Ο Γιώργης και ο Καπογιώργης. Διαφορετικές προσεγγίσεις στο μεταναστευτικό.

Τυχαία πήρα είδηση ένα αξιοπρεπέστατο και με ειλικρινή αγωνία για το μεταναστευτικό σχόλιο σε άλλο blog (βλέπε link τίτλου) κάποιου "διαδικτυακού" Γιώργου! Μια αγωνία που την μοιράζεται μαζί του το σύνολο του (σκεπτόμενου) Ελληνικού λαού. Επειδή περιγράφει όλες τις κατά καιρούς αιτιάσεις που αντιμάχομαι, το παραθέτω με την απάντησή μου.

Λέει λοιπόν ο Γιώργης:

Η Ελλάδα είναι ακόμα μια χώρα που, ανήκοντας στη περίφημη δύση, αποτελεί μέρος του παγκόσμιου ληστρικού συνασπισμού της αποικιοκρατίας που το προηγούμενο αιώνα ρήμαξε τον υπόλοιπο (τρίτο) κόσμο αδιαφορώντας όχι απλά για τις πολιτιστικές του παραδόσεις αλλά και για την ίδια την ζωή των κατοίκων του. Βέβαια είναι γνωστή και αγωνιστικά εκφρασμένη η αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στη παραπάνω πρακτική, πλην όμως και οι πλειοψηφίες των περισσότερων λαών των αποικιοκρατικών χωρών το ήταν. Τι άλλαξε; Με καθαρά οικονομικά κριτήρια τίποτα. Στο κόσμο αυτό που είναι ένας κόσμος συγκεκριμένος, ένας πλανήτης, η ίδια Γη για όλους, δεν έχει νόημα να αντιτίθεσαι στην εκμετάλλευση και μετά να καταναλώνεις τα προϊόντα της. Ξυπόλυτοι μεν, ιμπεριαλιστές όμως και μείς.

Ήρθε ο καιρός να μας ζητήσουν τα ρέστα. Και η ειρωνεία είναι ότι δεν εισέβαλαν επαναστατικά στις πατρίδες μας με αυτό το σκοπό (που θα ήταν οδυνηρό μεν αλλά δόκιμο), αλλά τους το επέβαλε η νεοφιλελεύθερη λογική της εκμετάλλευσης, της ελεύθερης αγοράς, της ελεύθερης διακίνησης σκλάβων (με δικά τους έξοδα, μέσα σε σαπιοκάϊκα ή στα καινούργια βαγόνια του Άουσβιτς).

Είναι σαφές ότι μετά από ένα τέτοιο φυλετικό ανακάτωμα θα προκύψουν πολλά και σε μερικές περιπτώσεις σοβαρά προβλήματα. Είναι σαφές ότι αυτοί που θα έρθουν πρώτοι σε αντιπαράθεση θα είναι οι αδύνατοι, οι φτωχοί, οι άνεργοι, πάντα έτσι γινόταν. Είναι σαφές ότι όποιος είχε παραπάνω (σε ανέσεις, σε χρήμα, σε αγαθά, σε παραδόσεις) θα χάσει. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι όποιος διέπεται από ένα σωστό και συντροφικό κριτήριο ως προς τη κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε να εντάξει τους νέους εν δυνάμει συντρόφους σε ένα κίνημα ακόμα μεγαλύτερο, με πλατυτέρους ορίζοντες, ικανό να αντιπαραταχθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική της παγκοσμιοποίησης. Ικανό να παγκοσμιοποιήσει την κινητοποίηση και να κατασκευάσει νέες παραδόσεις που να ενώσουν τις παλιές και διαφορετικές, όπως συμβαίνει αιώνες τώρα κάθε φορά που περνάμε από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, από το λιγότερο στο περισσότερο. Η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να μείνει όπλο αποκλειστικά στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού. Όχι μόνο ελεύθερη διακίνηση προϊόντων αλλά ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και όλη η Γη είναι ένα χωριό, το χωριό μας, το οποίο μάλιστα διατρέχει και σοβαρούς κινδύνους. Πως θα τους αντιμετωπίσουμε; Ο καθένας μόνος του και ο θεός για όλους;

Διαφορετικά, λειτουργώντας σαν μίζεροι μικροαστοί που οι ξένοι ήρθαν να βάλουν χέρι στο βιός τους, κινδυνεύουμε, στη καλύτερη των περιπτώσεων, να καταλήξουμε σε μια βελτιωμένη έκδοση της Λίγκας του Βορρά στην Ιταλία, υπερασπιζόμενοι φαντάσματα του παρελθόντος, εθνικές ταυτότητες, θρησκείες, παραδόσεις, που τώρα πια έχουν αρχίσει να αποχωρούν από το σκηνικό έχοντας επιτελέσει τον ιστορικό τους ρόλο. Και ίσως, στη προσπάθεια μας να διατηρήσουμε αμόλυντο «ότι έχει μείνει ακόμα» από το πολιτιστικό παρελθόν μας, θα πρέπει να μετέλθουμε μέτρα που μου είναι αδύνατο να φανταστώ στη πράξη. Τι μπορεί να σημαίνει για παράδειγμα «ριζικός περιορισμός της μετανάστευσης»; Πως επιτυγχάνεται πρακτικά και ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες του;

Είμαστε πράγματι τμήμα της ιμπεριαλιστικής Δύσης, αλλά από πολιτική επιλογή των ηγετών μας («ανήκομεν εις την Δύσιν») και από ένα απίστευτο «μοίρασμα» που έκαναν άλλοι για μας… Καλώς ή κακώς - δεν το εξετάζω - έτσι είναι! Χωρίς όμως είτε να «απολαύσουμε» αυτά που ο ιμπεριαλισμός των άλλων λαών πιθανόν τους προσέφερε, είτε να τον ασκήσουμε επι της ουσίας. Άλλωστε και συ το επισημαίνεις αυτό. Αν λοιπόν πρέπει η Δύση να πληρώσει κάποιο τίμημα, δεν βλέπω γιατί χρωστάμε να το μοιραστούμε με τον Εγγλέζο, τον Γερμανό, τον Γάλλο, τον Ιταλό ή τον Ολλανδό! Δεν θεωρώ δίκαιο να πληρώνει (γιατί αναντίρρητα πληρώνει) ο Έλληνας εργάτης και μικροαγρότης τα ξένα γαμησιάτικα… Γιατί και ο πρώτος έχασε το μεροκάματό του από το ξεροκόμματο του μετανάστη που το «ανταγωνίζεται» (πως ξεφτιλίζονται οι λέξεις…) και ο άλλος χάνει την «επαφή» με τον γαιοκτήμονα και τις ορδές των Αλβανοπακιστανών κούληδων του, που καθιστούν το προϊόν «άπιαστο» για τον μικρό!

Ένα λοιπόν το κρατούμενο: Το πρώτο κόλπο που πετυχαίνει η λαθρομετανάστευση είναι το μοίρασμα της εξαθλίωσης των τριτοκοσμικών σε όλους! Γιατί πρέπει να το δεχθούμε;

Δεύτερο κρατούμενο: Σε ποια θεωρία, φιλοσοφική προσέγγιση, πολιτική ανάλυση κλπ. - δεξιά ή αριστερά - προβλέπεται ντεκλαρέ οι φτωχοί, τα αδύνατα στρώματα (όπως επισημαίνει κι’ ο Γιώργης) ν’ αναλαμβάνουν το κόστος των αδικιών προς τρίτους; Μόνο στην θεωρία της «απρόσκοπτης ανθρωπιστικής (!) μετανάστευσης» που προωθεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και σιγοντάρεται από τα «προοδευτικά» και «φιλεύσπλαχνα» fora, ο ρόλος των οποίων είναι τουλάχιστον ύποπτος και αμφιλεγόμενος…

Γράφει ο Γιώργος:
Ήρθε ο καιρός να μας ζητήσουν τα ρέστα. (οι μετανάστες)

συνεχίζοντας:
Και η ειρωνεία είναι ότι δεν εισέβαλαν επαναστατικά στις πατρίδες μας με αυτό το σκοπό (που θα ήταν οδυνηρό μεν αλλά δόκιμο), αλλά τους το επέβαλε η νεοφιλελεύθερη λογική της εκμετάλλευσης, της ελεύθερης αγοράς, της ελεύθερης διακίνησης σκλάβων (με δικά τους έξοδα, μέσα σε σαπιοκάϊκα ή στα καινούργια βαγόνια του Άουσβιτς).

Εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση! Δεν ζητάει κάποιος τα ρέστα, ακολουθώντας τις επιταγές που του επιβάλλουν!

Τρίτο κρατούμενο: Η σύγχρονη αποικιοκρατία δεν τρέχει πλέον στις Αφρικές για δούλους… Τους φέρνει εδώ με δικά τους τα εισιτήρια! Και όταν έλθουν μέσα, βάζει τους ντόπιους δούλους να πληρώνουν ότι έξοδα δημιουργούν! (βλέπε εδώ)

Μα επισημαίνει ο Γιώργος ότι:
όποιος διέπεται από ένα σωστό και συντροφικό κριτήριο ως προς τη κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε να εντάξει τους νέους εν δυνάμει συντρόφους σε ένα κίνημα ακόμα μεγαλύτερο, με πλατυτέρους ορίζοντες, ικανό να αντιπαραταχθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική της παγκοσμιοποίησης.

Πώς είναι δυνατόν να ενταχθεί σε αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, πώς μπορεί να γίνει «σύντροφος» σε κάτι τέτοιο, αυτός που ξεπερνώντας τα όρια της επιβεβλημένης εξαθλίωσης, δεν μπορεί να αντιδράσει πλέον και απλά δέχεται να γίνει όργανο της; Σε ένα πόλεμο εναντίον των ντόπιων εν δυνάμει «αθλίων»… Δεν είναι ιστορικά ούτε πρώτη ούτε τελευταία φορά, που κάτι τέτοιο αποτελεί εκ των προτέρων καταδικασμένη ουτοπία. Για να έχει μια ελπίδα επιτυχίας, θα πρέπει να εξισωθεί ο μετανάστης με τον ταξικό «σύντροφό» του. Να ενταχθεί δηλαδή αυτό το αταξικό σήμερα ον, στην φτωχότερη τουλάχιστον εγχώρια τάξη. Η απρόσκοπτη όμως και συνεχής μετανάστευση τροφοδοτεί συνεχώς με νέο αίμα τους διεκδικούντες απλά και μόνο την επιβίωση, σπρώχνοντας προς τα κάτω και τους ντόπιους προλετάριους ή όπως αλλιώς θέλεις να τους αποκαλέσεις. Μόνο η ένταξη κάποιων απ’ αυτούς που είναι ήδη εδώ και ο έλεγχος της μελλοντικής λαθρομετανάστευσης μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για κάτι τέτοιο! Το τέταρτο κρατούμενο της κουβέντας μας.

Είναι νομίζεις τυχαίο Γιώργο, που ο Παυλόπουλος του κράτους της διαπλοκής ισχυρίζεται ότι «η Ελλάδα δεν γέμισε ακόμα» και το ΕΛΙΑΜΕΠ της εκχώρησης της Ελλάδας σ’ όποιον την ζητάει, το ΕΛΙΑΜΕΠ που ακούει τη λέξη «έθνος» και μπιμπικιάζει, να υποστηρίζει μετά παρρησίας ότι «το μεταναστευτικό πρέπει να αντιμετωπισθεί σε εθνικό(!!!) επίπεδο» μόλις άρχισαν οι Δυτικοί να ζητάνε μέτρα;

«Πατάει» μάλιστα ο Γιώργος την πεπονόφλουδα που έχουν πετάξει οι νεοφιλελεύθεροι κόρακες:

Όχι μόνο ελεύθερη διακίνηση προϊόντων αλλά ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και όλη η Γη είναι ένα χωριό, το χωριό μας, το οποίο μάλιστα διατρέχει και σοβαρούς κινδύνους. Πως θα τους αντιμετωπίσουμε; Ο καθένας μόνος του και ο θεός για όλους;

Φτάσαμε έτσι στο Πέμπτο κρατούμενο Ο ουσιαστικά βίαιος ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους, δεν είναι ελεύθερη διακίνηση προσώπων. Είναι απλά διακίνηση προϊόντων. Και καθόλου προοδευτική ή Χριστιανική ή αδελφική ή έστω ταξική ρε αδελφέ η υποστήριξή της!

Θα ρωτήσει όμως κάποιος αφελώς πλην όμως καλοπροαίρετα:
Μα εδώ έχουμε να κάνουμε και με «στροφή» στις θρησκευτικές και εθνικές παραδόσεις. Είναι κάτι τέτοιο διεθνιστικό ή προοδευτικό;

Έ λοιπόν ΝΑΙ!
Γιατί το παγκόσμιο χωριό μπορούμε να το σκεφτούμε και να το διεκδικήσουμε μέσα από την τοπική δράση και παράδοση. Που είναι η μόνη που το λαϊκό κίνημα έχει ελπίδα να ελέγξει! Είναι και ο Ελληνικός τρόπος… Η πόλις μέσα στο ευρύτερο σύνολο. Έκτο το κρατούμενο.

Για τα έξι αυτά κρατούμενα εγώ τουλάχιστον δεν αισθάνομαι, ούτε και θα αισθανθώ ότι όσοι σκεφτόμαστε έτσι, ζούμε
λειτουργώντας σαν μίζεροι μικροαστοί που οι ξένοι ήρθαν να βάλουν χέρι στο βιός τους, και κινδυνεύουμε, στη καλύτερη των περιπτώσεων, να καταλήξουμε σε μια βελτιωμένη έκδοση της Λίγκας του Βορρά στην Ιταλία, υπερασπιζόμενοι φαντάσματα του παρελθόντος, εθνικές ταυτότητες, θρησκείες, παραδόσεις, που τώρα πια έχουν αρχίσει να αποχωρούν από το σκηνικό έχοντας επιτελέσει τον ιστορικό τους ρόλο.

Τα σχόλια (αν υπάρχουν) παρακαλώ στην "πηγή"