O ανταγωνισμός δεν φέρνει πάντα την «ποιότητα»

Σαν συνέπεια της συζήτησης που ξεκίνησε και συνεχίζεται στο post

ΡΗΞΗ φ. 4: ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ

αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο (καλώντας σας να περάσετε πρώτα από κεί για να μπείτε "στο κλίμα"...)



Τα νεοφιλελεύθερα κόμματα εξουσίας που κυριαρχούν στην χώρα μας, έχουν αναλάβει την υποχρέωση να αναμορφώσουν το τοπίο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ακολουθώντας την διαδικασία της Μπολόνια, έτσι ώστε «να ανταποκριθούν στο νέο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού και της εντεινόμενης αλληλεξάρτησης που διαμορφώνει η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης», όπως κατ’ επανάληψη έχει αναφερθεί από περισσότερο ή λιγότερο επίσημα χείλη. Ένα μάλιστα από τα προβαλλόμενα επιχειρήματα υπέρ της αναθεώρησης του Συνταγματικού άρθρου 16 είναι η «αναβάθμιση» η οποία θα επιτευχθεί μέσω του ανταγωνισμού που θα δημιουργήσει η ίδρυση «ποιοτικών» ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Παρατηρώντας το σημειολογικό βάρος της αντικατάστασης της «ευγενούς άμιλλας» από τον «ανταγωνισμό» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, ας προχωρήσουμε στον έλεγχο της αλήθειας των αιτιάσεων που παραθέτουν.

• Με δεδομένη την φοιτητική μετανάστευση 70.000 νέων μας, διαφαίνονται οι προϋποθέσεις δημιουργίας παραρτημάτων στην Ελλάδα από μεγάλα και φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, που θα «ανεβάσουν» το εκπαιδευτικό μας επίπεδο.

Πόσοι όμως από τους αυτούς τους φοιτητές σπουδάζουν στο Κέιμπριτζ, στην Οξφόρδη ή στο Χάρβαρντ; Για να γίνει κάποιος δεκτός στην ελίτ των Ευρωπαϊκών ή Αμερικανικών πανεπιστημίων, μια και η όποια «κατρακύλα» του αντίστοιχου Ελληνικού δεν καθιστά ανταγωνιστικό του το Βουλγαρικό παρά τις υπερβολές του προέδρου των «σοφών» κ. Βερέμη, απαιτείται να είναι κάτοχος είτε του διεθνούς απολυτηρίου (ΙΒ) με υψηλό βαθμό, είτε να επιτύχει σε εξαιρετικά δύσκολες εξετάσεις (GCE, SAT κλπ). Είναι επομένως αναμενόμενο να τον αναζητήσουμε ανάμεσα στους αποφοίτους των 10-15 μεγάλων ιδιωτικών σχολείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης που προσφέρουν αυτές τις δυνατότητες ή σ’ έναν ελάχιστο αριθμό προπαρασκευαστηρίων (Foundations), που μετά από μονοετή φροντιστηριακή εκπαίδευση προωθούν τους σπουδαστές τους στις παραπάνω εξετάσεις.

Αν κοιτάξουμε λοιπόν τα ετήσια αποτελέσματα των σχολείων αυτών, θα βρούμε 2-3 το πολύ μαθητές στο καθ’ ένα, να πετυχαίνουν το «ποθητό», ανάμεσα στις εκατοντάδες που προσπαθούν... Ένα σύνολο που δεν ξεπερνά τα 100 άτομα! Επαληθεύουμε εύκολα τον «συγκλονιστικό» αριθμό, ψάχνοντας για Έλληνες (εκπαιδευτικά) προπτυχιακούς φοιτητές στα «σπουδαία» πανεπιστήμια. Σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία! Οι χιλιάδες «συνωστίζονται» σε δευτέρας και τρίτης κατηγορίας ιδρύματα, τα περισσότερα των οποίων έχουν ιδρυθεί για ξένους, με καθηγητές ξένους, για να επιβιώσουν οι ντόπιοι...

Είναι επομένως πιθανόν να ανοίξει παράρτημα το Γέηλ ή το Κέιμπριτζ για 10 φοιτητές που του αναλογούν; Κι’ αν κάποιοι ακούσαμε για το παιδί του τάδε που σπούδασε στο ΜΙΤ, είναι απόλυτα βέβαιο ότι έκανε μεταπτυχιακά, έχοντας πάρει το πτυχίο του στο Πολυτεχνείο.
Άρα ο ανταγωνισμός - αν υπάρξει - θα έλθει «από τα χαμηλά»...

• Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα των κέντρων ελευθέρων σπουδών (ΚΕΣ), που λειτουργούν στην χώρα μας περί τα 15 χρόνια και παράγουν αποφοίτους. Αν τα εντάξουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα με αυστηρά κριτήρια λειτουργίας και ελέγχου, μπορούν να αποτελέσουν ανταγωνιστικό πόλο ποιότητας και ταυτόχρονα να βγάλουμε από το περιθώριο χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Τα ΚΕΣ που λειτουργούν με άδειες του Υπουργείου Εμπορίου, το κράτος απέφυγε – ενώ είχε κάθε δυνατότητα – να τα ελέγξει. Δύο-τρία από αυτά έχουν υποφερτή υποδομή. Τα υπόλοιπα είναι άθλια! Με εκπαιδευτικό προσωπικό «απασχολήσιμους-ωρομισθίους». Με διοικητικό προσωπικό ελάχιστο για τις λειτουργικές τους ανάγκες. Με φοιτητές που προσέρχονται σ’ αυτά έχοντας απολυτήριο Λυκείου με «βάση». Οι «συνεργασίες» τους είναι στην καλύτερη περίπτωση με δεύτερης κατηγορίας πανεπιστήμια της Αγγλίας. Παράγουν ουσιαστικά αποφοίτους διοίκησης επιχειρήσεων. Τελευταία ενέσκηψαν και κάποιες σχολές «ψυχολογίας», που θα εκπλαγούν όσοι ερευνήσουν πόσο αναγνωρισμένες είναι από τα ίδια τα «εποπτεύοντα» ιδρύματα! «Και οι μηχανικοί;», θα ρωτήσετε... Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός ΚΕΣ που προσφέρει το αρχικό τμήμα των σπουδών στη χώρα μας, με ολοκλήρωση τους σε γνωστό «εποπτεύον» πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Πού είναι το μεμπτό; Μα στο ότι το ίδρυμα αυτό αποτελείται από 5 διαφορετικά κολέγια, με το ένα φημισμένο, τα δύο «αδιάφορα» και τα άλλα δύο μη αναγνωρισμένα από τον ΔΟΑΤΑΠ (τέως ΔΙΚΑΤΣΑ)! Φυσικά οι δύσμοιροι σπουδαστές του ΚΕΣ αυτού, πλην εξαιρέσεων που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού την τελευταία δεκαετία, παίρνουν το πτυχίο τους από τα δύο τελευταία θέλοντας ή μη...
Άρα ο ανταγωνισμός - αν υπάρξει - θα έλθει «από τα χαμηλά»...

• Μπορεί η Ελλάδα μιμούμενη την Αγγλία, να γίνει εκπαιδευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, προσελκύοντας ξένους φοιτητές, αποκομίζοντας πολύτιμο συνάλλαγμα, δημιουργώντας ταυτόχρονα φιλελληνικές στρατιές αποφοίτων.

Αν θυμηθούμε ότι:

1. Τα Αγγλικά τα μιλούν πάνω από 2 δις άνθρωποι.
2. Για να σπουδάσει κανείς στην Ελλάδα, ακόμη κι’ αν η σχολή χρησιμοποιεί την Αγγλική γλώσσα, θα πρέπει να μάθει και Ελληνικά. Θα μπορούσε επομένως να παρακολουθήσει δωρεάν το δημόσιο πανεπιστήμιο, που προσφέρει εδώ και δεκαετίες την δυνατότητα χωρίς σημαντική ανταπόκριση.
3. Η γείτων Τουρκία με ουκ ολίγα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν τα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής...
   
4. Το κόστος ζωής που αντιμετωπίζει κανείς στην χώρα μας, είναι επιπέδου «Αγγλίας»
   

νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κουρασθούμε περισσότερο! Άλλωστε το πλήθος των αλλοδαπών που φοιτούν στα «κολέγια» είναι αποστομωτικός...

Ο ορατός «ανταγωνισμός» λοιπόν, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεδομένου ότι η επιλογή που θα κάνουν οι σπουδαστές θα είναι αυτή της ευκολότερης απόκτησης πτυχίου, που θα διασφαλίζει τα εργασιακά δικαιώματα... Θα πρέπει έτσι όλοι να «χαμηλώσουν τον πήχυ», αν θέλουν να έχουν φοιτητές! Κρατώντας μάλιστα στην μνήμη, την υπόσχεση του Υπουργείου Παιδείας ότι τα δικαιώματα των αποφοίτων των ΚΕΣ θα ρυθμισθούν αδιάφορα από την τελική έκβαση της αναθεώρησης ή μη του άρθρου 16, επιφυλάσσεται κανείς ακόμα και για την ειλικρίνεια της παράθεσης των επιχειρημάτων που αφορούν την πολυπόθητη ποιότητα!



ΥΓ. Σε κανά δύο μέρες θα υποβληθεί από εδώ αποκαλυπτικό ερώτημα για το πώς οι επιτήδιοι σπουδάζουν σε ιδιωτικά κολέγια με κρατικό χρήμα!!! Αναμονή λοιπόν...