Ιστορία μου - Αμαρτία τους Ι

Αναδημοσιεύω από το περιοδικό Θέματα Παιδείας ένα απόσπασμα κειμένου που περιγράφει συνεπέστατα (από το 2000!) το φαινόμενο που αντιμετωπίζουμε σήμερα με τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Κι' αν νομίζετε ότι είναι "εσωτερική" Ελληνική ιδεολογική διαμάχη, περιμένετε το επόμενο post!

Έχουμε την αίσθηση πως η συγγραφή (των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας) κινήθηκε, πέρα από το τυπικό πλαίσιο, στο άτυπο αλλά αυστηρά προκαθορισμένο ιδεολογικό πλαίσιο: Να χρησιμοποιηθεί η διδασκαλία της ιστορίας για την πολιτική προπαγάνδα στους μαθητές και την καλλιέργεια της «ευρωπαϊκής ιθαγένειας», που δεν στηρίζεται ούτε στη διεθνιστική ούτε στην πατριωτική συνείδηση που δημιουργεί η αληθινή γνώση της ιστορίας, αντίθετα αποπνέει ραγιαδισμό και μαζί ένα σύγχρονο, εξευρωπαϊσμένο σωβινισμό.

Μια ιδέα, που στις μέρες μας προβάλλεται σαν ιδανικό της εκπαίδευσης είναι η ανεκτικότητα, η εκμάθηση της ανοχής, «να μάθουμε να συμβιώνουμε», λες κι οι πόλεμοι έχουν προέλθει κι αποτελούν μια κακή συνήθεια των λαών. Όμως, εμείς γνωρίζουμε από την ελληνική και παγκόσμια ιστορία, πως οι λαοί δεν χωρίζονται από δικό τους συμφέρον, αλλά υπηρετώντας τους κάθε φορά κυρίαρχους κι επικυρίαρχούς τους. Οι λαοί, λοιπόν, δεν πρέπει να μάθουν την ανοχή, αλλά το κοινό τους συμφέρον: την ειρήνη, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη.

Η αλλαγή των σχολικών βιβλίων, που για την ιστοριογραφία δεν έχει ολοκληρωθεί, παρουσιάζεται κατά ένα μέρος σαν πλευρά της εξωτερικής πολιτικής. Πρόσφατα, το 1999, ο Γιώργος Παπανδρέου αναγγέλλει τη σύσταση «μικτής Επιτροπής Σοφών», για να αναθεωρήσει τα σχολικά εγχειρίδια Ελλάδας και Τουρκίας, με το πρόσχημα να εξαλειφθούν τα σημεία τριβής που αφορούν τις σχέσεις των δύο λαών. Ήδη, με πρωτοβουλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου λειτουργεί επιτροπή κρίσης των σχολικών εγχειριδίων όχι μόνο της Τουρκίας αλλά και της Αλβανίας, με εκδηλωμένη την πρόθεσή της να επεκτείνει το έργο της σε όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Η διδασκαλία της ιστορίας χρησιμοποιείται σαν το δούρειο ίππο για την άλωση του εκπαιδευτικού συστήματος των γειτονικών χωρών και της ίδιας της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

....

Η παρέμβαση της ΕΕ στον τομέα της βασικής-γενικής εκπαίδευσης έχει ιδιαίτερα σημαντικό ιδεολογικό στόχο. Επιταγή της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων είναι να ξαναγραφεί και στην περιοχή μας η ιστορία, αποβλέποντας στην εξουδετέρωση της ιστορικής μνήμης των λαών, των αγωνιστικών και σοσιαλιστικών τους παραδόσεων, ώστε να βλέπουν σαν μοναδική ιστορική προοπτική της ανθρωπότητας το προκατασκευασμένο από τους ισχυρούς μέλλον. Η γνώση της ιστορικής αλήθειας είναι για τους λαούς πολύτιμο όπλο-και δεν πρέπει να το παραδώσουν.