Σαν το σκατό στη σόλα... (number two)

... η λύση του Κουλου-μπαρά. Ο τρίτος(!) δρόμος της πολιτικής αποχαύνωσης... Έτοιμοι; ΕΕΕΩΩΠ! Γεράαα! Κάτω από την μπάρα!

3. Οι Ευρωατλαντιστές

Tονίζουν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το μέλλον του πλανήτη στον 21ο αιώνα θα μπορούσε να προέλθει από μια σύγκρουση των δύο πυλώνων του Aτλαντικού. Eπομένως, πρεσβεύουν ότι η διατήρηση και η ενίσχυση του NATO θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση των σχέσεων αλληλεξάρτησης που βοήθησαν τη Δύση να κρατήσει την ενότητά της στα κρίσιμα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Tαυτοχρόνως, υποστηρίζουν την άμεση ανάγκη για θέσπιση αποτελεσματικών διαδικασιών διαμόρφωσης μιας γνήσιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για την ασφάλεια και την άμυνα. Eίναι πεπεισμένοι ότι μια πανίσχυρη οικονομικά και αυτάρκης αμυντικά Eυρώπη –χωρίς να μιμηθεί το πανάκριβο μοντέλο της παγκόσμιας στρατιωτικής εμβέλειας των HΠA– θα μπορέσει να ασκήσει ακόμη μεγαλύτερη διεθνή επιρροή δίνοντας έμφαση στη λεγόμενη ήπια μορφή ισχύος. Kατά τους ευρωατλαντιστές, η προτεινόμενη συνεργασία δεν αποκλείει σοβαρότατους εμπορικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στους δύο μεγάλους ατλαντικούς εταίρους, μη εξαιρουμένης της πολεμικής βιομηχανίας όπου η Eυρώπη καλείται να καλύψει ένα σοβαρό κενό.

Τί θέλουν λοιπόν οι Ευρωατλαντιστές, για να λέμε και τα σύκα-σύκα;

• αλληλεξάρτηση
• κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, που προφανώς υποστηρίζει την αλληλεξάρτηση
• τοπική εμβέλεια ήπιας ισχύος, μη τυχόν και γίνουμε αφεντικά και δούλοι ένα!...
• να περιμένουμε και κάναν ανταγωνισμό. Όχι και να μας προστατεύουν οι συμπληρωματικοί μας και να χάσουν κανά ντάλλαρ... Μη μας πιάσει και το παράπονο μετά!
  
• και να καλύψουμε και τα προφανώς ασύμφορα για τους συμπληρωματικούς μας κενά της πολεμικής βιομηχανίας.
  

Θα μου πείτε,

"τα διαβάζεις όπως θές Καπογιώργη"

Όχι ρε παιδιά! Μά, τη Παναγία! Έτσι τα βλέπει στην πραγματικότητα κονκλάβιο! Κι' αυτό φαίνεται στην συνέχεια του άρθρου.

Αφού πρώτα "επιβραβεύσει" την τρίτη επιλογή (χωρίς φυσικά να χρειασθεί να αποδείξει την υπεροχή της) και να "επιχαίρει" για την επικράτησή(!) της στην Ελλάδα, "ρίχνει" και μερικούς εκφοβισμούς (το μαντρόσκυλο) μπάς και ξεφύγει κανά "ζωντανό".

Mε δεδομένη τη συνεχιζόμενη τουρκική πρόκληση, η επιλογή των ευρωπαϊστών για την πλήρη αποστασιοποίηση από τις HΠA συνεπάγεται σοβαρούς κινδύνους. Διότι σε μια δυνητική σύγκρουση Eυρώπης και HΠA, η περιοχή των Bαλκανίων και το κυπρο-ελληνο-τουρκικό τρίγωνο θα αποτελέσουν έναν ευπαθή στόχο αμερικανικών επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης της συνοχής και του προσανατολισμού της Eυρώπης. Kαι η Tουρκία οπωσδήποτε θα εκμεταλλευθεί την παρατεταμένη αβεβαιότητα επιστρέφοντας στον γνωστό ρόλο του «επιτήδειου ουδετέρου». Aλλά και η συνταγή των ατλαντιστών μπορεί να δημιουργήσει δύσκολα εμπόδια: οι επιλογές που υπαγορεύει οδηγούν με βεβαιότητα στη χαλάρωση του ευρωπαϊκού συμπλέγματος, μειώνοντας σοβαρά τη διπλωματική/αποτρεπτική μας ικανότητα έναντι της Τουρκίας. Αντισταθμιστικά, όμως, η υποστήριξη της διεύρυνσης από τους ατλαντιστές κερδίζει για μας χρόνο, εγκλωβίζοντας την προβληματική γειτονική μας χώρα στο ευρωπαϊκό της μονοπάτι. Το συμπέρασμα είναι ότι καλώς οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν επιλέξει τον μεσαίο δρόμο του ευρωατλαντισμού χωρίς να υποκύπτουν στις ηρωικές παροτρύνσεις του απορριπτικού μας μετώπου, το οποίο εισηγείται τη δημιουργία ενός κράτους «αστακού», κατακεραυνώνοντας ταυτοχρόνως τους δυτικούς μας συμμάχους (στην Αμερική και στην Ευρώπη) από τους οποίους, παρεμπιπτόντως, προμηθευόμαστε το οπλοστάσιό μας.

Για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις ασφαλείας η προσαρμογή στο νέο διεθνές περιβάλλον είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη υπόθεση. Εφόσον παραμένουν ανοικτά τα προβλήματά μας με την Τουρκία στην Κύπρο και στο Αιγαίο, είναι αναγκαίο για τα τρία όπλα να διατηρήσουν τις απαραίτητες δομές και διατάξεις για την εξασφάλιση μιας επαρκούς ισορροπίας συμβατικών δυνάμεων που θα συνεχίσει να εγγυάται την αποτροπή τού τουρκικού αναθεωρητικού παράγοντα. Εξυπακούεται, συγχρόνως, ότι η διπλωματική μας μηχανή θα πρέπει να ξαναπάρει την πρωτοβουλία στον συνεχιζόμενο διάλογο για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

• Οι Τούρκοι είναι εκεί έτοιμοι να μας "φάνε".
  
• Χρειαζόμαστε όπλα γι' αυτό δεν πρέπει να τα βάζουμε μ' αυτούς που μας τα πουλάνε και τα συμφέροντά τους.
  
• Αν κουνηθούμε θα μας αποσταθεροποιήσουν οι Αμερικανοί. Γιατί καλοί-καλοί αλλά μην τους πατάμε και τον κάλο!
  
• Και τα όπλα να τα παίρνουμε, ας πάμε τελικά με τα αφεντικά, γιατί έχουμε και αξιοπρέπεια...
  
• Αλλά το παιγνίδι θα γίνει σε διπλωματικό επίπεδο παρα ταύτα. Μην ξυπνήσει ξαφνικά και ο Κολοκοτρώνης μέσα σας!

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
και τα μυαλά στα κάγκελα

Ωραία λοιπόν! Και ποιά η κατακλείδα, θα μου πείτε, του πονήματός σου Γκρεγκουάρ μου;

Ε! γι' αυτήν θα τριτώσει το "σκατό"!