29.11.07

Το επιφαινόμενο!

Συζητάμε για το "όνομα"! Συζητάμε για τους "σημαιοφόρους"!

Και καλά κάνουμε.

Γιατί όμως είναι όλα αυτά σημαντικά; Μα διότι από κάτω κρύβεται αλυτρωτισμός, μειονοτικά κλπ.

Αν λοιπόν το όνομα είναι Δαρδανία και σημαιοφόροι γίνονται μόνο Αλβανοί αυτοδικαίως ή και ακριβώς τα αντίθετα...

...ΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ;

...ΤΑ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ;

Γι' αυτά τί σκεφτόμαστε να κάνουμε; Τί προτείνουμε; Τί θέλουμε;

Ούτε η εκκλησία, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΛΑΟΣ ούτε ο ΣΥΡΙΖα δεν έχω δεί να τοποθετούνται σ' αυτά!


Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι η Βουλγαρία είναι λιγώτερο διεκδικητική για την Θεσ/νίκη σε σχέση με την ΦΥΡΟΜΙΑ λόγω ονόματος και ότι οι Αλβανοί δεν είναι πλέον "επικίνδυνοι" γιατί οι μανάδες τους συνεχίζουν να είναι καθαρίστριες και αυτοί γίνονται πια σημαιοφόροι...


Είμαστε ως συνήθως μακριά νυχτωμένοι!

23.11.07

"Πράσινη" (Μακεδονική) σαλάτα...

Αποσπάσματα Μακεδονολογούντων "οικολόγων".

Ακολουθώντας το δόγμα ΣΥΡΙΖα, οι ντόπιοι Πράσινοι "καταδικάζουν" όλα τα "εγχώρια", χύνοντας κυριολεκτικά για τα πλέον βάρβαρα, οπισθοδρομικά, φασίζοντα "εκτός". Δωσ' τους Κεμάλ, Αττίλα, κομιτατζήδες και πάρ' τους την ψυχή! Πρόσφατο παράδειγμα:
[...]Για μας είναι δεδομένο ότι η ευρύτερη Μακεδονία έχει πολυεθνική ιστορία αιώνων και καμιά εθνότητα ή χώρα δεν είναι «πιο Μακεδόνες» (;;;;;;;;) από τις υπόλοιπες. Παράλληλα, όμως, κάθε χώρα και κάθε περιφέρεια έχει η ίδια τον τελικό λόγο για το όνομά της. Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης (;;;;;;;) να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη (;;;;;;;;) ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταδικάζουν τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό από όπου κι αν προέρχεται.(;;;;!!!!!) Η επιστροφή σε εθνοκεντρικές λογικές δεν αποτελεί ουσιαστική απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά δημιουργεί πρώτα από όλα πρόβλημα στις χώρες που την καλλιεργούν. Η ανοικτή κοινωνία που προωθούν, συνδέεται άρρηκτα με το σεβασμό και στις ιδιαίτερες ταυτότητες όλων. Γι’ αυτό πιστεύουν σε μια ανοικτή και πολυπολιτισμική κοινωνία και στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. [...]

Την ώρα που ο εθνικισμός ανοίγει χαρακώματα ανασφάλειας και μισαλλοδοξίας, οι Οικολόγοι Πράσινοι αγωνίζονται για έναν κόσμο με σταθερά (;) αλλά ανοικτά σύνορα (!), πολυμερή συνεργασία, αποκεντρωμένη οικονομία, με κέντρο την τοπική και περιφερειακή κλίμακα,(*) με ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης, ισχυρή προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.[...]

(*) Κορυφαία αττάκα! Είναι αυτό που λέμε κέντρο - απόκεντρο...!!!! Τοπικοπεριφερειακά! Τό κατούρημα... :-D



Έ μωρε καψεροί..., πόσο αυτοκαταστροφικοί είστε; Να πώ ότι δεν χαίρομαι! Ψέμματα θα είναι...

ΥΓ. Και από γραμματική - συντακτικό έχουμε "ψωνίσει" μου φαίνεται...

21.11.07

Ευρώ

Από αρχαιοτάτων χρόνων ενσωματώναμε ξένες λέξεις στην ελληνική γλώσσα. Η μέθοδος απλούστατη. Κοτσάρεις μιά ελληνική κατάληξη και αυτόματα η λέξη υπακούει στους ελληνικούς γραμματικούς κανόνες.

Έτσι κάπως εξελληνίσαμε το φράγκο (franc) και το χρησιμοποιούμε σε δεκάδες εκφράσεις μέχρι σήμερα.

Το ρημάδι το Ευρώ επιμένουμε να το αποκαλούμε απλώς Ευρώ (ίσως γιατί πλέον είναι πολλοί οι ξενόγλωσσοι στην Ελλάδα) και να το χρησιμοποιούμε άκλιτο όπως το Euro, ή να το κλίνουμε βαρβαριστί. Οι αρμόδιοι που αγωνίστηκαν τότε για την Ελληνική αναγραφή του ονόματος στο νόμισμα, ως μοναδική διαφορά προφανώς αντελλήφθησαν μόνο το αλφάβητο.

Ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος είχε πεί οτι οι ξένες λέξεις που χρησιμοποιούνται για πολύ καιρό υποχρεωτικά εξελληνίζονται και έφερνε για παράδειγμα το καζίνο (του καζίνου, τα καζίνα, των καζίνων). Η ειδοποιός διαφορά είναι οτι εδώ η κατάλληξη υπάρχει ήδη στα ελληνικά, οπότε είναι εύκολη η ενσωμάτωση.

Ότι δεν έκανε η πολιτεία μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, όπως το κάναμε πάντα. Παλιότερα βέβαια δεν υπήρχε τηλεόραση, οπότε ο προφορικός λόγος διαμορφωνόταν από τον κόσμο πιό εύκολα. Αν όμως είναι πολλοί στο κόλπο μπορεί να συμπληρώσουν την κρίσιμη μάζα που θα επηρεάσει την γλώσσα, με το ίδο ακριβώς τρόπο που κάποιες φορές η ιδιογλωσσία κοινωνικών μειονοτήτων, ενσωματώνεται μόνιμα στην γλώσσα μας.

Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να παίζω το εξής παιχνίδι. Χρησιμοποιώ στις συναλλαγές μου τον όρο Ευρώο(ν), που και εύηχος είναι και νόημα έχει εις την ελληνικήν. Αυτόματα μπορώ να χρησιμοποιώ τον όρο σε όλες τις πτώσεις και όλους τους αριθμούς. Για παράδειγμα λέω "Ορίστε δέκα Ευρώα" (αντί του ακλίτου Ευρώ ή του βαρβαρικού Ευρά).

Το ενθαρρυντικό είναι οτι δεν έχω εισπράξει καμμία άσχημη αντίδραση, πλήν ορισμένων βλεμάτων απορίας. Αντίθετα έχω εισπράξει μερικά ζεστά χαμόγελα και σκέφτομαι να συνεχίσω. Οποιος θέλει ακολουθεί.

20.11.07

Εκθέσεις ζωγραφικής!

Από την Νέα Εστία του 1927



Στο "πνεύμα" αυτό, 80 χρόνια αργότερα από την CITY PRESS του 2007..., να τί γράφουν κάποιοι "θολωμένοι" ανακοινώνοντας μια τέτοια έκθεση:

"ΣΥΝουσίες"

Σαράντα έξι ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες και φωτογράφοι συμμετέχουν με δημιουργίες τους στην έκθεση με τίτλο "ΣΥΝουσίες" [...]
Αποκλειστικός στόχος της έκθεσης [...] είναι η εκ νέου ευαισθητοποίηση (σσ!!!!!) - στη σημερινή τεχνοκρατική, καταναλωτική και αυτοματοποιημένη εποχή - απέναντι στη χαρά της ζωής, που αποτελεί την μοναδική δικλείδα ασφαλείας για την ψυχική μας ισορροπία, η οποία απειλείται άμεσα από τα δεινά της παγκοσμιοποίησης. (σσ !!!!!)
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ενεργοποιούν (σσ;;;;;;) έννοιες, συναισθήματα, εμπειρίες, και βιώματα, τα οποία έχει "ευνουχίσει" μέσα μας ο τεχνοκρατικός και απάνθρωπος τρόπος ζωής, για να τα αντικαταστήσει με συναισθήματα τρόμου - φόβου, εκατόμβες και ολοκαυτώματα ολόκληρων λαών, μαζικές καταστροφές της φύσης και του περιβάλλοντος. [...]

Πώς τα κατάφερε κι' έμπλεξε την παγκοσμιοποίηση, τις εκατόμβες των νεκρών και τις μαζικές καταστροφές της φύσης με την ενεργοποίηση των συνουσιαστικών επιθυμιών του λαού, είναι εκπληκτικό! Για να καταλάβετε, έτσι και δεν σου κάνει "κου-κου" λόγω των προαναφερομένων (θα το χρησιμοποιώ ως δικαιολογία στο μέλλον...), πάς στην έκθεση, "ενεργοποιείσαι" και φεύγεις ντούρος!!!! Σου έρχεται να τους γ...σεις όλους!

Σελώστε τ' άλογα να πάμε σύντροφοι!

Ίσοι και πιο ίσοι - χωρίς σχόλια.

Παράδειγμα:

Κατηγορίες πρωτοετών φοιτητών ακαδημαϊκού έτους 2007-2008 του τμήματος Πολ. μηχ/κών ΕΜΠ.

  • 137 (κανονικοί)
  • 7 (10% των κανονικών - από μαθηματικά σκίζουν στο ΕΜΠ - άνευ εξετάσεων!, και αγνώστου προελεύσεως!)
  • 8 (Κύπριοι στρατευμένοι - παλιοί)
  • 12 (Κύπριοι απόφοιτοι 07-08)
  • 2 (αλλοεθνείς υπότροφοι ΥΠΕΞ!)
  • 2 (άλλοι αλλοδαποί σε ποσοστό ο,5 % - αν ήξεραν μαθηματικά θα ήταν <1)>
  • 9 (τέκνα Ελλήνων εξωτερικού)
  • 6 (κατηγορία 3% - αν ήξεραν μαθηματικά θα ήταν 4 άτομα... - και σοβαρές παθήσεις)
  • 5 (αθλητές)
Δηλαδή 51 στους 137 (37,23%) "μπαίνουν αλλιώς" εδώ. Στο Αθήνησι! Βάλτε και τις ορδές των σπουδαστών κολεγίων και των "φοιτητών" στα μπουρδέλα του εξωτερικού... και βγάλτε τα συμπεράσματά σας!

Το στόρυ παλιό και χιλιοειπωμένο! Αλλά καλόν να το θυμόμαστε αραιά και πού.

Προσωπικά συμμετείχα στις εξετάσεις (προ αμνημονεύτων), "μπήκαμε" 200 στο Μαθηματικό Αθήνας και στο 2ο έτος είμασταν ζωή να έχουμε 450 άτομα! Φυσικά ενώ μέχρι τότε έβγαζες την σχολή και διοριζόσουν (άλλωστε το νόημα της κρατικά προσφερόμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι να σπουδάζει με τα λεφτά του φορολογούμενου όσους χρειάζονται...) μόλις αποφοίτησα η "σειρά" μου ήταν 4.500! Δηλαδή με 200 διορισμούς τον χρόνο, κάπου 25 χρόνια αναμονής...


Ήρθε η ώρα του Καπογιώργη!;

Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν υπάρχει πια επετηρίδα...

18.11.07

Κυκλοφορεί το 23ο φύλλο της Ρήξης

με άρθρα για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη, το Πα.Σο.Κ., αναλύσεις για τα διεθνή θέματα- με μία ιδιαίτερη αναφορά στην Λατινική Αμερική- αλλά και αναφορά σε οικολογικά ζητήματα, όπως αυτό του Ασωπού.


ΠΑΣΟΚΕΙΑ ΕΚΛΟΓΗ - ΠΑΣΟΚΕΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Την Κυριακή το βράδυ και τη Δευτέρα το πρωί μαθαίναμε πως ο Γιώργος εκλέχτηκε πανηγυρικά από 930 χιλιάδες ψηφοφόρους με 60% των ψήφων, ενώ ο μεγάλος αντίπαλός του «Μπένι» έπαιρνε μόλις 34,5%. Και τι δεν είπαν και έγραψαν οι κονδυλοφόροι υπηρεσίας, ακόμα και όσοι ήταν εναντίον του Γιωργάκη και τον καθύβριζαν μόλις πριν μερικές μέρες. Διότι πλέον έπρεπε να συνταχθούν με το κόμμα τους ή εν γένει με το ρεύμα της εξουσίας: «Συντριπτικό ποσοστό», «επανεπιβεβαίωση της λαϊκής εντολής», «ο Γιώργος κατήγαγε περιφανή νίκη», και άλλα πολλά. Την Τετάρτη το βράδυ, «επιτέλους», έγιναν γνωστά και τα «τελικά αποτελέσματα», μετά από δυόμισι ημερών μαγείρεμα: Ψήφισαν 760 χιλιάδες άτομα και ο Γιώργος πήρε 55,9%, ο Βενιζέλος 38,5% και ο Σκανδαλίδης τα υπόλοιπα. Όπως καταλαβαίνουμε, ούτε η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη, ούτε η νίκη του Γιωργάκη τόσο συντριπτική, παρότι είχε και όλον τον κομματικό μηχανισμό μαζί του. Επιπλέον δε, ο γραμματέας του ΕΣ Νίκος Αθανασάκης δήλωσε πως μπορεί να υπάρξουν «μερικές εκατοντάδες περιπτώσεις διπλοψηφιών», ενώ βοά η χώρα για τις χιλιάδες διπλοψηφίες που έγιναν.

Αν λοιπόν αυτή τη φορά ψήφισαν και διπλοψήφισαν 760.000, πόσοι ήταν άραγε εκείνοι που είχαν ψηφίσει τον Γιωργάκη το 2004, 300 χιλιάδες; Κάπου τόσο, αναφέρουν οι πιο αξιόπιστες πηγές. Και παρακολουθήσαμε όλες αυτές τις εβδομάδες ανερυθρίαστα και ατάραχα τα «στελέχη» του ΠΑΣΟΚ να ακούν τις λοιδορίες των δημοσιογράφων για την εξαπάτηση του κόσμου σχετικά με τον αριθμό των ψηφισάντων το 2004. Τους αποκαλούσαν κοινούς πλαστογράφους και απατεώνες, αλλά το αυτί τους δεν ίδρωνε, όπως δεν ίδρωσε όταν η Βάσω τούς αποκάλεσε κλέφτες.

Εδώ το κόμμα τους έκλεψε τα όνειρα και τις εξαγγελίες γενεών και τα εξαργύρωσε σε βίλες και πισίνες, τώρα «θα κωλώσουν» για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους; Πασόκεια πράγματα, πασόκεια εκλογή, πασόκεια αλήθεια.



Τη Δεύτερα 19 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη (ανοιχτή σε όλους) συνάντηση των σεμιναρίων που διοργανώνει το περιοδικό Άρδην. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του περιοδικού στις 7:30 μ.μ., (Θεμιστοκλέους 37) με θέμα: Αναρχισμός, Σοσιαλισμός και εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, από τον Στ. Καλλέργη ως τον Πλ. Δρακούλη.

14.11.07

Αλλαγή χωρίς ρεβανσισμούς στο ΠΑΣΟΚ



Για του λόγου το αληθές διακρίνεται καθαρά ο Βενιζέλος προσερχόμενος στη Χαριλάου Τρικούπη μετά τις εκλογές...

13.11.07

Τρομοκρατημένη ανασκουμπώνεται η Κυβέρνηση...

...μετά την νίκη του Γιώργου!

10.11.07

Ψηφίστε άφοβα Πασόκοι! Δεν τα πιστεύει αυτά που λέει...

Αυτά που δεν λέει πιστεύει, τα οποία και περιγράφει τόσο εύγλωττα ο Στάθης!
Διερευνώ, όμως ποιός "ρηξικός" του έγραψε την ομιλία! :-D

....

Προτεραιότητά μας είναι, όμως, και ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητάς μας, το περιεχόμενο της αντιπροσωπευτικότητάς μας, ο ορισμός του κοινωνικού μετώπου των δυνάμεων που εκπροσωπούμε, η επιβεβαίωση της αντιπαλότητάς μας, με όσους εκπροσωπούν τα μεγάλα συμφέροντα και διαχειρίζονται τις επιδιώξεις τους. Με όσους συμβιβάζονται με τον παρασιτισμό και στεγάζουν, πολιτικά, τους αεριτζήδες του ελληνικού κεφαλαίου.
.....

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο θεμελιακός διαχωρισμός είναι αυτός που ξεχωρίζει τα τμήματα της κοινωνίας που δρουν παραγωγικά, από τα τμήματα της κοινωνίας που ζουν παρασιτικά.
Τα πρώτα, παράγουν πλούτο, δημιουργούν ευκαιρίες, διατηρούν τη δυναμικότητα της χώρας στον διεθνή ορίζοντα. Τα δεύτερα, απολαμβάνουν τα προνόμια μιας ασυλίας, μιας ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας και μιας πολιτικής προστασίας, που συγκεντρώνει εξουσίες και ισοπεδώνει τις ιδεολογικές διαφορές. Καθηλώνει τις πολιτικές εξελίξεις, στο αδιέξοδο του αξιώματος, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Εμείς ξέρουμε, ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι η προοπτική της συμμαχίας μας, με τους παραγωγικούς και τους δημιουργικούς, τους αδύνατους και τους αποκλεισμένους. Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι ειδικοί, οι τεχνικοί, οι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, που εμπλουτίζουν την Ελλάδα με νέες τεχνολογίες, με καινούργια οργάνωση της εργασίας, με πολιτισμό και παραγωγικότητα.

Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι αγρότες, οι μικροί επιχειρηματίες, οι εργάτες και οι υπάλληλοι στα μεγάλα εργοστάσια, στους νέους τομείς υπηρεσιών. Παραγωγικοί και δημιουργικοί, είναι οι επιστήμονες, που ανοίγουν νέους δρόμους και προετοιμάζουν το μέλλον.


....

Είναι οι δυναμικές και ταλαντούχες νέες γενιές της χώρας. Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε το πελατειακό κράτος, την αδικία της αγοράς, τη λογική της τοκογλυφίας των Τραπεζών, ώστε να στηριχθούν οι γενιές αυτές. Σε αυτές, οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα να αναπνεύσουν και να δραστηριοποιηθούν. σε ένα δημοκρατικό, ορθολογικό και αποτελεσματικό πλαίσιο.

Φροντίδα μας, είναι να μην αφήσουμε να καταστραφούν ή να χειραγωγηθούν από τις δυνάμεις του παρασιτισμού και του αεριτζίδικου κέρδους.

....

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ο κύκλος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η νέα μας αρχή πρέπει να γίνει και η θεμελίωση μια νέας εποχής για την Ελλάδα και, μαζί, πρέπει να τελειώσει ένα πολιτικό σύστημα, που αναπαράγει πελατειακές σχέσεις, εφαρμόζει γραφειοκρατικές μεθόδους, επιβάλλει κομματικές μικροσκοπιμότητες. Μαζί του, πρέπει να τελειώσει ένα μοντέλο ανάπτυξης που καταστρέφει το περιβάλλον, εξουθενώνει τους ανθρώπους, στεγνώνει τις ψυχές τους, σκοτεινιάζει τους ορίζοντές τους. Δεν αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Δεν αναδεικνύει το φυσικό της κάλλος. Δεν αξιοποιεί την πολιτισμική μας κληρονομιά. Η κατάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής, είναι η προϋπόθεση, που ανοίγει πλατιά τη λεωφόρο για την έκφραση και την υπεράσπιση των κοινωνικών συμφερόντων και των εθνικών μας προοπτικών, διότι μόνον η αυτόνομη πολιτική μπορεί να υπηρετεί θεμελιώδεις αξίες. Την αξία της ελευθερίας. Να μπορούμε να αρχίζουμε, κάθε φορά, με νέο κουράγιο και αισιοδοξία για τη ζωή. Την αξία της δικαιοσύνης και της ίσης μεταχείρισης, με ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, καλές υπηρεσίες σε υγεία, σε παιδεία, σε πρόνοια.

7.11.07

Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας!



Είναι το πλάσμα της θάλασσας ο Διαμαντής!

Εντελώς ανεξήγητα, μου φέρνει συνειρμικά στο νού τα αναμενόμενα κέρδη από τις προσπάθειες της ΥΠΕΞ μας για τη χώρα...

Ανησυχώ για την υγεία μου!

5.11.07

Γελάει κι' ο Θεός με τα χάλια ...

της εξωτερικής μας πολιτικής...


4.11.07

Υπάρχουν εσωτερικά σύνορα στην Ευρώπη;

Μπορούν οι Λαρισαίοι να απελαύνουν Βολιώτες και οι Αγρινιώτες τους Μεσολογγίτες;

Φαίνεται ότι μπορούν όπως μάθαμε προ ημερών!

ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ ΤΗ στάση της απέναντι στους μετανάστες η ιταλική κυβέρνηση, καθώς με προεδρικό διάταγμα επιτρέπει στην αστυνομία να απελαύνει πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους οποίους θεωρεί ότι αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία.

Και σήμερα απέλασε τους πρώτους Ρουμάνους! Ευρωπαίους πολίτες από την Ευρώπη (Ιταλία) στην Ευρώπη (Ρουμανία)! Αλλά αυτό είναι

ΕΚΤΟΠΙΣΗ!

Πάνε οι ελεύθερες διακινήσεις προσώπων και αγαθών, πάει η παγκοσμιοποίηση! Αρκούσε ένας βιασμός Ιταλίδος τινός 47 ετών! Γι' αυτό σου λέω νεοφιλελεύθερε "πολυπολιτισμικέ" μου.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΘΗΚΕΣ

Μόνη λύση για την Ευρώπη η
Συνομοσπονδία.

Ας πιέσουμε γι' αυτό όσο είναι νωρίς...

(Υπάρχει μήπως κίνδυνος να απελάσουν οι Παοκτζήδες απ' τη Θεσσαλονίκη τους ...χαμουτζήδες; :-D )

"Κερδίζουμε" στην ενημέρωση....

Καταχώριση στην εφημερίδα του Κογκρέσου ψηφίσματος για ΠΓΔΜ

Ολοσέλιδη καταχώριση, με την οποία εκφράζεται υποστήριξη σε ψήφισμα που καλεί την ΠΓΔΜ να σταματήσει την χρήση προπαγανδιστικών μέσων που συνιστούν εχθρικές ενέργειες κατά της Ελλάδας παραβιάζοντας την ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ ΠΓΔΜ και Ελλάδας και να συνεργαστεί με τον OHE και την Ελλάδα για την επίτευξη των μακροχρόνιων πολιτικών στόχων του ΟΗΕ και των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά στην εξεύρεση αμοιβαίως αποδεκτού ονόματος για την ΠΓΔΜ, δημοσιεύεται στην εφημερίδα του Κογκρέσου The Hill. Το ψήφισμα κατατέθηκε απο τον Πρόεδρο της Υποεπιτροπής Ευρώπης της Βουλής, Ρόμπερτ Γουέξλερ, και το μέλος της επιτροπής βουλευτή Ελτον Γκάλεγκλι και υπογράφεται απο 77 βουλευτές.

Στην καταχώριση της Εθνικής Συντονιστικής Προσπάθειας των Ελλήνων (National Coordinated Effort of Hellenes) αναφέρεται ότι στις 25 Σεπτεμβρίου αξιωματούχοι της ΠΓΔΜ αγνόησαν το ψήφισμα 817 (1993) του ΣΑ του ΟΗΕ, σύμφωνα με το οποίο η ΠΓΔΜ θα πρέπει να αναφέρεται στον ΟΗΕ ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Προστίθεται, δε, ότι το γεγονός αυτό δικαιολογεί τη θέση της Ελλάδας ότι είναι αδύνατη η είσοδος της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αν δεν εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα της ονομασίας.

Σημειώνεται ότι στη Γερουσία αντίστοιχο ψήφισμα κατέθεσε ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ το οποίο προσυπογράφεται από τον Πρόεδρο της Υποεπιτροπής Ευρώπης της Γερουσίας και προεδρικό υποψήφιο,γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα.

3.11.07

Χαβαλέδες!

Στρατούλης του ΣΥΡΙΖα(*) (3-11 πρωΐ στο MEGA):

"Ποιό σοβαρό πολιτικό κόμμα θα υποκινούσε μαθητικές καταλήψεις;"


ΕΛΑ ΜΟΥ ΝΤΕ!


Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ προς Στρατούλη του ΣΥΡΙΖα λίγα λεπτά μετά:
"Πείτε μου μια χώρα που γίνονται μαθητικές καταλήψεις..."

(Άλλαξε στη προ ημερών φράση του Στρατούλη και άλλων "αξιόλογων" ανθρώπων, τη λέξη παρελάσεις με την λέξη καταλήψεις)


(*) το α μικρό και με επιφύλαξη!

2.11.07

Ακαταδίωκτο!!!

Διαβάζουμε:

Ο κ. Δόλγερας εξέφρασε την αντίθεσή του στη χρήση περιστασιακών αξιολογητών εκ μέρους του ΑΣΕΠ, καθως και στις «υπερεξουσίες» και τη νομική προστασία που εξασφαλίζουν ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και το Σώμα Επιθεωρητών. Επίσης υπήρξε αντίθετος και για το «ακαταδίωκτο» που θεσπίζεται για τα μέλη των θεσμικά κατοχυρωμένων ανεξαρτήτων Αρχών.


ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ!...

Μετά οι δεξιές αλλά και αριστερές "παρεκκλίσεις" είναι κατακριτέες...

"Ουαί υμίν φαρισαίοι υποκριταί"

Μια και συζητάμε για Μακεδονική ταυτότητα...




Η ταυτότητα την εποχή της παγκοσμιοποίησης

του M. Castels

μετάφραση Δημήτρης Λιβαδάς

[Άρδην 13] Απρ-Μάϊος '98


Η επανεμφάνιση των ταυτοτήτων σαν βασικές αρχές της προσωπικής ζωής και της κοινωνικής κινητοποίησης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, του Ίντερνετ και των Μ.Μ.Ε. είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της εποχής μας. Από την μια άκρη του πλανήτη ως την άλλη, ενώ ενοποιούνται οι αγορές κεφαλαίων και ομογενοποιούνται οι συμπεριφορές μιας μικρής κοσμοπολίτικης ελίτ, οι άνθρωποι διεκδικούν όλο και πιο σθεναρά τις ιστορικές, εδαφικές, πολιτιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ρίζες τους. Τα κοινωνικά κινήματα που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση είναι, βασικά, κινήματα βασισμένα πάνω στην ταυτότητα. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, είτε αυτός είναι χριστιανικός, μουσουλμανικός, ινδουιστικός, εβραϊκός ή ακόμα βουδιστικός, είναι ίσως η πιο σημαντική μορφή κοινωνικής αμφισβήτησης εναντίον της ενιαίας σκέψης, από τον αριθμό των ατόμων που κινητοποιεί, την επιρροή του μέσα στην κοινωνία και τη ριζοσπαστικότητα των θέσεων του. Ο εθνικισμός, η περιφερικότητα, ο τοπικισμός, ο εθνοτισμός συνιστούν και αυτά με τη σειρά τους, χαρακώματα, μέσα από τα οποία οι άνθρωποι επαναεπιβεβαιώνουν την αυτονομία τους και προσπαθούν να προασπίσουν την υπόστασή τους.

Αν θέλουμε να μάθουμε να αποκρυπτογραφούμε τον καινούριο κοινωνικοπολιτικό κόσμο του τέλους αυτής της χιλιετηρίδας, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με ανοιχτό πνεύμα και να καταλάβουμε ότι οι γλώσσες της ταυτότητας μπορούν να εκφέρονται με ιδιώματα που μας αρέσουν (τουλάχιστον σε μένα), όπως στην περίπτωση του απελευθερωτικού κινήματος των Ινδιάνων του Τσιάπας, ή με ιδιώματα που μας προκαλούν απέχθεια (τουλάχιστον σε μένα), όπως στην περίπτωση των παραστρατιωτικών ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βλέποντάς το από την Ευρώπη, μας φαίνεται παράξενο που αυτές οι ομάδες, που αριθμούν δεκάδες χιλιάδες μαχητές εξοπλισμένους με πολεμικό υλικό, ξεσηκώνονται, στο όνομα ενός αμερικάνικου έθνους περιχαρακωμένου μέσα στις τοπικές κοινότητες, εναντίον της παγκοσμιοποίησης που κομίζει η Ουάσινγκτον, οι πολυεθνικές, τα Ηνωμένα Έθνη. Ο βασικός τους εχθρός είναι, στην πράξη, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και είναι αυτή που αποτελεί τον στόχο των επικρίσεών τους και των ένοπλων επιθέσεών τους.

Όποιος θέλει να κατανοήσει την πολιτική σήμερα οφείλει αφετηριακά να ενσκήψει όχι πάνω στην οικονομία ή την γεωπολιτική, αλλά πάνω στην θρησκευτική, εθνική, τοπική και εθνοτική ταυτότητα της κάθε κοινωνίας.

Στην Ισπανία, η άνοδος του εθνικισμού της αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές της Γαλικίας το περασμένο Φθινόπωρο σηματοδοτεί το τέλος της ηγεμονίας των συγκεντρωτικών απόψεων. Η Καταλονία και η χώρα των Βάσκων επιβεβαιώθηκαν ως «εθνικότητες» πλήρως αναγνωρισμένες από το Σύνταγμα. Ο εθνικισμός της Γαλικίας ενισχύεται. Τα Κανάρια νησιά θα μπορούσαν να γνωρίσουν μια παρόμοια εξέλιξη, όπως ακριβώς, με τρόπο διαφορετικό και ιδιαίτερο και οι άλλες περιοχές της Ισπανίας. Η ενίσχυση της πολιτισμικής και εδαφικής έκφανσης της κοινωνικής και πολιτικής δυναμικής, είναι μια αμετάκλητη διαδικασία, η οποία θα συνεχιστεί σε πείσμα της αντίθεσης μηχανισμών ή θεσμών. Την στιγμή που όλος ο κόσμος ανησυχεί βλέποντας να επανεμφανίζεται το θεμελιώδες πρόβλημα της Ισπανίας (δηλαδή: πάνω σε ποιες βάσεις διαπολιτισμικής και διεθνούς συνύπαρξης οικοδομεί την ύπαρξή της;), φαίνεται χρήσιμο να αναλογιστούμε πάνω στο γιατί και το πώς αυτής της (ανα)γέννησης των συλλογικών ταυτοτήτων, πάνω και κάτω από τα κράτη-έθνη κληρονομιά του παρελθόντος. Και αν πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, γιατί λοιπόν εμφανίζεται τώρα;

Ο Θεός μου, ο πολιτισμός μου, το έθνος μου, η εθνότητά μου, η πόλη μου, η συνοικία μου, είτε αυτό αρέσει είτε όχι!

Πρώτη απάντηση: η οικοδόμηση της ζωής, των θεσμών και της πολιτικής γύρω από συλλογικές πολιτιστικές ταυτότητες αποτελεί ιστορικά τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Η εξαίρεση, στην πραγματικότητα, είναι οι κοινωνίες που δημιουργήθησαν με βάση τα έθνη-κράτη τα οποία αναδύθηκαν χάρις στον καπιταλισμό και τον κρατισμό της βιομηχανικής εποχής και τα οποία επεκτάθηκαν σε όλο τον πλανήτη μέσα από την αποικιοκρατική τους έκφραση.

Ο φιλελευθερισμός όπως και ο μαρξισμός, κυρίαρχες ιδεολογίες του αιώνα, διακατέχονταν (και διακατέχονται ακόμα) από φρίκη για την παράδοση, τη θρησκεία, τις ιστορικές και εδαφικές ρίζες. Προσδοκούσαν να τις διαλύσουν και να ομογενοποιήσουν την ανθρωπότητα για να χτίσουν ένα κόσμο πολιτών ή προλετάριων χωρίς σύνορα. Έναν κόσμο οργανωμένο από την αγορά και τον ορθό λόγο, για τον φιλελεύθερο καπιταλισμό· από το κράτος και την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, για το μαρξισμό. Η γαλλική Επανάσταση ισοπέδωσε τις λαϊκές κουλτούρες, θρησκευτικές και εθνικές που υπήρχαν επί γαλλικού εδάφους. Το ναπολεόντειο κράτος και το κοσμικό σχολείο του Ζυλ Φερρύ, έκαναν τα υπόλοιπα. Όσο για τον επιστημονικό σοσιαλισμό, ο Μαξίμ Γκόρκι, ο κατεξοχήν μπολσεβίκος διανοούμενος, είπε το 1922 αυτό που όλος ο κόσμος σκεφτόταν χαμηλοφώνως: «Ο ρωσικός λαός των πόλεων και των χωριών, ζώα ημιάγρια και ηλίθια, που σου προκαλούν σχεδόν τρόμο, θα πεθάνει για να μπορέσει να αναδυθεί μια καινούρια ανθρώπινη φυλή.» Ο Στάλιν, που ήταν Γεωργιανός, θα προσπαθήσει να θεραπεύσει το πρόβλημα χτίζοντας ένα φαινομενικά ομοσπονδιακό κράτος. Στην πραγματικότητα, δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να οξύνει την κατάσταση. Είναι τα εθνικιστικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που καθοδηγήθηκε από τον Γέλτσιν στην Ρωσία κατά την διάρκεια της περεστρόικας, που προκάλεσαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Μπορούμε να πούμε ότι οι εθνικισμοί και τα άλλα ταυτοτικά ρεύματα επανεμφανίστηκαν χάρις στην ιστορική παρακμή των μεγάλων πολιτικο-ιδεολογικών κατασκευών αυτού του αιώνα. Από τη μια μεριά, ο κρατισμός αποσυντέθηκε, στην σοβιετική του εκδοχή, αλλά επίσης και στα κράτη που βγήκαν μέσα από εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, σ’ ένα μεγάλο μέρος του «τρίτου κόσμου». Έτσι, μπορούμε να δείξουμε ότι ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός αποτελεί μία αντίδραση στην οικονομική και πολιτική αποτυχία του αραβικού εθνικισμού.

Από την άλλη μεριά, στον δυτικό κόσμο, με την υπερκέραση του έθνους -κράτους από τον καινούριο παγκόσμιο καπιταλισμό και τις καινούριες παγκοσμιοποιημένες επικοινωνιακές τεχνολογίες, οι εργάτες βρίσκονται στερημένοι από κάθε όργανο κοινωνικού ελέγχου και οι πολίτες από εκπροσώπησή στα βασικά κέντρα αποφάσεων. Και γι’ αυτό βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κίνημα αναδίπλωσης στις θεμελιώδεις αξίες, αδιαπραγμάτευτες και αδιάλυτες μέσα στις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων και πληροφοριών. Ο Θεός μου, ο πολιτισμός μου, το έθνος μου, η εθνότητά μου, η πόλη μου, η συνοικία μου, υπάρχουν είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Οχυρωμένοι σε αυτά τα χαρακώματα των ταυτοτήτων, που καθησυχάζουν και προσφέρουν λίγη ανθρώπινη ζεστασιά (μα και που, προφανώς, καταπιέζουν), μπορούμε να ξαναοργανώσουμε τη ζωή και να βρούμε καινούρια σχήματα σχέσεων με αυτό τον κόσμο ο οποίος έγινε ξαφνικά ανεξέλεγκτος και απρόβλεπτος. Μερικοί θα δυσαρεστηθούν, και θα δουν σ’ αυτό μια επιστροφή στην πρωτόγονη κοινωνία, μία μορφή φυλετοποίησης. Αλλά τα γεγονότα είναι αδιάψευστα.

Πέρασαν οι εποχές κατά τις οποίες οι τάξεις, οι πολίτες, τα Κράτη, ή ενότητες ακόμα πιο αφηρημένες, όπως οι καθολικοί στόχοι, αποτελούσαν τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζονταν η κοινωνία. Στην εποχή της πληροφορίας οι άνθρωποι οικοδομούν αυτό που είναι και αυτό που αισθάνονται ξεκινώντας από την εμπειρία τους και τους πολιτιστικούς τους κώδικες. Ορισμένοι είναι αιώνιοι όπως ο Θεός. Άλλοι ιστορικοί, όπως το έθνος, γεωγραφικοί όπως το έδαφος (η περιοχή), βιολογικο-ιστορικοί, όπως η γυναικεία ταυτότητα, προσωπικοί όπως η ομοφυλοφιλία, επιλέξιμοι όπως είναι εκείνη των οικολόγων, το να ζεις σε αρμονία με τη φύση και τις μελλοντικές γενεές. Εκκινώντας από αυτές τις ταυτότητες μπορεί κανείς να ανασυγκροτήσει την πολιτική ταυτότητα, τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων και την παγκόσμια αλληλεγγύη με το είδος μας και τον πλανήτη. Αλλά έχοντας ως αφετηρία, συγκεκριμένες κουλτούρες και συγκεκριμένα άτομα. Βέβαια οι ταυτότητες που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους μπορούν να εκφυλιστούν σε φυλές μέσα στις οποίες παροξύνονται, υπό μορφή φονταμενταλισμού, πιθανές εστίες ολοκληρωτισμού και τρομοκρατίας. Το να δημιουργήσουμε γέφυρες ανάμεσα στις ταυτότητες, να διευκολύνουμε την συμβίωσή τους στο πλαίσιο πολυπολιτισμικών θεσμών όπου τα άτομα και οι συλλογικότητες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, να ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συγκροτηθεί η δημοκρατία την εποχή της πληροφορίας. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε έναν κόσμο που συγκροτείται από ταυτοποιητικές φυλές και από παγκόσμιες αγορές, εφοδιασμένο με πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς απογυμνωμένους από ισχύ και κενούς νοήματος. Ίσως όμως μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη ομοσπονδία ιστορικών πολιτισμών που θα κατεύθυναν τα παγκόσμια ρεύματα των αγαθών και της πληροφορίας μέσα από δίκτυα διεθνικών δημοκρατικών θεσμών. Εμείς θα οικοδομήσουμε το μέλλον. Υπό τον όρο ότι δεν θα ξεχάσουμε πως το «εμείς» είναι πρώτου προσώπου και στον πληθυντικό.