Μια διαφορετική προσέγγιση της αναθεώρησης του Άρθρου 16.

... ή «πάρ’ το αλλιώς αγάπη μου» που θα ‘λεγε και η «κραγμένη» φίρμα των καναλιών!

Γιατί τόση λύσσα και τόση ομοφωνία στα δύο εξουσιαστικά κόμματα να αναθεωρήσουν το άρθρο 16 του συντάγματος που αφορά τον δημόσιο χαραχτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης;

με ρώταγε ο φίλος μου ο Γιώργος προχθές. Για να δούμε ποια προβλήματα τους οδήγησαν εκεί...


Πρόβλημα 1

Στηριγμένες στα Ευρωπαϊκά κονδύλια και με καθαρά οπορτουνιστική («εύκολη» απορρόφηση χρημάτων), αλλά και λαϊκίστικη (να δώσουμε «σπουδές» στον όχι αδίκως ψυχαναγκασμένο λαό) λογική, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις «έστησαν» έναν απίστευτο για τα Ελληνικά δεδομένα αριθμό ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην περιφέρεια. Διάσπαρτων σε αντίθεση με οποιαδήποτε ακαδημαϊκή λογική και αμφίβολου ενδιαφέροντος ως προς το εκπαιδευτικό περιεχόμενο κατά κοινή ομολογία.

Όλα τα «ωραία» όμως τελειώνουν κάποια στιγμή. Τα κονδύλια τέρμα. Πλησιάζει η ώρα να τα χρηματοδοτήσει η ίδια η Πολιτεία! Πώς; Με το διατιθέμενο άθλιο ποσοστό του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση; Θα πρέπει «κόψει» από την Ιατρική, για να τα δώσει στην Ανωτάτη Ιχθυοκομμωτική Κάτω Κρύας Βρύσης ή στην Ανωτάτη Σαλαμοκοπτική Άνω Παναγιάς. Άρα θα πρέπει να απαλλαγεί από κάποια! Πώς θα το κάνει;


Λύση

Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη πουτάνα! Η επιτροπή των σοφών!

Σκέφτηκαν λοιπόν ότι θα πρέπει αρχικά να μειώσουμε τον αριθμό των φοιτητών σ’ αυτές τις σχολές. Κατά μη προφανή τρόπο για να μην αγανακτήσει η κοινωνία! Πώς; Με το να βάλουμε σε ανταγωνιστικές εξετάσεις βάση εισαγωγής! Α π ί σ τ ε υ τ ο ! Μήπως αφορούν την μέση γνώση που θα πρέπει να κατέχει κάποιος απόφοιτος Λυκείου οι πανελλήνιες κύριοι; Και γιατί η βάση στο 10 και όχι στο 13-14 που αντιμετωπίζουν στο ΑΣΕΠ για παράδειγμα οι καθηγητές; Μα είναι απλό! Στατιστικώς στο 10 με αυτό το επίπεδο δυσκολίας θεμάτων, ξέρουμε από πείρα ετών και εκ των προτέρων, ότι θα μείνουν «απ’ έξω» καμιά 40.000 υποψήφιοι. Όσοι δηλαδή «μπαίνανε μέσα» με τα κόλπα που προαναφέραμε. Έτσι θα ξαναγυρίσουμε στα επίπεδα φοιτητικού πληθυσμού της δεκαετίας του ’80. Μα τότε θα μείνουν «άδειες» κάποιες περιφερειακές σχολές αναρωτιόμαστε εμείς. Μην ανησυχείτε μας λένε. Μπορεί να συγχωνευθούν κάποιες σχολές. Δεν θα κλείσουν! Δηλαδή μάγκες μου το ΤΕΙ Φλώρινας και το ΤΕΙ Κοζάνης για παράδειγμα μπορεί να γίνουν ένα. Άρα θα χρειασθούν και ένα κτίριο. Ας πούμε αυτό της Κοζάνης. Μα θα μείνει η Φλώρινα χωρίς φοιτητές φωνάζει ο Δήμαρχός της. Κι’ έχουμε 4000 διαμερίσματα άδεια... Να ‘τη η «μαγκιά»! Σας έχουμε έτοιμο νομικό πλαίσιο κύριοι, θα πει η όποια κυβέρνηση. Και έτοιμο κτίριο. Δώρο! Να σας ψιλοεπιδοτήσουμε κιόλας. Φτιάξτε σαν Δήμος, Νομαρχία ότι να 'ναι τέλος πάντων ένα μη κερδοσκοπικό ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, πάρτε και τα διδακτράκια σας και είμαστε όλοι ωραίοι. Γι’ αυτό και συμφωνούν οι κουφαλίτσες των εξουσιαστικών κομμάτων.


Πρόβλημα 2

• Η Εκκλησία θέλει από χρόνια να ιδρύσει Πανεπιστήμιο που να ελέγχεται ως προς το περιεχόμενο σπουδών, τους φοιτητές και τους καθηγητές απ’ αυτήν! Κάτι που δεν μπορεί να γίνει με το παρόν νομικό πλαίσιο της αυτοτέλειας των Πανεπιστημίων, του συστήματος των εξετάσεων κλπ.


• Οι μουσουλμάνοι (Άραβες και όχι μόνο...) θέλουν την ίδρυση ανώτατων μουσουλμανικών ιεροσπουδαστηρίων. Κάτι που κολλάει στα αντίστοιχα της Ελλαδικής εκκλησίας προβλήματα, συν την αντίδραση του κόσμου. Που θα τους κατηγορήσουν δικαίως (γνώμη μου και δεν τίθεται αυτή τη στιγμή σε κριτική...) για παγκοσμιοποιημένες κότες.

Λύση

Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη πουτάνα! Η επιτροπή των σοφών!

Σας έχουμε έτοιμο νομικό πλαίσιο κύριοι, θα πει η όποια κυβέρνηση. Και έτοιμο κτίριο. Δώρο! Να σας ψιλοεπιδοτήσουμε κιόλας. Φτιάξτε σαν Εκκλησία ένα μη κερδοσκοπικό ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, πάρτε και τα διδακτράκια σας ή τις χορηγίες σας και είμαστε όλοι ωραίοι. Γι’ αυτό και συμφωνούν οι κουφαλίτσες των εξουσιαστικών κομμάτων.


Πρόβλημα 3

Τα ιδιωτικά κολέγια. Τα «μαγαζάκια» του Υπουργείου Εμπορίου. Για τα οποία αγνοούσαν επιδεικτικά κυβέρνηση και αντιπολίτευση τις μέχρι σήμερα υπογεγραμμένες από τους ίδιους κοινοτικές οδηγίες για την επαγγελματική (και επομένως έμμεσα ακαδημαϊκή) αναγνώριση των πτυχίων τους. Από το ’89 μέχρι σήμερα! Και πληρώνανε και πρόστιμα! Πλην όμως καμία ουσιαστική αντίδραση από τους κολεγιάρχες και τους 30.000 περίπου αποφοίτους μέχρι σήμερα. Κάτι ψιλοεπιχειρηματολογίες ακούγονται πού και πού σε επίπεδο ψυχοπονιάρας κυρά-Σούλας. Που «φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό» και «το συνάλλαγμα που χάνεται» και «όλες οι μεγάλες χώρες έχουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια που είναι και καλύτερα» και «οι σπουδές είναι πιο ουσιαστικές και πιο εντατικοποιημένες» κλπ. Γιατί;

Η αλήθεια είναι ότι τα κολέγια αυτά δεν είναι Πανεπιστήμια. Δεν μπορούν να είναι λόγω υποδομών και δεν θέλουν να είναι λόγω κόστους! Αν σκεφθείτε ότι όλα μαζί είχαν ακαθάριστα έσοδα για τα 17 χρόνια λειτουργίας τους

30.000 σπουδαστές x 5.000 ευρώ x 4 χρόνια σπουδών = 600 εκατομμύρια ευρώ (χοντρικά)

καταλαβαίνετε ότι ούτε κτίριο της προκοπής δεν μπορούν να έχουν! Όχι γενικότερη υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό... (είμαι κι’ εγώ ένας απ’ αυτούς τους «κακομοίρηδες», απασχολήσιμους). Μα θα μου πείτε κάνα δυο Αμερικανικά έχουν αξιόλογη υποδομή. Και δεν θέλουν, δεν τους αφορά - κατά δήλωσή τους - η αναγνώριση! Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ θα ψελλίσουν μειδιόντες με νόημα «Αμερικανικά...», μια και γνωρίζουν τον ανομολόγητο «χρηματοδότη»! Γιατί τα δίδακτρα που παίρνουν, μπορεί να τσούζουν τον Έλληνα, αλλά αποτελούν ψιχία των εξόδων...

Οι κολεγιάρχες λοιπόν δεν θέλουν «αναγνώριση» που να υπόκειται σε κανόνες αξιολόγησης! Έχω και προσωπικές εμπειρίες του φόβου τους μην συμβεί κάτι τέτοιο.

Από την άλλη, αν ο Κόκκαλης ή ο Λαμπράκης ή ο τάδε θελήσει να φτιάξει ένα κολέγιο ποιότητας, που ο φοιτητής του θα ξέρει ότι πριν ακόμα αποφοιτήσει θα έχει καλοπληρωμένη δουλειά, πιστεύει κανείς ότι θα τον νοιάξει να τον αναγνωρίσει ο καραγκιοζάκος της όποιας επιτροπής ισοτιμιών; Κάντε μας τη χάρη... Πόσοι απόφοιτοι του Harvard έχουν ζητήσει ισοτιμία από το ΔΙΚΑΤΣΑ; Που θα την έπαιρναν αυθημερόν!

Το κράτος επίσης τα θέλει τα κολέγια, για να ικανοποιούνται οι ψυχαναγκασμοί της Ελληνικής κοινωνίας με τις σπουδές, να μειώνει την ανεργία καθυστερώντας την είσοδο των νέων στη δουλειά, να βρίσκει παράλληλα εργασία ένα σωρό κόσμος που θα αποτελούσε διαφορετικά ένα υψηλά εκπαιδευμένο προλεταριάτο, να παίρνει φόρους, να κονομάνε οι φίλοι του οι κολεγιάρχες, να, να, να...

Λύση

Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη πουτάνα! Η επιτροπή των σοφών!

Θα πρέπει λέει να είναι μη κερδοσκοπικά τα Πανεπιστήμια! Λες και ο φοιτητής που θα πληρώνει τα δίδακτρα, νοιάζεται ποιος τα τρώει... Ανακούφιση όμως για τους κολεγιάρχες μια και θα ισχυρισθούν στην πελατεία τους ότι φταίνε άλλοι. Και δεν θα αναγκασθούν σε ποιοτικό έλεγχο! Που θα εκτίνασε τα δίδακτρα στα 20.000 ευρώ το χρόνο. Και θα ‘κλειναν. Μοιρολατρία για τους κολεγιόπαιδες. Μην τυχόν έχουν και μισθολογικές απαιτήσεις από τις τράπεζες και τις εταιρείες λογισμικού που πιάνουν δουλειά με το minimum! Μερική ικανοποίηση για τους φοιτητές των Δημοσίων Ιδρυμάτων και τις οικογένειές τους, που αγωνιούν για την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και φοβούνται τον αθέμιτο ανταγωνισμό του χρήματος στην μοναδική (τι αφέλεια Θεέ μου) αξιοκρατική μέσω εκπαίδευσης δυνατότητα που είχαν να επικρατήσουν της πορτοφόλας...
Γι’ αυτό και συμφωνούν οι κουφαλίτσες των εξουσιαστικών κομμάτων.


Παίδες Ελλήνων μη σταματάτε τις κινητοποιήσεις. Να κουραστούν για να λύσουν τα προβλήματα της παιδείας τους. Μήπως και γίνει παιδεία σας. Να μην τη γλιτώσουν με τσαχπινιές...

Τους έχουμε πάρει χαμπάρι!