Υπέρβαση και ρήξη
Η ρήξη που έχει υποστεί η Ελληνική κοινωνία είναι σαφής και στίς δύο "όχθες". Μιά ρήξη που έχει οδηγήσει στην υπέρβαση των παλαιών διαχωριστικών γραμμών της Ελληνικής κοινωνίας ή έχει προκύψει από αυτήν. Έκφραση της υπέρβασης και ρήξης αποτελεί η διαμάχη για το σχολικό βιβλίο της ς' Δημοτικού. Πολλά έχουν γραφεί και πολλά θα γραφούν. Πρώτα απ' όλα όμως, όλοι μας έχουμε αναγκασθεί να ξεκαθαρίσουμε τις απόψεις μας για πρόσωπα και πράγματα. Ο γράφων πρωτίστως... Χάνουμε φίλους, κερδίζουμε όμως φίλους αλλά και εχθρούς!
Ένα από τα εξαιρετικά κείμενα που γράφτηκαν είναι και αυτό του Μαργαρίτη στην Αυγή της 20-4-2007. Τίθεται καίρια το ζήτημα του έθνους και ο τρόπος αντιμετώπισής του από την "εκσυγχρονιστική αριστερά", καθώς και η προσπάθεια δαιμονοποίησης κάθε θρησκευτικού λόγου εκ μέρους της.
Θα αναπαράγουμε από εδώ κάποια σημαντικά σημεία που αξίζει να γίνει διάλογος πάνω τους. Φυσικά μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο (αν δεν το έχετε ήδη κάνει) στον σκατζόχοιρο ή στο παραπάνω λινκ.
Γράφει λοιπόν για τους συγγραφείς του βιβλίου ο Γ. Μαργαρίτης, αλλά αφορά και όλους τους "εκσυγχρονιστές" ομοϊδεάτες τους:
Εκφράζουν, με απόλυτη συνέπεια στον ιμπρεσιονιστικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα αλλά και τη διδασκαλία της ιστορίας, την επιθυμία τους η κάθε εναντίον του πονήματός τους κριτική να έχει τα χαρακτηριστικά του υπερεθνικισμού και της θρησκοληψίας. Αρνούνται δηλαδή την δυνατότητα να υπάρχει μία αριστερή κριτική που να αντιμάχεται τόσο τη δική τους άποψη, όσο και τον υπερεθνικό οίστρο. Ουσιαστικά επιθυμούν να λογοκρίνουν την αριστερή κριτική, την εξοβελίζουν από τα δεδομένα του προβλήματος με τον ίδιο τρόπο που εξοβέλισαν την αριστερά --πολιτική και κοινωνική-- από το διδακτικό τους βιβλίο.
Και προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν τα λεβεντόπαιδα του αντιπάλους τους διότι:
Το πρόβλημα δεν είναι η απόσυρση του συγκεκριμένου βιβλίου. Το πρόβλημα είναι η ήττα και η απόσυρση αυτής της επίσημης και κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
Άλλωστε
Όπως κάθε σχολικό βιβλίο την ευθύνη για την κυκλοφορία του την έχει το υπουργείο Παιδείας και η εκάστοτε πολιτική που αυτό ακολουθεί.
[...]Μπερδεμένη στο δίλημμα "εθνικισμός" - "αντιεθνικισμός" σημαντικό μέρος της αριστεράς ετούτου του χώρου (πείτε την ανανεωτική αριστερά) έχει αφιερωθεί στην προάσπιση του συγκεκριμένου βιβλίου και της συνακόλουθης εκπαιδευτικής αντίληψης η οποία εκπορεύεται σαφώς από την σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας - η οποία επίσης υπερασπίζεται το βιβλίο ανεξαρτήτως κόστους- αδυνατώντας να δει τις αντιφάσεις που προκύπτουν από αυτή της την επιλογή. Δεν είναι δυνατό να συγκρούεται ο πολιτικός αυτός χώρος ολοκληρωτικά με την κυβερνητική πολιτική για τα πανεπιστήμια και ταυτόχρονα να προασπίζει μέχρι θανάτου άλλες πτυχές της ίδιας πολιτικής.
Έχω να παρατηρήσω το εξής και να αφήσω την συζήτηση να κυλίσει. Η αντίφαση που περιγράφεται μόνο με την δημιουργία παράλογων δαιμόνων μπορεί να απoκτήσει νόημα. Και αυτό κάνουν συνεπέστατα οι Λιακορεπούσηδες...
15 σχόλια:
Και όταν ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε' καταδικάζει την Επανάσταση του 1821 μαζί με σχεδόν το σύνολο της Ιεραρχίας, μας αρέσει δεν μας αρέσει, το έπραξε στο πλαίσιο των καθηκόντων του. Και επειδή απέτυχε να καταστείλει την Επανάσταση, τιμωρήθηκε με θάνατο δι' απαγχονισμού, ποινή συνήθης για τους υψηλούς αξιωματούχους της αυτοκρατορίας όταν αποτύγχαναν στο έργο τους.
γράφει ο Κοροβέσης. Ελπίζω η θαυμάσια αυτή πρακτική να συνεχισθεί για τους αποτυγχάνοντες παγκοσμιοποιητές... :-D
Ξέχασα!
Διαβάστε και τον υπόλοιπο Κοροβέση... Να δείτε πώς μπλέκει ο Παρασκευαΐδης, ο Παττακός, ο Λιακόπουλος και οι εξωγήϊνοι!!!
Η πλήρης επαλήθευση του Μαργαρίτη.
Μόνο που ο Μαργαρίτης δεν έχει βάλει την υπογραφή του σε κείμενο (του "Αντίβαρου") που διαμαρτύρεται επειδή δεν αναφέρεται στο βιβλίο ο Κοσμάς ο Αιτωλός ως "Άγιος" ή επειδή παρατίθεται πίνακας με την πληθυσμιακή σύνθεση της Θεσσαλονίκης το 1912, ούτε θεωρεί την Εκκλησία πόλο αντίστασης ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Επίσης έχει εκφράσει τις αντιρρήσεις του και για άλλα βιβλία, για το εθνικιστικό τους περιεχόμενο αυτή τη φορά (π.χ. για την προσθήκη κεφαλαίου, γραμμένου από τον Φωτιάδη, για τον Πόντο στο βιβλίο ιστορίας της γ΄λυκείου).
Συνιστώ το βιβλίο του "Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες: Εβραίοι-Τσάμηδες".
Προς ανώνυμο.
Ούτε ο Χριστόδουλος υπέγραψε το εν λόγω κείμενο, ούτε ο Καρατζαφέρης ούτε ο Λιακόπουλος, ούτε καν ο Παπαθεμελής. Και όμως τα ΜΜΕ και ο κίτρινος τύπος (δηλαδή το 90% του τύπου στην Ελλάδα) σε αυτούς χρεώνουν τις αντιδράσεις.
(Μάρκος)
@ ανώνυμο
Σιγά-σιγά! Για τη Θεσσαλονίκη θα το πιάσουμε στην ώρα του...
Όσο για το αν έβαλε την υπογραφή του στο Αντίβαρο τί σχέση έχει; Εκτός αν βολεύει να γίνει η ρήξη σε Αντιβαριστές και μή. Δυστυχώς όμως για τους "ανανεωτές" έχει γίνει σε άλλο σημείο παρά τις προσπάθειες!
Είναι η γλώσσα που κυριαρχεί στην τηλεόραση με γκεστ σταρ τον Παττακό, που δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται στα κανάλια προπαγανδίζοντας την ελληνική εκδοχή του φασισμού.
Βρίσκει ο Παττακός αυτιά πού μπορεί καί νά............
Να υπενθυμίσω ότι εν γένει τα κείμενα του Δρ.Μαργαρίτη κάθε άλλο παρά φιλελληνικά μπορούν να χαρακτηριστούν.Κραυγαλέο παράδειγμα το τελευταίο πόνημά του για τους Τσάμηδες,στο οποίο ο καλός ιστορικός δεν διστάζει να εγκωμιάσει τον αιμοσταγή δικτάτορα Εμβέρ Χότζα.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς τι οδήγησε στην πρόσφατη στροφή Μαργαρίτη κατά των ομοϊδεατών του.
Ο μαργαρίτης δέν είναι ο τύπος πού έγραψε τήν δίτομη ιστορία γιά τόν "εμφύλιο" ;
Καλησπέρα Greg,
Το θέμα αρχίζει σιγά - σιγά να μπαίνει στις σωστές του διαστάσεις!
Οταν μιλάμε για ανοιχτές αγορές, όλες οι λοιπές ιδεολογίες, (πατρίδα - θρησκεία - οικογένεια ) διαγράφονται. Δεν θέλουμε πια στρατώτες, γιατί τους αγοράζουμε για να κάνουν ότι θέλουμε εμείς, άσε που πατάμε κουμπιά σε πολλές περιπτώσεις. Εξ άλλου δεν θέλουμε ούτε πόλεμο, γιατί το πόλεμο τον κάνουμε εμείς!!Δεν θέλουμε πια θρησκείες, γιατί τελικά η θρησκεία ενώνει άτομα, ενώ εμείς τα θέλουμε ξεκομένα για να τα φάμε. Δεν θέλουμε βέβαια ούτε οικογένεια, γιατί η οικογένει δίνει αξίες, κρατάει παραδόσεις, σε ενώνει με τις ρίζες σου!
Τα είπα γρήγορα, γιατί είμαι ένα πτώμα στη κούραση.
Πάω ανάποδα!
@ ange-ta
Κουρσμένη ή μη τα είπες όλα απνευστί!
@ vangelaka και ανώνυμο
Ναί! Αυτός ο Μαργαρίτης είναι! Γι' αυτό και σχολιάζω πάνω του... Γιατί καταδεικνύεται καλύτερα πόσο διαφορετική είναι η ρήξη της ελληνικής κοινωνίας, απ' αυτήν που επιμένουν να προσπαθούν να μας πείσουν ότι διατηρείται...
Κι' ο Αλαβάνος να αλλάξει θα τον χειροκροτήσω!
Ο Περικλέας Κοροβέσης βλέπω ότι σφίγγεται πολύ... Χαλιέται επειδή δίνεται λόγος στόν Παττακό; Ε καί; ΟΚ, ο Παττακός είχε κόψει τήν ελευθερία τού λόγου, γι'αυτό όμως καί κράζεται σήμερα, ένα σήμερα πού περιέχει αυτό πού είχε τότε κοπεί. Εκτός κι άν ο Κοροβέσης καί όλοι οι όμοιοι, οραματίζονται δημοκρατία στήν οποίαν επιτρέπονται μόνον οι δημοκράτες...
Υπερασπιστές τής ελευθερίας τού λόγου (διαλόγου) μόνον όταν ομιλούν αυτοί...
Ούρτ!
@vangelakas
Ο Π. Κοροβέσης μπορεί να γράφει που και που σαχλαμαρίτσες για να ικανοποιήσει την "παρέα", όπως εσχάτως υπερασπιζόμενος το πόνημα Ρεπούση, όμως είναι από εκείνους που δικαιούται "δια να ομιλεί"! Αυτός και κάμποσοι ακόμη, φτύσανε αίμα στα κρατητήρια της Χούντας όταν οι υπόλοιποι ήσαν "σουβλάκι, συρτάκι και Αλίκη Βουγιουκλάκι". Κάτι γλοιώδη ανθρωπάκια σαν τον Παττακό ήσαν εκείνοι που τους βασάνισαν.
Αν, μάλιστα, οι συνθήκες της μεταπολίτευσης ήταν διαφορετικές, υπήρχε η πιθανότητα ο Στυλιανός να βρισκόταν σε κανένα χαντάκι με μια βολίδα στον αυχένα...
Το να βγαίνει, λοιπόν, ο αρχιπροδότης Παττακός στο γυαλί και να το παίζει τιμητής των πάντων είναι κάπως εξοργιστικό. Ιδιαίτερα για ανθρώπους σαν τον Κοροβέση, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να μην ξεχάσει ούτε να συγχωρέσει!
Δεν είναι ούτε ζήτημα "δημοκρατίας", ούτε γενικώς και αορίστως "σφιξίματος"! Κάποιοι στραπατσαρίστηκαν άσχημα υπερασπιζόμενοι τις ιδέες τους από κάτι κόπανους σαν αυτόν με το μυστρί...
Νά βάλη τότε, ένα μπανεράκι σέ τέτοιου είδους αρθράκια ο Κοροβέσης καί νά τονίση ότι χι δημοκρατικά δεδομένα δέν τού γίνονται αποδεκτά ένεκα προσωπικών εμπειριών. Θά γινόταν πιό σεβαστό αυτό.
Μήν αφήνουμε επίσης καί κάτι άλλο. Αυτό πού λέγεται "εθνική συμφιλίωση" περιλαμβάνει ή όχι καί τήν επταετία; Όπως μάς προτάσσεται τό "λήθη" όταν γίνεται αναφορά σέ πάθη τού 46-49 (καί κυρίως σέ ό,τι έπαθαν μή κομμουνιστές πολίτες* αυτής τής κωλοχώρας) άς εφαρμοσθεί καί σέ άλλες περιόδους...
Τυχόν σφαίρα σέ τράχηλο συνταγματαρχών ώς "λύση" είναι στήν ίδια σφαίρα "λύσης" μέ τά ξερονήσια καί τίς απαγορεύσεις. Βία δηλαδή. Θεωρώντας ότι έπρεπε στόν Παττακό άνευ πολλών διαδικασιών εκτέλεση, δέν διαφέρουμε από τήν λογική τής εκτέλεσης τού Παναγούλη η οποία στό κάτω κάτω δέν έγινε. Δέν θά διαφωνήσω, θά σεβαστώ δηλαδή τήν άποψη κάποιου πού θά πεί ότι άρμοζε εκτέλεση τών σχών. Αλλά ταυτόχρονα μήν τό παίζει τί_ωραία_μυρωδιά_τό_μπελογιάνειο_γαρύφαλο...
@ vangelakas
Αυτό που εννοούσα είναι ότι αν η μεταπολίτευση γινόταν μέσα από λαϊκή εξέγερση (αναγκαστικά βίαιη όταν έχεις να αντιμετωπίσεις στρατοκρατικό καθεστώς) θα μπορούσε να οδηγήσει τον εξεγερμένο λαό ακόμη και σε συνοπτική εκτέλεση των υπαιτίων. Έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία και σε πολλές περιοχές του πλανήτη και πιθανώς να ξανασυμβεί. Από τη στιγμή που η μεταπολίτευση έγινε "ομαλά" (στο ματωμένο σώμα της Κύπρου για να μην ξεχνάμε) και ήρθε ο "μεσίας" Καραμανλής και το ζήτημα των ευθυνών "επιλύθηκε" στα δικαστήρια, τότε προφανώς και ο γράφων "εξαποδώ" είναι κατά της θανατικής ποινής...
Όσο για τα "γαρύφαλα" κλπ, δεν νομίζω ότι με αφορούν γιατί δεν έχω αποκηρύξει τη βία ως μέσο άσκησης πολιτικής. Υπό δεδομένες συνθήκες (κι εδώ χωράει τεράστια συζήτηση ποιες είναι αυτές), δύναται να ασκηθεί λαϊκή αντι-βία (και μάλιστα αιματηρή) απέναντι στην κρατική βία.
Ο "εθνάρχης" απέφυγε νά αυτοπροσδιοριστεί ώς επαναστάτης, ώθησε τήν αλλαγή κάπως σέ συγκρατημένη φάση καί εφήρμοσε μιά τραβεστί βερσιόν τού συντάγματος τού 52. Άν τό έκανε επαναστατικά, άς καταργούσε χωρίς τό ούτως ή άλλως μπάζον δημοψήφισμα τήν βασ. δημοκρατία, άς εκτελούσε πρίν στείλει στήν ΚΕΑ τούς στρατιωτικούς. Όλο αυτό θά ήταν πιό τίμιο. Αλλά τότε, η εικόνα ενός ζαπατίστα καραμανλή δέν θά ταίριαζε μέ τά προεόρτια τής ΕΟΚ...
Επειδή ξέφυγα... Τό θέμα ήταν ο Κοροβέσης. Σεβαστή η κατάστασή του, τότε, τά βασανιστήρια, αλλά η σωστή στάση, η όχι επιλεκτική δημοκρατικότητα είναι πιό σεβαστό κατ'εμέ.
Δημοσίευση σχολίου