Κάτι παίζεται και μείς "αλλού"...

Καθώς το καρτέλ των ηλεκτρονικών ΜΜΕ ασχολείται με τις "κατινιές" των κομάτων, των διαχειριστών δηλαδή της κορπορατικής δικτατορίας μας, κατι δείχνει να συμβαίνει υπογείως στα εξωτερικά μας θέματα.

Παρατηρούμε την Ντόρα να "στήνεται" στους Τουρκαλάδες όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, να αρνείται να σχολιάσει τις αθλιότητες του Ερντογάν, αλλά στο εσωτερικό να κάνει για πρώτη φορά δηλώσεις περί εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της Τουρκίας (με ασάφεια βέβαια...). Ταυτόχρονα ενώ όλα κρίνονται αυτόν το μήνα, αντί να εκμεταλλευθεί τη πρωτοφανή για την Ελλάδα ευνοϊκή κατάσταση, εκείνη παίρνει αποπροσανατολιστικές "πρωτοβουλίες" που μας εκθέτουν και εξαντλούν και τα τελευταία ερείσματα που μας έχουν απομείνει στον Διεθνή στίβο, όπως αναλύει η Κύρα Αδάμ σε εξαιρετικό κείμενό της. Ανάμεσα στα άλλα η καλή δημοσιογράφος επισημαίνει:

Το ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε καλό να εξαντλήσει τις διπλωματικές και φυσικές δυνάμεις της σε ένα εγχείρημα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα το ίδιο διάστημα που κορυφώνονται οι συζητήσεις για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.

Η Αθήνα, απορροφημένη από τη Μεσανατολική πομφόλυγά της, αποφεύγει ακόμα να τοποθετηθεί στις πρόσφατες τουρκικές προκλήσεις, σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, είτε για το Οικουμενικό Πατριαρχείο είτε για τη μη επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης είτε για την εμμονή στο casus belli είτε για την τουρκική στάση στα θέματα του Αιγαίου κ.λπ. Η απάντηση είναι μάλλον εμφανέστατη...

Ο "ομόσταυλός" της Γιωργάκης έχει "επιστρέψει" στην εποχή του 1-1-4 και δεν πείθει ούτε τους δικούς του, ενώ το πουλάρι του η Καραχασάν έχει "ξεχασθεί" στον ευγενικό της αγώνα, του πολυπολιτισμού.
Το ΚΚΕ είναι απλά "εδώ, ενωμένο δυνατό" και οι υπόλοιποι "θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου"

Αναγκαζόμαστε λοιπόν να παρακολουθούμε τα "παπαγαλάκια" για να μάθουμε τί συμβαίνει στο θλιβερό προτεκτοράτο που ζούμε!

Γράφει ο Τσούκαλης του ΕΛΙΑΜΕΠ...

Από το Ελσίνκι και πέρα, η ελληνική στρατηγική βασίστηκε σε μια προσπάθεια να ενταχθεί η επίλυση των διμερών προβλημάτων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Ετσι, τα διμερή προβλήματα θα μετατρέπονταν σε ευρωπαϊκά. Η στρατηγική αυτή βασίστηκε μεταξύ άλλων στην υπόθεση ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα συνοδευόταν από μια λύση του κυπριακού προβλήματος(*). Η υπόθεση αυτή δεν επιβεβαιώθηκε ακόμη και οι προοπτικές δεν είναι εξαιρετικά ευοίωνες. Σήμερα, η στρατηγική αυτή κινδυνεύει να καταρρεύσει πλήρως, αν και όταν συμβεί η περίφημη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών Ε.Ε. και Τουρκίας, για την οποία μιλάει με φόβο ο αρμόδιος επίτροπος στις Βρυξέλλες. Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας δεν τη θέλει αυτή τη σύγκρουση – και δικαίως. Θα κάνει προσπάθεια να την αποφύγει, αλλά με ποιο τίμημα; Ομως, η Ελλάδα (και η Κύπρος) δεν είναι μόνη. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που επηρεάζουν σημαντικά τις πιθανότητες σύγκρουσης.

Θα χρειαστεί πολλή ψυχραιμία τους επόμενους μήνες – και ικανότητες σχοινοβάτη. Θα πρέπει, επίσης, να σκεφθούμε εναλλακτικές στρατηγικές, εφόσον η ήδη ισχύουσα κινδυνεύει να καταρρεύσει στο άμεσο ή και απώτερο μέλλον για λόγους ανεξάρτητους από τη δική μας θέληση. Και θα πρέπει επιτέλους να δεχθούμε ότι ναι μεν το ευρωπαϊκό πλαίσιο αποτελεί προνομιακό χώρο για την επίλυση των διαφορών μας με τον γείτονα, χρειάζεται όμως και εμείς να πάρουμε κάποτε μερικές δύσκολες (επώδυνες;) αποφάσεις. Η επιφοίτηση του ευρωπαϊκού πνεύματος δεν αρκεί.

Γράφει κι' ο Σαμαράς...

Η Ελλάδα ορθώς στήριξε την τουρκική ένταξη μέχρι τώρα(**). Αν σήμερα η Αγκυρα πληρώνει πολιτικό κόστος για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, αν υφίσταται πιέσεις, αν χρειάζεται να απολογείται συνεχώς, είναι γιατί βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης. Αν αναγκάζεται να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, ως πριν από λίγα χρόνια αδιανόητες για το αυταρχικό καθεστώς της, αυτό συμβαίνει λόγω της ευρωπαϊκής προοπτικής της.

Βεβαίως, θέλουμε να συνεχιστεί η διαδικασία ένταξης, να ασκηθούν για πολύ χρόνο οι πιο ασφυκτικές πιέσεις στην Αγκυρα(***), ώστε να αποδεχθεί τον ευρωπαϊκό τρόπο και στις εσωτερικές της λειτουργίες και στις εξωτερικές της σχέσεις και στην Κύπρο και παντού.

Ομως, θα είναι όλο και πιο δύσκολο να τραβήξουμε τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας πέρα από όσο είναι διατεθειμένοι να την τραβήξουν οι εταίροι μας.
Αν κάπου «μπλοκάρει» η τουρκική ένταξη, αν σταματήσει ή ανασταλεί, τι γίνεται; Αν τη σταματήσει η ίδια η τουρκική αδιαλλαξία, αν τη ματαιώσει μια ανατροπή μέσα στην Τουρκία ή αν την αναστείλει μια αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη, τι θα κάνουμε; Εχουμε εφεδρικό σχέδιο (το λεγόμενο plan B);

Μας ετοιμάζουν για επώδυνο plan B γενναία μου Ελληνόπουλα. Δεν μας το λένε βέβαια. Θα περιμένουμε αναγκαστικά μετά τις εκλογές την γνωστή εκπομπή από την εκσυγχρονιστική ΝΕΤ, για να περάσει πιό "μαζικά" το θέμα...

ΟΚ! Θα περιμένουμε!

(*) Να θυμήσουμε ότι τα "διαμαντάκια" του ΕΛΙΑΜΕΠ υποστήριζαν το αισχρό σχέδιο Ανάν.
(**) Μή κοιτάτε τη στάση του στα Σκόπια... Τώρα έχει γραμμάτια να ξοφλήσει...
(***) Ασφυκτικές πιέσεις; Τί απίστευτος τυχοδιωκτισμός Αντωνάκη μου είναι αυτός;