28.1.07

Ο Μαγεμένος Αυλός 1

Στο μεσαιωνικό Χάμελιν, καταφθάνει ένας παράξενος άνθρωπος που αναλαμβάνει να απαλλάξει την πόλη από τα αναρίθμητα ποντίκια που την μαστίζουν. Κατ’ αυτό τον βορειοευρωπαϊκό μύθο που έχουν καταγράψει οι αδελφοί Γκρίμ, η λύση δίνεται με τρόπο μαγικό. Τα ποντίκια γοητεύονται τόσο πολύ από τους ήχους του φλάουτου που παίζει ο παράξενος άνθρωπος, ώστε όταν αυτός τα οδηγεί στο ποτάμι, τον ακολουθούν τυφλά, πέφτουν στο νερό και πνίγονται.

Αν θέλουμε να αναλύσουμε λίγο την σημειολογία του μύθου, βλέπουμε ότι τα ποντίκια υπό την επήρεια ενός τρίτου παράγοντα (του Μαγικού Αυλού), δεν αντελήφθησαν σωστά την φυσική πραγματικότητα και ακολούθησαν τον αυλητή σε έναν χώρο τόσο αφιλόξενο και εχθρικό προς αυτά, που τελικά έχασαν την ζωή τους. Τι ήταν αυτό που εμπόδισε σε τέτοιο βαθμό την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών και των ενστίκτων των ποντικών, ο μύθος φυσικά δεν το λέει. Κάνοντας χρήση της έννοιας «μαγεία», όπως όλοι οι μύθοι, αποτυπώνει με συμβολικό τρόπο μία κοινωνική και φυσική πραγματικότητα χωρίς να επιδιώκει να την ερμηνεύσει.

Βέβαια ο μύθος έχει άλλη συνέχεια και διαφορετικό περιεχόμενο: όταν οι αλαζόνες κάτοικοι αρνούνται να πληρώσουν τον ξένο για τις υπηρεσίες του, τελικά αυτός παίζει τον αυλό για τα παιδιά τους…

Ωστόσο, δεν μπορώ να αποφύγω να συσχετίσω τον «Μαγικό Αυλό» με το φαινόμενο που έχει πλήξει την εξωκοινοβουλευτική και «ευρύτερη» Αριστερά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Φαίνεται ότι οι έννοιες «αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «ανθρώπινα δικαιώματα», «πολυπολιτισμός» κ.ά, ασκούν σε τέτοιο σημείο υπνωτική επίδραση, που πολλοί παύουν να αντιλαμβάνονται τις μεταβολές της διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας και τελικά οδηγούνται στο να συμπράξουν με πολιτικά σύνολα εντελώς αντίθετα με τις επιδιώξεις και τις αρχές τους.

Ίσως η αίσθηση απόδοσης Δικαίου στον «Άλλο» και επομένως η συσχέτισή αυτών των εννοιών με το αρχέτυπο του «Καλού», αλλά και το προφανές χριστιανικό υπόβαθρο τους,να εξηγούν την μαγική επίδραση που ασκούν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά (και όχι μόνο). Επιπλέον, στην Ελλάδα οι διωγμοί που υπέστη η Αριστερά και το δράμα του εμφυλίου, για ορισμένα ζητήματα εξακολουθούν να δημιουργούν σε πολλούς εξαρτημένα αντανακλαστικά (π.χ. έθνος = εθνικισμός = κράτος = δεξιά = κεφάλαιο = διώξεις = απανθρωπιά = μίσος = Κακό)


Απόσπασμα από το άρθρο του Πάνου Πικραμένου στο τεύχος 61 του "Άρδην". Τα έντονα γράμματα δικά μου.

Συνεχίζεται...

17 σχόλια:

Greg είπε...


* Μπορεί η Αριστερά να υποστηρίξει ότι τα «Ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου είναι έργο «ελληνοκεντρικό»;

* Μπορεί η Αριστερά να δέχεται ότι είναι «εσμός Αλευρομαγείρων» όσοι κάνουν κριτική στο βιβλίο της Ιστορίας για την ΣΤ' Δημοτικού;

* Πιστεύει η Αριστερά ότι πρέπει να θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα για να μην το ξαναπάθουμε, αλλά όχι και τη Μικρασιατική Καταστροφή για να μην αφυπνίζεται το... «μίσος»;

Κι αν τέτοιες παραδοξότητες, αλαζονείες και σοφιστείες -αναλόγως- δεν υποστηρίζει, δέχεται και προτείνει η Αριστερά, τότε ποια Αριστερά κατοικεί στην «Αυγή»;
....

Το φαινόμενο να υποστηρίζει η Αριστερά (εν προκειμένω η «Αυγή») κάποιον για αυτό που (της) είναι κι όχι για αυτό που λέει, συνιστά φαινόμενον παρέας παρά πολιτικής. Αυτό συχνά εγκλωβίζει την εφημερίδα σε παράδοξα σχήματα και ανακόλουθες λογικές. Δεν γίνεται, για να γίνω κατανοητός, να είναι κανείς, και με τη «λογική Βερέμη», και με τη «λογική Μπελαβίλα».

Δεν γίνεται άνθρωποι που ξεκίνησαν απ' την Αριστερά να γίνονται σύμβουλοι του Σημίτη, μετά να ψωμίζονται απ' τη Ν.Δ. και να 'ναι πάντα υπό τη διαρκή προστασία της «Αυγής».

Ο «αριστερός» δεν είναι επάγγελμα. Μπορεί πολλοί να δηλώνουν αριστεροί για επαγγελματικούς λόγους ή πολλοί να στηρίζονται για τους ίδιους λόγους στο αριστερό τους παρελθόν, αλλά αυτό δεν συνιστά αναγκαστικώς ορθότητα απόψεων. Συνιστά όμως ιδεολογική τρομοκρατία αυτή η διαρκής συντεχνιακή αλληλεγγύη του αλάθητου.

....

Βεβαίως είναι δικαίωμα της «Αυγής» να υποστηρίζει ότι οι κατά σύστημα αρθρογραφούντες στις εφημερίδες του ΔΟΛ ιστορικοί, είναι οι ιστορικοί μας. Το ίδιο δικαιούται να πιστεύει, ότι καλά είναι τα βιβλία που χρηματοδοτούν οι ΗΠΑ, ο Σόρος και η μαύρη (πραγματική) διεθνής ακροδεξιά και ότι συνεπώς η κριτική που τους κάνουμε εμείς είναι... εθνικιστική. Αλλά αυτά καλόν είναι να τα βασίσει σε επιχειρήματα κι όχι σε αποτυπώματα και δουλείες δημόσιων σχέσεων.

Greg είπε...

Χιλιάδες μηνύματα ανταλλάσσονται καθημερινά μέσω του Internet από ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και μορφωτικού επιπέδου που αναρωτιούνται ανοικτά πώς γράφεται σήμερα η Ιστορία. Αφορμή, οι αντιδράσεις που προκάλεσε στην Εκκλησία αλλά και σε κύκλους πολιτών που υπερασπίζονται την ανάγκη ενίσχυσης των πατριωτικών αντανακλαστικών μας, απέναντι στην προσπάθεια των επιστημόνων - ιστορικών να την παρουσιάσουν με διεπιστημονικό τρόπο, αποστασιοποιημένο από «εθνικούς συναισθηματισμούς».

....

στην προοπτική μιας φιλειρηνικής εκπαίδευσης, κρίθηκε ότι είναι σκόπιμο να αποσιωπηθούν οι συγκρούσεις και τα αισθήματα εχθρότητας που ανέπτυξαν δύο έθνη στο παρελθόν. Μετατοπίστηκε λοιπόν το κέντρο βάρους από την πολιτική και διπλωματική ιστορία στην κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική ιστορία, η οποία δεν περιέχει αιματηρές συγκρούσεις και εντοπίζει το ενδιαφέρον σε άλλες πτυχές του παρελθόντος. Ιδιαίτερα στο σχολείο κρίθηκε ότι ήταν απαραίτητο να «αφοπλιστεί η ιστορία» (σύμφωνα με τον τίτλο ενός συνεδρίου που διοργάνωσε η UNESCO), της οποίας η εθνικιστική διδασκαλία είχε γεννήσει εθνικά μίση και πολέμους. Σε πολλές περιπτώσεις η διδασκαλία περιορίστηκε συνεπώς στην καθημερινή ζωή, όπου τα παιδιά μάθαιναν για ένα παρελθόν χωρίς μάχες και ήρωες. Ταυτόχρονα, έγινε προσπάθεια να εξοβελιστούν επίθετα ή χαρακτηρισμοί αρνητικοί για γειτονικούς λαούς, συνήθως για εκείνους με τους οποίους υπήρχε ιστορικά εχθρική σχέση.


Η Κουλούραινα τα λέει...

Greg είπε...

Δεν τους ενδιαφέρει αν τα παιδιά μισούν, κυριολεκτικά μισούν και καλά κάνουν, το μάθημα της Ιστορίας με τις άπειρες ημερομηνίες, ονόματα και λεπτομέρειες.

....

Τι είναι εκείνο όμως που δημιουργεί αυτές τις ψυχώσεις γύρω από ελάσσονα ζητήματα Ιστορίας, όπως είναι το σχολικό βιβλίο τώρα, οι αστυνομικές ταυτότητες χθες, το όνομα της Μακεδονίας προχθές, το βιβλίο του Ντυροζέλ για την Ιστορία της Ευρώπης παλαιότερα, όταν το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να σκεφτεί κάποιος που νοιάζεται για τη χώρα του και για την εθνική της ιστορία είναι ότι δεν έχουμε ύστερα από δύο αιώνες ανεξαρτησίας μια εθνική Βιβλιοθήκη; Αλλά έτσι είναι οι ψυχώσεις. Μανία στα ελάσσονα, υποκρισία στα μείζονα.


O Λιάκουρας....

Greg είπε...

Η αντικειμενική... (του κώλου) και αδέσμευτη... (του ξέκωλου) δημοσιογραφία παραθέτει και την ... άλλη άποψη!

Πρόσφατα περίπου οκτακόσιες υπογραφές μεταξύ των οποίων και εκείνη του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χρ. Σαρτζετάκη συγκέντρωσε κίνηση πολιτών που εκφράζει δυσαρέσκεια για το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού και ζητεί να αποσυρθεί. Το κείμενο των υπογραφών είχε δημοσιευθεί ολόκληρο στην εφημερίδα «Αλφα 1», επίσημο έντυπο του πολιτικού κόμματος ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, ο οποίος ανακίνησε και το θέμα όταν στάλθηκαν τα νέα βιβλία στα σχολεία. Το κείμενο υπογράφουν και οι πανεπιστημιακοί Νεοκλής Σαρρής του Παντείου Πανεπιστημίου και Νικ. Ουζούνογλου του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο Γ. Καραμπελιάς, εκδότης και συγγραφέας, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι κ.ά. Κριτική στο νέο βιβλίο έχει ασκήσει και ο κ. Στ. Παπαθεμελής.

Greg είπε...

Οι πόλεμοι των εγχειριδίων Ιστορίας είναι συχνό φαινόμενο στον σύγχρονο κόσμο, γεγονός που επιβεβαιώνει αφενός τον επίδικο χαρακτήρα του ιστορικού παρελθόντος και αφετέρου την προνομιακή θέση της εκπαίδευσης για την άσκηση πολιτικής.

.....

Η σχολική ιστορία, χρεωμένη στην εθνική ταυτότητα χάρη στην οποία απέκτησε θέση στα αναλυτικά προγράμματα και αγωνιζόμενη έκτοτε να διαφύγει τον ασφυκτικό κλοιό της, γίνεται πολύ συχνά το θέρετρο αυτών των αντιπαραθέσεων που στην ουσία τους, όπως προείπαμε, αφορούν το παρόν και το μέλλον και όχι το παρελθόν ή τη γνώση για αυτό.


Οι έμμεσες ομολογίες της Ρεπούσαινας...

Greg είπε...

Πάρτε κι' ένα Euroclio που συνεργάζεται με τους "ιστορικούς μας" που δεν κάνουν πολιτική....

Euroclio works to improve European history education, offers a constructive contribution to stability and democracy in Europe, and prepares young people for society;

Greg είπε...

Η ορθή παρουσίαση των λασπ-αυγιτών από τον Vangelaka:

Χαμογελαστά, ύπουλα, μουλωχτά φασιστάκια.

ΠΗΓΑΣΟΣ είπε...

Γιατί δε τόκανες ποστ αυτό βρε GREG και θα τ' αφήσεις ''θαμένο στα σχόλια;

Greg είπε...

Θα συνεχίσω φυσικά και θα τα χρησιμοποιήσω ξανά και ξανά.

ange-ta είπε...

Καλησπέρα Greg,
Ασε αυτό το βιβλίο της στ δημοτικού. Μηπως εγώ τι βιβλία διδάχτηκα; Και τι λόγια άκουγα; Μας μίλαγαν για εαμοβούλγαρους και κουμμουνιστοσυμορίτες. Τους έγραφα όμως και όχι μόνο αυτό, μάζευα τις συμμαθήτριες και μιλάγαμε για τον Δαρβίνο και τον Μάρξ! Από τότε από τα 15 μου.
Το παζάρι του βιβλίου, ξέρεις αν έχει ανοίξει;;

vangelakas είπε...

Αρχίζει σήμερα, Παρασκευή, μάστορα!

ange-ta είπε...

Φχαριστώ Βαγγέλακα!
Ας πάμε να καταναλώσουμε, εμείς τα θηλυκά

vangelakas είπε...

Βρέχει όμως... Μάλλον θά τό ακυρώσω... Αλλά από τήν άλλη, πολύς κόσμος δέν θά πάη ένεκα τού υετού. Αλλά από τήν παράλλη, θά είναι ευκαιρία τώρα εκεί, χωρίς συνωστισμό διότι κατά τ'άλλα θά γινόταν τής πουτάνας...

Χμ... Δέν ξέρω...

ange-ta είπε...

vangelaka,
πολύ αποφασιστικός μου φαίνεσαι.
Λοιπόν και ψιλόβρεχε και κρύο έκανε και της πουτάνας γινότανε.
τρία τέταρτα στην ουρά να πλερώσεις. Ο Ζαχαρόπουλος είχε καλά βιβλία, τα κλασικά βέβαια.
Αν πας να πάρεις του Μισελ Ριό, η βέργα του παπαγάλου. Εμεινα μία ώρα είδα μόνο μια σειρά και έφυγα.
Μάλλον θα ματαπάω,
χμμ.... Δεν ξέρω...

vangelakas είπε...

Ναί ε; Ρέ γαμώτο η πίκρα είναι νά βλέπης βιβλία τά οποία κάποτες είχες αγοράσει σέ προβλεπομένη τιμή, νά πωλούνται ενογδοοτιμής... Σκέφτομαι νά πάω σήμερα... Ξέρεις τί ώρες παίζει μπάλα τό παζάρι;

ange-ta είπε...

Μα νομίζω από τις 9.00 μέχρι τις 18.00

Greg είπε...

Κι' εγώ τρέχω και δεν θα έχω τελειώσει μέχρι τις 6!

Του χρόνου... Έτσι κι' αλλιώς με περιμένουν και καμμια 10-αριά αδιάβαστα!