23.10.05

Παράκληση Γιανναρά

Παρακαλεί ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς από την Καθημερινή θερμά και προσωπικά, τον κάθε αναγνώστη αυτής της επιφυλλίδας να θυμάται ο ίδιος και να θυμίζει στους γύρω του, στην κάθε μέρα που ξημερώνει, ότι:

Oι ελληνικές κυβερνήσεις, ελλαδική και κυπριακή έδωσαν με την ψήφο τους στην Tουρκία ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Eυρωπαϊκή Eνωση, στις 17 Δεκεμβρίου 2004. Eνέκριναν με την ψήφο τους την έναρξη των διαπραγματεύσεων, στις 3 Oκτωβρίου 2005. Bεβαίωσαν με την ψήφο τους ότι η Tουρκία «πληρούσε τις προϋποθέσεις» και για να της δοθεί ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων και για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.

...πως οι ελληνικές κυβερνήσεις ούτε καν ψέλλισαν αντίρρηση ή διαμαρτυρία για τον σκανδαλωδέστατο παραλογισμό: Tον υιοθέτησαν με την ψήφο τους. Oταν ο πρωθυπουργός της Γαλλίας δήλωσε (άσχετα για ποιες παράπλευρες σκοπιμότητες) ότι είναι αδιανόητο να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις χωρίς η Tουρκία να έχει αναγνωρίσει την Kυπριακή Δημοκρατία, η ελλαδική κυβέρνηση αρκέστηκε να βεβαιώσει την εμμονή της στην «ευρωπαϊκή προοπτική της Tουρκίας»!

...ότι οι κυβερνήσεις Eλλάδας και Kύπρου επέτρεψαν στην Tουρκία να αρχίσει διαπραγματεύσεις ένταξης στην Eυρωπαϊκή Eνωση χωρίς να έχει υποχωρήσει ούτε ελάχιστο βήμα από τις θρασύτατα αναιρετικές της στοιχειώδους λογικής και του Διεθνούς Δικαίου θέσεις της.


Ας τον διαβάσουμε. Κατάφερε σε 14 παραγράφους να συμπυκνώσει και να παρουσιάσει τον παραλογισμό(;) και τον Γραικυλισμό της Ελληνικής ηγεσίας. Τουλάχιστον κατάφερε να πεί ότι προσπαθεί ο γράφων στο blog αυτό, με 71 posts μέχρι σήμερα. Τον ευχαριστώ!

4 σχόλια:

e-Lawyer είπε...

O Γιανναράς είναι ο εκφραστής μιας "λόγιας" τάχα μου αντίρρησης απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Με επιχειρήματα αισθητικά, κυρίως, αφού η εκπαίδευσή του, αλλά, κυρίως, η προκατάληψή του, δεν του επιτρέπουν να γνωρίζει όρους όπως "κοινοτικό κεκτημένο" και "κριτήρια ένταξης". Έτσι, ο κ. Γιανναράς, για αισθητικούς λόγους δεν επιθυμεί μια χώρα να δώσει τον αγώνα για να αποκτήσει:
-επαρκές επίπεδο προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων
-δημοκρατικό πολίτευμα
-διοικητικές δομές όπως ο Συνήγορος του Πολίτη και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων
-οικονομική και νομισματική σταθερότητα
-σχέση καλής γειτονίας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Τουρκία οφείλει να παρουσιάσει συγκεκριμένες επιδώσεις σε συγκεκριμένα πεδία, γιατί διαφορετικά δεν θα γίνει ποτέ κράτος μέλος. Ο κ. Γιανναράς δεν αναγνωρίζει καν το δικαίωμα σε αυτήν την χώρα να προσπαθήσει. Γιατί; Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος του πνεύματος να ανέχεται την σημερινή κατάσταση της Τουρκίας και να επιχειρηματολογεί υπέρ της περιθωριοποίησής της;

Greg είπε...

Πριν αρχίσει κανείς να "προσπαθεί" για την τελική σύγκλιση, για την οποία θα λάβει και γενναία βοήθεια, πρέπει να δείξει ένα minimum επιδόσεων στην διεθνή νομιμότητα και στην οικονομία.
Η Τουρκία που υποστηρίξαμε, όχι μόνο δεν είχε πετύχει τέτοιου είδους minima, αλλά βυσοδομεί κατά των αποφάσεων του ΟΗΕ. Μάλιστα τείνει προκλητικά τον "μέσο" προς την διεθνή κοινότητα και κυρίως την Ελλάδα, μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Ακριβώς αυτό στηλιτεύει ο Γιανναράς και έμμεσα υποστηρίζει ότι δεν ασκήθηκε η μοναδική πίεση που διαθέταμε προς "συμμόρφωσή" της, ώστε να απόφύγει την περιθωριοποίησή της από τις Ευρωπαϊκές κατακτήσεις.
Την ηγεσία της βέβαια ποσώς την αφορά κάτι τέτοιο, απ' ότι δείχνει η συμπεριφορά της. Απλά θέλει να πάρει όσα μπορεί ένθεν κακείθεν "πουλώντας" υπηρεσίες δίκην φελλάχου αρχηγού συμμορίας...
Γι' αυτό και η σειρά "Θυμόσαστε" στο παρόν ιστολόγιο. Όχι γιατί τάχει κανείς με τον Μαχμούτ ή την Αϊσέ. Μάλιστα πιστεύω ότι φωνές σαν του Γιανναρά είναι βάλσαμο για τους δημοκράτες (τους λίγους...) της γείτονος.
Με την λογική "σ' αφήνω ανενόχλητο να προσπαθήσεις αν θέλεις" θα έπρεπε προ 30-ετίας να κατηγορηθούν όλες οι αντιδικτατορικές φωνές στο εξωτερικό...

e-Lawyer είπε...

-Γιατί "φαινομενική" η λογική των ελληνικών κυβερνήσεων για μια ευρωπαϊκή Τουρκία; Ρεαλιστικότατη και αληθινή είναι.
-"Διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι οι κυβερνήσεις της Τουρκίας κλπ κλπ": επιχείρημα που παρορά τον δυναμικό χαρακτήρα της ιστορικής εξέλιξης. Με την ίδια λογική, το 1800 ήταν "διαχρονικά αποδεδειγμένο" ότι η Τουρκία έφτανε μέχρι το Δούναβη.
-Δεν κατέβασε κανείς τα βρακιά του. Τα αυτονόητα λέμε ότι περιμενουμε κι ας έρθει να αποδείξει ότι μπορεί. Δεν της δόθηκε κάποιο προνόμιο. Η ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων δεν ταυτίζεται με υπόσχεση, ούτε παρέχει αβαντάζ εξωτερικής πολιτικής ένθεν κακείθεν.
-"Η Τουρκία δεν θέλει να γίνει ευρωπαϊκή χώρα".Το ζήτημα είναι αν μπορεί. Κι εμείς δεν θέλαμε την ΕΟΚ, αλλά μπορέσαμε. Χάρη στην επιμονή κάποιων που καταλοιδωρούνται.

Greg είπε...

Ενίσταμαι!

Της δόθηκαν προνόμια και μάλιστα πάμπολλα! Και χρήματα! Και δυνατότητα να δημιουργεί θέμα κάθε φορά που κρίνεται(;) για την όποια στάση της! Και αποτελεί σημείο Αμερικανικής πίεσης προς την Ευρώπη όσο είναι υπό ένταξη και, και, και...

Καλή μας χρονιά και να ζήσουμε να τα συζητάμε μετά από καμμια 10-ριά χρόνια με ντοκουμέντα πιά και όχι εικασίες.