομα και ποινικά κολάσιμα, αφού παραβιάζουν κατάφωρα σαφείς ευρωπαϊκούς νόμους που έχουν ήδη εδώ και καιρό μεταφερθεί στην εσωτερική έννομη τάξη.



Συγκεκριμένα, οι κάθε είδους παροχές των εταιρειών διακίνησης φαρμάκων και ιατρικού υλικού απαγορεύονται, και συνιστούν σοβαρά ποινικά αδικήματα, ήδη από το 1993 με την έκδοση της οδηγίας 92/28/ΕΟΚ, (νυν οδηγία 2001/83/ΕΚ – προϊόν συμπλήρωσης της πρώτης χωρίς τροποποίηση των αρχικών της διατάξεων), που μεταφέρθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη με την Υπουργική Απόφαση Υ6α/776/ΦΕΚ 536/20-7-1993.


Τα παραπάνω νομοθετήματα συνδέονται ευθέως, (υπό την έννοια της παράβασης του νόμου), με τις προβλέψεις των άρθρων 107§ιξ’ και 109§γ’ του ν. 2683/1998, του άρθρου 7 του ν. 2690/1999 και περαιτέρω, υπό την έννοια του άρθρου 12ΠΚ, με τα αδικήματα των άρθρων 235 και 236 και, κατά περίπτωση, των άρθρων 256, 259, 254 και 252 του Ποινικού Κώδικα.



Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι, με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, κάθε «συναλλαγή» των εταιρειών του ιατροφαρμακευτικού χώρου με τους επαγγελματίες του χώρου της υγείας, (και όταν λέμε κάθε εννοούμε ΚΑΘΕ), τυποποιεί τα αδικήματα της δωροδοκίας και δωροληψίας και, ειδικότερα, για τους υπαλλήλους της κρατικής διοίκησης, τα αδικήματα που έχουν σχέση με την ορθή εκτέλεση του υπηρεσιακού καθήκοντος των υπαλλήλων, την αμεροληψία, την απιστία προς την υπηρεσία κ.λ.π.



Η έκταση του φαινομένου και η κολοσσιαία οικονομική του διάσταση, (ας ξεχάσουμε προς στιγμή τις επιπτώσεις στην ποιότητα της περίθαλψης όταν κριτήριο για την συνταγογράφηση ή την επιλογή θεραπευτικής μεθόδου είναι το ποσοστό που θα εισπράξει ο γιατρός από την εταιρεία), συνηγορούν υπέρ ενός μείζονος και διαρκούς εγκλήματος που περνά απαρατήρητο και παραμένει ατιμώρητο. Πράγματι, θα ήταν αδιανόητο και πέρα από κάθε αρχή λογικής να ισχυρισθεί κανείς ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες μοιράζουν δώρα αξίας πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για λόγους αβροφροσύνης και χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα και ότι οι επαγγελματίες του χώρου της υγείας αποδέχονται τα δώρα αυτά παραμένοντας την ίδια στιγμή ανεπηρέαστοι και προσηλωμένοι στο υπηρεσιακό και επιστημονικό τους καθήκον.



Με βάση όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι τα τεραστίων διαστάσεων ποινικά αδικήματα που περιγράφουμε και που συντελούνται καθημερινά σε βάρος της δημόσιας υγείας και της οικονομικής ευρωστίας του ΕΣΥ και των ασφαλιστικών ταμείων δεν αποτελούν ζήτημα ηθικής και δεοντολογίας. Είναι αμιγώς πρόβλημα εφαρμογής των νόμων του κράτους και υπό την έννοια αυτή συνιστά τομέα αποκλειστικής ευθύνης και αρμοδιότητας της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, και η κατάσταση ασφαλώς πρόκειται να επιδεινωθεί στο άμεσο μέλλον, επειδή αυτοί που κυβερνούν είτε δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των νόμων είτε αδιαφορούν για την εφαρμογή τους.



Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνον αν το διεκδικήσουμε με τον πιο έντονο τρόπο. Μόνον εάν το απαιτήσουμε. Το ζήτημα αφορά το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Αφορά την υγεία και τις συντάξεις μας.



Ας κάνουμε κάτι τώρα. Ας δείξουμε στην πράξη ότι η ανοχή μας εξαντλείται.




Αντιγράψτε και στείλτε με ηλεκτρονικό μήνυμα στον Πρωθυπουργό, στον Υπουργό Δικαιοσύνης και στον Αρμόδιο για θέματα Δημόσιας Υγείας Επίτροπο της Ε.Ε. το παρακάτω μήνυμα.



-----------------------------------------------------------------------------------



-Εφαρμόστε την οδηγία 2001/83/ΕΚ και τους συναφείς ποινικούς νόμους.


-Σταματήστε την παράνομη δωροδοκία των γιατρών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.


-Σταματήστε την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση.

-Προστατεύστε την υγεία των ελλήνων πολιτών.


-Διαφυλάξτε τους πολύτιμους οικονομικούς πόρους των ασφαλιστικών ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.



------------------------------------------------------------------------------------


ηλεκτρονικές διευθύνσεις:


Πρωθυπουργός:
pressoffice@primeminister.gr


Υπουργός Δικαιοσύνης: grammatia@justice.gov.gr



Επίτροπος της Ε.Ε. για θέματα Δημόσιας Υγείας: markos.kyprianou@ec.europa.eu





28.10.07

Το πραξικόπημα της Λισαβόνας

Αναδημοσίευση από το πολιτικό καφενείο.


Θυμωμένη ήταν η ισπανική «Ελ Παϊς» στο προχθεσινό κύριο άρθρο της που αναφερόταν στα αποτελέσματα της άτυπης συνόδου κορυφής των 27 ηγετών της ΕΕ στη Λισαβόνα, όπου ασχολήθηκαν με την έγκριση καταρχήν της συνθήκης που θα αντικαταστήσει το αλήστου μνήμης Ευρωσύνταγμα: «Κατά βάθος ήταν μια υπέρτατη άσκηση ευρωπαϊκής υποκρισίας... Για μια ακόμη φορά η Ευρώπη έκανε ένα βήμα, πίσω όμως από τις πλάτες των πολιτών», υπογράμμιζε, εκφράζοντας ανοιχτά τη διαφωνία της με την τακτική των ηγετών της ΕΕ, οι οποίοι επανέφεραν το απορριφθέν Ευρωσύνταγμα με... ψευδώνυμο για να εξαπατήσουν τους Ευρωπαίους πολίτες και να μην το θέσουν σε δημοψήφισμα ώστε να αποφύγουν την εκ νέου απόρριψή του. Πολιτικό πραξικόπημα δηλαδή!


Γιώργος Δελαστίκ

«Η δημοκρατία επέβαλλε να το ξαναβάλουν σε δημοψήφισμα τόσο στις χώρες που το ενέκριναν (Ισπανία και Λουξεμβούργο) όσο και σε εκείνες που το απέρριψαν (Γαλλία και Ολλανδία)», τόνιζε η σοβαρή εφημερίδα χωρίς περιστροφές.

«Η Ευρώπη θεραπεύει τη συνταγματική κρίση της με το φάρμακο, το οποίο την αρρώστησε!», έγραφε στο ίδιο πνεύμα και η γερμανική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Στο κύριο άρθρο, μάλιστα, η σοβαρή συντηρητική εφημερίδα υπογράμμιζε ότι «σε πολλές από τις παλιές χώρες - μέλη, η κοινή γνώμη έχει γίνει τόσο απρόβλεπτη απέναντι στην ΕΕ ώστε οι κυβερνήσεις τους χειρίζονται τη μεταρρυθμιστική συνθήκη σαν ωρολογιακή βόμβα που έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία»!

Η δυσφορία αυτή είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αφ' ης στιγμής το Ευρωσύνταγμα απορρίφθηκε πανηγυρικά στη Γαλλία και την Ολλανδία, οι ηγέτες της ΕΕ έπρεπε να λάβουν υπόψη τους τις αντιρρήσεις των λαών ως προς το ακραία νεοφιλελεύθερο και ατλαντικό περιεχόμενό του, να το αναμορφώσουν ριζικά ως προς την πολιτική του κατεύθυνση και να παρουσιάσουν ένα άλλο κείμενο, διαφορετικής πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτοί άφησαν εντελώς άθικτο το απωθητικό νεοφιλελεύθερο και ατλαντικό περιεχόμενο, το οποίο υποτάσσει την Ευρώπη στις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ, και άλλαξαν πράγματα, τα οποία κανείς δεν τους ζήτησε! Ασημαντότητες, όπως την αναφορά σε ύμνο και σημαία της ΕΕ, τις λέξεις «συνταγματική συνθήκη» και άλλα παρόμοια. Κατόπιν αντί για Ευρωσύνταγμα ονόμασαν το πόνημά τους...

«Συνθήκη για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση και της Συνθήκης για την Ιδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας»! Το άκρον άωτον της γραφειοκρατικής διαστροφής... Περιφρονώντας βαθύτατα τις διαθέσεις των πολιτών, οι ηγέτες των «27» ασχολήθηκαν εν συνεχεία με τις γελοιότητες που χαρακτηρίζουν όλες τις διενέξεις τους, οι οποίες φυσικά αφορούν αποκλειστικά τη νομή της εξουσίας ανάμεσά τους, στα διάφορα επίπεδα: πόσους ευρωβουλευτές θα έχει κάθε χώρα, τι θα γίνει με την κατανομή των επιτρόπων στην Κομισιόν, αν θα έχουν υπεύθυνο για την εξωτερική πολιτική που να μην τον ονομάζουν όμως υπουργό Εξωτερικών της ΕΕ, αλλά να του έχουν επιτελείο σαν να ήταν υπουργός Εξωτερικών κ.λπ. Ούτε που έδωσαν σημασία στο γεγονός ότι ενώ αυτοί συζητούσαν τέτοιας ποιότητας θέματα, έξω από τον χώρο της συνόδου κορυφής διαδήλωναν πάνω από 200.000 (!) εργαζόμενοι που συμμετείχαν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση και πορεία που έχει γίνει στη Λισαβόνα εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, από την εποχή της «επανάστασης των γαριφάλων», απαιτώντας «μια κοινωνική Ευρώπη» και «εργασία με δικαιώματα». Οι ηγέτες των «27» παζάρευαν αν θα δώσουν ή όχι έναν ευρωβουλευτή περισσότερο στην Ιταλία, να τους κάνει 73 αντί 72! Επιπλέον, συνεχίζοντας την πορεία στραγγαλισμού των δικαιωμάτων των εθνών, επικύρωσαν οριστικά την απόφασή τους να καταργήσουν την εκ περιτροπής εξάμηνη προεδρία της ΕΕ και να ορίζουν πρόεδρο μόνιμο για πέντε χρόνια (δυόμισι συν δυόμισι). Ο Σαρκοζί μάλιστα πρότεινε για πρώτο πρόεδρο τον... Τόνι Μπλερ, τον αποκαλούμενο από τον βρετανικό Τύπο και «σκυλίτσα του Μπους (!)» λόγω της πλήρους υποταγής του σε οποιαδήποτε πολιτική επιλογή των ΗΠΑ. Οσο για τον... «μυστικό» υπουργό Εξωτερικών με τη χάρη δίχως το όνομα, κυκλοφορεί το όνομα του πρώην δεξιού πρωθυπουργού της Σουηδίας, Καρλ Μπιλντ, ο οποίος είναι ακραίος φιλότουρκος και ενδεχόμενη τοποθέτησή του στη θέση αυτή θα σηματοδοτήσει σοβαρότατα προβλήματα για τη χώρα μας και για την Κύπρο.

Πρόκειται για εξέλιξη που πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία, αλλά καμιά σιγουριά δεν υπάρχει πως η κυβέρνηση Καραμανλή θα τολμήσει να απορρίψει την υποψηφιότητά του. Αντιθέτως, έπειτα από όλα αυτά που έγιναν στη Λισαβόνα ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι... «η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες χώρες που θα επικυρώσουν τη μεταρρυθμιστική συνθήκη»!

ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ «Η Ευρώπη έχασε την ψυχή της»

Μελαγχολικό το συμπέρασμα της σοσιαλιστικής «Ελ Παϊς» για τη σύνοδο της Λισαβόνας: «Η ΕΕ έχασε ένα κομμάτι από την ψυχή της με το πέρασμα της μεταρρυθμιστικής συνθήκης», έγραψε. Η δεξιά «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» συμμερίζεται το αίσθημα απαισιοδοξίας: «Η τιμή είναι πολύ υψηλή. Δεν έγκειται μόνο σε μια συνθήκη που είναι ακατάληπτη ακόμη και κατά την κρίση των υποστηρικτών της. Εγκειται επίσης και στο ότι με αυτήν η "Ευρώπη" παραιτείται οριστικά από την ιδέα ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη συζήτηση για την ευρωπαϊκή συνταγματική τάξη», υπογράμμισε σε εμφανή πικρία.

25.10.07

Πρόταση (αλά ΣΥΡΙΖΑ) για επετειακό δρώμενο αντί παρελάσεως...

Δεν έχει πολέμους, ούτε ήρωες, τα παιδιά δεν παρελαύνουν "σαν στρατιωτάκια" (πόσο κίτς μικροαστικό λεξιλόγιο θα πρέπει να υποστούμε μέχρι να εξαφανιστούνε Χριστούλη μου...), προάγει την διακρατική φιλία και την πολυπολιτισμικότητα, καταργώντας τα γλωσσικά στερεότυπα και φυσικά είναι οικολογικό... Γεμάτο γκαζόν!

Με εκπλήσσει ευχάριστα!

Τελευταία μου προκαλεί ευχάριστη έκπληξη η ευκολία με την οποία συμφωνούν οι εκάστοτε συνομιλητές μου με την "εξαιρετική" γνώμη που διατυπώνω για τον ΣΥΡΙΖΑ..., η αποδοχή των αιτιάσεων που παραθέτω, γενικά η έλλειψη διάθεσης αντιλόγου! Ιδιαίτερα οι παλιοί εσωτερικάκηδες...

"Ρόμπα ξεκούμπωτη" τους βλέπω να γίνονται αν συνεχίσουν την τακτική της "επανάστασης" επιπέδου τρίτης γυμνασίου στον Γείτονα, άντε στον Δούκα...

24.10.07

Πώς τον λέν, πώς τον λέν, τον σωβινιστή...;

“Όμως φυσικά από την άλλη μεριά η Ελλάδα όπως όλοι, γιατί η Ελλάδα που δεν είναι ούτε ανάπηρη ούτε καθυστερημένη, να μην ασκήσει και αυτή τα δικαιώματά της, τις δυνατότητές της να χρησιμοποιήσει τους διεθνείς οργανισμούς σε όφελός της;


Η συνέχεια και η αποκάλυψη στον εξαίρετο ΕΞΑΠΟΔΩ!

21.10.07

Το Μακεδονικό, αφύπνιση και μικροεθνικισμός

Ενώ έχουμε "αράξει" γεμάτοι περηφάνεια... εκεί που μας έχουν γραμμένους οι γυφτοσκοπιανοί (ο χαραχτηρισμός αποδίδεται πλέον από τον γράφοντα με καθαρά φυλετικά κριτήρια κάτω από μια έξαρση μισαλλοδοξίας...), καθώς η σοβαρή μας εξωτερική πολιτική δεν έχει ακόμα καταλήξει !!!! αν έχουμε αναστείλει για παράδειγμα την αποστολή κονδυλίων βοήθειας ή όχι..., συνεχίζω την παράθεση κειμένων που ίσως "καθαρίσουν" το θολωμένο απ' την πολυπολιτισμική (ΝΑΤΟϊκή) "οικουμενικότητα" μυαλό μας. Θυμίζω ότι σήμερα Κυριακή, ενώ από την μια το ΠΑΡΟΝ (για παράδειγμα) μόνο που δεν κήρυξε ανένδοτο για το θέμα..., από την άλλη η Ντόρα παραμένει ΥΠΕΞ, η αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται (στις επόμενες εκλογές να πάρετε και το Ουράνιο τόξο μαζί, έτσι μπαρμπα-Γλέζο;), η "αυτοϊκανοποίηση" του ΠΑΣΟΚ το ίδιο και φυσικά η κοροϊδία απ' τον χοντρό πάει σύννεφο! Δεν πειράζει! Εμείς οι "αντιεξουσιαστές" τη βρίσκουμε με τη διάλυση... Όταν λέω "εμείς" εννοώ εμένα και τον χοντρό. Τον πρωθυπουργό ντε!



Τ
ο Μακεδονικό διεκδικεί μια διττή όσο και αντιφατική παρουσία στα ελληνικά πράγματα. Από τη μια αποτελεί στοιχείο αφύπνισης και ενεργοποίησης απέναντι στην βαλκανική και την εθνική πραγματικότητα και από την άλλη μέσω αυτού εκφράστηκε ένας έκφραση ενός παρωχημένος και επικίνδυνος μικροεθνικισμός, επικίνδυνος για μια "μεγάλη" και οραματική πολιτική στα Βαλκάνια.
Γι αυτό και από την αρχή της εμφάνισής του, φάνηκε να τηρούμε μια αντιφατική στάση ανάλογη με την ίδια την αντιφατικότητα του φαινομένου. Από τη μια να κατανοούμε την οργή και την καταδίκη ενάντια στο φάντασμα του σλαβομακεδόνικου σωβινισμού που επανεμφανιζόταν, μια ξαφνική αναβίωση μιας αντιπαράθεσης που αιματοκύλισε και διαίρεσε τα Βαλκάνια για 80 χρόνια τουλάχιστον -από τη δεκαετία του 1860 έως αυτή του 1940- * από την άλλη θλιβόμαστε γιατί το Μακεδονικό υπήρξε παράγοντας απομόνωσης και γελοιοποίησης της Ελλάδας, μεγάλη ευκαιρία για τους Τούρκους να μας απομονώσουν στα Βαλκάνια και την διεθνή κοινότητα, όσο και για πολλούς άσπονδους φίλους μας σε Ανατολή και Δύση -κυρίως σε αυτή την τελευταία.
Γι' αυτό και προσπαθούσαμε -τουλάχιστον μερικοί και δυστυχώς όχι τόσο πολλοί- να τηρήσουμε μια δύσκολη στάση: Nα υποστηρίζουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στην σοβινιστική υφαρπαγή του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας και ταυτόχρονα να επιθυμούμε το ταχύτερο δυνατό έναν συμβιβασμό -του τύπου Σλαβομακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία- που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να επανέλθει δυναμικά στην βαλκανική της πολιτική.
Σήμερα νομίζουμε ότι έχει αποδειχτεί η ευθυκρισία μιας τέτοιας επιλογής, όπως ίσως και η εξαιρετική δυσκολία της να εφαρμοστεί!


Το Μακεδονικό ως έδαφος επανεθνικοποίησης

Το Μακεδονικό αποτέλεσε αποφασιστικό παράγοντα επανεθνικοποίησης των Ελλήνων μετά από μια περίοδο άφρονης ευφορίας, ιδιαίτερα στη μεταπολιτευτική περίοδο, όταν η χώρα έμοιαζε να μετατρέπεται σε ένα τουριστικό θέρετρο της Δύσης. Το Μακεδονικό -αφυπνίζοντας ιδιαίτερα τον πληθυσμό της Βόρειας Ελλάδας- ήρθε να θυμίσει πως όχι μόνο δεν συνορεύουμε με τον Ατλαντικό, αλλά πως η εθνική ταυτότητα, η χωροταξική αναφορά αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της ανθρώπινης κοινωνικότητας. Επί πλέον ξανάφερε, έστω και μέσω της αρνητικής οδού, την Ελλάδα σε επαφή με τα Βαλκάνια. Μέσω του Μακεδονικού γίναμε και πάλι Βαλκάνιοι. Καταλάβαμε πως οι γεωπολιτικές πραγματικότητες είναι εδώ και συχνά μπορούν ανατρέψουν πολιτιστικές ταυτότητες και εξαρτήσεις. Μια Ελλάδα εκδυτικισμένη σε μεγάλο βαθμό-ειδικά οι ελίτ της- ξαναβρέθηκε στο έδαφός της, άρχισε να ασχολείται και πάλι με την ιστορία της. Μετά την τούρκικη απειλή από τα ανατολικά μας ήρθε το Μακεδονικό στα βόρεια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Και αν σήμερα το "Μακεδονικό" έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο ωστόσο η πραγματικότητα της επανεθνικοποίησης παρέμεινε. Έστω και εάν αυτή η αφύπνιση θύμιζε συχνά μικρό παιδί που μαθαίνει να περπατάει μπουσουλώντας και να μιλάει κραυγάζοντας, Αυτό ήταν το τίμημα της αποεθνικοποίησης τόσων χρόνων.


Οι αρνητικές επιπτώσεις


Όμως υπήρξαν και σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις.
Και αναφέρουμε μερικές.



Α. Μια άκαμπτη θέση -ούτε Μακεδονία ούτε τα παράγωγά της- μας δημιούργησε μεγάλα και σοβαρά προβλήματα στα Βαλκάνια εμποδίζοντάς μας να αναλάβουμε πρωτοβουλίες σε παμβαλκανικό επίπεδο αμέσως μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού".


Β. Αυτή η στάση μας επέτρεψε στη Δύση να μας απομονώσει και να μας δυσφημήσει διεθνώς, απομόνωση που είχε αρνητικές συνέπειες και για τους Σέρβους και για τη συνοχή των Βαλκανίων.


Γ. Αποτέλεσε ιδανική ευκαιρία για τους Τούρκους να διεισδύσουν στα Σκόπια και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν έναν άξονα Αλβανία-Σκόπια-Βουλγαρία ενάντια στην Ελλάδα και τη Σερβία και να προωθήσουν συνολικά τις τουρκικές διεκδικήσεις ενάντια στην Ελλάδα.


Δ. Επέτρεψε στο εσωτερικό της χώρας στις λεγόμενες "αντι-εθνικιστικές" δυνάμεις να συσπειρώσουν σχετικά εύκολα τις από παράδοση "διεθνιστικές" δυνάμεις της αριστεράς σε ένα "αντιμακεδονικό μέτωπο". Αυτή η συσπείρωση είχε πολύ αρνητικές συνέπειες. Γιατί απομάκρυνε από τα εθνικά θέματα ένα σημαντικό ποσοστό διανοουμένων που ταλαντεύονταν για τη στάση που θα έπρεπε να ακολουθήσουν και τους έριξε στο στρατόπεδο του άκριτου ευρωπαϊσμού. Έτσι είδαμε τμήματα της αριστεράς που σε σχέση με το Κυπριακό ή την Τουρκία στο παρελθόν είχαν γενικά σωστή στάση να μεταβάλουν τη στάση τους με βάση το "Μακεδονικό".


Ε. Τέλος και το σημαντικότερο ίσως, στο αντίπαλο στρατόπεδο, εκείνο των "εθνικών", ενίσχυσε τις τάσεις στον "μικροεθνικισμό", του τύπου: "αγώνας εναντίον όλων των γειτόνων μας, ως εχθρών της Ελλάδας", τη στιγμή που ήταν αναγκαία μια "μεγάλη" εθνική αντισωβινιστική πολιτική στα Βαλκάνια, έστω και αν υποχρεωνόμαστε και σε μερικούς οδυνηρούς συμβιβασμούς.


Tι μπορεί να γίνει σήμερα


Σήμερα δυστυχώς με την αλλοπρόσαλλη πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων έχουν παγιωθεί ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά, αλλά και το "Μακεδονικό" έχει επιστρέψει στις πραγματικές διαστάσεις του.


Αυτό που σήμερα πια μπορεί να γίνει είναι από τη μια να επιμείνουμε στο σύνθετο όνομα, που αποτελεί την έσχατη υποχώρηση που μπορούμε να κάνουμε -διότι βέβαια δεν μπορούμε να χαρίσουμε τη Μακεδονία αποκλειστικά στους Σλαβομακεδόνες- και από την άλλη να προωθήσουμε μια πολιτική σύσφιγξης των βαλκανικών σχέσεων. Μια τέτοια πολιτική θα υποχρεώσει την κυβέρνηση των Σκοπίων σε σταδιακή αναθεώρηση της σοβινιστικής της πολιτικής, δεδομένου ότι θα παραμένει έξω από τις βαλκανικές διεργασίες -έρμαιο των καλών διαθέσεων της Αλβανίας και της Τουρκίας. Γιατί οι Σλαβομακεδόνες απειλούνται κυρίως από την συμπαγή παρουσία και τον πιθανό αλυτρωτισμό της Αλβανικής κοινότητας και μια σταθεροποίηση των σχέσεών τους με την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία είναι απολύτως αναγκαία για να παραμείνει βιώσιμο το κράτος τους. Μια διαδικασία βαλκανικής συνεννόησης είναι όρος ζωής ή θανάτου για τους Σλαβομακεδόνες. Κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να μείνουν έξω από αυτήν.



του Γιώργου Καραμπελιά

[Άρδην 6, Ιαν.-Φεβρ. 1997]

20.10.07

ΡΗΞΗ 21

19.10.07

Μια άποψη !

Με το Μακεδονικό σε κατάσταση "ξεπουλήματος" από τα 2 μεγάλα κόμματα (γιατί αν πράγματι υπήρχε διάθεση να βρούμε συμβιβαστική λύση θα ήμουν ο πρώτος που θα επικροτούσα) και με τον ΣΥΡΙΖΑ ευρισκόμενο σε κατάσταση παραληρήματος ενδοτικής-αντεθνικής αθλιότητας, άρχισα χθές μια σειρά αναδημοσιεύσεων με φιλοπατριωτικό περιεχόμενο. Συνεχίζω σήμερα με το τελευταίο κείμενο του Πάμπλο (από το 1ο Άρδην) που γράφτηκε μετά την κρίση των Ιμίων(*).

Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας.

Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.

Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατέδειξε ακόμα σε ποιο βαθμό έχει ατονήσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρους του λαού.

Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, το φυσικότερο θα 'ταν τα διάφορα μαζικά της κόμματα φανερά ανίκανα, το καθένα μόνο του, να την αντιμετωπίσει, να στρεφόταν εξ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στον λαό.

Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο, τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρούονται και αλληλοκατηγορούνται με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.

Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο "τουρκικός" κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη, για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.

Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό, τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας, αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση, τον σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.


Μιχάλης Ράπτης Φλεβάρης 1996



(*) Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά η ανεκδιήγητη Γιαννάκου, που ο Θεός να της παίρνει χρόνια και να μου δίνει δευτερόλεπτα, τα αντιμετώπιζε σαν άκλιτο όνομα! Τα Ίμια, των Ίμια,... ΟΥΣΤ ρεεε!

18.10.07

Η απειλή εναντίον της Ελλάδας.

Νομίζω ότι πράγματι είναι σωστό ότι η Ελλάδα σήμερα απειλείται. Ότι υπάρχει ένας κίνδυνος. Ότι υπάρχει ένα σχέδιο αναδόμησης των Βαλκανίων, στο οποίο κυριαρχικό ρόλο θα παίξει η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές μειονότητες από τη Βουλγαρία, τη Θράκη, τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, τη Βοσνία. Όπου η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένη και δεν έχει ως σύμμαχο -από άποψη γεωπολιτική- παρά τους Σέρβους. Οι οποίοι Σέρβοι σε μια ορισμένη στιγμή είναι δυνατόν και αυτοί να υποταχθούν στην pax americana. Αντιστέκονται για την ώρα και η αντίστασή τους είναι θετική και εκμεταλλεύσιμη και από τη μεριά τη δική μας, αλλά όμως δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι και η Σερβία και η Ελλάδα τελικά με υποχωρήσεις δεν θα ενταχθούν σε μια pax americana κυριαρχούσα σ' ολόκληρα τα Βαλκάνια. Πρέπει αυτό να το έχουμε υπόψη μας και απέναντι σ' αυτό το πράγμα να υπάρχει μία αντίσταση. Η μορφή αυτής της αντίστασης δεν μπορεί να πάρει δυστυχώς το χαρακτήρα άμεσης κοινωνικής επανάστασης, στηριζόμενης στις εργατικές μάζες της Ελλάδας, οι οποίες θα ανατρέψουν αυτή την κατάσταση. Παίρνει, για την ώρα, το χαρακτήρα ενός εθνισμού. Αφύπνισης του εθνισμού.


Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν. Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ' ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ' αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.


Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να 'χεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις; Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι.


Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο)*



* Το κείμενο αποτελεί μέρος της εισήγησης του Μιχάλη Ράπτη σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1994 από τα περιοδικά Convoy, Mατσακόνι και τον όμιλο «Πρωταγόρας», στο Πολυτεχνείο. Περιοδικό Convoy, τεύχος 18, Ιούνιος 1995.

16.10.07

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Την Πέμπτη 18/10 και ώρα 8:00 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί συζήτηση σχετικά με το νέο βιβλίο του Γ. Καραμπελιά

"Το 1204 και η διαμόρφωση του νεώτερου ελληνισμού".

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ (Σταδίου 24) και ομιλητές, εκτός από τον συγγραφέα, θα είναι οι: Γιώργος Κοντογιώργης (συγγραφέας, καθηγητής πανεπιστημίου) και Θ. Ζιάκας (συγγραφέας).

15.10.07

Πήραμε αυτό...









...και παραδίδουμε κάτι τέτοιο!






Η συμμετοχή μου στην ημέρα των bloggers για το περιβάλλον.

14.10.07

Παρηγορία

Δεν μπορώ να καθυστερήσω άλλο την έκφραση των ευχαριστιών μου από καρδιάς, στην αντιΧριστοδουλική ιεραρχία. Αυτούς "τους καλούς", τους τόοοοσο καλλιεργημένους και αφοσιωμένους και δημοκράτες. Αυτούς που υποστηρίζονταν σθεναρά από τα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ, η Ελευθεροτυπία, το ΕΘΝΟΣ και τον υπόλοιπο παγκοσμιοποιητικό τύπο κάτι χρόνια πρίν...

...για την παρηγορία που προσφέρουν σε όλους τους καρκινοπαθείς της χώρας, με την "γλυκύτατη" προσπάθεια "να τραβήξουν το καπάκι" πάνω από ζωντανό άνθρωπο, να εξαφανίσουν κάθε ελπίδα θαύματος από την ζωή των ασθενών,

να μας πείσουν τελικά ότι

καρκινοπαθής = νεκρός


Αυτό είναι το ιεραρχικό τους καθήκον φαίνεται. Διαφημιστές του χάρου! ΕΥΓΕ!

12.10.07

Οικολόγοι - Πράσινοι, Κεμάλ και βιβλίο ιστορίας...

Επειδή στη χώρα αυτή κυρίαρχο πολιτικό καθήκον είναι το "ξεβράκωμα" των διαφόρων που κυκλοφορούν με προσωπεία, ώστε να ξέρουμε το "ποιός είναι ποιός", παραθέτω την ακόλουθη ανακοίνωση των "Οικολόγων-Πράσινων" για την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας (όσοι τους ψηφίσατε νομίζατε ότι ασχολούνται με την οικολογία κοροϊδάρες...) αλιευθείσα στην ιστοσελίδα της Ρεπούση!!! Οι "οικολόγοι" που όταν τους ξεφώνησαν άπαντες (εμού συμπεριλαμβανομένου) για την άρρωστη λατρεία τους προς τον σφαγέα Κεμάλ, πολύ στενοχωρήθηκαν που τους "παρεξηγήσαμε", φοβήθηκαν κι' όλας..., έλαβαν και την υποστήριξη των απανταχού ορνίθων, μόνο θεία φώτιση δεν έλαβαν! Και σαν την πουτάνα που θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει... μας ανεκοίνωσαν!



Στη σύγχρονη πυρά παραδόθηκε πια το περίφημο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, που συσπείρωσε εναντίον του ένα ευρύτατο διακομματικό λόμπυ και επηρέασε σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης.

Τελικά, ο μόνος «συνωστισμός» ήταν αυτός στα τηλεοπτικά παράθυρα, πρακτική που έδωσε ούριο άνεμο στα πανιά του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και ήταν αυτός που άφησε έξω από τη Βουλή την Υπουργό Παιδείας παρά οι φοιτητικές κινητοποιήσεις. Αυτό το μήνυμα πήρε η κυβέρνηση Καραμανλή που υπακούοντας στις εξωθεσμικές απαιτήσεις και καταπατώντας την εκπαιδευτική διαδικασία -παρά και τις αλλαγές που έγιναν αποδεκτές από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τη Συντακτική Ομάδα- έστειλε το βιβλίο στα αζήτητα.

Η αντιπαράθεση αυτή, όμως, δεν είναι καινούργια. Είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν με αφορμή τη συγγραφή άλλων διδακτικών βιβλίων που κρίθηκαν «αντεθνικά» ή ακόμη και «αντιχριστιανικά» και αποσύρθηκαν.

Πιστεύουμε πως οι διάφοροι υπερπατριώτες έμποροι της ευαισθησίας των πολιτών που κινητοποιήθηκαν για την απόσυρση του βιβλίου, με την επιλεκτική εθνικιστική μνήμη, εκφράζουν ένα έλλειμμα πολιτικής ωριμότητας, αυτοπεποίθησης, βούλησης για αυτοκριτική και διάθεσης για αντικειμενικότητα στην ελληνική κοινωνία.

Όμως η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης με τους γείτονες αλλά και οι νεότερες παιδαγωγικές απόψεις (καλλιέργεια της αυτενέργειας, ανάπτυξη της κριτικής σκέψης) απαιτούν την αναθεώρηση των σκοπών και μέσων της διδασκαλίας της Ιστορίας. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τα ιστορικά γεγονότα αλλά και δεν μπορεί οι περιπέτειες του παρελθόντος να καθορίζουν το παρόν και να εμποδίζουν την οικοδόμηση ενός βιώσιμου και ειρηνικού μέλλοντος. Κι ούτε μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην εποχή που τα βιβλία της Ιστορίας ήταν γεμάτα από ονόματα βασιλιάδων, χρονολογίες μαχών και πολέμους, που δεν εμπόδισαν άλλωστε πολλά παιδιά να ξεχνάνε τι ακριβώς εορτάζεται στις εθνικές επετείους.

Στο πλαίσιο αυτό, το ελάχιστο που μπορούμε να επισημάνουμε είναι πως:

- Δεν μπορεί να αρκούμαστε σε υψηλές εθνικιστικές κορώνες για αυτο-κατανάλωση για τη χώρα μας και ταυτόχρονα να καταπατούμε ή να καίμε τα δάση της για να τα κάνουμε οικόπεδα.

- Δεν μπορεί να καταθέτουμε τα βιβλία της Ιστορίας στον Ψωμιάδη ή στον Καρατζαφέρη και τους ομοίους τους για έγκριση.

- Είμαστε με το είδος της ιστορικής μνήμης που ένωσε την Ευρώπη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι με εκείνο που έκανε ερείπια την πρώην Γιουγκοσλαβία.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

www.ecogreens .gr - email: ecogreen @otenet. gr




Είσαστε, τί είσαστε... Να ρωτήσετε το κόσμο γύρω σας. Και μην μου πείτε ότι σας ψήφισε 1,07%. Θα σας ξεβρακώσουμε - όσοι σας έχουμε καταλάβει - για να σας σιχαθούν κι' οι μανάδες σας!