ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ...

Μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του '21...












Του Κίτσου η μάνα κάθεται στην άκρη στο ποτάμι
με το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε
ποτάμι για λιγόστεψε ποτάμι γύρνα πίσω
για να περάσω αντίπερα στα κλέφτικα λημέρια
που 'χουν οι κλέφτες σύναξη κι όλοι οι καπεταναίοι


Χαρὰ ποὺ τόχουν τὰ βουνά, τὰ κάστρα περηφάνεια,
γιατί γιορτάζει, ἡ Παναγιά, γιορτάζει κι ἡ Πατρίδα,
σὰν βλέπουν διάκους μὲ σπαθιά, παπάδες μὲ ντουφέκια,
σὰν βλέπουν καὶ τὸ Γερμανό, τῆς Πάτρας τὸ Δεσπότη,
γιὰ νὰ βλογάει τ᾿ ἅρματα, νὰ ΄φκιέται τοὺς λεβέντες.


Ποιὸς εἶδε ψάρι στὸ βουνὸ καὶ θάλασσα σπαρμένη,
ποιὸς εἶδε τὴν Ἀρκαδιανὴ στὰ κλέφτικα ντυμένη.
Δώδεκα χρόνους ἔκαμε στὰ κλέφτικα ντυμένη,
κανεὶς δὲν τὴν ἐγνώρισε πὼς ἦταν κλεφτοπούλα,
παρὰ μία μέρα Κυριακὴ ποὔριχναν στὸ σημάδι,
ἐφάνη, κάτι ἐφάνη...

Μάνα μου τὰ κλεφτόπουλα τρῶνε καὶ τραγουδᾶνε,
ἄιντε πίνουν καὶ γλεντᾶνε.
Μὰ ἕνα μικρὸ κλεφτόπουλο δὲν τρώει, δὲν τραγουδάει,
μάϊδε πίνει, δὲ γλεντάει.
Μόν᾿ τ᾿ ἅρματα τοῦ κοίταζε, τοῦ ντουφεκιοῦ τοῦ λέει:
γειά σου Κίτσο μου λεβέντη.
Ντουφέκι μου περήφανο, σπαθὶ ξεγυμνωμένο,
μία χαρά ῾σουν τὸ καημένο.
Πόσες φορὲς μὲ γλύτωσες ἀπ᾿ τοῦ ἐχθροῦ τὰ χέρια,
τὰ σπαθιὰ καὶ τὰ μαχαίρια.



ΥΓ. Μετά όμως την χθεσινή ποδοσφαιρική συντριβή, για να μην νομίζουν "οι οχτροί" μου ότι κρύβομαι..., αυτό τραγουδούσα για την νίκη που περίμενα και δεν ήρθε! :-D