Αντίσταση κι' Ανάκαμψη
Έτσι δεν μας ξενίζει η ξεδιάντροπη (και αντιχριστιανική φυσικά) στάση των εξουσιαστών και των παπαγάλων τους πριν καλά-καλά σαραντίσει ο Χριστόδουλος... Δεν μας φαίνονται περίεργοι οι πανηγυρισμοί της εφημερίδας το ΒΗΜΑ γιατί «το δόγμα της εθναρχούσης Εκκλησίας που κυριάρχησε στα χρόνια του μακαριστού Χριστόδουλου εγκαταλείπεται». Ενώ με την άλλη εθναρχούσα (την Κυπριακή) μια και υποστηρίζει Κασουλίδη ουδέν πρόβλημα. Ούτε η σε 2ο πρόσωπο (!) χαρωπή επιστολή συγχαρητηρίων του πρωθυπουργού προς τον νέο Αρχιεπίσκοπο μας ξενίζει.
Δεν περιμένουμε ακόμη από κανένα του ανώτερου κλήρου να αντιδράσει την περίοδο αυτή της κοινωνικής οπισθοδρόμησης, στην αντιμετώπιση της οποίας η προσφορά τους για την ενίσχυση του κοινοτικού-πατριωτικού πνεύματος θα ήταν πολύτιμη. Έτσι κι' αλλιώς τον πιο πολύ καιρό "ανάποδα" τους είχαμε συνηθίσει. Ξεκινήσαμε όμως τη χρονιά και θα συνεχίσουμε παρά τις αντιξοότητες, εμπνεόμενοι (θρήσκοι και μή) από την καταληκτική πρόταση - επαναστατική προτροπή του πρωτοχρονιάτικου μηνύματος του Χριστόδουλου:
Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.
Βέβαια υπάρχει και ένα ποσοστό συμπατριωτών που εμπνέεται από τον Τσίπρα! Αλήθεια τί «φούσκα» κι’ αυτή του Τσίπρα! Μου θυμίζει κατά την διάρκεια του ’99 την μετοχή του Καμπά που ανέβαινε χωρίς καν να φτιάχνει κρασί! Έτσι, με χέρσα αμπέλια και την προσδοκία του κέρδους... Αλλά θυμάμαι κι’ όλους όσους είτε απέφευγαν να πουλήσουν όταν φάνηκε η αλήθεια από φόβο μην χάσουν, είτε επειδή αργότερα δεν μπορούσαν. Εικονική πραγματικότητα! Και ο Τσίπρας – όπως οι σύντροφοί διατείνονται – επιτυγχάνει αυτό ακριβώς. Αλλαγή της εικόνας!
Φυσικά οι εξουσιαστές τρίβουν τα χέρια τους! Γιατί ο νεαρός αντιπροσωπεύει το είδος του ακίνδυνου «αντάρτη», την «ήρεμη συνείδηση» του ανθρώπινου είδους. Είναι γι’ αυτούς μια εικόνα φρεσκάδας που απενοχοποιεί την ανυπαρξία αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, με την ανάδειξη του ασήμαντου σε σημαντικό και την στομφώδη διατύπωση συνθημάτων χωρίς περιεχόμενο. Μια τέτοια αριστερά ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν περίμεναν.
Κι’ έτσι το κοινωνικό ζήτημα ογκώνεται παράλληλα με το εθνικό. Η συντεταγμένη πολιτεία αρνείται να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα με το μάτι στο συμφέρον του πολίτη. Πλαίσιο για την λαθρομετανάστευση δεν είδαμε ακόμα, ενώ κοντεύουμε να κλείσουμε εικοσαετία, το ασφαλιστικό το «λύνουμε» έτσι που να θίγονται μόνο οι ασφαλισμένοι και κανείς άλλος, η υγεία και η παιδεία συνεχίζουν να αποφεύγουν την ολοκληρωτική κατάρρευση για ανεξήγητους λόγους και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις παρέα με τα «κινήματα» του Αλαβάνου αποφαίνονται: «Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Είμαστε όλοι ίσοι.»
Αναδημοσίευση από την ρήξη που κυκλοφορεί