23.12.07


Μια αφίσα των ιθαγενών δώρο, μέχρι να λήξει η περίοδος "αγρανάπαυσης" του ιστολογίου...

4.12.07

Μακεδονικού ανάλυση

[...]Γι’ αυτό και από το 1992 υποστηρίζαμε μια στάση που φαινόταν «δύσκολη», αλλά ήταν η μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα: Υποστηρίξαμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στην σοβινιστική υφαρπαγή του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας και συμμετείχαμε στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ενώ ταυτόχρονα επιθυμούσαμε να κλείσει το ταχύτερο δυνατό το ζήτημα. Προτείναμε τότε να δεχθούμε έναν συμβιβασμό, έστω και επαχθή για την ιστορία μας, με γεωγραφική αποδοχή και μόνο του όρου Μακεδονία –του τύπου Άνω Μακεδονία, ΓκόρναΜακεντόνια. Μια τέτοια πολιτική υποστηρίζαμε τότε θα επέτρεπε στην Ελλάδα να αναπτύξει δυναμικά μια βαλκανική πολιτική και θα όρθωνε στο εσωτερικό της Ευρώπης έναν βαλκανικό πόλο απέναντι στην Τουρκία.

Σήμερα νομίζουμε ότι έχει αποδειχτεί η ευθυκρισία μιας τέτοιας επιλογής, όπως ίσως και η εξαιρετική, πλέον, δυσκολία της να εφαρμοστεί, δεδομένου ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Γι’ αυτό και παράλληλα με την εθνομηδενιστική άποψη αναπτύσσεται και μία άλλη που θα την αποκαλούσαμε απλώς μηδενιστική. Μια άποψη η οποία υποστηρίζει πως μια και το παιγνίδι είναι χαμένο και πολύ σύντομα το ίδιο το «Συμβούλιο Ασφαλείας» ή η «Γενική Συνέλευση» του ΟΗΕ θα αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία», δεν έχει κανένα νόημα η διαπραγμάτευση και ο συμβιβασμός, διότι είμαστε «χαμένοι από χέρι». Κατά συνέπεια ας επιμείνουμε εμείς στη μη αναγνώριση και ας αφήσουμε τον υπόλοιπο κόσμο να λέει ότι θέλει. Και η μόνη «ελπίδα» μας είναι πως εν τέλει το «κρατίδιο» θα διαλυθεί αφ’ εαυτού και έτσι δεν συντρέχει λόγος για καμία υποχώρηση από μέρους μας.[...]



Απόσπασμα από το νέο Άρδην που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες.

Τί "μπουμπούκι"!

Θέλησε ο Καραμανλής να "λύσει" τον γόρδιο δεσμό των κολλεγίων; Έβαλε τον Χατζηδάκη να "επερωτήσει" την Ευρωπαϊκή επιτροπή (κάποιοι το είπαν και "ρουφιανέψει" αλλά δεν τους συμμερίζομαι...) με αποτέλεσμα μια νέα οδηγία και την δήθεν αδυναμία της κυβέρνησης να αντιταχθεί στις βουλές της. Άρα πάρτε μια αναγνώριση εργασιακών δικαιωμάτων των κολλεγιοπαίδων αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...

Θέλησε να λύσει τον γόρδιο δεσμό της Ολυμπιακής που το ίδιο το κοματικό κράτος τον δημιούργησε (*), τοποθετεί τον Χατζηδάκη υπουργό, ο οποίος το "συζήτησε" με τον αντίστοιχο επίτροπο (κάποιοι το είπαν και "ρουφιάνεψε" αλλά δεν τους συμμερίζομαι...) και να το κλείσιμο της Ολυμπιακής αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...

Όταν αλλάξει πόστο, οι ενδιαφερόμενοι και εμπλεκόμενοι καθ' οιονδήποτε τρόπο ας ετοιμασθούν! Είναι το παιδί για τις βρωμοδουλειές μέσω Ευρώπης.

Ο νεοφιλελεύθερος "μακελάρης"!

Ας του επιφυλάξουμε την τύχη της Μαριέττας!

(*) διορίζοντας τους ημετέρους, εκτοξεύοντας τους μισθούς και τα "δώρα" στα ύψη, χρησιμοποιώντας την για κοματικές μεταφορές και απαξιώνοντάς την προς όφελος ιδιωτών, κλέβοντας παράλληλα τις ασφαλιστικές εισφορές της ώστε να διαλύσει και τα ταμεία...

Η τελευταία πρόταση της κυβέρνησης για την επίλυση του ασφαλιστικού!



Εικονίζονται "νεαροί εργαζόμενοι" καθώς την επεξεργάζονται ενδελεχώς!

2.12.07

ΡΗΞΗ φ. 24

Κυκλοφορεί το 24ο φύλλο της εφημερίδας Ρήξη. Μερικούς από τους χαρακτηριστικούς τίτλους των θεμάτων της εφημερίδας, είναι οι εξής:

"Παγκράτι: η εθνική υποκρισία", "Φάκελος Ζωνιανά", "Η διάσκεψη για το περιβάλλον στο Μπαλί", "Η ερήμωση της ελληνικής περιφέρειας", "Οι εκλεκτικές συγγένειες αριστεράς και φιλελευθερισμού"

και πολλά, πολλά άλλα

1.12.07

Η ποίηση της ήττας και της παράδοσης;

Οι παλιότεροι θα θυμούνται την περιβόητη "ποίηση της ήττας" που έκανε θραύση στα πλαίσια της Αριστεράς, ιδιαίτερα στη δεκαετία του '50, και οι νεώτεροι θα έχουν διαβάσει γι' αυτήν. Την ποίηση που όχι απλώς "αποδεχόταν" την ήττα της Αριστεράς, μετά την μεγάλη δεκαετία 1940-1950, αλλά και δημιουργούσε και μια "αισθητική της ήττας". Ή "ήττα είναι ωραία". Σε αυτό το ρεύμα αντιστοιχούσε πολιτικά και η κίνηση των λεγόμενων "Ιταλών" στα πλαίσια της τότε ΕΔΑ με κύριο εκπρόσωπο τον Κύρκο -να ακολουθήσουμε τον δρόμο του ευρωκομουνισμού- και της ηγεσίας των Λαμπράκηδων με τον Μίκη Θεοδωράκη. Από τους γνωστότερους εκπροσώπους του ρεύματος και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και σήμερα προβεβλημένος διανοούμενος του εκσυγχρονιστικού στρατοπέδου και ένας από τους διανοούμενους που ανησυχεί για την επέκταση του... "υπερπατριωτισμού". Ωστόσο, υπήρχαν και "ποιητές της ήττας " που στην πραγματικότητα δεν ηττήθηκαν ποτέ.

Καθώς και άλλοι από το ίδιο στρατόπεδο, της Αριστεράς, που απέρριπταν την "αισθητική της ήττας". Και όχι μόνον ο πρόσφατα χαμένος Μιχάλης Κατσαρός με το "Κατά Σαδδουκαίων" αλλά και ένας άλλος σημαντικός ποιητής της μεταπολεμικής γενιάς, ο Θεσσαλονικιός Κλείτος Κύρου.

Έγραφε, ήδη το 1960, στις "Κραυγές της Νύχτας":

"Δεν καταυγάζεται πια η μορφή σας περάσατε στη δεύτερη σειρά εφεδρείας βλέπετε τα πράγματα εκ του ασφαλούς αποκτήσατε ύφος υπεροπτικό... Ο ιστορικός σας ρόλος φοβάμαι πως τέλειωσε. Τώρα προχωρείτε ολοένα στον κατευνασμό, στους ετήσιους ισολογισμούς εντρυφείτε, συναλλάσσεσθε φανερά με ανακτορικούς".*

Ε, λοιπόν όχι ακόμα, όλοι οι Έλληνες δεν έχουν χωνέψει την ήττα τους από την Τουρκία στον εξοντωτικό ψυχρό και θερμό πόλεμο που διεξάγει εναντίον μας ήδη από το 1955, όλοι οι Έλληνες δεν έχουν προσχωρήσει στην "ποίηση της παράδοσης", και την "τέχνη των ραγιάδων":


"Άλλοι τώρα διασχίζουν Τα πεζοδρόμια με καινούργια συνθήματα Άλλες φάλαγγες συμπαγείς τραγουδούν Εμβατήρια η αυλαία υψώνεται πάλι."* * Κλείτος Κύρου, Εν όλω, Συγκομιδή 1943-1997, Άγρα, Αθήνα 1997, σελ. 130.

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ όταν διαδηλώναμε το 1964 για το Βιετνάμ, τη διαδήλωση στην οποία αναφέρεται ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του, ο Θεοδωράκης και ο Κύρκος, όλη η κομματική ηγεσία της τότε Αριστεράς, ήθελε να διαγράψει την ηγεσία της ΕΦΕΕ γιατί δημιουργούσε προβλήματα στην... κυβέρνηση. Όταν το 1966, στην Πορεία Ειρήνης, τολμήσαμε να φωνάξουμε το Εξτρεμιστικό σύνθημα' "Έξω οι Αμερικάνοι - Έξω από το ΝΑΤΟ", απειληθήκαμε με διαγραφή.

Όταν το 1967 μιλούσαμε για τη δικτατορία που έρχεται ήμασταν... "προβοκάτορες". Το 1968 όσοι Έλληνες βρισκόμαστε στο Παρίσι και συμμετείχαμε στο τότε κίνημα, δεν είχαμε απέναντι μας μόνο τους Γκωλικούς αλλά και αρκετούς από τους "Παρισινούς διανοουμένους" μας που κατήγγελλαν τον εξτρεμισμό -ενώ σήμερα εμφανίζονται περίπου ως "παιδιά του Μάη"- και ο Βασιλικός συνυπέγραφε, από τότε, κείμενο... "διανοουμένων" για στήριξη του... στρατηγού Ντε Γκωλ. Όταν το 1973 έγινε το Πολυτεχνείο, προβοκάτσια το ανέβαζαν, προβοκάτσια το κατέβαζαν και όχι μόνον οι "κακοί" κνίτες, αλλά και ο κύριος Κύρκος με την παρέα του. Μετά την μεταπολίτευση κατήγγελλαν υστερικά και την παραμικρή εργατική κινητοποίηση ως ενδεχόμενη ή βέβαιη "προβοκάτσια" με αποκορύφωμα το "Καραμανλής ή τανκς" του Θεοδωράκη και την δικαιολόγηση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο από τον Κύρκο, διότι "την προκάλεσε η Χούντα".

Κι εμείς; Τότε "αναρχικοί" και "προβοκάτορες". Σήμερα "εθνικιστές". Βλέπετε, το όπλο των "λεπτεπίλεπτων" διανοουμένων μας ήταν πάντα η συκοφαντία. Όμως μείναμε "όπως μας γέννησε η μάνα μας Ισπανία" κι αυτό δεν μπορούν να το ανεχθούν οι διαπλεκόμενοι. "θα είμαι εδώ να σου θυμίζω τις μέρες τις παλιές". Θα είμαστε εδώ για να τραγουδάμε μαζί με άλλους εκατό χιλιάδες στο Σύνταγμα, το "Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ".


[Άρδην 18] Μάρτιος - Απρίλιος 1999