Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας!
Είναι το πλάσμα της θάλασσας ο Διαμαντής!
Εντελώς ανεξήγητα, μου φέρνει συνειρμικά στο νού τα αναμενόμενα κέρδη από τις προσπάθειες της ΥΠΕΞ μας για τη χώρα...
Ανησυχώ για την υγεία μου!
7.11.07
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Κατα την ταπεινή μου γνώμη το Photoshop θα πρέπει να πωλείται αυστηρώς και μόνον
σε άτομα που θα περνούν ένα ειδικό τέστ "ωριμότητος".
Αυτό θα πει ευρωπέος! Ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα, μωρέ, αγγουράκι Βρυξελλών που λένε, άσχετοι!
Άλλος το τρώει και δροσίζεται, άλλος το τρώει και ζορίζεται!!
Μά την Παναγία αληθινό είναι ρε παιδιά.
Υπογραφή:
Ανώριμος!
Συγγνώμη για το... μέγεθος αλλά νομίζω οτι αξίζει να ασχοληθείς εκτενέστερα.(αφαίρεσέ το αν βαραίνει)
---------------------
Προς:
Matthew Nimetz
Ειδικό Διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το όνομα μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Κοινοποίηση:
Γενικό Γραμματέα ΟΗΕ - Ban Ki-Moon
Υπουργό Εξωτερικών Ελλάδος - κ. Ντόρα Μπακογιάννη
Υπουργό Εξωτερικών Δημοκρατία της Μακεδονίας - κ. Antonio Milοsoski
Αξιότιμε κ. Nimetz,
Επιτρέψτε μας για ακόμη μια φορά,* ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, να εκφράσουμε την άποψή μας όσον αφορά το ζήτημα των αντιρρήσεων εκ μέρους της Ελλάδας σχετικά με την χρήση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από το γειτονικό κράτος της Ελλάδας.
Για εμάς υπάρχουν δύο πλευρές στο παραπάνω ζήτημα. Η μια είναι η καθαρά τεχνική πλευρά του ζητήματος, ως προς τη γενική χρήση του όρου «Μακεδονία» από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο εξωτερικό ή το εσωτερικό των δύο χωρών. Η άλλη είναι η πολιτική πλευρά του θέματος, στα πλαίσια του ευρύτερου μακεδονικού ζητήματος στη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, έτσι όπως το γνωρίζουμε από τις αρχές του αιώνα έως σήμερα.
Όσον αφορά τη πολιτική πλευρά του ζητήματος προσπαθήσαμε στη προηγούμενη επιστολή μας προς εσάς, να «φωτίσουμε» ορισμένες πτυχές του ζητήματος. Επιτρέψτε μας να θεωρούμε ότι με την ιδιότητά μας ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, έχουμε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε και αναλύσουμε την ελληνική αρνητική στάση στο παραπάνω ζήτημα από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία, γιατί παράλληλα έχουμε και την ιδιότητά του Έλληνα πολίτη. Με άλλα λόγια γνωρίζουμε πολύ καλά το "σύστημα", την ελληνική κοινωνία και τις πολιτικές αντιλήψεις "από μέσα" αφού ότι εκπαίδευση και ενημέρωση είχε η ελληνική κοινωνία την ίδια ακριβώς είχαμε την ευκαιρία να έχουμε και εμείς ως μέλη της.
1. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
1.1 Η αμφισβήτηση από την Ελλάδα του δικαιώματος του λαού της γειτονικής χώρας να επιλέγει τη ταυτότητά του, έμμεσα έχει αντίκτυπο και στη δική μας μακεδονική εθνική ταυτότητα. Ιδίως, τη σημαντική για εμάς παράμετρο του σεβασμού της προσωπικότητας μας και του δικαιώματος να επιλέγουμε μόνοι μας την εθνική μας ταυτότητα. Πιστεύουμε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε του δικαιώματος επιλογής της ταυτότητάς μας και του σεβασμού της επιλογής αυτής, από το κράτος του οποίου είμαστε πολίτες, στη βάση των διεθνών κανόνων και συνθηκών που ισχύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Παράλληλα δεν αμφισβητούμε από οποιονδήποτε συμπολίτη μας στην Ελλάδα να απολαμβάνει επίσης του ίδιου δικαιώματος.
1.2 Το πολιτικό ζήτημα αυτό καθ' αυτό, είναι καθαρά εσωτερικό πρόβλημα της Ελλάδας. Δυστυχώς ποτέ στην Ελλάδα δεν υπήρξε ενημέρωση των ελλήνων πολιτών (καθώς επίσης των πολιτών και ορισμένων άλλων γειτονικών χωρών), σχετικά με ζητήματα του δικαιώματος στον ατομικό και συλλογικό αυτοπροσδιορισμό. Γι' αυτό και είμαστε απαισιόδοξοι σε ότι αφορά το μέλλον στη περιοχή, σε ότι αφορά το μακεδονικό ζήτημα γενικότερα. Η απαισιοδοξία μας προέρχεται από τις θέση και στάση τόσο του ελληνικού όσο και του βουλγαρικού εθνικισμού στο παραπάνω ζήτημα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
1.3 Ο ελληνικός εθνικισμός έχει το εξής βασικό γνώρισμα, δημιούργησε τον εθνικό του μύθο και ιδεολογικά «έπεισε» τους πολίτες του, ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, και ότι το σύγχρονο ελληνικό έθνος αποτελεί τον συνεχιστή και κληρονόμο της αρχαίας Ελλάδας. Αυτή είναι σήμερα η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα. Όταν το ελληνικό κράτος ενσωμάτωσε τμήμα του χώρου της Μακεδονίας το 1912-13, θέλησε να επιβάλει τον εθνικό του μύθο σε όλους της κατοίκους της περιοχής, που σημειωτέον στην πλειοψηφία τους δεν ήταν εθνικά Έλληνες. Ο μέσος έλληνας πολίτης και οι έλληνες πολιτικοί κάνουν τον εξής συλλογισμό: Εμείς οι Έλληνες, είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν και αυτοί Έλληνες. Η αρχαία Μακεδονία ήταν τμήμα του ελληνικού κόσμου. Άρα σήμερα εμείς οι Έλληνες είμαστε κληρονόμοι του συνόλου του αρχαίου ελληνικού γεωγραφικού χώρου και κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα πάνω σε αυτό. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι που οδηγεί και καθορίζει τις επιλογές της ελληνικής πολιτικής ελίτ σε ότι αφορά το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς εμείς ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, απορρίπτουμε κάθε «εθνο-προγονική» αντίληψη σε ότι αφορά οποιαδήποτε σύγχρονη εθνική-κρατική ταυτότητα. Είμαστε εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα, στη βάση του δικαιώματος στον αυτoπροσδιορισμό, όπως αυτό εφαρμόζεται σήμερα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία και χώρα.
1.4 Δυστυχώς κατά την άποψή μας ο ελληνικός εθνικισμός (όπως άλλωστε και ο βουλγαρικός) ακόμη δεν έχουν αποδεχτεί το γεγονός της ύπαρξης ιδιαίτερου μακεδονικού έθνους. Εκεί βρίσκεται το «κλειδί» στο μακεδονικό ζήτημα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα συνεχώς συζητάει για μία «σύνθετη ονομασία» του γειτονικού κράτους που θα περιλαμβάνει γεωγραφικό και όχι εθνοτικό-εθνικό προσδιορισμό για τη γειτονική χώρα. Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και η Βουλγαρία. Δηλαδή η ελληνική πλευρά αμφισβητεί το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού σε ένα λαό, και συνακόλουθα το δικαίωμα επιλογής ονόματος, συμβόλων κλπ. Ακριβώς αυτή την αντίληψη εξυπηρετεί η πρόταση της ελληνικής διπλωματίας για λεγόμενη «συμβιβαστική λύση». Δηλαδή, για την ελληνική πλευρά η "απο-εθνικοποίηση" του μεγαλύτερου μέρους του λαού της γειτονικής χώρας και έμμεσα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα πρέπει να θεωρείται «δημοκρατική λύση» και «μεγάλη υποχώρηση» σε σχέση με την αρχική θέση, ότι μόνον η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν δικαίωμα στον όρο «Μακεδονία».
1.5 Η ουσία σε ότι αφορά την άρνηση της Ελλάδος να αναγνωρίσει ξεχωριστή εθνική-εθνοτική ταυτότητα βρίσκεται στο χώρο της ιδεολογίας, στο εσωτερικό πρόβλημα που δημιουργείται στην Ελλάδα, με τον κίνδυνο αμφισβήτησης του ελληνικού «εθνικού μύθου».
1.6 Σε ότι αφορά το μακεδονικό, όπως είχαμε επισημάνει και στη προηγούμενη επιστολή μας, αποτελεί για την Ελλάδα «πρόβλημα» λόγω της ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας εντός της επικράτειάς της. Εκεί βρίσκεται και το «μυστικό» στην ελληνική επιχειρηματολογία σε σχέση με το λεγόμενο «αλυτρωτισμό των Σκοπίων». Είμαστε σίγουροι ότι αν δεν υπήρχε η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα μάλλον δεν θα υπήρχαν αντιρρήσεις από τη πλευρά της Ελλάδος στη χρήση του όρου «Μακεδονία» από το γειτονικό κράτος. Το επιχείρημα που θα μπορούσε στοιχειωδώς να σταθεί σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο από ελληνικής πλευράς για αυτή τη παράλογη "διαφωνία" της Ελλάδος θα μπορούσε να ήταν το εξής: Κύριοι, αν ονομαστεί η χώρα στα βόρεια σύνορά μου Μακεδονία, φοβάμαι ότι θα υπάρξουν αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος μου, εξ αιτίας της ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας που θα μπορούσε να θέση ζήτημα στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν το λέει όμως γιατί ξέρει την απάντηση, που δεν μπορεί να είναι άλλη από το ...«σεβάσου και δώσε δικαιώματα στη μειονότητα για να μην έχεις προβλήματα αλυτρωτισμού». Γιατί πως να πείσεις τη διεθνή κοινότητα για το «δίκαιο σου» με το επιχείρημα ότι το όνομα και η «οικειοποίηση» της ιστορίας από ένα μικρό και αδύνατο κράτος αποτελεί από μόνο του στοιχείο του «σκοπιανού αλυτρωτισμού»; Η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα είναι ο «αδύναμος κρίκος» της ελληνικής επιχειρηματολογίας όχι μόνον στα περί «μακεδονικού αλυτρωτισμού» αλλά και στη συνολική επιχειρηματολογία στο Μακεδονικό.
2. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
2.1 Κατ' αρχήν οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δεν είναι δίκαιο από θέση αρχής, η μία πλευρά (η Ελλάδα) να ζητάει από την άλλη πλευρά (Δημοκρατία της Μακεδονίας), να αλλάξει το όνομά της χωρίς αυτό να συμβαίνει visa versa δηλαδή και αντίθετα.
2.2 Η τεχνική πλευρά έχει ως αφετηρία, ότι όπως είναι γνωστός ο ευρύτερος χώρος της Μακεδονίας τουλάχιστον τον τελευταίο αιώνα, εκτός από τη περιοχή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, τη περιοχή της Μακεδονίας του Πιρίν στη Βουλγαρία και ένα μικρό μέρος στη περιοχή Πρέσπα της Αλβανίας, μια γεωγραφική περιοχή της Ελλάδος, η βόρεια επαρχία της, φέρει επίσης το όνομα Μακεδονία. Σε ότι αφορά τη χρήση του όρου «Μακεδονία» από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, σε Βουλγαρία και Αλβανία δεν υπάρχει πρόβλημα.
2.3 Ας πάρουμε λοιπόν τα δεδομένα. Στην Ελλάδα και στη γεωγραφική περιοχή-επαρχία που περιγράφεται γενικά με το όνομα "Μακεδονία", υπάρχουν περιοχές που χρησιμοποιείται επίσης όρος «Μακεδονία». Αυτές είναι η «Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας», η «Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας» (όπου βρίσκεται η Θεσσαλονίκη / Solun) και η «Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας». Αυτές οι περιοχές στη βόρεια Ελλάδα ονομάζονται έτσι στα πλαίσια της δημόσιας διοίκησης και είναι διοικητικές μονάδες στα πλαίσια της εσωτερικής διάρθρωσης του ελληνικού κράτους.
2.4 Σε ότι αφορά τη δημόσια διοίκηση αυτή καθ' αυτή στην Ελλάδα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η χώρα δεν είναι ομόσπονδη Δημοκρατία ούτε έχει προχωρήσει σε διοικητική αποκέντρωση τέτοια, ώστε να χαρακτηρίζεται ομόσπονδη συνιστώσα του κράτους οποιαδήποτε περιοχή, τμήμα η διοικητική μονάδα του ελληνικού κράτους ή του ευρύτερου γεωγραφικού τμήματος της Μακεδονίας στην Ελλάδα. Πρέπει να προσθέσουμε επίσης ότι υπήρξαν κυρίως τα τελευταία 15-20 χρόνια αποφάσεις εισαγωγής και χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ελληνική δημόσια ζωή και σε διάφορους τομείς. Τέτοιες είναι για παράδειγμα η μετονομασία του «Υπουργείου Βόρειας Ελλάδος» σε «Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης» το 1988, όταν ήταν φανερό ότι με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα υπάρξει ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος. Επίσης, η «Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης» η οποία στις αρχές του 1990 μετονομάστηκε σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας». Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, το οποίο λεγόταν αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης - Μίκρας», μετονομάστηκε το 1993 σε αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης - Μακεδονία», αφού η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της.
2.5 Με τα παραπάνω θέλουμε να τονίσουμε ότι πολιτικές σκοπιμότητες κυρίως οδήγησαν τις ελληνικές αρχές, στην υιοθέτηση της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην Ελλάδα. Στόχος αυτών των «τεχνικών» ενεργειών ήταν να ενισχυθεί και αν είναι δυνατόν να «κατοχυρωθεί» με τη πάροδο του χρόνου η «μακεδονικότητα» ως έννοια και ως όρος στην ελληνική πλευρά ιδίως τα τελευταία 15-20 χρόνια.
2.6 Στην άλλη πλευρά των ελληνικών συνόρων υπάρχει κρατική οντότητα που φέρει την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Από το 1945 έως το 1991 υπήρχε η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ομόσπονδη συνιστώσα της πρώην Γιουγκοσλαβίας και από το 1991 ανεξάρτητη κρατική οντότητα, η Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο όρος «Μακεδονία» και όροι σχετικά με αυτόν χρησιμοποιούνταν από το γειτονικό στην Ελλάδα κράτος από το 1945 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς ποτέ η Ελλάδα να προβάλλει αντιρρήσεις. Υπάρχουν άλλωστε πληθώρα επίσημων κρατικών εγγράφων στην Ελλάδα που αναφέρονται στη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού η Ομόσπονδη Δημοκρατία είχε το δικαίωμα της απ' ευθείας διμερούς συνεργασίας υπό προϋποθέσεις, με άλλα κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
2.7 Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε ότι υπάρχουν πληθώρα εγγράφων και στοιχείων ακόμη και πριν το 1945, όπου η αναφορά των ελληνικών αρχών σε οτιδήποτε «μακεδονικό» όριζε τη «μακεδονικότητα» ως διαφορετική έννοια από την «ελληνικότητα». Τέτοια παραδείγματα είναι το αλφαβητάριο της μακεδονικής γλώσσας, το οποίο είχαμε τιμή να σας αποστείλουμε, που εξέδωσε η Ελλάδα το 1925 για τα μέλη της μακεδονικής μειονότητας, αλλά και τα στοιχεία της απογραφής του 1920 στην Ελλάδα τα οποία αναφέρονται σε ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα.
2.8 Θεωρούμε ότι όπως στο παρελθόν έτσι και σήμερα με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει «σύγχυση» πουθενά και για κανέναν σε διεθνές επίπεδο από τη χρήση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού ο όρος υποδηλώνει σαφέστατα κρατική οντότητα, ενώ η χρήση του όρου στην Ελλάδα και η ονομασία περιοχών της Βόρειας Ελλάδος που χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» αφορούν διοικητική διαίρεση για εσωτερική χρήση εντός της Ελληνικής επικράτειας. Άλλωστε είναι διαφορετικοί στο σύνολό τους ο ένας από τον άλλον πλην της λέξεως "Μακεδονία".
2.9 Σε ότι αφορά το πανεπιστήμιο, το υπουργείο, το αεροδρόμιο και οτιδήποτε άλλο στην Ελλάδα φέρει τον όρο "Μακεδονία" στο τίτλο του, νομίζουμε πως όπως ακριβώς επιλέχτηκαν για πολιτικούς λόγους οι παραπάνω ονομασίες τα τελευταία 15-20 χρόνια, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να επιλεγούν είτε άλλες, είτε να διαφοροποιηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση, αν έτσι αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως επί της ουσίας δεν υπάρχει πρόβλήμα γιατί όπως επισημάναμε παραπάνω η χρήση του όρου στην Ελλάδα αφορά εσωτερική της υπόθεση και σπάνια έχει διεθνείς διαστάσεις.
2.10 Σε αυτά τα πλαίσια θα θέλαμε να τονίσουμε επίσης, πως όπως ακριβώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα περιοχή που να ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ώστε να υπάρχει οποιαδήποτε σύγχυση, έτσι δεν υπάρχουν και εθνικά Έλληνες πολίτες, που να δηλώνουν ότι ανήκουν στην μακεδονική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα εκτός από εμάς τα μέλη της μειονότητας.
2.11 Όπως επισημάναμε παραπάνω ο όρος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι σύνθετη ονομασία. Πριν από τη λέξη «Μακεδονία» υπάρχει το πρόθεμα «Δημοκρατία της». Αν η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι το πρόθεμα «Περιφέρεια της» που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διοικητική διαίρεση περιοχών της βόρειας Ελλάδος δεν είναι ικανοποητικό για να ορίσει τη «διαφορετικότητα», μπορεί να βρει άλλον όρο-ονομασία, ή άλλο πρόθεμα πριν από τη λέξη «Μακεδονία», κατά τη χρησιμοποίησή του για τη βόρεια Ελλάδα.
2.12 Γενικά τη τεχνική πλευρά του ζητήματος πιστεύουμε ότι μπορούν εύκολα να λύσουν εμπειρογνώμονες από τις δύο κυβερνήσεις στο τι και πως θα ονομάζεται σε ότι αφορά, προϊόντα, υπηρεσίες κλπ. στις διμερής σχέσεις των δύο κρατών.
3. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΛΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
3.1 Πιστεύουμε ότι αν θέλουμε να έχουμε σχέσεις ειρήνης κατανόησης και αλληλεγγύης στα Βαλκάνια θα πρέπει οι ισχυρές βαλκανικές χώρες (Σερβία, Ελλάδα, Βουλγαρία) να σεβαστούν το δικαίωμα του μακεδονικού λαού στον αυτοπροσδιορισμό σεβόμενοι παράλληλα τα δικαιώματα των μακεδονικών μειονοτήτων στο έδαφός τους. Φυσικά οι μειονότητες θα πρέπει να αρνούνται να γίνονται εργαλεία οποιασδήποτε μεγαλοϊδεατικής πολιτικής πράγμα που δυστυχώς συνέβη πρόσφατα στο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
3.2 Όλοι σήμερα γνωρίζουν και είναι μια πραγματικότητα ότι όταν ο διεθνής παράγοντας διαπίστωσε ότι υπάρχει βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη αλλά και στο Κόσοβο δε δίστασε να προβεί σε δραστικά μέτρα, υπό την έγκριση μάλιστα του ΟΗΕ, ακόμη και σε στρατιωτική επέμβαση, για να προστατέψει τον άμαχο πληθυσμό αλλά και «συνετίσει» πολιτικά ένα απολυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς όπως ήταν το καθεστώς Μιλόσεβιτς στη Σερβία.
3.3 Στη συγκεκριμένη περίπτωση σχετική με το γενικότερο μακεδονικό ζήτημα, θεωρούμε ότι ο διεθνής παράγοντας (συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ), μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε ότι αφορά τη σταθερότητα, το μέλλον και την ειρήνη στη περιοχή. Η πολιτική της Ελλάδος είναι δυστυχώς αποσταθεροποιητική για τα Βαλκάνια. Στην αρχή με τη στήριξη της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του Μιλόσεβιτς και στη συνέχεια με τη διαρκή αμφισβήτηση του δικαιώματος στο γειτονικό κράτος να επιλέξει το όνομά και τη ταυτότητά του.
3.4 Ευτυχώς αυτή η πολιτική της χώρας μας δεν είχε μέχρι σήμερα ολέθριες συνέπειες για το γειτονικό κράτος και την ευρύτερη περιοχή, χάρη κυρίως στην υποστήριξη-παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα. Αλλά αποτελεί πραγματικότητα ότι η συμπεριφορά της Ελλάδος, όλα αυτά τα χρόνια, εμπόδισε-επιβράδυνε τη πορεία ένταξης της γειτονικής χώρας στους ευρωπαϊκούς και διεθνής οργανισμούς.
3.5 Σε αυτά τα πλαίσια πιστεύουμε ότι η διεθνής κοινότητα δεν θα κάνει το λάθος να ενισχύσει έμμεσα τους ισχυρούς επιθετικούς εθνικισμούς στα Βαλκάνια, όπως είναι ο ελληνικός, αμφισβητώντας το δικαίωμα του μακεδονικού λαού σε εθνικό αυτοπροσδιορισμό και σε επιλογή της ταυτότητας που αυτός επιθυμεί. Γιατί είναι γνωστό ότι ακριβώς αυτή η αμφισβήτηση και ο ανταγωνισμός των βαλκανικών εθνών-κρατών στις αρχές του περασμένου αιώνα, στον ευρύτερο μακεδονικό χώρο, είχε ως γνώρισμα την αμφισβήτηση της μακεδονικής εθνικής ταυτότητας με κύριο στόχο την εδαφική επέκταση. Δηλαδή ένας από τους λόγους ανταγωνισμού των Βαλκανικών κρατών στον ευρύτερο μακεδονικό χώρο ήταν η αποτροπή ίδρυσης ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους, με τη δική του κρατική και εθνική υπόσταση. Οι συνέπειες τότε ήταν ολέθριες για το πληθυσμό της Μακεδονίας όπως άλλωστε αναφέρουν οι εκθέσεις διεθνών παρατηρητών, όπως η "Eπιτροπή Κάρνεγκι". Ευχόμαστε να μην επαναληφθεί η "ιστορία."
3.6 Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι θα πρέπει ο διεθνής παράγοντας να δώσει σαφέστατο μήνυμα στη χώρα μας σχετικά με τη πολιτική που ακολουθεί απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πιστεύουμε ότι με αυτόν τον τρόπο, θα βοηθηθεί τόσο η ελληνική πολιτική όσο και η ελληνική κοινωνία, να προχωρήσουν στην απαραίτητη ιδεολογική μεταρρύθμιση, απαραίτητη προϋπόθεση για θετική και εποικοδομητική συνεισφορά της χώρας μας στη περιοχή. Αυτό θα είναι ιδιαίτερο σημαντικό για την ειρήνη και τη σταθερότητα στη περιοχή ιδίως τώρα που πλησιάζει το τέλος της «Γιουγκοσλαβικής κρίσης» με την οριστική επίλυση του προβλήματος του Κοσόβου.
Με τιμή,
ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ,
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε.Σ. - ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ
Αναστασιάδης Σταύρος
Παρίσης Αθανάσιος
Βοσκόπουλος Φιλίποβ Παύλος
Βασιλειάδης Πέτρος
Δήμτσης Πέτρος
Καζίας Πέτρος
Κλιγκάτσης Παντελής
Μάντζας Λευτέρης
Μπούλες Αναστάσιος
Αφήνω την Σκοπιανή προπαγάνδα να δείξει την αθλιότητα της συλλογιστικής που υποστηρίζει προς το παρόν ασχολίαστη. Κάνει περισσότερη ζημιά στον εαυτό της από μόνη της.
Θα γράψω πάντως για να συζητήσουμε από βδομάδα. Έτσι κι' αλλιώς θα το σιχαθούμε το θέμα όπως με το βιβλίο-κουρελούργημα. Όλα τα ζητήματα αυτά είναι ΑΝΤΟΧΗΣ!
Χαιρετίζω επ' ευκαιρία την ΦΙΣ, που έχει υποψηφίους από την οργάνωση αυτή, αποδεικνύοντας
1. την ελληνικότητα των επιδιώξεών της
2. την δυναμικότητα του "τόξου" ...(μιά και θριάμβευσαν στις εκλογές).
"Ουράνιο Τόξο": Συμφωνώ ότι ως ούφο είστε κάτι το 'Ουράνιο'. Επί της ουσίας: Δεν έχω καμοιά αμφιβολία ότι είστε απόγονοι Μακεδόνων. Για την ακρίβεια είστε απόγονοι των Ι-4 στρατιωτών του Αλέξανδρου, αυτοί που δεν κρατούσαν όπλο, δεν έβγαζαν σκοπιά, αυτοί που ήταν μόνο για τις τουαλέτες. Ε, μη θέλετε και παράσημα! Άντε.
--Ιερώνυμος Κυπρίδης, κατεχόμενος Καναδάς - Fighting Terrorism Since 1492
Καταθέτω και μιά ακόμα αθλιότητα των Σκοπιανόκαυλων (που δυστυχώς δεν θυμάμαι σε ποιά "ελευθεροτυπία" δημοσιεύθηκε.
«Επιτελεστική δήλωση κοινωνικής ανυπακοής
Δεκαπέντε σχεδόν χρόνια μετά τα κρατικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης, διαπιστώνουμε ότι το πολιτικό και δημοσιογραφικό προσωπικό του ελληνικού κράτους επιμένει στην αδιέξοδη επιλογή της “πάση θυσία υπεράσπισης του προαιώνιου ελληνικού ονόματος Μακεδονία”. Παραμένει έτσι δέσμιο μιας βαλκανικής πολιτικής που διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του 90 υπό το κράτος εθνικιστικής υστερίας και εκβιασμών, χωρίς να έχει το θάρρος να απεμπλακεί από την ομηρία των επαγγελματιών της πατριδοκαπηλίας και να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
Από έναν στοιχειωδώς λογικό πολιτικό, και άνθρωπο, θα αναμέναμε, αντί να συνεχίζει το στρουθοκαμηλισμό περί των «ψευδεπίγραφων Σκοπιανών» και της «ανύπαρκτης γλώσσας» τους, να ανοίξει τα μάτια του και να δει το αυτονόητο. Να παραδεχτεί δηλαδή ότι ο νέος “μακεδονικός αγώνας” είναι αντικειμενικά αδύνατο να κερδηθεί –καθόσον δε μας αφορά, είναι και ανεπιθύμητο να κερδηθεί.
• Oποιοσδήποτε σοβαρός πολιτικός αγώνας προϋποθέτει σαφή προσδιορισμό του στρατηγικού στόχου. Αν λοιπόν στόχος είναι να μην χρησιμοποιηθεί ο όρος “Μακεδονία” ως όνομα ανεξάρτητου κράτους, τότε ο αγώνας αυτός έχει ήδη ηττηθεί. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει αναγνωριστεί από δεκάδες κράτη, αλλά, το κυριότερο, έχει ήδη καθιερωθεί με αυτό το όνομα στη γλωσσική χρήση και στη συνείδηση όλων των ανθρώπων οπουδήποτε στον κόσμο εκτός των Ελλήνων εθνικιστών. Όποτε κάποιοι άνθρωποι αναφέρονται στο “κράτος χωρίς όνομα” που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας, στον γραπτό ή ηλεκτρονικό τύπο, στις περιγραφές αθλητικών αγώνων, στα επιστημονικά συγγράμματα ή συνέδρια, οπουδήποτε της γης, χρησιμοποιούν τον όρο «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η κατάσταση αυτή είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αντιστραφεί. Ακόμη και αν το ελληνικό κράτος ήταν παγκόσμια υπερδύναμη, δεν θα ήταν ικανό να αστυνομεύσει και να υπαγορεύσει τη γλωσσική συμπεριφορά έξι δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
• Πέραν τούτου, κατά τη γνώμη μας ούτε το ελληνικό κράτος, ούτε άλλος κανείς απειλείται ή έχει να χάσει οτιδήποτε από την πρακτική αυτή. Η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική ταυτότητα είναι η μόνη που έχουν γνωρίσει οι περισσότεροι από τους κατοίκους αυτού του κράτους στη διάρκεια της ζωής τους. Το όνομά τους είναι η ψυχή τους. Η αξίωση ενός άλλου κράτους να τους υπαγορεύσει τι είδους αυτοσυνείδηση θα έχουν είναι αυθαίρετη και παράλογη. Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος για τον οποίο η αξίωση αυτή δεν γίνεται κατανοητή από την παγκόσμια κοινότητα, όπως ομολογούν οι κατά καιρούς υπεύθυνοι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Εάν λοιπόν οι Έλληνες πολιτικοί και διπλωμάτες δεν θέλουν να καταφύγουν στη θεωρία ότι όλοι οι λαοί της υφηλίου έχουν συνωμοτήσει εναντίον τους, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά αυτοί αρμενίζουν στραβά.
Για τους λόγους αυτούς, εμείς που υπογράφουμε παρακάτω, πολίτες του ελληνικού κράτους, δηλώνουμε ότι από σήμερα θα ακολουθούμε κι εμείς την εύλογη αυτή πρακτική, θα «διασπάσουμε το εθνικό μέτωπο» και θα αποκαλούμε τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με το λεγόμενο «συνταγματικό» της όνομα –δηλαδή με το μόνο εύλογο και υπαρκτό της όνομα. Δηλώνουμε ως άτομα ότι δεν αισθανόμαστε να μας δεσμεύει καμία «εθνική συναίνεση» και καμιά «συμφωνία των πολιτικών αρχηγών», ούτε και καμία υποχρέωση να επιτύχουμε τέτοια συναίνεση και να ακολουθούμε κατ’ ανάγκην ομοιόμορφη πρακτική με τους υπόλοιπους πολίτες του ελληνικού κράτους. Δεν εκχωρήσαμε ποτέ σε κανέναν πολιτευτή, διπλωμάτη ή «επιστήμονα» την αρμοδιότητα να αποφασίζει πώς θα μιλάμε. Για τους ίδιους παραπάνω λόγους, δεν επιδιώκουμε να πείσουμε κανέναν ότι πρέπει να πράττει το ίδιο. Οι Έλληνες εθνικιστές, καθόσον μας αφορά, μπορούν αν θέλουν να συνεχίσουν να λένε «τα Σκόπια» και να εννοούν «η Δημοκρατία της Μακεδονίας», διότι οποιοδήποτε άτομο ή ομάδα έχει το ελεύθερο να επινοεί μια ιδιωτική γλώσσα και να τη χρησιμοποιεί αντί της συλλογικής. Με αυτό τον τρόπο δεν κερδίζει βέβαια τίποτα, αλλά ούτε και βλάπτει κανέναν. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τους υπολοίπους και έτσι να γίνεται εκνευριστικός και γελοίος.
Ιωσηφίνα Αθανασιάδου. Σταύρος Αλατάς. Γιώργος Αλεξανδρίδης. Ανδρέας Αναστασίου. Κατερίνα Αρβανιτάκη. Δημήτριος Αργυρός. Παύλος Βοσκόπουλος. Άκης Γαβριηλίδης. Διονύσης Γουσέτης. Σωτήρης Δημητριάδης. Δημήτρης Δημούλης. Μάριος Εμμανουηλίδης. Αλέξανδρος Ηλίας. Nάσος Θεοδωρίδης. Μιχάλης Καβουριάρης. Νέλλη Καμπούρη. Xρίστος Κανελλόπουλος. Λάζαρος Καραλιότας. Άνθη Καρρά. Σπύρος Κασιμάτης. Γιώργος Κεσίσογλου. Τάσος Κυπριανίδης. Γιώργος Κωνσταντίνου. Δημήτρης Λαβατσής. Σοφία Λαλοπούλου. Λουκία Μάνο. Παναγιώτης Μάρκου. Νίκος Μενεγάκης. Σοφία Νικολαϊδου. Θανάσης Μαρβάκης. Μάρθα Μιχαηλίδου. Γεώργιος Νακρατζάς. Μαρία Παπαδήμα. Γιάννης Παπαδημητρίου. Nίκος Παπαδογιάννης. Χριστόφορος Παπαδόπουλος. Πάρις Παπαμίχος-Xρονάκης. Μιχάλης Παπαρούνης. Βασίλης Παπαστεργίου. Nίκος Παπαστεργιάδης. Θανάσης Παρίσης. Tάσος Πεχλιβανίδης. Χρίστος Πουλάκης. Βασίλης Σακελλαρίου. Χρήστος Σίμος. Βασίλης Σκλιας. Πέτρος Σταύρου. Νίκος Σωμιτάκος. Δημήτρης Τσαμπρούνης. Βασίλης Τσιάνος. Αλεξία Τσούνη. Γιώργος Φουρτούνης. Ζωή Χαλιδιά. Πάνος Χατζηπροκοπίου. Παύλος Χατζόπουλος. Θάνος Χρηστίδης»
Θαυμάστε ανάμεσά τους Γαβριηλίδη και Νακρατζά...
Έχω μία και μοναδική απορία. Δεν κρατιέμαι και θα την πω. Υπάρχει έστω και ένας "γείτονας", Μεμέτης, Αλβανός ή ...Βαρδάριος, που να έχει ποτέ εκφρασθεί δημόσια υπέρ της Ελλάδος; Που να έχει παραδεχθεί ότι οι συμπατριώτες του έχουν άδικο και οι Έλληνες δίκιο, ακόμα και σε ήσσονος σημασίας θέμα; Δεν μιλάω για κόμμα ή επίσημη οργάνωση, ούτε καν για "κίνηση πολιτών" ή ομαδική επιστολή. Μιλάω ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΓΙΑ ΕΝΑΝ! ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ! Έχουμε την εξαιρετική "τύχη" όλοι οι "προοδευτικοί", οι "υπερευαίσθητοι", οι "διανοούμενοι" και οι "ακριβοδίκαιοι" να βρίσκονται από δω μεριά; Στατιστικώς δεν στέκει ρε παιδιά. Όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό, παρακαλείται να φωτίσει και μένα τον αδαή. Γιατί θα σκάσω!
@ Αριστείδης
Αν το σκεφτείς καθαρά ούτε Έλληνας υπάρχει!
Ρώτα για παράδειγμα ένα ομοϊδεάτη των παραπάνω υπογραψάντων αν απλά αισθάνεται Έλληνας και θα έχεις αποκαλυπτικές αντιδράσεις!
Επίσης ... πώς γίνεται όλες οι άλλες φύλές γύρω μας να είναι "καθαρές" κι εμείς "ολοβρώμικες" ... πάλι στατιστικό παράδοξο πρέπει να αποτελεί.
Μεγαλύτερο παράδοξο είναι που κανείς μα κανείς δεν τολμά να εκστομίσει ούτε ίχνος καταδίκης όλων των επικύνδυνων σωβινισμών που αναπτύσοονται γύρω μας.
Όποιος το κάνει βέβαια ξέρετε τι ακούει.
Να σημειώσω βέβαια πως πάρα πολλοί απ'αυτούς τους "ειρηνοποιούς" των Βαλκανίων τα αρπάζουνε χοντρότατα για πληθώρα προπαγανδιστικών πράξεων.
Και καθαρότατοι πάντων ....οι Σκοπιανοί
Ο ΔΗΜΤΣΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ
Για να το λές!
Α! ΔΕΝ ΠΩΣ ΟΛΟΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΔΗΜΤΣΗ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ.ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΔΕΙΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ Η ΣΚΛΕΝΑΡΙΚΟΒΑ ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΠΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ Η ΜΑΓΚΙΑ.
Α! ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΟΛΟΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΔΗΜΤΣΗ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ.ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΔΕΙΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ Η ΣΚΛΕΝΑΡΙΚΟΒΑ ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΠΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ Η ΜΑΓΚΙΑ.
Δημοσίευση σχολίου