28.11.06

Εφημερίδα Ρήξη - Δελτίο Τύπου



15ΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ,

ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ,

ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ




Εδώ κι έναν χρόνο, περίπου, φίλοι, μέλη και αναγνώστες του Άρδην από την Αθήνα, της Ένωσης από την Κύπρο, του Λευκού Πύργου από τη Θεσσαλονίκη, του Αντιφωνητή από την Κομοτηνή, του Μανιφέστου από τη Χαλκίδα, καθώς και πολλοί άλλοι από την Πάτρα, την Καλαμάτα, τη Σύρο, τα Γιάννενα, την Αιτωλοακαρνανία, τη Λέσβο, τα Δωδεκάνησα και αλλού, συζητούμε για τη δυνατότητα και τις προϋποθέσεις έκδοσης μιας εφημερίδας. Μιας εφημερίδας που τη θέλαμε εβδομαδιαία και που μπορεί ήδη να εκκινήσει ως δεκαπενθήμερη. Καρπός αυτών των διεργασιών είναι η εφημερίδα ΡΗΞΗ.


Η ΡΗΞΗ θα κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της Ελλάδας από το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου και κάθε δεύτερο Σάββατο. Σας καλούμε όλους να συνδράμετε στην προσπάθειά μας.



ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΤΕ:



-Η ΡΗΞΗ επιθυμεί να διευρύνει όσο το δυνατόν τον κύκλο των συντακτών της. Γι’ αυτό, μην διστάσετε να μας στείλετε το δικό σας άρθρο στην ηλεκτρονική διεύθυνση rixi@ardin.gr



-Η ΡΗΞΗ φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε μία εφημερίδα συμμετοχικής ιδιοκτησίας. Η κατώτερη τιμή της μίας μετοχής είναι 100 ευρώ. Η κατάθεση των χρημάτων μπορεί να γίνεται, κατόπιν επικοινωνίας, και στο λογαριασμό που έχουμε ανοίξει γι’ αυτό το σκοπό στην Εθνική Τράπεζα (αρ. λογ. 116/772277-01).



-Η ΡΗΞΗ έχει συνδρομές. Η ετήσια συνδρομή κοστίζει 30 ευρώ.



-Η κυκλοφορία της ΡΗΞΗΣ θα βασίζεται, πέρα από το πρακτορείο, στην καλή θέληση των μελών, των φίλων και των αναγνωστών της να την διακινούν χέρι-χέρι. Εφόσον το θέλετε, μπορείτε να περνάτε από τα γραφεία της εφημερίδας στην Αθήνα (Θεμιστοκλέους 37, τηλέφωνο 210 3826319), στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (210 3802644), στην Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου, τηλ. 2310 543751) αλλά και από τον χώρο Εναλλακτικής Παρέμβασης «Κοινοτικόν» στην Πάτρα (Μιαούλη 52 & Κορίνθου) και να προμηθεύεστε τον αριθμό των φύλλων που επιθυμείτε.



Αντί για Δελτίο Τύπου, επισυνάπτουμε το εισαγωγικό κείμενο του 1ου φύλλου.



***
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ

Σκοπός της έκδοσης είναι να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα στην προσπάθειά μας να διαμορφωθεί μια εναλλακτική, συνθετική πρόταση εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του κυρίαρχου στον τόπο μας ψευδο-εκσυγχρονισμού και της λογικής των δήθεν μεταρρυθμίσεων.

Μια συνθετική πρόταση εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του εκσυγχρονισμού πρέπει να συνδυάζει αιτήματα για την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, την οικολογία και την άμεση δημοκρατία, να είναι δηλαδή ολοκληρωμένη. Είναι μία ανάγκη που προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα της χώρας, όσο και από την εμπειρία των εγχειρημάτων όλης της προηγούμενης περιόδου. Διότι η Ελλάδα είναι ταυτόχρονα αναπτυγμένη και υπανάπτυκτη· εξαρτημένη και παρασιτική· «Βορράς» και «Νότος»· Ανατολή και Δύση· έχει προβλήματα καθυστέρησης και υπερκατανάλωσης· απειλείται στην εθνική της υπόσταση και ταυτοχρόνως οι εφοπλιστές της συμμετέχουν προνομιακά στο διεθνές σύστημα εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό και κάθε μονομερής ή μονοδιάστατη απόπειρα, διελύθη στα εξ ων συνετέθη: οι «Οικολόγοι-Εναλλακτικοί», η «Άνοιξη» του Σαμαρά, το εγχείρημα του Τσοβόλα, του Χαραλαμπίδη και άλλων.

Αρκεί να δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά θέματα για να κατανοήσουμε την υψηλή περιπλοκότητα και μοναδικότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε:

Στο ζήτημα της ανάπτυξης, η Ελλάδα υποφέρει και από τον ανταγωνισμό των αναπτυγμένων χωρών και από εκείνον του Τρίτου Κόσμου, διότι έχει σχετικά ακριβή εργασία και χαμηλή παραγωγικότητα.

Στο μεταναστευτικό, η αθρόα είσοδος μεταναστών έχει μεταβάλει τη χώρα μας εν πολλοίς σε δουλοκτητική κοινωνία, ενώ, από την άλλη, επειδή προέρχονται από γειτονικές χώρες εγκυμονεί τον κίνδυνο διαμόρφωσης νέων στρατηγικών μειονοτήτων.

Στο εκκλησιαστικό, τα Δωδεκάνησα, η Κρήτη, η Νότιος Ελλάδα, οι «Νέες χώρες», το Άγιον Όρος, η Κυπριακή Εκκλησία, διέπονται από διαφορετικό καθεστώς, καθώς βαραίνει επάνω μας μια μακρά ιστορία· έτσι η παλιά πρωτεύουσα του γένους, η Κωνσταντινούπολη, με τον Πατριάρχη, αντιστρατεύεται το ελληνικό έθνος-κράτος, με τον Αρχιεπίσκοπο. Και πάνω σε αυτή την αντίθεση επενδύουν όλων των ειδών τα συμφέροντα.

Προφανώς, δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για αυτόνομη πολιτική στα εθνικά θέματα, απομονώνοντάς τα από το ευρύτερο πλαίσιο της ενεργειακής μας εξάρτησης, της διάρρηξης του παραγωγικού ιστού της οικονομίας, της έντασης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, του αθηναϊκού υδροκεφαλισμού και των περιφερειακών ανισοτήτων που προκαλεί. Γιατί όλοι αυτοί οι παράγοντες ευνοούν και αναπαράγουν το καθεστώς της εξάρτησης στη χώρα. Ομοίως, δεν μπορούμε να περιμένουμε την ανάπτυξη αυθεντικών κοινωνικών και οικολογικών κινημάτων σε μια κοινωνία που τελεί υπό συνθήκες απόλυτου πνευματικού και υλικού παρασιτισμού, από ανθρώπους που είναι εθισμένοι στη λογική του ραγιαδισμού. Και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση για όλα τα θέματα.

***

Αυτή η ιδιαιτερότητα της χώρας απαιτεί, για μια αποτελεσματική πολιτική, ένα υψηλό επίπεδο ανάλυσης και συνθετικής ικανότητας. Και όμως, το επίπεδο των πολιτικών κομμάτων, των στελεχών τους, ή των διανοουμένων της κατεστημένης ελίτ είναι τόσο χαμηλό, ώστε δεν μπορούν παρά να είναι σφουγγοκωλάριοι και παραδουλεύτρες των ξένων συμφερόντων και πρεσβειών. Η ελληνική πραγματικότητα απαιτεί έναν «Πλάτωνα» και αντ’ αυτού διαθέτει έναν… Γιακουμάτο.

Η τελευταία απόπειρα μιας συνθετικής πολιτικής πρότασης υπήρξε εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1970, η οποία όμως, όχι μόνον απέτυχε, παρότι αναπτύχθηκε στις πολύ πιο ευνοϊκές συγκυρίες εκείνης της εποχής, αλλά και προκάλεσε μια βαθιά απογοήτευση και φαινόμενα κυνισμού σε όλον τον ελληνικό λαό. Οι αιτίες αυτής της αποτυχίας είναι πολλές, και έχουν αναλυθεί διά μακρών. Ωστόσο, μία φαίνεται να είναι η σημαντικότερη: ότι «πέτυχε» πολύ γρήγορα, και επομένως συγκροτήθηκε κατ’ εξοχήν «από τα πάνω». Αντί για σύνθεση, λοιπόν, πέτυχε το υποκατάστατό της, την αντίφαση: «σοσιαλισμός» και πισίνες, «βυθίσατε το Χόρα» και Νταβός, «κοινωνική δικαιοσύνη» και «νέα τζάκια». Γι’ αυτό και ήρθε η μοιραία κατάληξη, η πλήρης αντίστροφη των αρχικών διακηρύξεων, ο Σημίτης και ο Γιωργάκης!

Για να επιτύχει, στοιχειωδώς, η παραγωγή μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, πρέπει να έλθει «από τα κάτω» και να διανύσει υπομονετικά, σταδιακά, όλο το δρόμο που οδηγεί στη συγκρότηση σταθερών πολιτικών υποκειμένων. Να διαμορφώσει ένα νέο ιδεολογικό πρόταγμα και να φθάσει κάποτε, στον βαθμό που πυκνώνουν φωνές και δυνάμεις, κοινωνικά και πολιτικά κινήματα, σε μια νέα πολιτική πρόταση.

Η εφημερίδα ΡΗΞΗ αποτελεί ένα βήμα για τη διαμόρφωση ενός πολιτικού υποκειμένου, μια και οι ιδεολογικές μας κατευθύνσεις, μέσα από μια δουλειά δεκαετιών και ιδιαίτερα μέσα από τη δεκαετή διαδρομή του Άρδην, έχουν οριστεί, τουλάχιστον στις βασικές τους συνιστώσες. Η ΡΗΞΗ αποτελεί την απαρχή μιας λιγότερο ή περισσότερο μακράς περιόδου πολιτικής συγκρότησης και στη διαδρομή θα συναντηθεί με άλλες δυνάμεις και προσπάθειες που βαδίζουν στην ίδια κατεύθυνση.

Η ΡΗΞΗ δεν είναι το όργανο μιας ομάδας ή μιας οργάνωσης. Δεν είναι επικεντρωμένη στην Αθήνα ή σε μία και μόνη αντίθεση. Είναι ανοικτή σε όσους συμμερίζονται τις βασικές της κατευθύνσεις και συγκροτείται σε βάση πλουραλιστική, γι’ αυτό και η ιδιοκτησία της θα είναι μετοχική. Είναι, επί τέλους, ένα εγχείρημα συγκρότησης ενός ευρύτατου χώρου που μέχρι σήμερα παραμένει διάσπαρτος. Είναι ένα ακόμα βήμα σε μια μακρά πορεία, με βήματα ίσως αργά, αλλά σταθερά και νικηφόρα.

21 σχόλια:

Mirandolina είπε...

Σοδεροκέφαλοι - και παρόντες! :-)

Ανώνυμος είπε...

Το εισαγωγικό κείμενο δεν είναι καθόλου κακό. Δια χειρός -κυρίως- Γ. Καραμπελιά, υποθέτω. Θέτει ζητήματα και ζητήματα. Ήρεμα κι ωραία. Ήσυχα κι απλά. Ευχές! Και καλό -μας- διάβασμα!

Greg είπε...

@ Mirantolina

θα είμαστε...!



@ Χ. Μόρφος

Έβαλε το χέρι του... :-D

Η ελπίδα είναι να είναι καλό το διάβασμα! Και να βελτιώνεται κάθε φορά.

Πρώτο φύλλο θα είναι πάντως και ετσι πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Ανώνυμος είπε...

εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική χειραφέτηση, οικολογία και άμεση δημοκρατία

είναι τα ζητούμενα.

Μονάχα που εδώ και πολύν καιρό κυριαρχούν στο ΑΡΔΗΝ

-ένας αχαλίνωτος και επικίνδυνος εθνικισμός με αριστερό προσωπείο, και το ανομολόγητο
-"πατρίς και Ορθοδοξία", που οδηγεί σε έναν ξεπερασμένο και απωθητικό κοινωνικό συντηρητισμό.

Με αυτές τις προίκες, η ΡΗΞΗ (τι μου θυμίζει το όνομα...) δεν θα πάει μακριά. Υπάρχουν ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ εκφραστές αυτών των προταγμάτων.

Το πολιτικό υποκείμενο που θα εκφράσει τις ανάγκες για τα 4 μεγάλα συνθήματα της αρχής (αν και με το "εθνική ανεξαρτησία" ίσως εννοούμε διαφορετικά
πράγματα) παραμένει ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.

Και είναι απολύτως αδύνατον να προκύψει από τη ΡΗΞΗ.

*

Ωστόσο, εύχομαι καλή επιτυχία στη νέα προσπάθεια. Γιατί από τον σημερινό καραμπελισμό θα προκύψουν ενδιαφέρουσες και χρήσιμες φωνές - όταν χειραφετηθούν από την Ορθοδοξία και τον εθνικισμό και μπορέσουν να ασχοληθούν με την ελληνική κοινωνία.

Γνωμοδότης είπε...

Μονάχα που εδώ και πολύν καιρό κυριαρχούν στο ΑΡΔΗΝ

-ένας αχαλίνωτος και επικίνδυνος εθνικισμός με αριστερό προσωπείο, και το ανομολόγητο
-"πατρίς και Ορθοδοξία", που οδηγεί σε έναν ξεπερασμένο και απωθητικό κοινωνικό συντηρητισμό.

Με αυτές τις προίκες, η ΡΗΞΗ (τι μου θυμίζει το όνομα...) δεν θα πάει μακριά.


Υπάρχει πάντα και ο Συνασπισμός.

Ανώνυμος είπε...

@ πάνος

Έχω την εντύπωση [εντύπωση μόνον] ότι τα στοιχεία που αναφέρετε ότι κυριαρχούν στο Άρδην δεν είναι πια και τόσο κυρίαρχα όσο στο παρελθόν. Όχι ότι δεν υπάρχουν. Κάθε άλλο.

Διακρίνω επίσης -ίσως να κάνω και λάθος- μια τάση τόσο του ίδιου του Καραμπελιά όσο και άλλων να ξεφύγουν από τον... καραμπελισμό τόσο της πρόσφατης περιόδου [Άρδην] όσο και του απώτατου παρελθόντος [Ρήξη κ.λπ.]. Θα δείξει. Ελπίζω να μην επανέλθουν στο δίπτυχο "αριστερή-πατρίς και αριστερότερη-ορθοδοξία". Ελπίζω αεί διδασκόμενος...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Χ.Μ.,

μακάρι να είναι όπως τα λέτε. Προσωπικά παρακολουθώ με ενδιαφέρον το χώρο γιατί έχω τη γνώμη πως ο καραμπελισμός επι-καλύπτει (ως πότε;) πραγματικά αξιόλογα πρόσωπα, που θα αποδειχτούν πολύ χρήσιμα στο μέλλον. Ο ίδιος ο Γ.Κ. επέλεξε για τον εαυτό του άλλον, αντίθετο ρόλο. Αυτό υπήρξε πραγματικό πολιτικό ατύχημα. Δε νομίζω οτι έχει τα περιθώρια να ανακάμψει, αλλά με αυτόν ποτέ δε μπορείς να είσαι βέβαιος... Μακάρι!

YΓ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο editorial της ΡΗΞΗΣ, αξιολογείται ως ένα από τα κορυφαία προβλήματα των Ελλήνων η αντίθεση του Πατριαρχείου με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών! Όποιος τρώει κουκιά, κουκιά μολογάει...

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το ἐλπιδοφόρο ξεκίνημα καὶ καλὴ ἐπιτυχία!

ΠΗΓΑΣΟΣ είπε...

Αν και μακρυά από τις εστίες (ο λόγος του μη bloging) προσπαθώ να ενημερώνομαι. Καλή αρχή λοιπόν στη ΡΗΞΗ.

Greg είπε...

Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση αλλά εκτός από τον απίστευτο εργασιακό φόρτο είμαι και απελπιστικά γριπιασμένος μια βδομάδα τώρα...

Απάνω-απάνω γράφει (-ουμε) ότι:

"φίλοι, μέλη και αναγνώστες του Άρδην από την Αθήνα, της Ένωσης από την Κύπρο, του Λευκού Πύργου από τη Θεσσαλονίκη, του Αντιφωνητή από την Κομοτηνή, του Μανιφέστου από τη Χαλκίδα, καθώς και πολλοί άλλοι από την Πάτρα, την Καλαμάτα, τη Σύρο, τα Γιάννενα, την Αιτωλοακαρνανία, τη Λέσβο, τα Δωδεκάνησα και αλλού"

που μετά βεβαιότητος εντάσσει όλους τους παραπάνω σχολιάζοντες στην συμμετοχική της πρόταση και περιμένει κείμενα! Μην τα στείλετε μόνο αν αισθάνεσθε "Συνασπισμένοι" όταν τα γράφετε...:-D

"Απαγορεύονται" οι προβλέψεις-απόψεις για τη ΡΗΞΗ και συζητάμε τα πάντα μετά την αγορά(!!!) και ανάγνωση 2-3 φύλλων...

H αφοριστική περί τον Καραμπελιά συζήτηση μου θυμίζει τον σημερινό διάλογο-παραβολή του 6-χρονου ανηψιού μου με τον αδελφό μου (όχι και τόσο φανατικό... χριστιανό).

ανήψι: Μπαμπά τον κόσμο τον έφτιαξε ο Θεός;

Μπαμπάς: (ανίκανος να ξεφύγει από το κόλλημα... αλλά κατά το δυνατόν τρυφερός με τον εξάχρονο) Έτσι πιστεύει ο πολύς κόσμος!

ανήψι: Κι' εγώ έτσι πιστεύω, αλλά νομίζω έκανε πολλά κατασκευαστικά λάθη!!!

ΥΓ. Την "παραβολή" την αντιλαμβάνονται καλύτερα οι άθεοι με στοιχειώδεις γνώσεις λογικής... :-D :-D

Ανώνυμος είπε...

τι κανουμε μαστορα;

να σου πω... ειδα ενα "greg" σε ενα αλλο βλογ, βλογ - σαιτ εφημεριδος του ημετερου χωρου.

Υμεις εστε;

Greg είπε...

Πιθανολογώ ότι είμαστε ΗΜΕΙΣ! :-D

Ανώνυμος είπε...

Ο ανηψιός άψογος! Κι ο μπαμπάς του επίσης. Διπλωμάτης καριέρας είναι;

ΥΓ. ΗΜΕΙΣ "συνασπισμένοι; Ουδεπόπωτε! Και μην υβρίζετε περικαλώ!

Greg είπε...

Συνασπισμένοι σαφώς δεν είσθε!!!

Αλλά δίνω πάντα και το περιθώριο κάθε άνθρωπος να έχει στιγμές παρέκκλισης... :-D Εγώ για παράδειγμα έχω πού και πού, αλλά μου περνάει πολύ γρήγορα!

Ο ανηψιός όντως άψογος. Ο μπαμπάς του μόνο διπλωματικός δεν είναι στο θέμα (και γενικά). Αλλά καταλαβαίνει ότι το θέμα δεν μπορεί να εξαντληθεί σε αφοριστικές διδασκαλίες προς τον πιτσιρίκο. Τό προσπάθησε λίγο πιο παλιά με τον μεγαλύτερο (10-χρονο) γιό του και "βγήκε" ανάποδα! Εισέπραξε μια μέρα δήλωση αντίστοιχη του νεαρού πρωταγωνιστή μιας παλιάς Σουηδικής ταινίας ("Ο υπουργός", απ' αυτές που βλέπαμε στο Studio), όταν ο υπουργός μπαμπάς του κορόϊδεψε την άποψη του ταχυδρόμου της γειτονιάς για τον Θεό και του μίλησε για "κοσμική τούρτα" και big-bang:
"Καλά είσαι σοβαρός; Πιστεύεις σε μια τούρτα και όχι στον Θεό;"!

Ανώνυμος είπε...

ημεις εσμεν!

Greg είπε...

ειμί
εί
εστί
εσμέν
εστέ
εισί

Ακόμα τα θυμάμαι άτιμοι φιλόλογοι! Μας είχατε τσακίσει...

Greg είπε...

Ευχαριστούμε για όλες τις ευχές!

Ανώνυμος είπε...

Καλορίζικη και καλορίζικοι!

Μάρκος είπε...

Όλοι ξέρουμε ότι αυτή η φωνή είναι απαραίτητη στην Ελλάδα. Εγώ είμαι μαζί τους!

Ανώνυμος είπε...

Toυλάχιστον ο Καραμπελιάς δεν ειναι με τούς Κανελληδες και τούς Γουσέτηδες του Συνασπισμού,πού συνομιλούν με τούς Φιλίππωφ και Δημητράδες.
Και παράγει ενδιαφέρουσες ιδέες χωρις να αναμασά αφασικές δυτικές μπουρδολογίες,συνασπιστικού και εκσυγχρονιστικού ΄τύπου.
Αρκετό Σωμερίτη και κυρά Τετα τρώμε στην μάπα απο τον καθεστωτικό τύπο.
Το πρώτο φύλλο τής Ρήξης ήταν ενδιαφέρον.
Τώρα εάν ο κύριος ,που αναφερεται ειρωνικά στην διαμάχη Πατριαρχείου και Ελληνικής εκκλησίας,έκανε τον κόπο να ασχοληθεί με την ιστορία τής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας και πώς δημιουργήθηκε και απο ποιούς ίσως να μην το θεωρούσε ήσσονος σημασίας θέμα.
Αλλά ξέχασα,οι διαφωτιστές απο Ζαν Ζακ Ρουσσώ και μετά ψελλίζουν ΄λέξεις απο παλιές γαλλικές εφημερίδες΄

Greg είπε...

Το θεωρεί δεν το θεωρεί ήσσονος σημασίας το θέμα του Αυτοκέφαλου είναι ακρογωνιαίος λίθος της ταυτότητας του νεοΕλληνικού κράτους!

Τουλάχιστον οι επαΐοντες (Πατριάρχης, Χριστόδουλος, ΥΠΕΞ) το αντιλαμβάνονται...