Το επιφαινόμενο!
Συζητάμε για το "όνομα"! Συζητάμε για τους "σημαιοφόρους"!
Και καλά κάνουμε.
Γιατί όμως είναι όλα αυτά σημαντικά; Μα διότι από κάτω κρύβεται αλυτρωτισμός, μειονοτικά κλπ.
Αν λοιπόν το όνομα είναι Δαρδανία και σημαιοφόροι γίνονται μόνο Αλβανοί αυτοδικαίως ή και ακριβώς τα αντίθετα...
...ΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ;
...ΤΑ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ;
Γι' αυτά τί σκεφτόμαστε να κάνουμε; Τί προτείνουμε; Τί θέλουμε;
Ούτε η εκκλησία, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΛΑΟΣ ούτε ο ΣΥΡΙΖα δεν έχω δεί να τοποθετούνται σ' αυτά!
Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι η Βουλγαρία είναι λιγώτερο διεκδικητική για την Θεσ/νίκη σε σχέση με την ΦΥΡΟΜΙΑ λόγω ονόματος και ότι οι Αλβανοί δεν είναι πλέον "επικίνδυνοι" γιατί οι μανάδες τους συνεχίζουν να είναι καθαρίστριες και αυτοί γίνονται πια σημαιοφόροι...
Είμαστε ως συνήθως μακριά νυχτωμένοι!
Και καλά κάνουμε.
Γιατί όμως είναι όλα αυτά σημαντικά; Μα διότι από κάτω κρύβεται αλυτρωτισμός, μειονοτικά κλπ.
Αν λοιπόν το όνομα είναι Δαρδανία και σημαιοφόροι γίνονται μόνο Αλβανοί αυτοδικαίως ή και ακριβώς τα αντίθετα...
...ΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ;
...ΤΑ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ;
Γι' αυτά τί σκεφτόμαστε να κάνουμε; Τί προτείνουμε; Τί θέλουμε;
Ούτε η εκκλησία, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΛΑΟΣ ούτε ο ΣΥΡΙΖα δεν έχω δεί να τοποθετούνται σ' αυτά!
Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι η Βουλγαρία είναι λιγώτερο διεκδικητική για την Θεσ/νίκη σε σχέση με την ΦΥΡΟΜΙΑ λόγω ονόματος και ότι οι Αλβανοί δεν είναι πλέον "επικίνδυνοι" γιατί οι μανάδες τους συνεχίζουν να είναι καθαρίστριες και αυτοί γίνονται πια σημαιοφόροι...
Είμαστε ως συνήθως μακριά νυχτωμένοι!
12 σχόλια:
Ωραίο!
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι(κατά τὴν γνώμη μου).Δὲν πρόκειται νὰ σταματήσει τίποτα ἀπὸ αὐτὰ.Οὔτε οἱ ἀλυτρωτισμοὶ,οὔτε τὰ μειονοτικὰ,οὔτε οἱ ἐθνικισμοὶ,οὔτε τὰ παγκοσμιοποιητικὰ.
Ὁλα αὐτὰ συμφέρουν,κάνουμε ἐμεῖς ὅλη τὴν δουλειὰ ἄφοῦ ὁ μηχανισμός ἔχει τεθεῖ πλέον σὲ λειτουργία.Λένε οἱ μὲν:Ἔξω οἱ φασίστες ἐθνικιστὲς,ναὶ στὴν "φιλία-ὁμογενοποίηση" τῶν λαῶν γιατὶ δὲν ἔχουμε διαφορὲς.Λένε οἱ δέ:Ναὶ στά ἐθνικὰ κράτη.Λένε μετά οἱ τρίτοι:ἔξω στὴν Μουσουλμανικὴ κυριαρχία!Κτλ κτλ.Ναὶ,στα Σκόπια ὑπάρχουν Ἑλληνικοτατες μειονότητες.Ὑπαρχουν καὶ στὴν Βουλγαρία καὶ στὴν ἈΛβανία.Τὸ ἱδιο ἔχουμε κι ἐμεὶς στὴν Ἑλλάδα ἀντίστοιχες μειονότητες.Τὸ πρόβλημα ποιὸ εἶναι;Οἱ μειονότητες θὰ πεῖ κάποιος.Ὄχι τὸ πρόβλημα δὲν αὐτὸ ἀλλά ἡ κατασκευασμένη πραγματικότητα ποὺ θέλει τὶς "μειονότητες"(κατασκευασμένες κι αὐτὲς) νὰ ἔχουν διεκδικήσεις ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη.Οἱ Ἀλβανοὶ,λόγου χάρη,μέχρι τὴν σκληρὴ μουσουλμανοποίηση ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸν 15ο αἰώνα ἤταν στὸ πλευρό τῶν Ἑλλήνων ἤ ὄχι;Οἱ χριστιανοὶ μάς ἔσφαξαν καὶ οἱ σλάβοι καλλιέργησαν τὴν ἄδεια γη μας.Ἔτσι καὶ οἱ Ἀλβανοὶ ἐγιναν φίλοι μας στὸ Βυζαντιο θὰ πεῖ κάποιος.Ἔτσι ἤ ἀλλιως ἔγιναν φίλοι.Μετά τὶ ἄλλαξε;Ὄχι ἀπὸ Ἱστορικῆ ἀναγακαιότητα.Τὶ ἄλλαξαν κάποιοι τεχνητὰ.
Θέλω νὰ πῶ πὼς οἱ μειονότητες δημιουργούνται ἀπὸ τὰ συμφέροντα,καὶ τὰ συμφέροντα εἶναι πράγμα δύσκολο νὰ τὰ "πιάσεις" μὲ μία ἀπλὴ ματιά.Γιατὶ δὲν συμβαίνει τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο ἔτσι ἀπλὰ.Ὑπάρχει λόγος ποὺ οἱ Ἑλληνες τά βάζουν μὲ τοὺς Ἀλ(α)βανοὺς;Γιατὶ οἱ Ἀλβανοὶ ἔχουν σκοπὸ νά μας πάρουν τὴν Βόρειο Ἥπειρο.Γιατὶ;Γιατὶ δὲν χωράνε στὴν Ἀλβανία;Οἱ σκοπιανοὶ τὸ ἴδιο γιὰ τὴν Μακεδονία μας.Το ἵδιο οἱ Τούρκοι γιὰ τὸ Αἰγαίο.Ἡ Κρήτη πρέπει λένε νά άποσπαστεῖ.Ἡ Ἑλλάδα ὑπάρχει λόγος σοβαρός νὰ περιοριστεί στὴν Στερεὰ καὶ τὴν Πελοπόννησο;Τίποτα ἀπὸ αὐτα δὲν εἶναι κατ΄οὐσίαν πραγματικὸ.
Ἄπὸ τὴν μία χρησιμοποιοὺν τὴν παγκοσμιοποίση τοῦ πνεύματος γιὰ νὰ δημιουργήσουν μία ὁμογενοποίηση ἠθικὴ ὑπὸ τὸ πρίσμα μιάς σεξουαλικῆς-ὑλικῆς επιρροῆς.Ἀπὸ τὴν ἄλλη κρατάνε τὸν μειονοτικὸ ἐθνικισμὸ σε κάποιες κόκκινες περιοχές,ὅπως τὰ βαλκάνια,σὲ σταθερό ἐλεγχόμενο ὲπίπεδο.Εἶναι ἀλήθεια,οἱ Ἕλληνες σταθήκανε πάντοτε ἀνώτεροι τῶν περιστάσεων καὶ αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ δὲν ἀρέσει γενικά.Ἀντίθετα ἄλλοι,γείτονες λαοὶ εἶναι πολύ πιο εὐκολα ἐλεγχόμενοι.
"Δὲν εἶναι ὁ λόγος ὅτι δὲν χωνεύουν τοὺς Ἕλληνες γιατὶ εἶναι μάγκες.Σκατά ἔχουμε γίνει καὶ τὸ ξέρουν καλύτερα ἀπὸ ἐμάς."πρέπει κάποιος νὰ πεῖ γιὰ νά εἶναι ἀληθινὰ ἀκριβὴς.Εῑναι πραγματικότητα αὐτὸ ἤ μήπως εἰκονικὸ;
Ὅλοι γνωρίζουν πόσο σημαντικὴ στρατηγικὰ εἶναι ἡ Βαλκανικὴ.Γιὰ τοὺς Ρώσους πρός τὴν Ἀφρικὴ,για τοὺς Ἀμερικάνους πρός τὴν μέση ἀνατολἠ,για τους Ἄραβες,ἀκόμα καὶ για τὴν Κίνα(ποιὸς λέει ὅτι εἶναι ἀπλά μία μεγάλη στρατηγικὴ νίκη τοῦ Καραμανλὴ..Ἄν δὲν θέλανε οἱ Κινέζοι..).
Τό θέμα εἶναι,κατά τὴν ταπεινή ἄποψη μοὺ,πὼς ὅλα ὀδηγοὺν στὴν μαθηματικὴ διαίρεση τῆς βαλκανικῆς.Ὁ στυγνός ἐθνικισμὸς ἐλλείψη παιδείας καὶ κριτκῆς σκέψης εἶναι ἕνα ἀκόμα ὄργανο γιὰ τὴν διάλυση.Ὁλοκληρωτικά καθεστώτα δὲν εἶναι δυνάτον νά ὑπάρξουν σήμερα κι ἀς φαντάζονται τέτοια κάποιοι φιλοχουντικοὶ.Εἶναι τὸ ἵδιο μὲ τὶς ἐπισκέψεις ἁπὸ ἀρχηγούς κομμάτων στὴν "δημοκρατία τῆς Μακεδονίας",ἀποτέλεσμα..ἡ διάλυση.
Τὰ ἔθνη κράτη εἶναι καλὸ νά δημιουργηθούν,ἀλλὰ μόνο μέ πλήρη αυτονομία καί χωρίς τὴν παθολογία τῆς ἐπεκτασιμότητας ἄρρωστων ἐγκεφάλων.Αὐτὸ δηλαδή ποὺ παντα ἦταν στοιχείο βαρβαρικὴς συμπεριφοράς.Οἱ Πελοποννησιακοὶ πόλεμοι πρέπει νὰ σταματήσουν.Λάθη τοῦ παρελθόντος ποὺ δὲν πρέπει νὰ ξαναγίνουν.Ἔχουμε ἔτοιμη γνώση.
Ἡ μόνη λύση εἶναι ἡ κρτικὴ παιδεία.
ἀρετῆς φατέον έστὶν,ὡς εἰς τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία δεῖ συνδραμεῖν, φύσιν καὶ λόγον καὶ ἔθος.Πλούταρχος
Ὅταν αὐτὰ ἐμφυσίσουν καὶ τοὺς γείτονες τότε θά μπορέσει νά ὑπάρξει καλή γειτονία.Πρός τὸ παρόν πρέπει νά ειμαστε σὲ ἔπιφυλάκή γιατὶ μάλλον ἔμείς πρέπει νά φυλάμε αὐτὰ,ὠς κληρονομιά καὶ ὠς κληροδοτήματα.
Ἠ Ἑλλάς κατέχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ τὸ μήλο τῆς Ἕριδος.Κρίνοντας λοιπὸν..ὁ καθένας κάνει αὐτὸ ποὺ θεωρεῖ καλύτερο ἀφοῦ συλλογικὴ γραμμὴ πλέυσης δὲν ὑπάρχει,μάλλον.Ὁ κάθε συνδιασμός πολιτικὴς πελατείας ἀγοράζει μέ τὸ κιλό τὴν συνείδηση
καὶ λέει αὐτὰ ποὺ θέλει ὁ κατώτερος πνευματικὰ πολίτης νὰ ἀκούσει.Ἄν ὁ κατωτέρος αὐτος πνευματικὸς δέκτης ἀνέβει κλίμακα τότε θά ἀλλάξει ἡ κατάσταση.
Ποιὸν νά ἐμπιστευτεῖ ὁ Ἕλληνας;
Πολὺ εἶναι.Συγνώμη...Ἐγῶ θά βαριόμουν νά τὸ διαβάσω!
"Γιατί όμως είναι όλα αυτά σημαντικά; Μα διότι από κάτω κρύβεται αλυτρωτισμός, μειονοτικά κλπ."
Κρύβεται τόσο καλά που η κυριότερη ένδειξη που έχετε καταφέρει να παρουσιάσετε για την ύπαρξή του είναι διάφορες συμβολικές αηδίες για το όνομα και τις σημαίες...
@ mantarkanstag
Μεγάλο μεν, αλλά η αναγκαιότητα να βλέπουμε πλήρως κατατεθειμένες απόψεις το δικαιολογεί...
@J95
Είσαστε ως συνήθως ακόμα πιο μακριά από μας νυχτωμένοι!
Γιατί ούτε το επιφαινόμενο δεν σας ανησυχεί με τον "σωστό" τρόπο... Είσαστε ανάποδοι!
Καλημέρα.Τὸ θέμα μάλλον δὲν βρῆκε ἀνταπόκριση μιὰς καὶ ἡ συζήτηση δὲν προχωράει.Ἥθελα νὰ ρωτήσω μιάς καὶ δὲν κατάλαβα τὶ σημαίνει ἡ λέξη "ἐπιφαινόμενο".Αὐτὸ ποὺ φαίνεται;Συγνώμη πρώτη φορά τὴν διάβασα-ἄκουσα.
με παράδειγμα "ελαφρύ":
Ντύνεσαι, στολίζεσαι, παρφουμαρίζεσαι, να βγεις βόλτα χωρίς το έτερον ήμισυ..., το οποίο αντί να σου "την πέσει" για το πού πας, σου κάνει φασαρία γιατί έβαλες την καλή σου τη γραβάτα που δεν πάει μ' αυτό το πουκάμισο!
Για περισσότερα σε παραπέμπω σε όλη την αριστερή (τουλάχιστον) φιλολογία του πρόσφατου παρελθόντος που αναλίσκονταν στα περί βάσεως και επιφαινομένου... :-D
Κατάλαβα!Νομίζω δηλαδὴ..
Γιὰ νά κάνω καὶ λίγη πλάκα..Αὐτὸ τὸ παράδειγμα ποὺ ἔφερες μὲ τὴν γυναίκα,μοὺ θύμισε ἕνα e-mail ποὺ μοὺ ἔστειλε ἕνας φίλος πρίν λίγες μέρες(ἀπὸ τὴν ἀντίθετη πλευρὰ ὅμως).
Τὶ κάνω λοιπὸν ἐγῶ ὄταν γυρίζω σπίτι μετά ἀπὸ τὸ ὲπιφαινόμενο μὲ τὴν γυναίκα μοὺ;(συγνώμη γιὰ τὸ χυδαίο ἑν μέρει περιεχόμενο τοὺ,ἄν ἐνοχλεῖ σβήστε το):
Όλοι έχουμε ακούσει για ανθρώπους που έχουν κότσια ή αρχίδια.Γνωρίζετε όμως τη διαφορά μεταξύ των δύο;
Σε μια προσπάθεια να σας κρατάμε ενήμερους, ο ορισμός του καθενός
εξηγείται παρακάτω:
ΚΟΤΣΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς, να σε περιμένει η γυναίκα σου με το σκουπόξυλο στο χέρι και να τη ρωτάς: "Ακόμα καθαρίζεις, ή ετοιμάζεσαι να πετάξεις κάπου;"
ΑΡΧΙΔΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς μυρίζοντας γυναικείο άρωμα και μπύρα και έχοντας κραγιόν στο γιακά σου, και να δίνεις μια στον κώλο της γυναίκας σου λέγοντάς της:
"Ήρθε κι η σειρά σου."
Δὲν ἔχει σχέση μέ τὸ θέμα βέβαια ἀλλὰ ἐμένα μοὺ φάνηκε πολὺ ἀστείο.
"Λένε ὅτι ἀπὸ τὸ τὶ φαίνεται ἀστείο στὸν καθένα καταλαβαίνεις καὶ τὸ νοητικὸ τοὺ ἐπὶπεδο.Ἐλπίζω νὰ μὴν φανεῖ πολὺ χαμηλὸ τὸ δικὸ μου!"
Επιφαινόμενο είναι 22 άλιεν να παίζουν ποδόσφαιρο στο Καραϊσκάκη, με διαιτητή τον Δράκουλα, και το έθνος να διχάζεται αν έκανε χέρι ο αμυντικός…
Παράλληλα με το σχηματισμό των κρατών στην Eυρώπη παρατηρείται και η απαρχή μιας εθνικιστικής συνειδητοποίησης και η δημιουργία εθνικών κοινοτήτων εντός των ορίων των κρατών αυτών. Στη διαδικασία αυτή συνετέλεσαν διάφοροι παράγοντες, όπως η απόσχιση πολλών νέων κρατών από τη θρησκευτική εξουσία της Pωμαϊκής Eκκλησίας και η αντικατάσταση της λατινικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας των κρατών αυτών από τοπικές διαλέκτους. Eπίσης, οι γεωγραφικές ανακαλύψεις, η βελτίωση των επικοινωνιών, και οι αυξανόμενες εμπορικές ανταλλαγές συνετέλεσαν στη συνειδητοποίηση των διαφορών στη γλώσσα, τη θρησκεία, και τις συνήθειες, και βοήθησαν στην ανάπτυξη εθνικών συνειδήσεων. Oι πόλεμοι, έστω και με αρνητικό τρόπο, συνετέλεσαν επίσης στη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας με την έννοια ότι οι Άγγλοι, ως αντίπαλο δέος, ενίσχυσαν την εθνική συνειδητοποίηση των Iσπανών, ή οι Σουηδοί των Δανών.
H Γαλλική Eπανάσταση υπέταξε τον όρο του έθνους στον όρο του κράτους. Για τους Γάλλους φιλοσόφους Diderot, Condorcet, Rousseau έθνος είναι μια ένωση ατόμων, τα οποία κυβερνώνται από τους ίδιους νόμους και αντιπροσωπεύονται από την ίδια νομοθετική συνέλευση. Έτσι, η ενότητα και η ταυτότητα μιας εθνότητας πηγάζει από την πολιτική της οργάνωση, το κράτος. Tο κοινό συμφέρον αποτελεί το λόγο ύπαρξης και υπεράσπισης του κράτους και αυτοί οι οποίοι αποδέχονται την έννοια αυτή του δημοσίου συμφέροντος αποτελούν μια κοινότητα, ένα έθνος.
H αντίληψη της εθνότητας ως μιας κοινότητας με δημογραφικά χαρακτηριστικά, γλώσσα, θρησκεία, και πολιτισμό υπήρξε προϊόν των Γερμανών φιλοσόφων του 18ου αιώνα και κυρίως του Fichte. Για τον Fichte η ύπαρξη ενός έθνους δεν αποτελούσε επιλογή των μελών του, αλλά αποτέλεσμα των κοινών αυτών χαρακτηριστικών, τα οποία διαμόρφωναν τη συνείδησή τους.
O Ernest Renan προσέθεσε στα χαρακτηριστικά του έθνους το αίσθημα της κοινότητας. Yποστήριξε ότι υπάρχουν έθνη τα οποία δεν μοιράζονται τα ίδια χαρακτηριστικά, όπως οι Eλβετοί, και υπάρχουν ομάδες που μιλούν την ίδια γλώσσα, οι οποίες δεν αποτελούν ένα έθνος, όπως οι αγγλόφωνοι. Aυτό το οποίο διακρίνει και διαμορφώνει μια εθνότητα, κατά τον Renan, είναι κοινή ιστορική συνείδηση και θετικές και αρνητικές εμπειρίες, οι οποίες δημιουργούν μια κοινή παράδοση και κοινά αισθήματα υπερηφάνειας ή λύπης. O δεύτερος όρος ύπαρξης μιας εθνότητας, κατά τον Renan, είναι η κοινή επιθυμία των μελών της για τη συνέχιση αυτής της κοινής παράδοσης και του αισθήματος της κοινότητας.
Ένα άλλο στοιχείο, το οποίο διακρίνει μια εθνότητα, είναι η σχέση της με κάποια εδαφική περιοχή, μια πατρίδα. H πατρίδα αποτελεί ένα σημείο ταύτισης έθνους και κράτους και είναι συνήθως το σημείο αναφοράς μιας εθνότητας με την έννοια της σύνδεσης των ιστορικών εμπειριών της εθνότητας με ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό μέρος.
Πρέπει να τονίσουμε συνεπώς ότι κράτος και έθνος είναι δύο όροι, οι οποίοι πολλές φορές συγχέονται και χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, χωρίς να είναι πάντοτε ταυτόσημοι. Tο κράτος είναι μια πολιτική ενότητα με συγκεκριμένη εδαφική επικράτεια, αναγνωρισμένα σύνορα, πληθυσμό, και πολιτική οργάνωση. Tο έθνος, από την άλλη, είναι μια ενότητα, η οποία διακρίνεται από δημογραφικά χαρακτηριστικά, γλώσσα, θρησκεία, και πολιτισμό, κοινή ιστορική συνείδηση και εμπειρίες, και κοινές αξίες, οι οποίες δημιουργούν στα άτομα μιας εθνότητας το αίσθημα της κοινότητας.
O εθνικισμός μπορεί να ορισθεί ως ένα αίσθημα αφοσίωσης σε ένα έθνος. Ως δόγμα, ο εθνικισμός ταυτίστηκε πολλές φορές με την αρχή της αυτοδιάθεσης. O Iταλός εθνικιστής Mazzini ισχυρίστηκε ότι κάθε εθνότητα έχει το δικαίωμα να ενωθεί κάτω από ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, γιατί μόνον έτσι τα μέλη της θα είναι σε θέση να επιτύχουν ισότητα και αυτοσεβασμό. Yπ' αυτή την έννοια ο εθνικισμός απετέλεσε την κινητήρια ιδεολογία στην Aφρική και την Aσία εναντίον της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Ως ανθρωπολογική και πολιτική θεωρία, ο εθνικισμός διέπεται από τις εξής βασικές αρχές:
1. H ανθρωπότητα είναι διαιρεμένη σε διαφορετικές εθνότητες. 2. Kάθε εθνότητα έχει το δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα, ο οποίος πρέπει να διατηρηθεί. 3. Πηγή προέλευσης κάθε εξουσίας είναι το έθνος. 4. H ελευθερία και ολοκλήρωση του ατόμου είναι αναπόσπαστα ταυτισμένες με την έννοια του έθνους. 5. Kάθε έθνος πρέπει να έχει το δικό του κράτος. 6. H αφοσίωση στο έθνος αποτελεί το υπέρτατο ιδανικό.
Mετά το B' Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί επιστήμονες των διεθνών σχέσεων θεώρησαν ότι οι εξελίξεις κατέστησαν τον εθνικισμό αναχρονιστική έννοια σ' έναν κόσμο που ήδη ανακάλυπτε και αξιοποιούσε άλλες μορφές οργάνωσης. H ίδρυση της Eυρωπαϊκής Kοινότητας, το 1957, απετέλεσε μια τέτοιας μορφής οργάνωση, σχεδιασμένη ως ένα βαθμό για να αποφύγει τις εθνικιστικές διαμάχες που οδήγησαν στο B' Παγκόσμιο Πόλεμο. H αύξηση των εμπορικών ανταλλαγών και της οικονομικής αλληλεξάρτησης καθώς και η επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες επίσης κατέδειξαν τα όρια του κράτους-έθνους ως μονάδας οργάνωσης στο παγκόσμιο περιβάλλον. Tέλος, η ανακάλυψη της πυρηνικής ενέργειας και των πυρηνικών όπλων κατέδειξε δραματικά την αδυναμία του κράτους-έθνους να εκπληρώσει έναν από τους κύριους λόγους της ύπαρξης του, που είναι η αμυντική προστασία των πολιτών του. Ωστόσο, για να παραφράσουμε τον Mark Twain, οι επιστήμονες που βιάστηκαν να εξαγγείλουν το θάνατο του εθνικισμού και του κράτους-έθνους μάλλον υπερέβαλαν. Oι πρόσφατες εξελίξεις στην Aνατολική Eυρώπη και τη Σοβιετική Ένωση απέδειξαν ότι οι διάφορες εθνότητες όχι μόνο δεν ενέδωσαν στο διεθνισμό του σοσιαλισμού, αλλά αντίθετα διατήρησαν ακέραια τη φλόγα της ανεξαρτησίας, η οποία έγινε ο κυρίαρχος πολιτικός τους στόχος μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Στη Δυτική Eυρώπη, ενώ η διαδικασία της ενοποίησης είναι εθελοντική και τα κράτη έχουν προχωρήσει με γοργά βήματα προς την οικονομική ενοποίηση, στο πολιτικό επίπεδο η πρόοδος είναι πιο αργή καθώς τα διάφορα κράτη-έθνη διστάζουν να παραχωρήσουν κυριαρχία στη γραφειοκρατία των Bρυξελλών. Eπιπλέον, διάφορες εθνότητες συνεχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, όπως οι Bάσκοι στην Iσπανία ή οι Σκώτοι στο Hνωμένο Bασίλειο, συχνά με απρόβλεπτα αποτελέσματα όπως π.χ. η πρόσφατη διαίρεση της Tσεχοσλοβακίας. Στον «τρίτο κόσμο» η έλξη του εθνικισμού παραμένει αναλλοίωτη και πολλά καθεστώτα χρησιμοποιούν εθνικιστικές ιδεολογίες στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το αίσθημα της εθνικής ταυτότητας και της πολιτικής ενότητας.
O εθνικισμός συνεπώς παραμένει μια σημαντική δύναμη στις διεθνείς σχέσεις, άλλες φορές με εποικοδομητικά και άλλες φορές με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Aναμφισβήτητα, ο εθνικισμός έπαιξε θετικό ρόλο στην αντικατάσταση της «ελέω Θεού μοναρχίας» από τη λαϊκή κυριαρχία. Eπίσης, θετική ήταν η συμβολή του εθνικισμού στην προώθηση του αγώνα εναντίον της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού στον «τρίτο κόσμο». Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι ο εθνικισμός λειτούργησε θετικά και στα αρχικά στάδια του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης κρατών.
O εθνικισμός όμως στις ακραίες του εκφάνσεις μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. O υπερτονισμός των εθνικών χαρακτηριστικών μιας εθνότητας μπορεί να οδηγήσει ένα κράτος-έθνος σε εσωστρέφεια, αδιαφορία για τα διεθνή γεγονότα και απομονωτισμό. O απομονωτισμός ήταν χαρακτηριστικό της Aμερικής, τουλάχιστον για ενάμιση αιώνα, και είχε προσυπογραφεί από σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες όπως ο George Washington και ο Thomas Jefferson. Aκόμη και σήμερα το 25% του αμερικανικού λαού διέπεται από τάσεις απομονωτισμού.
Mια άλλη σκοτεινή πλευρά του εθνικισμού συνίσταται στην ανάπτυξη στα μέλη μιας εθνότητας ενός αισθήματος υπεροχής έναντι άλλων εθνοτήτων. Kλασικό παράδειγμα της αποτρόπαιας αυτής μορφής εθνικισμού αποτελεί το παράδειγμα του γερμανικού εθνικισμού της δεκαετίας του 1930-40 που οδήγησε στο Nαζισμό, τη γενοκτονία έξι εκατομμυρίων Eβραίων και το B' Παγκόσμιο Πόλεμο.
H ξενοφοβία αποτελεί μια αμυντική πλευρά του εθνικισμού και συνίσταται στο αίσθημα της καχυποψίας ή του φόβου που αισθάνεται μια εθνότητα έναντι άλλων εθνοτήτων. Eίτε πρόκειται για Mεξικανούς εργάτες στην Aμερική, Tούρκους ή Άραβες στην Ευρώπη, το κλείσιμο των συνόρων και οι απελάσεις οδηγούν σε διεθνή ένταση, η οποία μάλιστα θα αυξάνεται καθώς η μετανάστευση για εύρεση εργασίας έχει αυξηθεί.
*Του Kωνσταντίνου Aρβανιτόπουλου, Eπίκουρου Kαθηγητή Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Kοινωνικών και Πολιτικών Eπιστημών και Yπεύθυνος Προγραμμάτων στο Iνστιτούτο Διεθνών Σχέσεων
Πηγή: "Επίκεντρα", τεύχος 3, 1997
*απομονωτισμός: Άδικα χρεώνεται αποκλειστικά στον Εθνικισμό, όπως και άδικα θεωρείται αποκλειστικά αρνητικό. Ο απομονωτισμός των παλαιοσυντηρητικών των ΗΠΑ που ουσιαστικά ηττήθηκε οριστικά με την είσοδο της χώρας στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο οφείλεται ως επί το πλείστον στην πολιτική τους φιλοσοφία (όπως ο Σοσιαλισμός, ο Φιλελευθερισμός κτλ) και κατ' επέκταση στον Εθνικισμό που απλώς δημιούργησε τις συνθήκες για να λειτουργήσει η εκάστοτε πολιτική φιλοσοφία. Ας μην ξεχνάμε συγχρόνως ότι άμα η φιλοσοφία των παλαιοσυντηρητικών ήταν επικρατούσα στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες φαινόμενα όπως ο άδικος βομβαρδισμός της Σερβίας και η επίθεση στο Ιράκ θα είχαν αποφευχθεί.
*αίσθημα ανωτερότητας: Το αίσθημα ανωτερότητας είναι συνυφασμένο με τον πατριωτισμό και την Εθνική υπερηφάνεια των λαών. Σίγουρα αυτό λειτούργησε αρνητικά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αφού μία σειρά γεγονότων οδήγησε στον θάνατο εκατομμυρίων Εβραίων. Σήμερα το εθνικιστικό κίνημα δεν αρνείται το δικαίωμα των λαών να αισθάνονται περήφανοι για το Έθνος τους ξεκαθαρίζοντας όμως ότι δεν μπορεί αυτό να είναι πυλώνας των ιδεών μας. Σήμερα που οι εθνικές ταυτότητες κινδυνεύουν από την παγκοσμιοποίηση τα ζητήματα ανωτερότητας και κατωτερότητας φαντάζουν -και είναι- ασήμαντα μπροστά στην προστασία της διαφορετικότητας.
*ξενοφοβία: Ξενοφοβία ονομάζεται συνήθως η έμφυτη ανάγκη των λαών να προστατέψουν το Έθνος τους. Η προσπάθεια αυτό να θεωρηθεί ένα φοβικό σύνδρομο απέναντι σε άλλες εθνότητες έχει σκοπό να χτυπήσει την ιδέα του Έθνους - Κράτους. Οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές δεν έχουν κανένα τέτοιο φοβικό σύνδρομο. Αποδέχονται την ύπαρξη ξένων στα κράτη τους όσο αυτή δεν δημιουργεί ανεργία στους πολίτες των κρατών, δεν ενισχύει την εγκληματικότητα περιορίζοντας την ασφάλεια και δεν αλλοιώνει τον δημογραφικό χαρακτήρα του κράτους. Όταν κάτι από αυτά συμβαίνει (και πόσο μάλλον όταν συμβαίνουν όλα) ο Εθνικός χαρακτήρας του κράτους (σκοπός ύπαρξης του οποίου είναι η προστασία της εκάστοτε εθνικής ομάδας) αλλοιώνεται, οι πολίτες αντιδρούν και φαινόμενα ρατσισμού εμφανίζονται. Για αυτά δεν ευθύνονται οι Εθνικιστές, αντιθέτως, οι Εθνικιστές είναι οι μόνοι που προσπαθούν να τα αποτρέψουν.
@Κωνσταντίνος
Επιμορφωτικό!
@ Κωνσταντίνο:
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση, αν και νομίζω ότι κάπου μπερδεύει την εθνότητα με το έθνος (σε κάποια σημεία). Η εθνότητα, αν όλα δεν με απατούν, είναι αυτό που διαφορετικά λέγεται "εθνική μεινότητα". Είναι δηλαδή ένα έθνος (ολόκληρο ή μέρος άλλου, δεν έχει σημασία) μέσα σε ένα άλλο έθνος. Μπορεί επίσης να είναι μέρος έθνους, το οποίο συμβιώνει με άλλα παρόμοια. Π.χ. στην Ελβετία συμβιούν (ή ο ελβετικός πληθυσμός απαρτίζεται από) τρεις εθνότητες, κομμάτια τριών εθνών. Να, εδώ καθίσταται σαφές: "Eπιπλέον, διάφορες εθνότητες συνεχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, όπως οι Bάσκοι στην Iσπανία ή οι Σκώτοι στο Hνωμένο Bασίλειο,".
Προσωπικά, συνηθίζω, ίσως υπεραπλουστεύοντας τα πράγματα, να θεωρώ αυτές τις αμφιλεγόμενες και πολλές φορές συγκεχυμένες έννοιες ως εξής:
ΠΑΤΡΙΔΑ: Είναι το σπίτι
ΕΘΝΟΣ: Η οικογένεια. Μπορεί να μένει στο ίδιο σπίτι, μπορεί και σε πολλά. Οι Έλληνες της Ομογένειας δεν παύουν να είναι Έλληνες. Όπως σωστά αναφέρθηκε, οι Αγγλοσάξωνες (και κυρίως οι Άραβες, προσθέτω εγώ) ζουν σε πολλά "σπίτια" (κράτη-πατρίδες).
ΚΡΑΤΟΣ: Είναι το σύνολο των υπηρεσιών, ο οργανισμός που διοικεί έναν ορισμένον αριθμόν ατόμων ασχέτως εθνικής προελεύσεως.
Αν τα παραπάνω είναι σωστά, τότε:
ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ = Αγάπη προς την πατρίδα (σπίτι)
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ = Αγάπη προς το έθνος (οικογένεια), όπου κι αν βρίσκεται.
Επίσης, δεν γίνεται διάκριση μεταξύ εθνικισμού και σωβινισμού. Ο τελευταίος περιγράφεται σαν μειονέκτημα του εθνικισμού. Μα μπορεί να υπάρχει καλός και κακός εθνικισμός; Το αναίτιο μίσος για ένα άλλο έθνος δεν μπορεί να προκαλείται από την αφοσίωση στο ίδιο (δικό) έθνος. Το αναίτιο, επαναλαμβάνω. Διότι το μίσος μπορεί να έχει ιστορικές ρίζες, ή σύγχρονες, δηλαδή ένα έθνος να νιώθει απειλούμενο από άλλο.
Έκανα μερικές παρατηρήσεις κάπως σκόρπιες και μάλλον πρόχειρες και ζητώ συγγνώμη γι αυτό, αλλά δεν έχω αυτή την στιγμή την ώρα να τα τακτοποιήσω περισσότερο. Πάντως, το επαναλαμβάνω, η παραπάνω ανάλυση είναι πολύ καλή. Ο εθνικισμός έχει ταυτισθεί σκοπίμως με τον φασισμό, τον ρατσισμό και ο,τιδήποτε νομίζει κανείς ότι μπορεί να τον κάνει αποκρουστικό και μυσαρό, επειδή είναι κακό σπυρί στον κώλο της Νέας Τάξης.
Δημοσίευση σχολίου