ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ!

Μετά το μετα-άρθρο του ΙΟΥ της Κυριακής στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", υπόδειγμα έκθεσης για την "σύγχρονη εκπαίδευση"... χωρίς κεντρική ιδέα και με άσχετο πρόλογο(!!!) προβληματίστηκα. Ήταν και κάτι "δημοκρατικές" συζητήσεις (για πολιτικές ταυτότητες και όχι φυσικά για εθνικές...) στα παρεπιδημούντα κοτέτσια, που έκαναν τα πράγματα ξεκάθαρα. Γνωρίζοντας λοιπόν κάποια σημαντικά γεγονότα, αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας ώστε να φανεί πλέρια η αλήθεια! Όχι δεν είναι ποντιακό ανέκδοτο! Μά τα τσίπουρα που πίνω μαζί με άλλους φασίστες. Αν χρειαστεί θα πώ και ονόματα... Εμπρός στον (ΚΥΠατζίδικο) δρόμο που μας άνοιξαν οι ΙΟΙ!

• Στο σπίτι γνωστού μέλους της "ρήξης" (ρωτήστε, ξέρετε ποιόν...), παλιός αναγνώστης του Ελευθέρου Κόσμου επί επταετίας άγγιξε με τα φασιστικά του χέρια το "Άρδην" που ήταν πάνω στο τραπεζάκι!
• Στην εκδήλωση κατά του βιβλίου ιστορίας στο Πολ. Μουσείο κάτι "θεούσες" με κώτσο αγόραζαν "Άρδην" και "Ρήξη"!
  
• Στο γάμο της δεύτερης ξαδέλφης γνωστού μέλους του "Άρδην" στη Θεσσαλονίκη, παραβρέθηκε και ο Ψωμιάδης!
  
• Ο Ζουράρις (μά την Παναγία) έχει καμακώσει κατ' επανάληψη δεξιές γκόμενες...
  
• Ο Καραμπελιάς κατά την ανακοίνωση της ίδρυσης του κόμματος Παπαθεμελή, δεν φτάνει που παρεβρέθη, ενώ ξέρει ότι ο εν λόγω έχει διαπράξει το ατόπημα να είναι χριστιανός (μοναδικό... αλλά αρκετό ), ανάσαινε ο "αθεόφοβος" τα χνώτα του παρευρισκόμενου Ψωμιάδη και του Παπαθεμελή μαζί. Ο φασισμός μπήκε μέσα του! Άρα η διαπλοκή αναμενόμενη!
• Ο φαιοκόκκινος Καπογιώργης τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή του, γλεντούσε σε πανηγύρι που παίχτηκε (άθελά του μεν, αλλά αφού δεν καταδίκασε ο "κιαρατάς" θα του άρεσε...) το τραγούδι "Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς". Να συλληφθεί!
• Ο Θύμιος του "Ρεσάλτο" άλλαξε κάποτε βλέμμα με ένα παλιοτόμαρο που όταν είδε μια γκόμενα τη ρώτησε: "Από πού είσαι;" Δεν γνωρίζω αν το βλέμμα ήταν με νόημα...
• Τέλος καταγγέλω τον Ένγκελς για το παρακάτω κείμενο (που χρησιμοποίησα και παλιότερα). Ο φασισμός δεν θα περάσει!

With such a competitor the English working-man has to struggle, with a competitor upon the lowest plane possible in a civilised country, who for this very reason requires less wages than any other. Nothing else is therefore possible than that, as Carlyle says, the wages of English working-man should be forced down further and further in every branch in which the Irish compete with him. And these branches are many. All such as demand little or no skill are open to the Irish. For work which requires long training or regular, pertinacious application, the dissolute, unsteady, drunken Irishman is on too low a plane. To become a mechanic, a mill-hand, he would have to adopt the English civilisation, the English customs, become, in the main, an Englishman. But for all simple, less exact work, wherever it is a question more of strength than skill, the Irishman is as good as the Englishman. Such occupations are therefore especially overcrowded with Irishmen: hand-weavers, bricklayers, porters, jobbers, and such workers, count hordes of Irishmen among their number, and the pressure of this race has done much to depress wages and lower the working-class. And even if the Irish, who have forced their way into other occupations, should become more civilised, enough of the old habits would cling to them to have a strong, degrading influence upon their English companions in toil, especially in view of the general effect of being surrounded by the Irish. For when, in almost every great city, a fifth or a quarter of the workers are Irish, or children of Irish parents, who have grown up among Irish filth, no one can wonder if the life, habits, intelligence, moral status -- in short, the whole character of the working-class assimilates a great part of the Irish characteristics.(*) On the contrary, it is easy to understand how the degrading position of the English workers, engendered by our modern history, and its immediate consequences, has been still more degraded by the presence of Irish competition.