24.7.07

Με το Βοριά

Αφήναμε το Stayer έξω από το απόμερο σουβλατζίδικο στις παρυφές της πόλης. Χρειαζόμαστε κανά δυό μπυρίτσες ο καθένας για να δώσουμε διέξοδο στη φουρτουνιασμένη μας νειότη. Να τις πιούμε έτσι ιδρωμένοι, με τις φόρμες και τα λασπωμένα άρβυλα. Με το τζόκεϋ περασμένο με μια απροσδιόριστη μαγκιά στην επωμίδα να γράφει από μέσα την ημερομηνία απόλυσης που αργούσε... Και ύστερα έβαζα στο παλιό τζιουκ-μποξ το ίδιο τραγούδι κάθε φορά και το χόρευα για όλα τα κορίτσια που είχαμε αφήσει πίσω και τα περισσότερα μας είχαν ήδη ξεχάσει!


Ιούλιος του '82 στον Έβρο. Μια απάντηση στο ερώτημα "τί είναι ζωή!"...

17.7.07

Ούτε στις διακοπές δεν μας αφήνεις ήσυχους Βουλγαράκη


ΘΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ;

ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΥ Δ. ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ 17

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Την Τρίτη 3/7/2007 στο ΥΠΠΟ, σε πολύωρη κοινή συνεδρίαση του ΚΑΣ και του ΚΣΝΜ (που ορίστηκε αιφνιδιαστικά την Παρασκευή 29/6/07 χωρίς να ειδοποιηθούν οι έχοντες έννομο συμφέρον) αποφασίστηκε, με μια ψήφο διαφορά (την διπλή ψήφο του προέδρου) ο αποχαρακτηρισμός του κτιρίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 από 'Εργο Τέχνης, με σκοπό να ακολουθήσει αποχαρακτηρισμός και του αρ. 19 και να κατεδαφισθούν. Αιτιολογία: η θέα από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως που θεωρήθηκε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον.

Παρά την απόπειρα αιφνιδιασμού, πρόλαβαν να ταχθούν κατά της κατεδάφισης η Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Πανεπιστημιακές Σχολές, ο Δήμος Ιωαννίνων, Ακαδημαϊκοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.α.

Το κτίριο της Διον. Αρεοπαγίτου 17, είναι έργο του 1930 του Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875 - 1957) . Ο Κουρεμένος ήταν αριστούχος της Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, καθηγητής στο ΕΜΠ, φίλος του Ελ. Βενιζέλου και του Pablo Picasso. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία για το έργο του στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Δουβλίνο.

Το κτίριο θεωρείται από τους μελετητές ως ένα από τα πιο σημαντικά της εποχής του μεσοπολέμου στην Αθήνα, ίσως το ωραιότερο δείγμα Art Deco στην πόλη. Την όψη του κοσμούν γλυπτά, ψηφιδωτά, ορθομαρμαρώσεις από κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο.

Χαρακτηρίζεται διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1978 και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1988. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η ύπαρξη των διατηρητέων 17 & 19 είναι βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό. Στο Νέο Μουσείο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση ύψος 24μ., ώστε να «συνομιλεί με τον Παρθενώνα» πάνω από τα κτίρια της περιοχής.

Το ΚΑΣ το 2003 δικαιολογεί τη θετική του απόφαση για την ανέγερση του Μουσείου με το σκεπτικό ότι το Μουσείο δεν θα είναι ορατό από την Δ. Αρεοπαγίτου και συνεπώς δεν θα επιβαρύνει τα μνημεία και τα διατηρητέα κτίρια. Εγκρίνει δηλαδή την ανέγερση του Μουσείου, επειδή ο τεράστιος όγκος του κρύβεται από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου! Με το ίδιο σκεπτικό εγκρίνεται η ανέγερση και από το ΣτΕ το 2005.

Με την κατεδάφιση των δύο αυτών διατηρητέων κτιρίων ουσιαστικά ακρωτηριάζεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Δ. Αρεοπαγίτου. Ταυτόχρονα χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης αστικής ιστορίας μας. Και όλα αυτά στο όνομα ενός κτιρίου - μουσείου το οποίο θα έπρεπε να είχε ως αποστολή τη διατήρηση και τη μεταφορά της μνήμης και όχι την καταστροφή της.

Και δυό λόγια για τη θέα: Από την αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα φαίνεται ο Παρθενώνας και ολόκληρος ο βράχος της Ακρόπολης. Κρύβεται το Θέατρο του Διονύσου, όχι μόνο από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά και από τα ψηλά πλατάνια του δρόμου που αποτελούν τη «δροσιά των περιπατητών» όπως επεσήμανε η Μαρίζα Κωχ, και από τα πυκνά κυπαρίσσια του αρχαιολογικού χώρου. Θα πρέπει και αυτά να «καούν» στο όνομα του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος;

Τα κτίρια της Διον. Αρεοπαγίτου στην ουσία εμποδίζουν το εστιατόριο του Μουσείου να φαίνεται από τον Μεγάλο Περίπατο και τον Αρχαιολογικό χώρο. Το τεράστιο, υπαίθριο εστιατόριο θα λειτουργήσει πάνω σε μια υψηλή τσιμεντένια εξέδρα - πρόβολο (στο ύψος της στέγης του κτιρίου Βάιλερ) που εξέχει από τον κύριο όγκο του Μουσείου, προς τη Διον. Αρεοπαγίτου, επί της οποίας σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται χρήση εστιατορίου.

Όσο για τις πίσω όψεις των διατηρητέων, που φαίνονται από το Μουσείο, υπάρχουν λύσεις: φύτευση δένδρων, αρχιτεκτονική ανάπλαση, εικαστικές παρεμβάσεις. Αρκεί να συναινέσει το ΥΠΠΟ.

Με την σκανδαλώδη απόφαση επιχειρείται να καταλυθεί η ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, η πολύτιμη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, ο μοναδικός χαρακτήρας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να πίνει τον καφέ του ο τουρίστας με ανεμπόδιστη θέα και να ενισχυθούν έτσι οι εμπορικές χρήσεις του μουσείου. Αυτό θέλουμε;

Αν όχι, ας πάρει το μήνυμα ο Υπουργός Πολιτισμού και Βουλευτής Α Αθηνών Γ. Βουλγαράκης, τηλ. γραφείου 2103636177, fax 2103638137, email gvoulg@parliament.gr

Μαρίνα Κουρεμένου olvia@hol.gr ,
Αρίστος Δοξιάδης adoxiadis@notos.biz
Αχιλλέας Φρειδερίκος af@teknika.gr,
Nίκος Ρουσέας nrouse@tee.gr,
Μανώλης Αναστασάκης anastasakis@tee.gr ,
Μίμης Κουμαντάνος m.koumantanos@aktena.gr

Η μονόφυλλη μνημειακή είσοδος σε αυθεντικό πνεύμα της Art Deco πλαισιώνεται από τις δύο ανάγλυφες Ηπειρώτισσες με την παραδοσιακή ενδυμασία


Λεπτομέρεια όψης:
Ψηφιδωτό «Ο Οιδίποδας και η Σφίγγα»

16.7.07

Αισίως το 17ο φύλλο!

Μην την χάσετε! Η επόμενη βγαίνει στις 8 Σεπτεμβρίου...


Εμείς θα τα ξαναπούμε μετά τις 10 Αυγούστου!


ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

10.7.07

Κορυφαίο "κοσμικό" γεγονός!

ΤΟ ΒΡΑΔΑΚΙ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ (9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ) ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΠΑΡ "ΑΨΕΝΤΙ" (ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ 19 ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΘΗΣΕΙΟΥ).

ΘΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΟΥΜΕ, ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ, ΘΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
ΣΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΣΤΙΣ 25 ΚΑΙ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

ΓΝΩΣΤΟΙ Ή ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ, ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ...

7.7.07

H γυναίκα (του μπελά...)

Για να κλείσει η τριλογία που ξεκίνησε με το πυρ και την θάλασσα...



Αν και το προτιμώ εδώ

Οι προσθήκες στα "κακά" των

  • ζηλιάρη πούστη και
  • μαλάκα προϊστάμενου
δεν έχουν ακόμα παγιωθεί στην λαϊκή συνείδηση...

6.7.07

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ (Mediterannean)

4.7.07

Υπάρχει ή όχι..., ο Θεός είναι μεγάλος!

Mε την ευκαιρία μιας οφειλόμενης απάντησης σε σχόλιο του Στέφανου Βέγα που σχετίζονταν με την στα καθ' ημάς παράθεση ενός δημοσιεύματός του στο Press.gr, έρχομαι να τοποθετηθώ γενικά (αν και σύντομα) στο θέμα του Αρχιεπισκόπου και στην γενικότερη φιλολογία που το ακολουθεί, μια και το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά γενικότερης σημασίας.

Δεχόμενος ανεπιφύλακτα τις διαβεβαιώσεις του κ. Βέγα περί του ανεξαρτήτου των απόψεων του είτε από εκκλησιαστικές, είτε από πολιτικές επιρροές, θα σημείωνα ότι η βιασύνη -ούτε εβδομάδα δεν είχε κλείσει στο νοσοκομείο ο αρχιεπίσκοπος- να χρησιμοποιηθούν οι συγκεκριμένες εκφράσεις αλλά και οι προτροπές περί άμεσης αντικατάστασής του από την ΔΙΣ, μην τυχόν και μείνει "ακυβέρνητο" το εκκλησιαστικό οικοδόμημα της χώρας, καθώς και οι παραλληλισμοί με τον επί έτος κατάκοιτο τέως πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, αδικούν τις προθέσεις του! Όπως και όσων άλλων δεν ανήκουν στην Αλαβανοσηφουνάκεια παρέα, που ανήγαγε εξ' αρχής τον αρχιεπισκοπικό λόγο σε κυρίαρχο πολιτικό θέμα.

Αντίπαλοι του στα εκκλησιαστικά, όπως ο επίσκοπος Ζακύνθου ή ο πατέρας Μεταλληνός ή ακόμα και ο καθηγητής Γιανναράς, έχουν αποφύγει να καταφερθούν εναντίον του τις μέρες αυτές. Δεν πιστεύω ότι τους σταμάτησε μόνο κάποιο αίσθημα ευπρέπειας, άλλά η αντίληψη της συνηγορίας που θα προσέφεραν με τον τρόπο αυτό, σε έναν καθαρά πολιτικό πόλεμο που αντιμετωπίζει ο Χριστόδουλος από τους απανταχού εκσυγχρονιστές που ανήκουν στην ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Ένα μπλοκ ανθρώπων βαθιά αντεθνικών, με εμπάθεια προς οποιαδήποτε ταυτότητα του Ελληνικού Λαού, η οποία πιθανόν θα δυσκόλευε την επικράτηση της παγκοσμιοποιητικής λαίλαπας. Μιας δράκας εξωνημένων που έχει από την πρώτη στιγμή απεκδυθεί σε έναν μέχρις εσχάτων αγώνα εναντίον του, μιας και λόγω θέσεως, λόγου κλπ. έδειξε να εκφράζει τεράστιες λαϊκές μάζες βάζοντας φραγμούς στα ομολογημένα σχέδιά τους.

Οι εκσυγχρονιστές λοιπόν κ. Βέγα κάνουν 10 χρόνια τώρα ακριβώς αυτό που κάνατε και εσείς και γι' αυτό δίκαια ή άδικα σας πήρε η μπάλα της κριτικής μου... Κρίνουν πολιτικά τις όποιες ενέργειες του Χριστόδουλου αντιστρατεύονται την παγκοσμιοποίηση, χρησιμοποιώντας θρησκευτικά εργαλεία! Δηλαδή πόσο χριστιανικός είναι ο λόγος του, πόσο ορθόδοξη είναι η συμπεριφορά του, τί είπε ο ένας άγιος, τί γράφει το τάδε ευαγγέλιο κλπ. Αγνοώντας εντέχνως ότι σαν Χριστιανοί... θα έπρεπε πρωτίστως να συγχωρούν!!! και ύστερα έρχονται τα υπόλοιπα. Άλλωστε τί τους νοιάζουν τα εγκόσμια; Ας άφηναν τον "παραστρατημένο" Αρχιεπίσκοπο στον "κατήφορό" του! "O Θεός θα τον κρίνει"... Επιπρόσθετα αποφεύγουν να κρίνουν για παράδειγμα την άποψή του για το Μακεδονικό και την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά μένουν ευλαβικά στην μεθοδολογία! Ασχολούνται δηλαδή με το αν δικαιούται να μιλάει (οι δημοκράτες...) ή αν μπορεί να χρησιμοποιεί το "λάβαρο" της επανάστασης του '21. Μια δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για το διακύβευμα, μιλούν για το επιφαινόμενο!

Δεν γνωρίζω τα της εκκλησιαστικής διοίκησης, αλλά φαντάζομαι ότι τα όσα προβλέπουν οι δισχιλιετείς εκκλησιαστικοί κανόνες περί διαδοχής αρχιερέων, έχουν "πελεκηθεί" και δοκιμασθεί σε ανάλογες περιπτώσεις σωματικής κατάρευσης. Αντίστοιχα φαινόμενα και καταστάσεις είμαι βέβαιος ότι έχουν αντιμετωπισθεί ξανά και ξανά. Άρα δεν βλέπω γιατί χρειάζεται να υποδεικνύουμε εμείς -οι εξωθεσμικοί- τι είναι το "δέον γενέσθαι", ή μη μόνον αν εκφράζουμε διακαή πόθον! Κάτι που φυσικά είναι ΑΜΑΡΤΙΑ ...
Εκτός κι' αν εκλέξουν τον Ζουράρι όπως θα ήθελα εγώ! :-D

Όποιες και αν είναι "οι βουλές του Κυρίου" για τον Χριστόδουλο, τον σπόρο του τον έσπειρε! Όποιον μέσα από την πολιτική ίντριγκα (γιατί δεν είμαστε παιδιά ή γιαγιάδες) και να βάλουν κάποια στιγμή στη θέση του, έχουμε μείνει πολλοί αυτοί που θα φωνάζουμε -χωρίς να έχουμε ανάγκη υπακοής σε εκκλησιαστικούς κανόνες- για τα πράγματα που φώναξε ο αρχιεπίσκοπος. Και εύχομαι να τον δούμε πάλι όρθιο, να μιλάει από άμβωνος, να λέει τη λέξη "πατρίδα" και να κλαίει.

Κι' ας μας θυμώσει ο συνονόματός μου ο Γρηγόριος ο Θεολόγος...

Ειλικρινά και φιλικά

Καπογιώργης

1.7.07

Η ιδεολογία του νικητή...

Για την ανάλυση του "ρέκβιεμ ενός πολιτισμού". Διότι όλοι οφείλουμε να συνειδοτοποιήσουμε την επισήμανση του Παναγιώτη Κονδύλη(*):
«Σε κάθε εποχή η ιδεολογία του νικητή καθίσταται για τους νικημένους ερμηνεία της πραγματικότητας, δηλαδή η ήττα τους επισφραγίζεται με την αποδοχή της οπτικής του νικητή. Έτσι π.χ. όσοι χθες ακόμα παραληρούσαν για τον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού του Βιετνάμ», άναβαν καντήλια στον σε Γκουεβάρα και δεν ήθελαν ν' ακούνε κουβέντα απ' τον «τυφλό αντικομμουνισμό», σήμερα, αντί να καταγγέλλουν τον ιμπεριαλισμό, κεραυνοβολούν «κάθε εθνικισμό» και ενστερνίζονται ως ερμηνεία της πραγματικότητας τα συνθήματα του νικητή: τον οικουμενισμό μέσω της ενιαίας παγκόσμιας αγοράς και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Δεν αναρωτιούνται ούτε ποιος θα ερμηνεύει δεσμευτικά κάθε φορά τί σημαίνουν αυτά τα δικαιώματα στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, ούτε αν και κατά πόσο δικαιολογείται ο «εθνικισμός» όποτε ένας μικρός θέλει να αντισταθεί στις αδηφάγες διαθέσεις ενός μεγάλου. Με τον τρόπο αυτό, ενώ ηθικολογούν αδιάκοπα, στην πραγματικότητα συμπαρατάσσονται με το δίκαιο του ισχυροτέρου.

Αλλά άν ο ηττημένος, αποδεχόμενος όψιμα την ιδεολογία του νικητή, γίνεται συχνά ο γελοιωδέστερος και γλειωδέστερος φορέας της, δεν είναι βέβαια ο πρωταρχικός εμπνευστής και θεμελιωτής της. Η «αριστερά», έχοντας μετατραπεί σε ουραγό και σφογγοκωλάριο του αμερικανισμού, δεν αντλεί πλέον από ό,τι ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση των φιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά τρέφεται από μία κοινωνική θεωρία που εν μέρει αντικατοπτρίζει και εν μέρει συγκαλύπτει, εξιδανικεύοντας, τις πραγματικές σχέσεις ισχύος μέσα στη δυτική μαζική δημοκρατία.»



(*) Από τον Φυλλομάντη