Δύση – Μουσουλμανικός κόσμος. Σχέσεις «καχυποψίας».

Κυρίαρχο θέμα της εποχής μας είναι οι σχέσεις Μουσουλμανικού κόσμου - Δυτικών με προφανείς επιπτώσεις στην πολυδιαφημισμένη παγκοσμιοποίηση. Άξιο επομένως μελέτης από τους υποστηρικτές της και μη.

Είναι σχεδόν κοινός τόπος ότι βιώνουμε μια κακόγουστη φάρσα της ιστορίας. Έχουν καταστεί αυτή τη στιγμή ισχυρές οι δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν απ’ τη μια την χυλοποίηση των πολιτισμών και την δημιουργία ενός τεράστιου meltingpot και απ’ την άλλη την επιβολή με στρατιωτικά μέσα κυριολεκτικά και μεταφορικά της κυρίαρχης κουλτούρας. Αυτής που ευνοεί το ελεύθερο και απρόσκοπτο εμπόριο, τον κεντρικό έλεγχο των ενεργειακών πόρων, καθώς και την προς όφελος των "επενδύσεων" μετακίνηση πληθυσμών. Οι δράσεις τους όμως δείχνουν αλληλοσυγκρουόμενες. Ενδεικτικά:

• Με τις στρατιωτικές κινήσεις τους αποστασιοποιούν από την Δύση τον Μουσουλμανικό αλλά και γενικώτερα τον αναπτυσσόμενο κόσμο όλο και περισσότερο.
  
• Για να αποφύγουν τον «δημοκρατικό έλεγχο» των πολιτών τους έχουν αποδυθεί σε πρωτοφανή αστυνομική τρομοκρατία. Μάλιστα, για να κατευνάσουν (όπως νομίζουν) την εντεινόμενη κριτική κατά της απώλειας βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων (guadanamo, echelon κλπ.), καθώς και την ενόχληση από το «ξεβόλεμα» (ταλαιπωρία στα αεροδρόμια κλπ.) που δημιουργεί η αστυνομοκρατία αυτή, μοιάζουν ακόμα και να «στήνουν» απειλές και επιθέσεις κατά της Δύσης και των συμφερόντων της. Όπως τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, τους εκάστοτε φοιτητές που «σκέφτονταν» να επιτεθούν κατά της Δύσης και το έγραφαν στα προσωπικά τους ημερολόγια, μέχρι την υποτιθέμενη πρόθεση επίθεσης – θυσίας μωρού από άγνωστο Μουσουλμανικό ζευγάρι σε άγνωστο αεροπλάνο και σε άγνωστο χρόνο (άμεση και άτεχνη αντίδραση του υπεύθυνου των βρετανικών υπηρεσιών ασφαλείας στην δημοσίευση της φωτογραφίας του μωρού με το μπιμπερό και την πιπίλα του στην διαφανή πλαστική σακούλα σε αεροδρόμιο του ΗΒ...). Έτσι η αναζήτηση της περισσότερης δυτικού τύπου «δημοκρατίας» οδηγεί σταδιακά σε περιορισμό της ακόμα και στις χώρες που την θεοποιούν!
• Σχηματοποιείται μια μή αναμενόμενη συμπαράταξη δυτικών με Μουσουλμάνους αντί των πολιτισμικά συγγενέστερων Εβραίων, υπό το φάσμα της απαράδεκτης ιστορικής αδικίας που επιχειρείται εδώ και 100 χρόνια τουλάχιστον στη Μ. Ανατολή. Επίσης μια σύγκλιση μεταξύ των παραδοσιακά αντιτιθέμενων Σιϊτών και Σουνιτών.

Επίπλαστη ή όχι λοιπόν η σύγκρουση των πολιτισμών είναι αισθητή απ' όλους. Μια έρευνα του Pew Global Project με τίτλο «Ο μεγάλος διαχωρισμός: Πώς Δυτικοί και Μουσουλμάνοι αξιολογούν ο ένας τον άλλο» η οποία διενεργήθηκε σε 14.000 άτομα από τις ΗΠΑ, Ινδονησία, Ιορδανία, Τουρκία, Αίγυπτο, Νιγηρία, Πακιστάν, Ινδία, Ισπανία, Γερμανία, Ρωσσία, Γαλλία και Μ. Βρετανία από τις 31 Μαρτίου έως τις 14 Μαΐου, αποδεικνύει ότι το επίπεδο αλληλοεκτίμησης δεν είναι καλό.

Η γενική αίσθηση για τις σχέσεις Δύσης – Μουσουλμάνων, κατά την αντίληψη των ερωτηθέντων περιγράφονται στον διπλανό πίνακα.

Το κίτρινο χρώμα για την απάντηση «γενικά καλές» και το μπλέ για την απάντηση «γενικά κακές».

Αξιωσημείωτα είναι τα ψηλά ποσοστά συμφωνίας ανάμεσα στους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους των Ευρωπαϊκών χωρών. Πάνω από 60% κάθε μιας των δύο ομάδων, θεωρεί ότι οι σχέσεις είναι κακές.



Να σημειωθεί επίσης, ότι μόνο το 14% των υπό ένταξη στην EU Τούρκων βρίσκει τις σχέσεις «γενικά καλές»!


Σύμφωνα με τον επόμενο πίνακα τα κυριώτερα αρνητικά χαραχτηριστικά που διακρίνουν οι Μουσουλμάνοι στους Δυτικούς είναι ο εγωισμός, η αλλαζονεία και η βιαιότητα. Αντίστοιχα οι Δυτικοί χαρακτηρίζουν τους Μουσουλμάνους ως φανατικούς, βίαιους και αλλαζόνες. Σχεδόν ταύτιση απόψεων!


Είναι όμως η θρησκεία κυρίαρχος παράγοντας στις διαφορές αυτές;

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θεωρούν σε ποσοστά που κυμαίνονται από 40% έως 70% (με εξαίρεση ένα 27% για τους Γάλλους) ότι Μουσουλμανισμός και μοντέρνος τρόπος ζωής είναι ασύμβατα μεγέθη.

Κάτι που συμμερίζονται και οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι των χωρών αυτών σε ποσοστά από 25% έως το εντυπωσιακό 47% των Βρεττανών Μουσουλμάνων. Σε απόλυτη συμφωνία με τους κατοίκους του Πακιστάν, της Ινδονησίας, Τουρκίας, Ιορδανίας και Αιγύπτου.


Διάχυτη είναι και η έλλειψη ελπίδας για την επικράτηση δημοκρατικών διαδικασιών υπό μουσουλμανικό καθεστώς.
Γερμανοί και Ισπανοί σε ποσοστό περίπου 60% δεν πιστεύουν ότι μπορεί η Δημοκρατία να λειτουργήσει σε Μουσουλμανικές χώρες.


Οι οποίες συμφωνούν σε ποσοστά από το 26% της Ιορδανίας μέχρι το 56% της Τουρκίας.

Μάλιστα, όπως γράφτηκε στον "Κόσμο του Επενδυτή" προ ημερών σε συνέντευξη Τούρκου αξιωματούχου, το 40% των Τούρκων θα προτιμούσαν μια στρατιωτική δικτατορία από τον κοινοβουλευτισμό!


Είναι λοιπόν απορίας άξιο πως οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιμένουν για το αντίθετο και εργάζονται για την ενσωμάτωση της Τουρκίας...



Ποιές είναι οι αιτίες που καταδικάζουν στην ανέχεια τις Ισλαμικές χώρες; Αμερικανοί, Βρεττανοί και Ισπανοί βλέπουν ως κυρίαρχη αιτία την Κυβερνητική διαφθορά. Γάλλοι και Γερμανοί τον φονταμενταλισμό. Οι Ρώσσοι θεωρούν την έλλειψη παιδείας ως αίτιο.

Οι Ισλαμικές χώρες θεωρούν κυρίως υπεύθυνη την Δυτική πολιτική, εκτός από την Τουρκία και το Πακιστάν που συνηγορούν στην έλλειψη παιδείας.


Οι οιωνοί λοιπόν δεν είναι καλοί!