Μια άποψη !

Με το Μακεδονικό σε κατάσταση "ξεπουλήματος" από τα 2 μεγάλα κόμματα (γιατί αν πράγματι υπήρχε διάθεση να βρούμε συμβιβαστική λύση θα ήμουν ο πρώτος που θα επικροτούσα) και με τον ΣΥΡΙΖΑ ευρισκόμενο σε κατάσταση παραληρήματος ενδοτικής-αντεθνικής αθλιότητας, άρχισα χθές μια σειρά αναδημοσιεύσεων με φιλοπατριωτικό περιεχόμενο. Συνεχίζω σήμερα με το τελευταίο κείμενο του Πάμπλο (από το 1ο Άρδην) που γράφτηκε μετά την κρίση των Ιμίων(*).

Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας.

Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.

Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατέδειξε ακόμα σε ποιο βαθμό έχει ατονήσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρους του λαού.

Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, το φυσικότερο θα 'ταν τα διάφορα μαζικά της κόμματα φανερά ανίκανα, το καθένα μόνο του, να την αντιμετωπίσει, να στρεφόταν εξ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στον λαό.

Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο, τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρούονται και αλληλοκατηγορούνται με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.

Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο "τουρκικός" κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη, για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.

Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό, τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας, αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση, τον σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.

Μιχάλης Ράπτης Φλεβάρης 1996

(*) Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά η ανεκδιήγητη Γιαννάκου, που ο Θεός να της παίρνει χρόνια και να μου δίνει δευτερόλεπτα, τα αντιμετώπιζε σαν άκλιτο όνομα! Τα Ίμια, των Ίμια,... ΟΥΣΤ ρεεε!