Η μακαρονάδα και η χαμένη δραχμή της "δημιουργικής" λογιστικής!

Θυμάστε το παλιό αινιγματάκι με τη μακαρονάδα και τη χαμένη δραχμή;


Τρείς φίλοι πάνε για φαγητό στο συνοικιακό ταβερνάκι.

"Τρείς περιποιημένες μακαρονάδες μάστορα, με σάλτσα από ψητό!"

Τις τρώνε, ζητάνε το λογαριασμό. Τριάντα δραχμές. Ρίχνουν από ένα δεκαρικάκι ο καθένας στο τραπέζι, όταν το γκαρσόνι λέει:

"Όχι ρε παιδιά! Εσείς είσαστε πελάτες! Εικοσιπέντε δραχμές..."

Παίρνουν μια δραχμή ο καθένας, δίνουν το δίφραγκο που περισσεύει πουρμπουάρ και φεύγουν. Στο δρόμο όμως της επιστροφής αναπηδά το μέγιστο οικονομικο-λογιστικό ερώτημα:

Εμείς δώσαμε τρείς επί εννιά, εικοσιεπτά δραχμές. Και δύο το γκαρσόνι εικοσιεννιά.

"Πού πήγε η δραχμή;"

Αυτός είναι και "ο τρόπος" που συμπολίτευση και αντιπολίτευση αναλύουν τον ελλειματικό χαραχτήρα του προϋπολογισμού μας κάθε χρόνο...

Προϋπολογίζουν οι πολιτευτάκηδες "ανελαστικά" 30 δραχμές έξοδα για 30 δραχμές έσοδα που προβλέπεται να "μαζέψουν". Ξοδεύουν με άνεση τα προϋπολογισμένα και όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουν (οι "χορηγοί" τους) μπαταχτσήδες επιχειρηματίες τα χρωστούμενα, "διακανονίζουν" τα χρέη...! "Όχι ρε παιδιά. Προσφέρετε τόσα στη χώρα! Εικοσιπέντε αντί τριάντα..."

Βάζουν τη δραχμούλα στη τσέπη οι "αναξιοπαθούντες" και πάμπολλα προσφέροντες στην οικονομία "χορηγοί", παίρνουν οι διαμεσολαβούντες μιζαδόροι το δίδραχμο που περισσεύει από τις ήδη 27 πληρωμένες και αναρωτιούνται στη Βουλή για το χαμένο φραγκάκι που ανεβάζει το χρέος! Που όλως περιέργως είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των χαμένων δραχμών!

Άμ δεν είναι μόνο ένα το φραγκάκι λεβέντες μου! Τρία και δύο ο μιζαδόρος, πέντε μας κάνουν. Για κοιτάξτε πώς αθροίζεται ωραία-ωραία το έλλειμα τώρα...