«Μεζούρα της Εθνικοφροσύνης»

Αγαπητή Ελευθεροτυπία,

δεν σου γράφω με παράπονο ή αγανάκτηση, που (εγώ ο διαμαρτυρόμενος για το σχολικό βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού) με το κείμενο των ΙΩΝ σου βρέθηκα να συνωστίζομαι σαν μικρασιάτης στο λιμάνι της Σμύρνης, μαζί με όλους όσους χαρακτήρισες ως «αυτόκλητους εθνικόφρονες παλαιάς και νέας κοπής» ή «χριστιανορθόδοξους φονταμενταλιστές». Έχει κι’ εξαιρετική και τιμητική παρέα εκεί μέσα. Την πολιτική αγωνία μου θέλω να σου εκφράσω, που αφορά την υιοθέτηση εκ μέρους σου της παγκοσμιοποιητικής καραμέλας «του δεξιού άκρου της κίνησης του εκκρεμούς».

Για πρώτη φορά το ελληνικό εκσυγχρονιστικό ρεύμα, συνηθισμένο μέχρι τώρα στην σιωπή που επέβαλε σε κάθε αντίθετη με τα κελεύσματά του φωνή το σύστημα της διαπλοκής, είδε μια ουσιαστική αντίδραση σ’ ένα θέμα που το θεωρούσε ήσσονος επικινδυνότητας. Δεν περίμενε, μέσα στην καταναλωτική χαύνωση της χώρας μας ν’ ασχοληθεί κάποιος με το βιβλίο της Στ’ Δημοτικού. Έτσι επιδόθηκε καθυστερημένα στην (κλασσική) προσπάθεια απαξίωσης των επικριτών και όχι των επικρίσεων. Και οποία αφέλεια, επέλεξε σαν μέθοδο το τσουβάλιασμα. Αν ταυτίσουμε τον Καρατζαφέρη και τον Καραμπελιά – σκέφτηκαν – έχουμε δέσει όλους τους ενδιάμεσους! Αν εμφανίσουμε ως ισορροπούντες στο δεξιό άκρο του εκκρεμούς τον (δικό σου) Στάθη με τον Σαρτζετάκη, απαξιώνουμε την σκέψη και των δύο.

Την προσπάθεια αυτή, ξεκίνησαν αρχικά οι παρεμβάσεις των κατά Ζουράρι «συνοικιακών επιστημόνων» της σύγχρονης σχολικής ιστοριογραφίας. Αφού οι κραυγές τους για «εσμό Αλευρομαγείρων» δεν συγκίνησαν κανένα, απαιτήθηκε φαίνεται η ανάληψη δράσης από τους ΙΟΥΣ σου, που σαν σύγχρονες «δυνάμεις του απροβλέπτου» - που έλεγε και ο μακαρίτης Σάββας Κωνσταντόπουλος τον οποίο φαίνεται να μελετούν ιδιαίτερα (από θαυμασμό;) – ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν το θέμα...

Πιστοί όπως αποδεικνύεται της άποψης ότι ο «καλύτερος τρόπος για να σταθεί ένα προϊόν στη ζούγκλα της αγοράς είναι να βγουν εκτός νόμου οι ανταγωνιστές του» που προτάσσουν στο κείμενό τους, αποδίδουν σε όλους μας την κρυφή ελπίδα ότι «αν πολτοποιηθεί το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού, τότε ίσως επιβιώσουν τα λυσάρια των εθνικοφρόνων». Γιατί η σύγχρονη «ανάλυση» πρέπει ν’ αφήσει το λαό να μυρίσει και το χρήμα...

Κι’ αφού μας γέμισαν τις τσέπες, διατυπώνουν εξ’ αρχής το συμπέρασμα σε ποιόν οφείλεται η «διαχρονική παθογένεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος», μην τυχόν και πιστέψει κανείς ότι κρύβονται άλλες αγωνίες πίσω από την προσπάθειά τους πλην των παιδαγωγικών. Φταίει λοιπόν «η δαμόκλειος σπάθη μιας εθνικώς επαγρυπνούσας κοινωνίας λογοκριτών». Γι’ αυτό και ξεκαθαρίζουν ότι «δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούν με τα περιεχόμενα του συγκεκριμένου βιβλίου», με τα οποία ασχολούμεθα οι υπό κατηγορία «εθνικόφρονες». Αυτοί είναι αητοί και θ’ ασχοληθούν με την πολιτική και κοινωνική μας ψυχανάλυση... Μας αποδίδουν λοιπόν (αναπόδεικτα), την μύχια επιθυμία να «συνωστίσουμε» τους αντιπάλους μας, την πρόθεση προβολής μιας «ψευδούς εθνικής ενότητας» και την διάθεση τοποθέτησης των γυναικών στην ιστορία στην «θέση των αιώνιων θυμάτων χωρίς αυτοτελή δημόσια δραστηριότητα» μπας και τσακώσουν καμιά φεμινίστρια...

Από τον μακροσκοπικό έλεγχο των κειμένων και των υπογραφών μας, διαγιγνώσκουν άνευ άλλης χρείας επιχειρημάτων ότι:

1. δίνουμε «μάχη για τον αποκλεισμό κάθε εναλλακτικής προσέγγισης της ελληνικής ιστοριογραφίας από τη δημόσια εκπαίδευση»
2. «δεν πρόκειται για αυθόρμητη αντίδραση αλλά για συγκροτημένη πολιτική κίνηση με συγκεκριμένους στόχους».
3. «ο πυρήνας του κινήματος συγκροτείται από 4 παράλληλες συνιστώσες» των οποίων η διαπλοκή «δεν περιορίζεται στη συνυπογραφή του ίδιου κειμένου, αλλά επεκτείνεται σ' όλες τις σχετικές δραστηριότητες».

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους την αλαζονεία που εξέπεμψε ο προ ημερών συλλήβδην χαραχτηρισμός όλων μας ως «εσμού», επιδίδονται στην προσπάθεια διάσπασης του «κινήματος» χαραχτηρίζοντας πλέον ορισμένους από τους υπογράψαντες ως «celebrities»... Ταυτόχρονα, με τον διαχωρισμό αυτό, αν κάποιος είναι «γνωστός απ' την υπόθεση ΜΑΒΗ» ή «γνωστός απ' την υπόθεση Οτζαλάν», σύμφωνα με την σε ΙΩση λογική, αποκτά το δικαίωμα η Ρεπούση να αναφέρει το παιδομάζωμα ως στρατολόγηση...

Την παγκοσμιοποιητική – εξισωτική όμως πρόθεση των συντακτών σου αγαπητή Ελευθεροτυπία να εξυπηρετηθούν μέσα από την ιστορική παραχάραξη το αδέσμευτο εμπόριο και οι τραπεζικές δοσοληψίες, είναι αδύνατον να την δεχθεί τουλάχιστον αυτή η γενιά. Οι κεμαλικές γενοκτονίες δεν εξισώνονται με την απόβαση του Ελληνικού στρατού στη Μικρασία. Και «επιστρέφει» στους ΙΟΥΣ σου το αποδιδόμενο σε μας τους «κινηματίες»:

«Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις ιδεοληψίες σας, τόσο το χειρότερο γι' αυτήν»

Υποσημείωση:

σε πλάγια γραφή τα λόγια των ΙΩΝ.