31.10.06

Η ύλη!

20.10.06

ΠΗΓΑΣΟΣ: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ...

ΠΗΓΑΣΟΣ: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΙ’ ΑΠΟ ΤΑ ΕΧΘΡΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ: "


Ένα post διαμάντι για τις "στρογγυλεμένες" συνειδήσεις...

19.10.06

Μετεκλογικές επισημάνσεις

  1. Αποχή κοντά στο 45%

  2. Θεσσαλονίκη - Μπουτάρης 17%

  3. Αθήνα -Τσίπρας 11%

  4. Καραχασαν-χάσαμε giorgos 33%

  5. Αλλαξοκωλιές ψηφοφόρων ανάμεσα σε Γεννηματά-Κακλαμάνη


Το πρώτο σημείο μας λέει ότι η ψήφος ήταν πολιτική! Στην κάλπη πήγαν οι κομματικά εξαρτημένοι. Οι άλλοι απείχαν. Μα τότε μήπως το πέμπτο μας οδηγεί σε αντίφαση; Όχι βέβαια... Είναι η «πλάκα» που αντέχουν να κάνουν οι περίπου 15% των Αθηναίων εξαρτημένων μεν, δυσαρεστημένων δε από τις κομματικές συμπεριφορές, που θέλουν να «τσιγκλίσουν» τα δυό μεγάλα μαντριά!

Ναι αλλά στην επαρχία πολλοί ψηφίζουν πρόσωπο...
Μπορεί! Αλλά τα πρόσωπα είναι κοινός παράγων και βγαίνουν απ’ την παρένθεση! Αν κάποιος νεοδημοκράτης ψήφισε τον ξάδερφό του τον πασοκτζή, κάπου αλλού κάποιος πασοκτζής είχε νεοδημοκράτισσα ξαδέρφη υποψήφια... Η μόνη σταθερά ήταν η κομματική προέλευση.

Το τέταρτο σημείο δείχνει ότι το «ξεπούλημα» και ο πολιτικός αριβισμός παρά την υποστήριξη των ΜΜΕ δεν πετυχαίνει εκεί που οι άνθρωποι βιώνουν την ιστορία. Από το 44% των πασοκτζήδων της περιοχής μόνο το 25% παρέμεινε πιστό στην κοματική αλητεία. Γιατί αν όλοι οι Μουσουλμάνοι της περιοχής ψήφισαν το «μαυρισμένο ρόδο» μετά την υποστήριξη που πήρε από το Κοτζά Καπή (να το υπολογίσουμε 8-10% του πληθυσμού) τί μένει από το 33%; Το πολύ 25%... «Θρίαμβος» του giorgos και του εκσυγχρονισμού!

Τότε γιατί κάποιοι άλλοι ψήφισαν τον «κεμαλικό» Μπουτάρη και τον «νέο εκσυγχρονιστή» Τσίπρα;

Εδώ θέλει κουβέντα!

Στις μητροπόλεις μας, όπου ο άκρατος ατομικισμός ενδημεί για αντικειμενικούς λόγους και το πολιτικό κενό που αντιμετωπίζουμε είναι πιό έντονο από την περιφέρεια μια και απουσιάζουν τα «πρόσωπα» από το παιγνίδι, έχει αναπτυχθεί ένας «σουσούδικο» ρεύμα ψευδοκοσμοπολιτισμού. Απ’ ότι φαίνεται έχει αρχίσει να αποκτά αριθμητική δύναμη αλλά όχι δυναμική. Οι προτάσεις λείπουν και μόνο η εκφορά του κενού λόγου περισεύει. Για παράδειγμα οι 8 από τους 10 ψηφοφόρους των παραπάνω κυρίων που ρώτησα προσωπικά τι πρόγραμμα πρότειναν οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι, είχαν παντελή άγνοια!

Δεν είναι ικανό το ρεύμα αυτό να κάνει τομές. Είναι όμως αρκετό να βοηθήσει στο ακόμη μεγαλύτερο κατρακύλισμα της πολιτικής σε lifestyle προσεγγίσεις...

18.10.06

Ο Γιώργης και ο Καπογιώργης. Διαφορετικές προσεγγίσεις στο μεταναστευτικό.

Τυχαία πήρα είδηση ένα αξιοπρεπέστατο και με ειλικρινή αγωνία για το μεταναστευτικό σχόλιο σε άλλο blog (βλέπε link τίτλου) κάποιου "διαδικτυακού" Γιώργου! Μια αγωνία που την μοιράζεται μαζί του το σύνολο του (σκεπτόμενου) Ελληνικού λαού. Επειδή περιγράφει όλες τις κατά καιρούς αιτιάσεις που αντιμάχομαι, το παραθέτω με την απάντησή μου.


Λέει λοιπόν ο Γιώργης:

Η Ελλάδα είναι ακόμα μια χώρα που, ανήκοντας στη περίφημη δύση, αποτελεί μέρος του παγκόσμιου ληστρικού συνασπισμού της αποικιοκρατίας που το προηγούμενο αιώνα ρήμαξε τον υπόλοιπο (τρίτο) κόσμο αδιαφορώντας όχι απλά για τις πολιτιστικές του παραδόσεις αλλά και για την ίδια την ζωή των κατοίκων του. Βέβαια είναι γνωστή και αγωνιστικά εκφρασμένη η αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στη παραπάνω πρακτική, πλην όμως και οι πλειοψηφίες των περισσότερων λαών των αποικιοκρατικών χωρών το ήταν. Τι άλλαξε; Με καθαρά οικονομικά κριτήρια τίποτα. Στο κόσμο αυτό που είναι ένας κόσμος συγκεκριμένος, ένας πλανήτης, η ίδια Γη για όλους, δεν έχει νόημα να αντιτίθεσαι στην εκμετάλλευση και μετά να καταναλώνεις τα προϊόντα της. Ξυπόλυτοι μεν, ιμπεριαλιστές όμως και μείς.

Ήρθε ο καιρός να μας ζητήσουν τα ρέστα. Και η ειρωνεία είναι ότι δεν εισέβαλαν επαναστατικά στις πατρίδες μας με αυτό το σκοπό (που θα ήταν οδυνηρό μεν αλλά δόκιμο), αλλά τους το επέβαλε η νεοφιλελεύθερη λογική της εκμετάλλευσης, της ελεύθερης αγοράς, της ελεύθερης διακίνησης σκλάβων (με δικά τους έξοδα, μέσα σε σαπιοκάϊκα ή στα καινούργια βαγόνια του Άουσβιτς).

Είναι σαφές ότι μετά από ένα τέτοιο φυλετικό ανακάτωμα θα προκύψουν πολλά και σε μερικές περιπτώσεις σοβαρά προβλήματα. Είναι σαφές ότι αυτοί που θα έρθουν πρώτοι σε αντιπαράθεση θα είναι οι αδύνατοι, οι φτωχοί, οι άνεργοι, πάντα έτσι γινόταν. Είναι σαφές ότι όποιος είχε παραπάνω (σε ανέσεις, σε χρήμα, σε αγαθά, σε παραδόσεις) θα χάσει. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι όποιος διέπεται από ένα σωστό και συντροφικό κριτήριο ως προς τη κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε να εντάξει τους νέους εν δυνάμει συντρόφους σε ένα κίνημα ακόμα μεγαλύτερο, με πλατυτέρους ορίζοντες, ικανό να αντιπαραταχθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική της παγκοσμιοποίησης. Ικανό να παγκοσμιοποιήσει την κινητοποίηση και να κατασκευάσει νέες παραδόσεις που να ενώσουν τις παλιές και διαφορετικές, όπως συμβαίνει αιώνες τώρα κάθε φορά που περνάμε από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, από το λιγότερο στο περισσότερο. Η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να μείνει όπλο αποκλειστικά στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού. Όχι μόνο ελεύθερη διακίνηση προϊόντων αλλά ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και όλη η Γη είναι ένα χωριό, το χωριό μας, το οποίο μάλιστα διατρέχει και σοβαρούς κινδύνους. Πως θα τους αντιμετωπίσουμε; Ο καθένας μόνος του και ο θεός για όλους;

Διαφορετικά, λειτουργώντας σαν μίζεροι μικροαστοί που οι ξένοι ήρθαν να βάλουν χέρι στο βιός τους, κινδυνεύουμε, στη καλύτερη των περιπτώσεων, να καταλήξουμε σε μια βελτιωμένη έκδοση της Λίγκας του Βορρά στην Ιταλία, υπερασπιζόμενοι φαντάσματα του παρελθόντος, εθνικές ταυτότητες, θρησκείες, παραδόσεις, που τώρα πια έχουν αρχίσει να αποχωρούν από το σκηνικό έχοντας επιτελέσει τον ιστορικό τους ρόλο. Και ίσως, στη προσπάθεια μας να διατηρήσουμε αμόλυντο «ότι έχει μείνει ακόμα» από το πολιτιστικό παρελθόν μας, θα πρέπει να μετέλθουμε μέτρα που μου είναι αδύνατο να φανταστώ στη πράξη. Τι μπορεί να σημαίνει για παράδειγμα «ριζικός περιορισμός της μετανάστευσης»; Πως επιτυγχάνεται πρακτικά και ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες του;

Είμαστε πράγματι τμήμα της ιμπεριαλιστικής Δύσης, αλλά από πολιτική επιλογή των ηγετών μας («ανήκομεν εις την Δύσιν») και από ένα απίστευτο «μοίρασμα» που έκαναν άλλοι για μας… Καλώς ή κακώς - δεν το εξετάζω - έτσι είναι! Χωρίς όμως είτε να «απολαύσουμε» αυτά που ο ιμπεριαλισμός των άλλων λαών πιθανόν τους προσέφερε, είτε να τον ασκήσουμε επι της ουσίας. Άλλωστε και συ το επισημαίνεις αυτό. Αν λοιπόν πρέπει η Δύση να πληρώσει κάποιο τίμημα, δεν βλέπω γιατί χρωστάμε να το μοιραστούμε με τον Εγγλέζο, τον Γερμανό, τον Γάλλο, τον Ιταλό ή τον Ολλανδό! Δεν θεωρώ δίκαιο να πληρώνει (γιατί αναντίρρητα πληρώνει) ο Έλληνας εργάτης και μικροαγρότης τα ξένα γαμησιάτικα… Γιατί και ο πρώτος έχασε το μεροκάματό του από το ξεροκόμματο του μετανάστη που το «ανταγωνίζεται» (πως ξεφτιλίζονται οι λέξεις…) και ο άλλος χάνει την «επαφή» με τον γαιοκτήμονα και τις ορδές των Αλβανοπακιστανών κούληδων του, που καθιστούν το προϊόν «άπιαστο» για τον μικρό!

Ένα λοιπόν το κρατούμενο: Το πρώτο κόλπο που πετυχαίνει η λαθρομετανάστευση είναι το μοίρασμα της εξαθλίωσης των τριτοκοσμικών σε όλους! Γιατί πρέπει να το δεχθούμε;

Δεύτερο κρατούμενο: Σε ποια θεωρία, φιλοσοφική προσέγγιση, πολιτική ανάλυση κλπ. - δεξιά ή αριστερά - προβλέπεται ντεκλαρέ οι φτωχοί, τα αδύνατα στρώματα (όπως επισημαίνει κι’ ο Γιώργης) ν’ αναλαμβάνουν το κόστος των αδικιών προς τρίτους; Μόνο στην θεωρία της «απρόσκοπτης ανθρωπιστικής (!) μετανάστευσης» που προωθεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και σιγοντάρεται από τα «προοδευτικά» και «φιλεύσπλαχνα» fora, ο ρόλος των οποίων είναι τουλάχιστον ύποπτος και αμφιλεγόμενος…

Γράφει ο Γιώργος:
Ήρθε ο καιρός να μας ζητήσουν τα ρέστα. (οι μετανάστες)

συνεχίζοντας:
Και η ειρωνεία είναι ότι δεν εισέβαλαν επαναστατικά στις πατρίδες μας με αυτό το σκοπό (που θα ήταν οδυνηρό μεν αλλά δόκιμο), αλλά τους το επέβαλε η νεοφιλελεύθερη λογική της εκμετάλλευσης, της ελεύθερης αγοράς, της ελεύθερης διακίνησης σκλάβων (με δικά τους έξοδα, μέσα σε σαπιοκάϊκα ή στα καινούργια βαγόνια του Άουσβιτς).

Εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση! Δεν ζητάει κάποιος τα ρέστα, ακολουθώντας τις επιταγές που του επιβάλλουν!

Τρίτο κρατούμενο: Η σύγχρονη αποικιοκρατία δεν τρέχει πλέον στις Αφρικές για δούλους… Τους φέρνει εδώ με δικά τους τα εισιτήρια! Και όταν έλθουν μέσα, βάζει τους ντόπιους δούλους να πληρώνουν ότι έξοδα δημιουργούν! (βλέπε εδώ)

Μα επισημαίνει ο Γιώργος ότι:
όποιος διέπεται από ένα σωστό και συντροφικό κριτήριο ως προς τη κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε να εντάξει τους νέους εν δυνάμει συντρόφους σε ένα κίνημα ακόμα μεγαλύτερο, με πλατυτέρους ορίζοντες, ικανό να αντιπαραταχθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική της παγκοσμιοποίησης.

Πώς είναι δυνατόν να ενταχθεί σε αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, πώς μπορεί να γίνει «σύντροφος» σε κάτι τέτοιο, αυτός που ξεπερνώντας τα όρια της επιβεβλημένης εξαθλίωσης, δεν μπορεί να αντιδράσει πλέον και απλά δέχεται να γίνει όργανο της; Σε ένα πόλεμο εναντίον των ντόπιων εν δυνάμει «αθλίων»… Δεν είναι ιστορικά ούτε πρώτη ούτε τελευταία φορά, που κάτι τέτοιο αποτελεί εκ των προτέρων καταδικασμένη ουτοπία. Για να έχει μια ελπίδα επιτυχίας, θα πρέπει να εξισωθεί ο μετανάστης με τον ταξικό «σύντροφό» του. Να ενταχθεί δηλαδή αυτό το αταξικό σήμερα ον, στην φτωχότερη τουλάχιστον εγχώρια τάξη. Η απρόσκοπτη όμως και συνεχής μετανάστευση τροφοδοτεί συνεχώς με νέο αίμα τους διεκδικούντες απλά και μόνο την επιβίωση, σπρώχνοντας προς τα κάτω και τους ντόπιους προλετάριους ή όπως αλλιώς θέλεις να τους αποκαλέσεις. Μόνο η ένταξη κάποιων απ’ αυτούς που είναι ήδη εδώ και ο έλεγχος της μελλοντικής λαθρομετανάστευσης μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για κάτι τέτοιο! Το τέταρτο κρατούμενο της κουβέντας μας.

Είναι νομίζεις τυχαίο Γιώργο, που ο Παυλόπουλος του κράτους της διαπλοκής ισχυρίζεται ότι «η Ελλάδα δεν γέμισε ακόμα» και το ΕΛΙΑΜΕΠ της εκχώρησης της Ελλάδας σ’ όποιον την ζητάει, το ΕΛΙΑΜΕΠ που ακούει τη λέξη «έθνος» και μπιμπικιάζει, να υποστηρίζει μετά παρρησίας ότι «το μεταναστευτικό πρέπει να αντιμετωπισθεί σε εθνικό(!!!) επίπεδο» μόλις άρχισαν οι Δυτικοί να ζητάνε μέτρα;

«Πατάει» μάλιστα ο Γιώργος την πεπονόφλουδα που έχουν πετάξει οι νεοφιλελεύθεροι κόρακες:

Όχι μόνο ελεύθερη διακίνηση προϊόντων αλλά ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και όλη η Γη είναι ένα χωριό, το χωριό μας, το οποίο μάλιστα διατρέχει και σοβαρούς κινδύνους. Πως θα τους αντιμετωπίσουμε; Ο καθένας μόνος του και ο θεός για όλους;

Φτάσαμε έτσι στο Πέμπτο κρατούμενο Ο ουσιαστικά βίαιος ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους, δεν είναι ελεύθερη διακίνηση προσώπων. Είναι απλά διακίνηση προϊόντων. Και καθόλου προοδευτική ή Χριστιανική ή αδελφική ή έστω ταξική ρε αδελφέ η υποστήριξή της!

Θα ρωτήσει όμως κάποιος αφελώς πλην όμως καλοπροαίρετα:
Μα εδώ έχουμε να κάνουμε και με «στροφή» στις θρησκευτικές και εθνικές παραδόσεις. Είναι κάτι τέτοιο διεθνιστικό ή προοδευτικό;

Έ λοιπόν ΝΑΙ!
Γιατί το παγκόσμιο χωριό μπορούμε να το σκεφτούμε και να το διεκδικήσουμε μέσα από την τοπική δράση και παράδοση. Που είναι η μόνη που το λαϊκό κίνημα έχει ελπίδα να ελέγξει! Είναι και ο Ελληνικός τρόπος… Η πόλις μέσα στο ευρύτερο σύνολο. Έκτο το κρατούμενο.

Για τα έξι αυτά κρατούμενα εγώ τουλάχιστον δεν αισθάνομαι, ούτε και θα αισθανθώ ότι όσοι σκεφτόμαστε έτσι, ζούμε
λειτουργώντας σαν μίζεροι μικροαστοί που οι ξένοι ήρθαν να βάλουν χέρι στο βιός τους, και κινδυνεύουμε, στη καλύτερη των περιπτώσεων, να καταλήξουμε σε μια βελτιωμένη έκδοση της Λίγκας του Βορρά στην Ιταλία, υπερασπιζόμενοι φαντάσματα του παρελθόντος, εθνικές ταυτότητες, θρησκείες, παραδόσεις, που τώρα πια έχουν αρχίσει να αποχωρούν από το σκηνικό έχοντας επιτελέσει τον ιστορικό τους ρόλο.



Τα σχόλια (αν υπάρχουν) παρακαλώ στην "πηγή"

15.10.06

Οι "καλές" προσοδοφόρες τριπλόφαρδες συμμαχίες!

Ένα από τα θέματα που προβληματίζουν όποιον ασχολείται με το Μεσανατολικό είναι η στάση της Τουρκίας στον πόλεμο του Λιβάνου, σε συνδυασμό με το Κουρδικό που οι Αμερικανοί φαίνεται να ανακινούν υπογείως και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην Τουρκία που χάνει σταδιακά την "κοσμικότητά" της.

Ουσιαστική απάντηση στα ερωτήματα δίνει ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό και λεπτομερώς στοιχειοθετημένο άρθρο του Chossudovsky (διευθυντή του globalresearch project) που αναδημοσιεύεται στο τελευταίο περιοδικό "Άρδην" του Σεπτεμβρίου 2006 και στο οποίο αναλύεται η "τριπλή συμμαχία" ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ σε όλα τα επίπεδα (στρατιωτικό-βιομηχανικό-ενεργειακό κλπ).

Γράφει ο καλός αναλυτής αφού περιγράψει την θεμελίωση αυτής της συμμαχίας ήδη από το 1958(!) ότι:

...
Στις 6 Ιουλίου, σχεδόν μια βδομάδα πριν τον βομβαρδισμό του Λιβάνου, μια συνθήκη με την ονομασία «Κοινό Όραμα» που υπεγράφη από τις ΗΠΑ και την Τουρκία, ουσιαστικά επιβεβαιώνει την «Τριπλή Συμμαχία». Στην τελετή υπογραφής στην Ουάσινγκτον παραβρέθηκαν ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Αμπντουλάχ Γκιούλ και η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις .[ ]

Ουσιαστικά, η συνθήκη αυτή δεσμεύει την κυβέρνηση της Άγκυρας να υιοθετήσει την στάση της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσινγκτον σχετικά με το δικαίωμα «αυτοάμυνας» του Ισραήλ. Η δέσμευση της επικυρώθηκε μόλις μια βδομάδα πριν την επιδρομή στον Λίβανο. Σύμφωνα με την Ζαμάν (Κωνσταντινούπολη) (6 Ιουλίου 2006) η συνθήκη «Κοινό Όραμα» αποσκοπεί στο να επιβεβαιώσει ότι:
«Η Τουρκία παραμένει ευθυγραμμισμένη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Δύση σε στρατηγικούς και τακτικούς όρους, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα επιθυμεί σε αντάλλαγμα να συμμετέχει στις διαδικασίες του πολιτικού σχεδιασμού για την Μέση Ανατολή, αποφεύγοντας έτσι τον ρόλο του “τυφλού εκτελεστή” μιας πολιτικής που καθορίζεται από τους παγκόσμιους παίκτες.»

Η συνθήκη αποσαφηνίζει την έννοια της στρατηγικής και στρατιωτικής ευθυγράμμισης της Τουρκίας που αφορά την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής – Κεντρικής Ασίας και έχει προσδιορισθεί από την «Πρωτοβουλία για την Ευρύτερη Μέση Ανατολή» της Ουάσινγκτον:
«[Η συνθήκη του Κοινού Οράματος] θα ενθαρρύνει την δημοκρατία και την σταθερότητα στο Ιράκ, την Μαύρη Θάλασσα, τον Καύκασο, την κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν» [και ταυτόχρονα υποστηρίζει] «τις διεθνείς προσπάθειες επίλυσης του Μεσανατολικού·
την προώθηση μέσω της Πρωτοβουλίας για την Ευρύτερη Μέση Ανατολή της ειρήνης και της σταθερότητας χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία· την εδραίωση της ενεργειακής ασφάλειας· την ενίσχυση των διατλαντικών σχέσεων· και την βελτίωση της αλληλοκατανόησης μεταξύ θρησκειών και πολιτισμών. (Τουρκική Ημερησία, 6 Ιουλίου 2006) [ ]
...

Προσπαθεί λοιπόν αν δεν "κερδίσει", τουλάχιστον να μην γίνει απλό υποχείριο των "παικτών" ο Τουρκαλάς! Να αποτρέψει ένα Τουρκικό Κουρδιστάν και αν δεν τα καταφέρει να πάρει άλλα ανταλλάγματα... Όπως έγραφε ο Γιανναράς

Προφητικό χάρισμα δεν χρειάζεται, μόνο κουράγιο να προσκρούσει κανείς (όχι ακίνδυνα) στη συναισθηματική (τυφλή και άλογη) «αισιοδοξία» της ελλαδικής κοινωνίας. Tότε εύκολα διαβλέπει ότι χωρίς πόλεμο, ειρηνικά και αυτονόητα, σε πολύ λίγα χρόνια, η Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Aιγαίου και κάποια από τα Δωδεκάνησα θα έχουν περάσει στην τουρκική επικράτεια. Kαι οι τότε πρωθυπουργοί και υπουργοί Eξωτερικών του Eλλαδέξ θα εμφανίζουν σαν σπουδαίο πολιτικό τους κατόρθωμα την «ειρηνική» παραχώρηση. Oπως το έκαναν στο Nταβός το 1988, στα Yμια το 1996, στο Eλσίνκι (με τη «συμφωνία Φερχόιγκεν») το 1999. Aκριβώς όπως πριν από λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο, η σημερινή υπουργός Eξωτερικών βάφτιζε την εγκατάλειψη της Kύπρου «συμπαράσταση» και την προδοσία της αξιοπρέπειας του Eλληνισμού «επιτυχία».

"Τραβηγμένο"; Μακάρι! Αλλά δυστυχώς
Tο Eλλαδέξ δεν υποψιάστηκε ποτέ ότι μπορούσε να συνεχίσει τον ρόλο του «Bυζαντίου» ως πολιτιστικού έτερου πόλου στη γεωπολιτική (ναι) ισορροπία της Eυρώπης. Aπολάκτισε μετά βδελυγμίας το «Bυζάντιο», καμώθηκε τον απευθείας συνεχιστή της Aρχαίας Eλλάδας, καθηλώθηκε στην ιδεοληψία του βαλκανικού επαρχιωτισμού.

Kαι σήμερα εξευτελίζεται υποταγμένο στην οικογενειοκρατία, παθητικά αναμένοντας ακρωτηριασμό.


Άντε να πάω να ψηφίσω να ξεχαστώ λιγάκι...

8.10.06

Κάτι παίζεται και μείς "αλλού"...

Καθώς το καρτέλ των ηλεκτρονικών ΜΜΕ ασχολείται με τις "κατινιές" των κομάτων, των διαχειριστών δηλαδή της κορπορατικής δικτατορίας μας, κατι δείχνει να συμβαίνει υπογείως στα εξωτερικά μας θέματα.

Παρατηρούμε την Ντόρα να "στήνεται" στους Τουρκαλάδες όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, να αρνείται να σχολιάσει τις αθλιότητες του Ερντογάν, αλλά στο εσωτερικό να κάνει για πρώτη φορά δηλώσεις περί εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της Τουρκίας (με ασάφεια βέβαια...). Ταυτόχρονα ενώ όλα κρίνονται αυτόν το μήνα, αντί να εκμεταλλευθεί τη πρωτοφανή για την Ελλάδα ευνοϊκή κατάσταση, εκείνη παίρνει αποπροσανατολιστικές "πρωτοβουλίες" που μας εκθέτουν και εξαντλούν και τα τελευταία ερείσματα που μας έχουν απομείνει στον Διεθνή στίβο, όπως αναλύει η Κύρα Αδάμ σε εξαιρετικό κείμενό της. Ανάμεσα στα άλλα η καλή δημοσιογράφος επισημαίνει:

Το ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε καλό να εξαντλήσει τις διπλωματικές και φυσικές δυνάμεις της σε ένα εγχείρημα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα το ίδιο διάστημα που κορυφώνονται οι συζητήσεις για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.

Η Αθήνα, απορροφημένη από τη Μεσανατολική πομφόλυγά της, αποφεύγει ακόμα να τοποθετηθεί στις πρόσφατες τουρκικές προκλήσεις, σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, είτε για το Οικουμενικό Πατριαρχείο είτε για τη μη επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης είτε για την εμμονή στο casus belli είτε για την τουρκική στάση στα θέματα του Αιγαίου κ.λπ. Η απάντηση είναι μάλλον εμφανέστατη...

Ο "ομόσταυλός" της Γιωργάκης έχει "επιστρέψει" στην εποχή του 1-1-4 και δεν πείθει ούτε τους δικούς του, ενώ το πουλάρι του η Καραχασάν έχει "ξεχασθεί" στον ευγενικό της αγώνα, του πολυπολιτισμού.
Το ΚΚΕ είναι απλά "εδώ, ενωμένο δυνατό" και οι υπόλοιποι "θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου"

Αναγκαζόμαστε λοιπόν να παρακολουθούμε τα "παπαγαλάκια" για να μάθουμε τί συμβαίνει στο θλιβερό προτεκτοράτο που ζούμε!

Γράφει ο Τσούκαλης του ΕΛΙΑΜΕΠ...
Από το Ελσίνκι και πέρα, η ελληνική στρατηγική βασίστηκε σε μια προσπάθεια να ενταχθεί η επίλυση των διμερών προβλημάτων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Ετσι, τα διμερή προβλήματα θα μετατρέπονταν σε ευρωπαϊκά. Η στρατηγική αυτή βασίστηκε μεταξύ άλλων στην υπόθεση ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα συνοδευόταν από μια λύση του κυπριακού προβλήματος(*). Η υπόθεση αυτή δεν επιβεβαιώθηκε ακόμη και οι προοπτικές δεν είναι εξαιρετικά ευοίωνες. Σήμερα, η στρατηγική αυτή κινδυνεύει να καταρρεύσει πλήρως, αν και όταν συμβεί η περίφημη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών Ε.Ε. και Τουρκίας, για την οποία μιλάει με φόβο ο αρμόδιος επίτροπος στις Βρυξέλλες. Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας δεν τη θέλει αυτή τη σύγκρουση – και δικαίως. Θα κάνει προσπάθεια να την αποφύγει, αλλά με ποιο τίμημα; Ομως, η Ελλάδα (και η Κύπρος) δεν είναι μόνη. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που επηρεάζουν σημαντικά τις πιθανότητες σύγκρουσης.

Θα χρειαστεί πολλή ψυχραιμία τους επόμενους μήνες – και ικανότητες σχοινοβάτη. Θα πρέπει, επίσης, να σκεφθούμε εναλλακτικές στρατηγικές, εφόσον η ήδη ισχύουσα κινδυνεύει να καταρρεύσει στο άμεσο ή και απώτερο μέλλον για λόγους ανεξάρτητους από τη δική μας θέληση. Και θα πρέπει επιτέλους να δεχθούμε ότι ναι μεν το ευρωπαϊκό πλαίσιο αποτελεί προνομιακό χώρο για την επίλυση των διαφορών μας με τον γείτονα, χρειάζεται όμως και εμείς να πάρουμε κάποτε μερικές δύσκολες (επώδυνες;) αποφάσεις. Η επιφοίτηση του ευρωπαϊκού πνεύματος δεν αρκεί.


Γράφει κι' ο Σαμαράς...
Η Ελλάδα ορθώς στήριξε την τουρκική ένταξη μέχρι τώρα(**). Αν σήμερα η Αγκυρα πληρώνει πολιτικό κόστος για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, αν υφίσταται πιέσεις, αν χρειάζεται να απολογείται συνεχώς, είναι γιατί βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης. Αν αναγκάζεται να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, ως πριν από λίγα χρόνια αδιανόητες για το αυταρχικό καθεστώς της, αυτό συμβαίνει λόγω της ευρωπαϊκής προοπτικής της.

Βεβαίως, θέλουμε να συνεχιστεί η διαδικασία ένταξης, να ασκηθούν για πολύ χρόνο οι πιο ασφυκτικές πιέσεις στην Αγκυρα(***), ώστε να αποδεχθεί τον ευρωπαϊκό τρόπο και στις εσωτερικές της λειτουργίες και στις εξωτερικές της σχέσεις και στην Κύπρο και παντού.

Ομως, θα είναι όλο και πιο δύσκολο να τραβήξουμε τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας πέρα από όσο είναι διατεθειμένοι να την τραβήξουν οι εταίροι μας.
Αν κάπου «μπλοκάρει» η τουρκική ένταξη, αν σταματήσει ή ανασταλεί, τι γίνεται; Αν τη σταματήσει η ίδια η τουρκική αδιαλλαξία, αν τη ματαιώσει μια ανατροπή μέσα στην Τουρκία ή αν την αναστείλει μια αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη, τι θα κάνουμε; Εχουμε εφεδρικό σχέδιο (το λεγόμενο plan B);

Μας ετοιμάζουν για επώδυνο plan B γενναία μου Ελληνόπουλα. Δεν μας το λένε βέβαια. Θα περιμένουμε αναγκαστικά μετά τις εκλογές την γνωστή εκπομπή από την εκσυγχρονιστική ΝΕΤ, για να περάσει πιό "μαζικά" το θέμα...

ΟΚ! Θα περιμένουμε!

(*) Να θυμήσουμε ότι τα "διαμαντάκια" του ΕΛΙΑΜΕΠ υποστήριζαν το αισχρό σχέδιο Ανάν.
(**) Μή κοιτάτε τη στάση του στα Σκόπια... Τώρα έχει γραμμάτια να ξοφλήσει...
(***) Ασφυκτικές πιέσεις; Τί απίστευτος τυχοδιωκτισμός Αντωνάκη μου είναι αυτός;

6.10.06

Γεροντοέρωτες...(*)





Φύσηξ' ο άνεμος γλυκά μες' τα ξανθά μαλλιά της,
ανάσανα και ρίγησα...

την ευτυχία ζήτησα στην τρυφερή αγκαλιά της,
απόκαμα και λύγισα...



(*) Αφιερωμένο στους 40-"φεύγα", που μ' έχουνε "κουφάνει" τελευταία με τα καμώματά τους! Λές να 'ρχεται η σειρά μου;

5.10.06

Ο φοίνικας, η ελιά, κι' ο βουλευτής!

"Κόπτονται" για το περιβάλον όπως μας λένε οι Δημοτικοί άρχοντες και μας καλούν να τους ξαναψηφίσουμε. Είναι "βαθείς" γνώστες και φροντίζουν για την διατήρηση των παραδοσιακών χαραχτηριστικών της περιφέρειας που υπηρετούν. Εκεί θέλω να σταθώ.

Είναι μια περιοχή πάνω σ' ένα λόφο στις "παρυφές" της Αθήνας (έβδομο διαμέρισμα, κέντρο του λεκανοπεδίου πλέον), που παλιά ήταν φυτεμένη με ελαιόδενδρα. Το αγαπημένο Ελληνικό και ειδικότερα Αθηναϊκό ιερό δέντρο. Έτσι οι γκάγκαροι την αποκαλούσαν πολύ φυσικά "Ελιές".

Ανήκαν τα χωράφια αυτά στο μεγαλύτερο τμήμα τους στην Έλενα. Τη γυναίκα του Βενιζέλου και γνωστή φιλάνθρωπο (νοσοκομείο κλπ.). Τα υπόλοιπα μάλλον στο κράτος. Αφού αναπολήσουμε για 2-3 δευτερόλεπτα τους ευπατρίδηδες του παρελθόντος σε αντιδιαστολή με τους γκλαμουριάρηδες του σήμερα, συνεχίζω... Κάποια στιγμή τα χάρισε ο Βενιζέλος στον Γύπαρη σαν ανταμοιβή των "υπηρεσιών" του. Όπως ήταν φυσικό απέκτησαν το όνομα "Γυπαρέϊκα". Αυτός τα μετεβίβασε (με αντίτιμο ή όχι δεν ξέρω) στους υπαλλήλους της Βουλής για οικοπεδοποίηση. Το καινούργιο όνομα ήταν γεγονός. "Βουλευτικά"!

Οι ευαισθητοποιημένοι για την οικολογική κληρονομιά και γενικότερα το περιβάλον "Ντορήδες", που ξέρουν την Αθήνα σαν τη παλάμη τους..., αποφάσισαν να ξαναφτιάξουν προεκλογικά την μικρή πλατεία της γειτονιάς. Έτσι σήμερα το πρωΐ φύτεψαν φοίνικες!!!

Θα περιμένατε να ρωτήσω ποιός κονομάει από αυτή τη μπίζνα που έχει ξεκινήσει στην Αθήνα με τους φοίνικες εδώ και χρόνια... Θα το κάνω μιά άλλη φορά... Τώρα στέκομαι απλά στην διατήρηση του ύφους μιας περιοχής!

Αν θέλατε να είσαστε συνεπείς με όσα λέτε λοιπόν αγαπητοί Ντορήδες, και αφού οι ελιές δεν σας αρέσουν απ' ότι φαίνεται,

να φυτεύατε Βουλευτές...

Αει στο... καλό πρωΐ-πρωΐ!

4.10.06

Η Αλβανία σήμερα (γιατί θα τα "βρούμε" μπροστά μας)...

Διαβάζουμε στον "Αντιφωνητή":

Η Αλβανία έζησε την πιο ιδιότυπη έκφανση του κοµµουνισµού, στα επιτεύγµατα του οποίου ορκίζονταν οι εγχώριοι οµοϊδεάτες, τόσο στις φοιτητικές αίθουσες όσο και στα ιδεολογικά µανιφέστα και στα βιβλία, είναι πλέον ενα θλιβερό κουφάρι ενός αποτυχηµένου αλλά και επώδυνου πειράµατος που τραυµάτισε βαθύτατα το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Η χώρα είναι το βασίλειο της διαφθοράς, της έκνοµης δραστηριότητας, της επιβολής του ισχυρού στον ανίσχυρο. Είναι ο παράδεισος των Αµερικανών στα Βαλκάνια, οι οποίοι διαθέτουν απίστευτη επιρροή πάνω στα πολιτικά και οικονοµικά πράγµατα. Πουθενά αλλού στην Ευρώπη και σε καµµία άλλη χώρα, ο επισκέπτης δεν θα συναντήσει τόσες Αµερικανικές σηµαίες, όσες στην Αλβανία. Κυµατίζουν σε σπίτια, κτίρια, επιχειρήσεις κλπ.

Η Αµερική µε τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο κατά της Γιουγκοσλαβίας απέκοψε το
Κοσσυφοπέδιο και οδήγησε το όνειρο της Μεγάλης Αλβανίας κοντά στην απόλυτη
εκπλήρωσή του. Κύριες διαστάσεις του µέσου Αλβανικού τρόπου σκέψης είναι ο εθνικισµός, ο φιλοαµερικανισµός, ο φιλοτουρκισµός και όπως φυσικά θα ήταν αναµενόµενο ο ανθελληνισµός. Η Τουρκία αποτελεί τη χώρα πρότυπο, το µεγάλο περιφερειακό σύµµαχο µετά την Αµερική. Τουρκικές σηµαίες κυµατίζουν σε αρκετά σηµεία της χώρας και εσχάτως σε όλα τα εντυπωσιακά για τα Αλβανικά δεδοµένα βενζινάδικα της εταιρείας Αλβανικά Πετρέλαια (ALPET), που ελέγχεται από τουρκικά κεφάλαια. Αν και τα 2 στα 10 Αλβανικά αυτοκίνητα έχουν Ελληνικές πινακίδες, αν και η Ελλάδα είναι η χώρα το συνάλλαγµα της οποίας έσωσε το µέσο Αλβανικό νοικοκυριό (πάνω από το 10% του ΑΕΠ της Αλβανίας είναι τα εµβάσµατα από τη χώρα µας), εν τούτοις ένας ανθελληνισµός τροφοδούµενος σταθερά από κυβερνητικές πηγές, σηµασιοδοτεί την Ελλάδα ως εχθρικό κράτος. Ο Σαλί Μπερίσα αποτελεί σταθερά έναν ανθέλληνα Αλβανό, ο οποίος δεν αισθάνεται την ανάγκη να κρύψει τα αισθήµατά του.

Η Αλβανία διαθέτει σήµερα τον µεγαλύτερο στόλο σε αυτοκίνητα MERCEDES σε όλη την Ευρώπη, µε τη µόνη διαφορά ότι όλα είναι πάνω από 15 ετών, αλλά είναι κείνα τα µοντέλα που µπορούν να αντέξουν τους άθλιους δρόµους της χώρας. Η ανάπτυξη της χώρας στηρίζεται στο συνάλλαγµα από το εξωτερικό και στο παράνοµο χρήµα που διακινεται και αποκτάται σε µεγάλο βαθµό µέσα στη χώρα. Σε ορισµένες περιπτώσεις, έχει κανείς την αίσθηση ότι οι κάτοικοι πολιτισµικά είναι απ’ ευθείας απόγονοι των τουρκαλβανών, µια και η σκληρότητα στην συµπεριφορά, η αγένεια και η πρόκληση για πολλά και καθηµερινά πράγµατα (στο δρόµο, στην οδήγηση, στην παραβίαση της σειράς κλπ) αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο ή στη… νότιο Αλβανία. Το κόµµα των ανθρωπίνων Δικαιωµάτων δηµιούργησε µία ασπίδα προστασίας αλλά όχι πάντα ικανή να αποτρέψει τον πρωτόγονο Αλβανικό εθνικισµό. Για παράδειγµα όταν αναµετρήθηκαν οι εθνικές οµάδες ποδοσφαίρου Ελλάδας και Αλβανίας, µετά τη νίκη της δεύτερης, µεγάλες οµάδες Αλβανών µε σηµαίες έφθασαν απειλητικά µέχρι την είσοδο της Δερβιτσάνης και µόνο χάρη στην επέµβαση της αστυνοµίας α π ε τ ρ ά π η σ α ν εκτεταµένα επεισόδια.

Όποιος έχει στο µυαλό του ως µοντέλο λειτουργίας προξενείου σε µειονοτικές περιοχές το τουρκικό προξενείο της Κοµοτηνής, τότε ας µην κάνει το λάθος να σκεφθεί το ίδιο και για τα Ελληνικά προξενεία στην Αλβανία. Οι ίδιοι οι Αλβανοί αναφέρουν αυτόµατα σε κάθε συζήτηση ότι η «µίζα για τη βίζα» για Ελλάδα είναι 1500 ευρώ, τα οποία ενθυλακώνουν επιτήδειοι εντός και εκτός των κτιρίων. Αν αυτό έχει την ελάχιστη βάση αληθείας, τότε θα έπρεπε να κρεµαστούν όλοι αυτοί οι αρωµατισµένοι και λεπτεπίλεπτοι φλούφληδες, οι οποίοι πλουτίζουν πλήττοντας το κύρος και την εικόνα της Ελλάδας στα Βαλκάνια, αντί να ασχοληθούν µα την προάσπιση των Ελληνικών συµφερόντων στις περιοχές αυτές.

3.10.06

Κόλπα σε πολλά ταμπλώ... Μια ανταπόκριση

Στο πνεύμα του χθεσινού post (της συνεχούς δράσης...) παραβρέθηκα σε μια εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο κατά της ένταξης της Τουρκίας στην EU. Περίμενα λίγους, παρ' ότι είναι γεγονός το 80% περίπου που δίνουν οι Ελληνικές και Ευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις κατά της Τουρκικής ένταξης. Αλλά βλέπω και την αδράνεια και παραίτηση στην οποία έχουν περιπέσει οι Έλληνες. Περίμενα και ακροδεξιούς. ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΑ!

Το αμφιθέατρο γεμάτο! Ομιλητές οι:
Λυσσαρίδης, Ζαχαράκης, Παπαθεμελής, Φίλιας και ο στρ. Δήμου.

Παρευρισκόμενοι υποστηρικτές ανάμεσα σε πολλούς άλλους:
Χαραλαμπίδης (καταχειροκροτήθηκε), Βερυβάκης, Εμφιετζόγλου κλπ.

Μαζεύτηκαν κατά τις πρόχειρες μετρήσεις μου πάνω από 500 υπογραφές στο ψήφισμα. Στα τραπεζάκια που είχαν στηθεί για την πώληση βιβλίων και εφημερίδων, τεράστια έκπληξη μου προξένησε η κινητικότητα στο τραπεζάκι του "Άρδην" σε σχέση για παράδειγμα με την "Χριστιανική" και παρεμφερή έντυπα.

Ούτε ΛΑΟΣ, ούτε Χρυσές Αυγές, ούτε οι άλλες παπαριές με τις οποίες η μαύρη εκσυγχρονιστική προπαγάνδα προσπαθεί να συνδέσει το πατριωτικό κίνημα!

Αλλά ούτε και τα κανάλια! Σε εκδήλωση με τέτοιο panel και γι' αυτό το θέμα!

Οι ομιλητές, μετά την ιστορική αναδρομή του θέματος και την επισήμανση της ανιστόρητης και γραικύλικης συμπεριφοράς των κυβερνήσεών μας, παρ' ότι λόγω συγκυριών βρισκόμαστε στο πλέον ευνοϊκό σημείο για την άσκηση πατριωτικής πολιτικής, εξέθεσαν δύο πλαίσια που εξυφαίνονται παράλληλα, ώστε να πάρει "παράταση" η Τουρκιά για την εκπλήρωση της αυτονόητης υποχρέωσής της να αναγνωρίσει την Κύπρο μέχρι τον Νοέμβρη! Να θυμίσω ότι πριν από τρείς μήνες η καταληκτική ημερομηνία ήταν ο Οκτώβρης...


Σχέδιο 1. Αμερικανικό

Άνευ όρων παράταση για ένα χρόνο


Σχέδιο 2. Τουρκικό

Προσφυγή στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, μια και η διαδικασία θα πάρει πάνω από 2 χρόνια και κατά τις εκτιμήσεις τους (κάτι θα ξέρουν...) θα υποχρεωθούν να αναγνωρίσουν την Νότια Κύπρο, πράγμα που οδηγεί σε de jure διχοτόμηση που επιδιώκουν...

Ο Ντορής δείχνει τουλάχιστον αμήχανος αλλά μάλλον υποστηρίζει το Τουρκικό. Είναι τυχαία η παρέμβαση των Στεφανόπουλου-Γιωργάκη (θου κύριε φυλακή τω στόματί μου) για την Χάγη;

Απλά δεν αντέχουν να διαφοροποιούνται από την ευρωατλαντική κατεύθυνσή τους και έχουν μπλεχτεί...

Έλληνες γρηγορείτε!

Για το πολιτικό κενό που διαπιστώθηκε στα σημαντικά "πηγαδάκια" και προβλέφθηκε η αποτύπωσή του στις επόμενες Βουλευτικές εκλογές, θα επανέλθω.

2.10.06

Τί λέει ο Prigogine;

Πολυπολιτισμός, ομογενοποίηση, νέα τάξη, παγκοσμιοποίηση...

Αλλιώς μας λένε θα επικρατήσει αταξία και χάος! Είναι υποχρεωμένη η υπερδύναμη και οι ομόδοξοί της να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση και νομοτελειακό να πάμε προς αυτήν... Το «μεγάλο» θα ζήσει ενώ το «μικρό» - το τοπικό - είναι καταδισκασμένο να πεθάνει. Μια και είναι ασύμβατο με τις δομές που αναπτύσσονται. Μάλιστα το άτομο, η μικρή ομάδα, είναι αδύνατον να αντιδράσουν μπροστά στις κολοσσιαίες δυνάμεις που κατευθύνουν τα πράγματα... Γι’ αυτό, ματαιοπονεί όποιος προσπαθεί! Το μέλλον καθορίζεται πιά από την αγορά!

Τί λέει όμως ο Prigogine; Πώς βλέπει τα πράγματα από την οικολογία ως το διαδίκτυο;

Παραθέτω αποσπάσματα από συνεντεύξεις που έδωσε κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του ΕΜΠ. Οι υπογραμμίσεις δικές μου...



Ερώτηση: Πώς εμφανίζεται τάξη μέσα από το χάος;

Ilya Prigogine: Σε ένα σύστημα σε ισορροπία, τα μόρια κινούνται άτακτα προς κάθε κατεύθυνση, σύμφωνα με τη στατιστική κατανομή Max­well-Boltzmann. Εάν θερμάνουμε ένα αδρανές στρώμα υγρού στο κάτω μέρος, θα προκληθεί θερμική αταξία, που είναι χαοτική. Όταν το θερμάνουμε περαιτέρω, εάν το υγρό στρώμα είναι λεπτό, τότε θα σχηματιστούν στρόβιλοι. Αυτοί οι στρόβιλοι αποτελούν σχήματα οργάνωσης γνωστά ως κυψέλες του Benard, όπου δισεκατομμύρια μόρια συσχετίζονται, ώστε να μορφοδομηθούν οι στρόβιλοι. Συνεπώς τάξη δημιουργείται μακράν της ισορροπίας. Αυτό το βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις. Όταν ήμουν νέος, είχα εντυπωσιαστεί πολύ από τη λεγόμενη θερμική διάχυση. Παρα­δείγματος χάριν, εάν θερμάνετε ένα ρευστό από τη μία πλευρά, πα­ρατηρείτε διάχυση προς την άλλη πλευρά. Παρόμοια σ' ένα μείγμα δύο διαφορετικών αερίων, με «γαλάζια» και «ερυθρά» μόρια που δεν αντιδρούν χημικά, τα «γαλάζια» μόρια συσσωρεύονται στη μία πλευρά ενώ τα «ερυθρά» μόρια στην άλλη. Σχηματίζεται δηλα­δή μια οργάνωση που δεν μπορεί να προκύψει σε συνθήκες ισορ­ροπίας όπου έχουμε ομογενές μείγμα «γαλάζιων» και «ερυθρών»μορίων. Το ουσιώδες είναι ότι ο σχηματισμός δομών και η πολυ­πλοκότητα εκδηλώνονται μακράν της ισορροπίας μέσω μη ανα­στρέψιμων διεργασιών.


Ερώτηση: Το Διαδίκτυο παρέχει σήμερα ένα μηχανισμό παγκόσμιας επικοινωνίας και συσχετισμού των γεγονότων. Πώς θα μας επηρεά­σει αυτή η νέα κατάσταση πραγμάτων;

Ilya Prigogine: Το Διαδίκτυο παρέχει τεράστιο όγκο πληροφοριών. Οδηγεί σε μια νέα μoρφή κοινωνίας, που όμως δεν γνωρίζουμε πώς θα δια­μορφωθεί. Σίγουρα όμως θα είναι μια κοινωνία με πολλαπλές αλ­ληλεπιδράσεις που παράγει μαζική κουλτούρα. Λόγου χάρη, οδη­γεί σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μαύρων της Βραζιλίας και των μαύρων των ΗΠΑ. Ο γιος μου στη Βραζιλία είδε στα σπίτια των μαύρων εικόνες του Martin Luther King και του Nelson Mandela. Συνεπώς, το Διαδίκτυο επάγει δεσμούς μεταξύ πληθυσμών που μέ­χρι πρότινος ήταν απομονωμένοι μεταξύ τους. Κατά τη γνώμη μου το όλο νόημα του πολιτισμού από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων είναι η παραγωγή μεγαλύτερης επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώ­πων. Κατά τη μετάβαση από την παλαιολιθική στη νεολιθική εποχή, δηλαδή από τους Αζτέκους στην Αίγυπτο, Βαβυλώνα και Ρώμη, η κατανομή της εργασίας δημιουργεί βασιλείς, Φαραώ και σκλάβους. Έχουμε μια θεοκρατική ή επιλεκτική κοινωνία. Τώρα η κοινωνία είναι τελείως διαφορετική. Η έκρηξη της επικοινωνίας δίνει τη δυνατότητα, μέσω διαδικτύου μαζί με την τηλεόραση και το ρα­διόφωνο, στους ανθρώπους να συμμετέχουν στον πολιτισμό. Είμα­στε στο κατώφλι μιας μετάβασης προς μία νέα εποχή όπου όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα εμπλέκονται στον πολιτισμό. Το διαδί­κτυο πράγματι παράγει μαζική κουλτούρα, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ενδέχεται να μειωθεί η δημιουργικότητα, αφού πολλοί, επειδή θα αναζητούν την έτοιμη πληροφορία, δεν θα έχουν χρόνο να σκέπτονται. Υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναλογίες με τις κοινωνίες των μυρμηγκιών, που δείχνουν τους πιθανούς κινδύνους. Τα μυρμήγκια ζουν είτε σε μικρές κοινότητες μερικών εκατοντάδων είτε σε μεγαλύτερες που αριθμούν εκατομμύρια μέλη. Παρατηρεί­ται διαφοροποίηση της συμπεριφοράς των μυρμηγκιών σε αυτές τις δύο κοινότητες. Στις μικρές κοινωνίες κάθε μυρμήγκι είναι αυτόνο­μο και βρίσκει μόνο του την τροφή του. Στις πολυπληθείς κοινωνίες υπάρχουν συλλογικές διαδικασίες, το άτομο δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Σε αυτές τις κοινωνίες συχνά τα μυρμήγκια είναι τυφλά.

………………

Η ανθρώπινη ιστορία μπορεί να θεωρηθεί ως διαδοχή διακλαδώσεων, όπως για παράδειγμα η μετάβαση από την Παλαιολιθική στη Νεολιθική Επο­χή, που έλαβε χώρα σχεδόν ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Αυτή η μετάβαση εμφανίστηκε ως διακλάδωση συνδεδεμένη με μια νέα συστηματική εκμετάλλευση του φυσικoύ και ορυκτού πλούτου. Πολ­λοί κλάδοι αναδύθηκαν από αυτή τη διακλάδωση όπως η Κινεζική Νεολιθική Εποχή, η Νεολιθική της Εγγύς Ανατολής, η Νεολιθική της Προκολομβιανής (Αμερικής). Κάθε διακλάδωση είχε ωφεληθέ­ντες αλλά και θύματα. Η μετάβαση στη Νεολιθική Εποχή οδήγησε στην ιεραρχική κοινωνία, καθ' ότι ο καταμερισμός της εργασίας εγκαθίδρυσε ανισότητες. Αυτές με τη σειρά τους οδήγησαν στην εμφάνιση της δουλείας που συνεχίστηκε μέχρι το 19ο αιώνα.

Έχω πεισθεί ότι πλησιάζουμε μια διακλάδωση παρόμοιου μεγέ­θους, η οποία συνδέεται με την έκρηξη της τεχνολογίας της πληρο­φορίας. Ήδη βιώνουμε τη δικτυωμένη κοινωνία. Οι άνθρωποι συν­δέονται μεταξύ τους περισσότερο παρά ποτέ. Αυτό το μέλλον ενέ­χει μεγάλες υποσχέσεις αλλά και κινδύνους. Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αυτής της διακλάδωσης; Για να θέσω το ερώτημα στη μακρά προοπτική της βιολογικής εξέλιξης: Θα δράσει η δι­κτυωμένη κοινωνία ως αποικία μυρμηγκιών ή θα αναδυθεί ένας πολιτισμός ελεύθερων ανθρώπων; Όσο μεγαλώνει ο πληθυσμός των ανθρώπων τόσο αυξάνονται οι δυνατότητες για μη γραμμικές διακυμάνσεις, δηλαδή προσωπικές επιλογές, διότι εμφανίζονται ολοένα και περισσότεροι παίκτες. Από την άλλη πλευρά, καθώς ο πληθυσμός δικτυώνεται όλο και περισσότερο, μπορεί να εμφανι­στεί το αντίθετο αποτέλεσμα: οι προσταγές της συλλογικής υπέρ ορ­γάνωσης καταπνίγουν την προσωπική ικανότητα για επιλογή. Ας δούμε τη βιολογική εξέλιξη. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κοι­νωνίες μυρμηγκιών, κάποιες είναι μικρές, με μερικές εκατο­ντάδες μέλη, άλλες είναι μεγάλες με μερικά εκατομμύρια μέλη. Η κοινωνική ζωή σ' αυτές τις δύο κοινότητες είναι πολύ διαφορετική. Στις μικρές κοινωνίες τα μυρμήγκια συμπεριφέρονται ανεξάρτητα, αναζητούν μόνα την τροφή τους. Στις μεγάλες κοινωνίες βλέπουμε συλλογικές δραστηριότητες. Ο ρόλος της προσωπικής δράσης είναι σημαντικά μειωμένος. Οι ανθρώπινες κοινωνίες μπορούν να έχουν την ίδια εξέλιξη όταν δικτυωθούν.

...........

Το μέλλον δεν είναι δεδομένο. Ιδιαίτερα αυτή την επoχή της παγκοσμιοποίησης και της δικτυακής επανά­στασης, η συμπεριφορά σε ατομικό επίπεδο θα είναι ο παράγοντας κλειδί για τη διαμόρφωση της εξέλιξης ολόκληρου του ανθρώπινου είδους. Όπως λίγα σωματίδια μπορούν να αλλάξουν τη μακροσκο­πική οργάνωση στη φύση, έτσι και ο ρόλος του ατόμου στην κοινω­νία είναι σήμερα πιο σημαντικός παρά ποτέ. Διαρκώς λαμβάνουν χώρα γεγονότα στα σημεία διακλάδωσης που εξαρτώνται από τις διακυμάνσεις. Αυτό είναι πολύ ωραίο, διό­τι σημαίνει πως οι δράσεις μεμονωμένων ανθρώπων έχουν κάποιο νόημα. Συνεπώς είναι ένα είδος συμβουλής στις νέες γενιές. Μη νομίζετε ότι η δράση σας είναι ασήμαντη ή μάταια. Διότι μια μικρή δράση μπορεί να ενισχυθεί σημαντικά σε μια κρίσιμη κατάσταση. Αυτό είναι ένα μήνυμα προς τη νέα γενιά: ότι η ατομική δράση δεν είναι καταδικασμένη στον αφανισμό, ότι οι δραστηριότητές μας μπορούν να αλλάξουν το μέλλον.


Ερώτηση: Θα ήθελα να προσθέσω κάτι από τον Ηράκλειτο. Υπάρχει ένα απόσπασμα, το οποίο έχει μεγάλη σημασία, αν το συνδέσουμε με τη σκέψη σας. Ο Ηράκλειτος λέει:«Εν το σοφόν, επίστασθαι γνώμην όκη κυβερνάται πάντα δια πάντων». Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως εξής: οι διαρκείς αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των όντων είναι ο μοναδικός λόγος για κάθε αλλαγή που συμβαίνει στον κόσμο.

Ilya Prigogine: Αυτή είναι μια πολύ καλή παρατήρηση. Βλέπετε, ουσιαστικά αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της φύσης, τα επιμέρους πράγματα εμφανίζονται από το Όλον. Κατά κάποια έννοια, μία πόλη αναδύεται από την ύπαιθρο μέσα στην οποία περιέχεται. Αυ­τό βρίσκεται σε αντίθεση με την ιδέα ότι η εξέλιξη είναι ανεξάρτη­τη από το περιβάλλον. Δεν είμαστε ανεξάρτητοι. Η ζωή δεν συνά­ντησε ποτέ τη ζωή ανεξάρτητα από το μέσον, το οικοσύστημα. Η ζωή έχει ανάγκη από αέρα και νερό συνεχώς. Τα έμβια όντα αλλη­λεπιδρούν συνεχώς με τα μη-έμβια.





Εσείς τι λέτε;

1.10.06

Oliver Stone

"I think that conspiracy-mongering on 9/11 is a waste of time," he said. "The far greater conspiracy occurred after 9/11 when basically a neo-cabal inside our government hijacked policy and went to war. That was as broad a conspiracy as we can get and it was about 20, 30 people. That's all, they took over and all these books are coming out and they are pointing it out," said Stone.

"This war on Iraq is a disaster. I'm disgraced. I'm ashamed for my country," he said. "I'm also ashamed that America has attacked itself with its constitutional breakdowns. I'm deeply ashamed."

Ελεύθερο Internet! Ας κρίνει ο καθένας μόνος του...

CNN.com - Cyber-spies tracking terror on Web - Sep 29, 2006: "Leading international Web log hosting service BlogSpot -- owned by Google -- is currently hosting several sites for terrorist networks such as al Qaeda in Iraq, who are using the free service to post their blogs in German, English, and Arabic."

Η συνέχεια του άρθρου έχει το "ζουμί"...