14.5.07

Πώς βγαίνουν τα κουνέλια μέσα απ΄ το καπέλο;(*)


Από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ευρώπη κατά την διαδικασία ενοποίησης που ανέδειξαν και τους νεοφιλελεύθερους προσανατολισμούς της, ήταν ο κοινός καθορισμός των επαγγελματικών πιστοποιήσεων για την διευκόλυνση της διακίνησης των εργαζομένων. Ειδικά σε ότι αφορά τους πανεπιστημιακούς τίτλους, παρά την μέχρι σήμερα έκδοση δύο σχετικών οδηγιών (89/48 και 05/36), τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Κι’ αυτό γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη έχοντας μακρά παράδοση εθνικής εκπαιδευτικής αντίληψης, συνηθισμένα να προσεγγίζουν το θέμα ποιοτικά και παρεμπιπτόντως εργασιακά, με σημαντικές διαφορές στη διάρθρωση των συστημάτων που ακολουθούσαν για εκατονταετίες - αλλού τρία και αλλού πέντε ή έξι χρόνια για την ίδια ειδικότητα, ένας ή δύο χορηγούμενοι μεταπτυχιακοί τίτλοι – κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα σε ένα επίπεδο πέραν του εκπαιδευτικού. Αυτό των επαγγελματικών δικαιωμάτων.


Ήταν επομένως αναμενόμενο

να οδηγηθούν


στην επιβολή του «ελαχίστου» ως επαρκούς.


Με την κοινοτική οδηγία 48 του 1989 που εκδόθηκε από μία επιτροπή ανταγωνισμού και εμπορίου της ΕΕ και όχι κάποια αντίστοιχη εκπαιδευτική, δεδομένου ότι η ΕΕ δεν έχει αρμοδιότητα στα θέματα εκπαίδευσης στα οποία διατηρούν την κυριαρχία τους τα κράτη/μέλη, αναγνωρίζει τα εργασιακά δικαιώματα των πτυχίων που χορηγούνται από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και είναι τουλάχιστον τριετούς διάρκειας. Κάτι που ευνοεί αν δεν φωτογραφίζει το μινιμαλιστικό βρετανικό σύστημα. Η σχετική οδηγία τονίζει ότι δεν ασχολείται με τις ακαδημαϊκές αναγνωρίσεις, αλλά μόνον με τα επαγγελματικά δικαιώματα εφόσον αυτά ασκούνται πραγματικά σε άλλη χώρα/μέλος στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων.

Την ίδια περίοδο στη Μ. Βρετανία τα πολυάριθμα και ανόμοια μεταξύ τους τριτοβάθμια ιδρύματα, σε αντίθεση με την ομοιομορφία που παρουσιάζεται στην χώρα μας, δεχόμενα από καιρό την επίθεση του Θατσερισμού κλήθηκαν να βρουν νέους τρόπους επιβίωσης. Έχοντας αποκτήσει αρκετή πείρα στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές και εκμεταλλευόμενα τα νομοθετικά κενά, απεκδύθησαν κάθε πέπλο ευπρέπειας και έκαναν δύο κρίσιμες κινήσεις. Αναβαθμίσθηκαν όλα «εν μία νυκτί» σε πανεπιστήμια και ορισμένα εξ’ αυτών αντί υψηλού κεφαλικού φόρου αποφάσισαν να παρέχουν εποπτεία σε εκπαιδευτικού χαραχτήρα εμπορικές επιχειρήσεις εκτός Βρετανίας. Ο κόσμος ζήταγε επαγγελματικά πτυχία, εύκολα και γρήγορα. Ανέλαβαν να ικανοποιήσουν την ζήτηση.


Υπακούοντας στην κατ’ επανάληψη διατυπωθείσα (ακόμη και από το δικό μας ΕΛΙΑΜΕΠ) άποψη, ότι η παιδεία «εντάσσεται στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας» και επομένως πρέπει να υποστηριχθούν αλλαγές στο πλαίσιο των «υπερεθνικών πρωτοβουλιών στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών θεσμών» που να συνδέονται με «την συνολική πορεία των μεταρρυθμίσεων προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση», ο κοινοτικός νομοθέτης με την οδηγία 89/48 χωρίς να θέσει καμία εκπαιδευτική δικλείδα ασφαλείας, έδωσε την ευκαιρία σε επιχειρηματίες της ΕΕ να δημιουργήσουν τα ΚΕΣ (Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών).

Η λειτουργία τους στηρίζεται τις εξής διαδικασίες:
  • Ο επιχειρηματίας προτείνει ένα «βολικό» πρόγραμμα σπουδών, του οποίου το περιεχόμενο ελέγχεται από το συνεργαζόμενο Πανεπιστήμιο και οδηγεί σε τίτλο όχι κατ’ ανάγκη με συγκεκριμένη επαγγελματική υπόσταση,


    ...τα πάντα καθορίζονται από τον επιχειρηματία...


    εκμεταλλευόμενος την υποχρέωση των κρατών να καθορίσουν εκ των υστέρων τα εργασιακά δικαιώματα. Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι απαραίτητο να συμπεριλαμβάνεται σε εκείνα που παρέχει το μητρικό πανεπιστήμιο. Αρκεί να είναι παρεμφερές. Μάλιστα προβλέποντας - και τα δύο μέρη - ότι πιθανόν κάποια στιγμή να απαιτηθεί τουλάχιστον μιας μορφής (δικαιόχρηση υπάρχοντος προγράμματος) το «εποπτεύον» ίδρυμα υιοθετεί το πρόγραμμα ως δικό του (χωρίς ουσιαστικά να το παρέχει...) και το «πουλάει» στον επιχειρηματία!
  • Προσλαμβάνεται ως επί το πλείστον ωρομίσθιο και «ευέλικτο» ακαδημαϊκό προσωπικό με άθλιες αποδοχές (χαμηλότερες αναλογικά των δασκάλων...) και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, τα προσόντα του οποίου ελέγχονται ως προς το minimum των ακαδημαϊκών απαιτήσεων από το μητρικό πανεπιστήμιο. Το προσωπικό αυτό δεν έχει λόγο ούτε στην διαμόρφωση αλλά ούτε και στην μέθοδο της ακολουθούμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως συμβαίνει στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Τα πάντα καθορίζονται από τον επιχειρηματία.
  • Το εποπτεύον ίδρυμα, αναλαμβάνει να επιτηρεί αν ακολουθούνται οι προσυμφωνημένες διαδικασίες και μόνον! Δεν υπεισέρχεται ποτέ σε θέματα ουσίας. Δικαιούται να κάνει μόνο προτάσεις βελτίωσης. Δεν κάνει ουσιαστικό ποιοτικό έλεγχο Δεν ασχολείται με την έτσι ή αλλιώς ανύπαρκτη ακαδημαϊκή διάρθρωση, ούτε με την ποιότητα ή ικανότητα των σπουδαστών. Ελέγχει το περιεχόμενο των εξετάσεων και το επίπεδο δυσκολίας τους, αλλά αγνοεί για παράδειγμα αν διαρρέει το περιεχόμενό τους. Εθελοτυφλεί δε χαραχτηριστικά στα ζητήματα υποδομής.
Θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε την παραπάνω πρακτική με το εξής υποθετικό σενάριο. Η BMW δέχεται να ελέγχει μια ινδική εταιρεία παραγωγής τρικύκλων ως προς το αν ακολουθεί πράγματι το πρόγραμμα κατασκευής που η ίδια εταιρεία προτείνει. Με το πιστοποιητικό που εκδίδει, το τρίκυκλο πωλείται στην κοινότητα σαν αυτοκίνητο παραγόμενο από την BMW.

Την «εικονική» αυτή πραγματικότητα το ελληνικό κράτος όχι μόνον αρνήθηκε να ελέγξει, αλλά την επέτρεψε παραβιάζοντας το άρθρο 16 του συντάγματος. Το πρόσχημα που χρησιμοποιήθηκε, ήταν ότι τα κολέγια αποτελούν εμπορικές επιχειρήσεις


...την εικονική αυτή πραγματικότητα αρνήθηκαν να την ελέγξουν...


και ότι οι σπουδές δεν έχουν πραγματοποιηθεί στο έδαφος του κράτους μέλους χορηγήσεως του διπλώματος αυτού, αλλά σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα εγκατεστημένο στο έδαφος άλλου κράτους μέλους. Γνώριζε φυσικά ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερτερεί του εθνικού και ότι ήταν θέμα χρόνου η αντιμετώπιση της εκπαιδευτικής αυτής ιδιορρυθμίας. Γνώριζε επίσης ότι στην ευρύτερη εργασιακή αγορά συμμετείχαν ήδη πάνω από 30.000 πτυχιούχοι κολεγίων, στρεβλώνοντας τον εργασιακό προγραμματισμό που έκανε μέσω του περιορισμού των θέσεων στα δημόσια πανεπιστήμια. Γνώριζε και την ενασχόληση σ’ αυτά εκατοντάδων εκπαιδευτικών, που τους αντιμετώπιζε σαν εμποροϋπαλλήλους!

Την ίδια στρουθοκαμηλική τακτική ακολούθησε και το εκπαιδευτικό κατεστημένο. Προσποιείται μάλιστα ακόμη και σήμερα ο πρύτανης του ΕΜΠ τον έκπληκτο για τις εξελίξεις, παρ’ ότι έχει εκπονηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 μελέτη για τα κολέγια και την λειτουργία τους από ομάδα του Πολυτεχνείου υπό τον καθηγητή Τσαμασφύρο! Ειλικρινέστερος όλων των εμπλεκομένων αποδεικνύεται ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κολεγίων Ελλάδος Κ. Καρκανιάς ο οποίος δηλώνει για την πρακτική αυτή: «Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τι είδους συμφωνίες είναι αυτές, παρά μόνο ο ενδιαφερόμενος σπουδαστής».

Στην προσπάθεια τους να υποστηρίξουν την για άλλους λόγους αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, που δεν αφορά άμεσα την λειτουργία και αναγνώριση των ΚΕΣ (όπως έχει παρουσιάσει διεξοδικά η ρηξη σε προηγούμενα φύλα) η κυβέρνηση και το εκπαιδευτικό κατεστημένο έβγαλαν το θέμα στην επιφάνεια ταχυδακτυλουργικά σαν το κουνέλι μέσα απ’ το καπέλο. Προκάλεσε η ίδια!!! το 2005 νέα κοινοτική οδηγία (την 36 του 2005) με τροπολογία του ευρωβουλευτή Χατζηδάκη - πάλι από επιτροπή ανταγωνισμού και εμπορίου - η οποία καλεί την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα εργασιακά δικαιώματα με νόμο που θα έχει καταληκτική ημερομηνία υποβολής τον Οκτώβριο του 2007. Σ’ αυτήν αναφέρεται ότι η αναγνώριση δεν εμπίπτει σε θέματα κυριαρχίας του Ελληνικού κράτους, δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα πτυχία δεν είναι Ελληνικά. Αν η κυβέρνηση έχει αμφιβολίες για την ποιότητά τους, μπορεί να απευθυνθεί στην χώρα που τα χορηγεί για διευκρινήσεις! Η ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία επαναλαμβάνεται σε κάθε ένα από τα επτά σημεία της απαγγελθείσας κατηγορίας κατά της χώρας μας για παραβίαση του ελεύθερου ανταγωνισμού, που εκδικάσθηκε ήδη στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και οδήγησε στην γνωστή καταδικαστική πρόταση του γενικού εισαγγελέα του. Έτσι αδιάφορα από την έκβαση της αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος και την διαμάχη για το αν θα επιτραπεί η ίδρυση ελληνικών ιδιωτικών πανεπιστημίων, η κυβέρνηση οφείλει στην κοινότητα να πάρει μέτρα για τα κολέγια μέσα στους πέντε επόμενους μήνες.

Με βάση πλέον τον ορατό αυτόν «ανταγωνισμό» του Δημοσίου Πανεπιστημίου και την «πλάγια» ιδιωτικοποίηση, που οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεδομένου ότι η επιλογή που θα κάνουν οι μελλοντικοί σπουδαστές θα είναι αυτή της ευκολότερης απόκτησης ενός πτυχίου που να διασφαλίζει τα εργασιακά δικαιώματα αναγκάζοντας τους πάντες να «χαμηλώσουν τον πήχυ» αν θέλουν να έχουν φοιτητές, προτείνονται «έμμεσα» τα εξής από τον γενικό εισαγγελέα και δεν θα έχει καμία δικαιολογία η κυβέρνηση αν δεν τα εκμεταλλευθεί.


  • Να απαιτηθεί προηγούμενη ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση του πτυχίου από το κράτος χορήγησής του.Έτσι θα θέσει προ των ευθυνών τους τα κράτη και τα επαγγελματικά τους επιμελητήρια. Είναι συχνό άλλωστε το φαινόμενο, τα χορηγούμενα από τα κολέγια στην χώρα μας πτυχία, να μην είναι αντίστοιχα με αυτά των ξένων πανεπιστημίων που τα εκδίδουν!
  • Κατά τον γενικό εισαγγελέα, το (τέως) ΔΙΚΑΤΣΑ είναι αρμόδιο να εξακριβώνει αν ο κάτοχος του διπλώματος διαθέτει την απαραίτητη επαγγελματική πείρα, στην περίπτωση κατά την οποία η διάρκεια της εκπαιδεύσεως υπολείπεται κατά ένα τουλάχιστον έτος αυτής που απαιτείται στην Ελλάδα για την άσκηση του ιδίου επαγγέλματος.
  • Να ελεγθεί η ακαδημαϊκή λειτουργία των κολεγίων, η επάρκεια και λειτουργικότητα των εγκαταστάσεων τους, καθώς και οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτά.
  • Να δημιουργηθούν μηχανισμοί ελέγχου της ακρίβειας των διαφημιζομένων εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πλειονότητά τους παραβιάζουν τα όσα ισχυρίζονται ότι παρέχουν στους σπουδαστές τους!
  • Να υπάρχει δυνατότητα ενημέρωσης για τα παρεχόμενα πτυχία καθ’ ενός εξ’ αυτών από κατάλληλη εποπτεύουσα διεύθυνση του υπουργείου παιδείας.
Ακολουθώντας τα παραπάνω η κυβέρνηση, θα εξαναγκάσει τα ξένα ιδρύματα να ασκήσουν ουσιαστική εποπτεία, θα εξασφαλίσει αξιοπρεπές διδακτικό προσωπικό και εγκαταστάσεις για τους σπουδαστές-πελάτες των κολεγίων - που δεν παύουν να είναι έλληνες πολίτες με δικαίωμα προστασίας - και θα ελέγξει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στο έδαφός της. Οφείλει άλλωστε να την διασφαλίζει στο έδαφός της, αδιάφορα αν οι υπηρεσίες παρέχονται από ξένο ίδρυμα! Είναι βέβαιο «στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» ότι αν ακολουθηθεί η πρακτική αυτή, θα εκτιναχθούν τα δίδακτρα στα ύψη και θα δοκιμασθούν οι πραγματικές προθέσεις επιχειρηματιών και «σπουδαστών».


Αλλά μήπως αυτό δεν θέλει τελικά

η «καλή» μας κυβέρνηση
;

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν...





(*)Αναδημοσίευση από την 15-νθήμερη εφημερίδα "ρήξη" της 5 Μαΐου.

5 σχόλια:

Cacofonix είπε...

Greg

υπάρχουν αρκετές ασάφειες στο κείμενο.

1. Τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στην Αμερική δεν είναι ενός επιχειρηματία. Είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί. Ένα σημαντικό μέρος των εσόδων τους προέρχονται κι από δωρεές.

2. Τα πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας είναι αμιγώς κρατικά, αλλά με πλήρη ανεξαρτησία από το κράτος. Και αυτά είναι μη κερδοσκοπικά.

3. Τα περισσότερα "σοσιαλιστικά" κράτη της Ευρώπης, δεν ξεχωρίζουν ιδιωτική και δημόσια παιδεία. Δες πως πληρώνει για παράδειγμα τα δίδακτρα το Σουηδικό κράτος, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

4. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τα παν-αν-επιστήμια είναι προϊόν της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας, κι όχι της μελοντικής. Το άρθρο 16 είναι αυτό που επέτρεψε τη δημιουργία τέτοιων εκτρωμάτων, όπως τα ΙΕΚ.

5. Ο κ Βερέμης, πρόεδρος της "εθνικής" επιτροπής για την παιδεία, τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του μονοπωλίου της παιδείας στα "χέρια" του κράτους. Πάγια θέση του είναι να μην αλλάξει το άρθρο 16. Αυτό από μόνο του πρέπει να σε προβληματίσει.

6. Οι "καθηγητές" των πανεπιστημίων δεν κόπτονται για την ποιότητα των ιδρυμάτων τους, αλλά για τις θέσεις τους που τις βλέπουν εφαλτήρια για άλλες θέσεις στο δημόσιο. Άλλωστε αν τους ενδιέφερε θα δεχόταν την αξιολόγηση. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση του μονοπωλίου της πρόσβασης σε διάφορες κρατικές επιτροπές - λέγε με παιδαγωγικό ινστιτούτο για παράδειγμα. Έτσι ο δρόμος προς την μετριότητα γίνεται λεωφόρος.

7. Η χειρότερη μορφή παιδείας αυτή τη στιγμή δίνεται από τα "δημόσια" πανεπιστήμια, που έχουν γίνει τσιφλίκι του κάθε Βερέμη, και τόσων άλλων ακόμη. (Ψάξε για παράδειγμα να βρεις σε πόσες κρατικές επιτροπές ήταν μέλος ο κ Λιάκος, η κ Ρεπούση κ.λ.π.)

8. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα ελέγχονται τα "κολέγια" και δε θα ελέγχονται τα "πανεπιστήμια". (Πιό γελοίο διαχωρισμό δε θα μπορούσα να σκεφτώ.)

9. Όταν μιλάμε για επαγγελματικά δικαιώματα, μιλάμε φυσικά για το δημόσιο τομέα. Για τον ιδιωτικό τομέα αυτά έχουν αντιστραφεί. Οι ιδιώτες σαφέστατα προτιμούν απόφοιτους ξένων πανεπιστημίων, έστω κι αν έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα.

10. Θα πρέπει επίσης να ξέρεις ότι τα αγγλικά πανεπιστήμια έχουν από μόνα τους συστήσει επιτροπή αξιολόγησης. Θα πρέπει να ξέρεις ότι τα τελευταία 10 χρόνια έχουν ανακαλέσει 2 άδειες «κολεγίων», διοτί τα μητρικά τους πανεπιστήμια θα είχαν κυρώσεις. Σε αναλογία, για ποιά ιατρική σχολή ΑΠΘ μιλάμε όταν 160 απόφοιτοι έχουν πάρει πτυχίο χωρίς να έχουν περάσει τα αντίστοιχα μαθήματα; Δεν συζητάω βέβαια το γεγονός ότι το 98% των ελλήνων φοιτητών έχουν κλέψει τουλάχιστον σε ένα μάθημα, κι αυτό από μόνο του το γεγονός ακυρώνει κάθε έννοια ποιότητας πανεπιστημίου.

11. Οι άθλιες αποδοχές του διδακτικού προσωπικού στα ιδιωτικά κολέγια οφείλονται ακριβώς στην ύπαρξη του 16. Πιστεύεις, μετά τις καταγγελίες που εσύ έχεις παραθέσει για την κ Ρεπούση, ότι θα έπρεπε να είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου για παράδειγμα; Αυτό δεν έχει αντίκτυπο για όλους τους απόφοιτους με αντίστοιχα προσόντα; Δεν έχεις ακούσει για την οικογενιοκρατία που επικρατεί στα δημόσια «παν-αν-επιστήμια»;

12. Κανένας περιορισμός και εργασιακός προγραμματισμός δεν έχει σχεδιασθεί για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Θα πρέπει να κλείσουν τουλάχιστον το 80% των φυσικομαθηματικών σχολών, των θεολογικών, των φιλολογικών κ.λ.π. Αλλά πως να συμβεί αυτό όταν οι «καθηγητές» και το ΔΕΠ είναι με συμβάσεις μονιμότητας, και δεν χρειάζεται να κάνουν καμμία προσπάθεια βελτίωσης της ακαδημαϊκότητάς τους.

13. Τα δημόσια πανεπιστήμια παρουσιάζουν ένα μουχλιασμένο σύστημα διαχείρισης, τόσο δύσκαμπτο, που ακόμη και τώρα που η Ελλάδα κυριαρχεί στις θάλασσες, δεν υπάρχει τμήμα ναυτιλιακού management.

14. Τα πτυχία των αγγλικών πανεπιστημίων που δίνονται είναι άμεσα αναγνωρισμένα στην ΜΒ. Άλλωστε, όπως έγραψα και πιο πάνω τα παραρτήματά τους στην Ελλάδα, συμμετέχουν κανονικά στην αξιολόγησή τους, και σε μερικά μάλιστα ρίχνουν και το score της επαγγελματικής αποκατάστασης. (Είναι δείκτης που μετράει πόσοι από τους απόφοιτους της κάθε σχολής έχουν βρει εργασία ένα εξάμηνο μετά την αποφοίτησή τους κι αν η δουλειά που βρήκαν είναι σχετική με το αντικείμενο των σπουδών τους.) Αλήθεια δεν θα έπρεπε να δίνουν ένα τέτοιο δείκτη και για τα δημόσια παν-αν-επιστήμια της Ελάδας;

Τέλος για τις προτάσεις του άρθρου συμφωνώ απόλυτα με αυτές αλλά με μία διαφορά. Θα ήθελα να ισχύουν εκτός από τα κολέγια και για τα παν-αν-επιστήμια. Δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσες;

ΥΓ Για να καταλάβεις πως αξιολογούνται τα πανεπιστήμια στο παραθέτω το παρακάτω link
http://extras.timesonline.co.uk/stug2006/stug2006.pdf
που αφορά τη βαθμολογία των Times για τα πανεπιστήμια της Αγγλίας. (Θεωρείται από τις πιο έγκυρες. Σε αυτή τη βαθμολογία περιλαμβάνουν και τα θυγατρικά πανεπιστήμια. Δεν θα έπρεπε να έχουμε κάτι αντίστοιχο κι εδώ;)
Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου...

Cacofonix είπε...

Επίσης για ένα συνοπτικό οδηγό της ανώτατης εκπαίδευσης της Ευρώπης μπορείς να πας εδώ:
http://www.eurydice.org/ressources/eurydice/pdf/0_integral/085EN.pdf
Τίτλος
Focus on the structure of higher education in Europe. National trends in the Bologna Process - 2006/07 Edition

Και πάλι συγνώμη για την κατάχρηση...

Greg είπε...

@ cacofonix

Καμμία κατάχρηση! Για κουβέντα και ανταλαγή απόψεων γράφουμε!

Απαντώ:

1. και 2.
Δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο οτιδήποτε για το καθεστώς ιδιοκτησίας των Ξένων Παν/μίων. Δεν το αφορά άλλωστε. Αναφέρεται μόνο στην σε μιά νύκτα Πανεπιστημοποίηση των Αγγλικών polytechnics (όπως έγινε και με τα δικά μας ΤΕΙ) που έδωσαν την ευκαιρία να εμφανίζονται ως grand πτυχία, κάποια χαρτιά που εκδίδουν μέσω παραρτημάτων πολύ κατώτερων των ίδιων των polytechnics.

3.
Δεν σχολιάζει τίποτα για διαφορά ιδιωτικών ή δημόσιων. Δεν είναι το θέμα του αυτό. Ασχολείται με τα κολέγια όπως είναι αυτή τη στιγμή και τί πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για την διασφάλιση της όποιας ποιότητας.

4.
Η στρεβλή ερμηνεία του άρθρου 16 σε συνδυασμό με την εθελοτύφλωση για όποιους λόγους πράγματι ευθύνεται για όλα αυτά όπως σημειώνει και το άρθρο.

5.
Του Βε΄ρεμη τα συμφέροντα μπλέχτηκαν στο θέμα αυτό.

6.
Συμφωνώ απόλυτα

7.
Συμφωνώ για το χάλια παιδεία, διαφωνώ για το χειρότερη. Η παιδεία γενικά είναι χάλια!

8.
Δυστυχώς τα ίδια τα κολέγια θέλουν να παραμείνουν έτσι και να μην γίνουν Παν/μια, λόγω των κριτηρίων που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα οποία θα εκτοξεύσουν τα δίδακτρα στα αντίστοιχα Αμερικανικά των 20000$ τουλάχιστον!

9.
Δεν το γνωρίζω, αλλά φυσικά μιλάμε για το δημόσιο και για τα minimum των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα βάσει συλλογικών συμβάσεων!

10.
Επίτρεψέ μου να αμφισβητώ την ποιότητα αξιολόγησης των κολλεγίων η οποία περιγράφεται και στο άρθρο με το παράδειγμα του ινδικού τρικύκλου.

11.
Οι άθλιες αποδοχές των καθηγητών κολεγίων δεν έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι κονομάει η Ρεπούση. Οφείλεται στις εργασιακές συνθήκες των κολεγίων που θα περιγράψω άλλη φορά!

12. και 13. συμφωνώ!

14. Οι αξιολογήσεις θα έπρπεπε να υπάρχουν και στην Ελλάδα. Δεν αφορούν όμως τα δικά μας κολέγια αλλά μόνο τα μητρικά παν/μια. Και αυτό σχολίάζει το άρθρο. Ότι ούτε τα πτυχία δεν είναι αντίστοιχα. Απλά παρεμφερή!

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνω με τον Βαρδο στο κλεισιμο φυσικο-μαθηματικων κλπ σχολων, ηταν μια αποψη την οποια συμμεριζομουν παλαιοτερα αλλα πλεον στην παγκοσμια αγορα εργασιας το πτυχιο οιασδηποτε σχολης ειναι αποδεικτικο ικανοτητας και εργατικοτητας. Μην παραξενευτει κανεις που πχ ο πρωην προεδρος της Γκολντμαν-Σακς και νυν υπουργος των οικονομικων Χανκ Πωλσον εχει πτυχιο λογοτεχνιας η στα προφιλ εργαζομενων της Τζει Πι Μοργκαν μπορεις να βρεις τραπεζιτες με πτυχιο στη φιλοσοφια. Το πανεπιστημιο δεν εχει σκοπο να σου βρει επαγγελμα και εκ των προτερων πρεπει να γνωριζει ο φοιτητης οτι στο πανεπιστημιο δεν σπουδαζει επαγγελμα, μαθαινει τον επιστημονικο τροπο σκεψης. Οχι βεβαια να φτασουμε και στο ακρο της πληρους αποσυνδεσης του πανεπιστημιου απο την αγορα εργασιας. Διοτι σε αυτη τη χωρα και τα δυο συμβαινουν. Πανεπιστημια στα οποια δεν μεταδιδεται η Μεθοδος και απομακρυσμενα απο τη αγορα.

Θεμα ΔΙΚΑΤΣΑ, ΔΟΑΤΑΠ κλπ. Ειναι η απολυτη καταντια, ουδεποτε θα δεχτω να στειλω στο ΔΙΚΑΤΣΑ τον μεταπτυχιακο μου τιτλο απο μια απο τις πλεον περιφημες οικονομικες σχολες της Ευρωπης καθαρα για λογους υπερηφανειας. Δικαιωμα στην αξιολογηση εχει ο οικειος επαγγελματικος συλλογος και οχι το κρατος.

Τα κολλεγια ας παραμεινουν οπως θελουν, αν καποιος θελει να κοροιδευει τον εαυτο του πηγαινοντας εκει, το κανει με δικα του χρηματα. Στην Ελλαδα δεν χρειαζεται μειωση φυσικομαθηματικων σχολων, χρειαζεται μειωση των ΤΕΙ και μειωση των φοιτητων τουλαχιστον κατα 50%.

Στα περισσοτερα συμφωνω με τον Βαρδο και βεβαια οχι στο κρατικο μονοπωλιο στην ανωτατη εκπαιδευση,

ange-ta είπε...

Γειά σου Cacofonix
Γι αυτό η ναυτιλία πήγαινε καλά, γιατί δεν υπαρχει ναυτιλιακό management.
Αλλά γενικά, η κοινωνία μας θα απελευθερωθεί από ένα μεγάλο βραχνά αν καταργηθούν όλες οι σχολές management. Μετά κάτι καλό μπορεί να ξεκινήσει!!!!
Λες και η ανθρώπινη κοινωνία πρίν την ανακάλυψη του management, κοιμότανε!!
Οσο για τα αν τον κόσμο Πανεπιστήμια, εγώ δεν θρέφω καμία εκτίμηση. Σιγά σιγά μειώνουν τις ανθρωπιστικές επιστήμες, σε λίγο θα τις θεωρήσουμε άχρηστες!!
Για τα ελληνικά, φρακτάλ μπάχαλου, τι περιμένετε;