Εύγλωττη σιωπή!

Όποιος θεωρεί ότι η υποψηφιότητα της Γκιούλ Μπεγιάζ Καραχασάν είναι μικρό θέμα χωρίς εθνικές, πολιτικές, αυτοπροσδιοριστικές, παγκοσμιοποιητικές και άλλες επιπλοκές να σηκώσει το χέρι του! Όταν «πλακώνεται» στα «μπουνίδια» ολόκληρο forum με θέμα «τον άγνωστο Αφγανό», η επώνυμη γκριζολύκαινα είναι λεπτομέρεια; Τουλάχιστον αδελφέ θα ‘λεγε κανείς, ότι αξίζει κάποιου θετικού ή αρνητικού σχολιασμού από τις ναυαρχίδες των ημερησίων εφημερίδων. Είναι όμως έτσι;

Η Ελευθεροτυπία και το Βήμα

niet!

Τα Νέα της παίρνουν συνέντευξη...

Ο ένας αγαπημένος των εκσυγχρονηστηριώνε του διαδικτύου Μανδραβέλης (ο άλλος είναι ο Δήμου που ασχολείται με τον Gates...) προσπαθεί να κατεβάσει τους τόνους... και να απομυθοποιήσει την υποψηφιότητα!

Συζήταγα προ μηνών (διαδικτυακά) με δημοσιογράφο-blogger για το πόσο «διατεταγμένα» γράφουν οι φυλλάδες. Η αίσθησή του ήταν ότι δεν υπάρχει έντονη χάραξη «γραμμής»! Πώς δικαιολογούνται τα παραπάνω λοιπόν; Τη στιγμή που άρθρα επί άρθρων γράφονται πάνω στην «καραγκιοζοκουβέντα» (την αυτονόητη...) ενός κουζουλού..., τόοοοσο μικρό θέμα είναι η Καραχασάν;

Ας κάνω λοιπόν την δική μου υπόθεση εργασίας (που λίγο ως πολύ φάνηκε και στα προηγούμενα post μου).

Ο Georgey Pap – διατεταγμένα ή μη – έχει αναλάβει να τελειώνει με το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Φάνηκε και με τις επιλογές του μετεκλογικά, αλλά και με τους ανθρώπους με τους οποίους «μπόλιασε» το κόμμα του. Αδιάφορα από την πιθανή (σίγουρη για μένα) καταβαράθρωσή και διάλυσή του... Δεν δικαιολογείται διαφορετικά η επιλογή του, όταν όλα «τα σημεία» μιλούν για άνοδο του Πατριωτισμού. Όταν τσακώνονται για τις παρελάσεις, θα ρίξουν στην κάλπη οι ψηφοφόροι του ψηφοδέλτιο με γκριζολύκαινα πάνω-πάνω; Το πιστεύει κι’ ο γιατρός του, αν ο ίδιος το εύχεται; Κι’ αυτά περί οραμάτων κλπ. από εξουσιαστές εγώ «τ’ ακούω βερεσέ».

Τι συμβαίνει λοιπόν; Πιστεύει λοιπόν ή εντέλλεται ο Georgey, να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα (το δηλώνει άλλωστε, γιατί το χαζό λέει την αλήθεια...) κοσμοπολίτικο και ευρωατλαντολιγούρικο που θα «εντάξει» τους οιονεί μετανάστες (σήμερα λάθρους – εργαλεία οικονομικής εξουσίας των 5 νταβατζήδων και γι’ αυτό ταξικούς εχθρούς του Ελληνικού προλεταριάτου) και μ’ αυτούς να κυριαρχήσει στην πολιτική αρένα. Οι αντίπαλοί του NουΔούληδες, παρ’ ότι κατ’ ουσίαν ομοϊδεάτες του, «τρίβουν τα χέρια τους» και τον «χτυπάνε φιλικά στην πλάτη» για την τάχα μου πολιτική του ορθότητα... Γιατί ξεμπερδεύοντας το ΚΟ.ΔΗ.ΦΙ από τους πατριώτες, κερδίζουν σίγουρα αυτοί στις επόμενες εκλογές και διευκολύνονται στον εξοστρακισμό «των δικών» τους πατριωτών!

"Πλανάται πλάνην οικτράν" όμως όποιος πιστεύει ή εύχεται κάτι τέτοιο. Θα βρεί τους πάντες εκεί πάνω (μα μουσουλμάνα υποψήφια στους Καβαλιώτες και Δραμινούς;) απέναντι. Όσο και να προσπαθήσουν να "το κατεβάσουν" το θέμα, κάτι ο παπάς, κάτι ο δάσκαλος θα το θυμίζουν... Που δεν χρειάζεται κι' όλας! Γι΄αυτό και είπε η Δαμανάκη, σχεδόν κλαίουσα από την οργή ή την συνειδητοποίηση της αντεθνικής - που θα καταλήξει αντιπασοκική - μαλακίας του Georgey:

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η Εκκλησία θα σεβαστεί την παράδοση της ορθοδοξίας μας, που θέλει τη θρησκεία να ενώνει και όχι να χωρίζει τους πολίτες. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι όλοι οι ιεράρχες θα σεβαστούν την παράδοση, που θέλει τα άμφια και τον άμβωνα μακριά από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και τις εκλογές. Αυτό θα είναι προς όφελος όλων.

Ούαααα!

Απαντώντας δε στην παρατήρηση ότι, εκτός από τους ιεράρχες, υπάρχουν και υπουργοί που αντέδρασαν στη συγκεκριμένη υποψηφιότητα, η Δαμανάκη σημείωσε:

«Έχουμε καιρό, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης, να δούμε όλα τα ζητήματα και οι πολίτες θα κρίνουν. Αλλά εδώ πρόκειται για μια μεγάλη επιλογή, είναι επιλογή της ανοιχτής Ελλάδας, που τη δείχνουμε στην Ευρώπη και αυτό είναι το μέλλον της χώρας μας»

Μωρ' τί μας λέτε!

Γι' αυτό αγαπητοί Πασοκτζήδες ακούω την Μοσχολιού και τραγουδώ:

Με τα θλιμμένα μάτια μου
κοιτάζω το Πασόκ μου
που σβήνεται και χάνεται
στον τελειωμό του δρόμου (δις)