28.1.07

Ο Μαγεμένος Αυλός 1

Στο μεσαιωνικό Χάμελιν, καταφθάνει ένας παράξενος άνθρωπος που αναλαμβάνει να απαλλάξει την πόλη από τα αναρίθμητα ποντίκια που την μαστίζουν. Κατ’ αυτό τον βορειοευρωπαϊκό μύθο που έχουν καταγράψει οι αδελφοί Γκρίμ, η λύση δίνεται με τρόπο μαγικό. Τα ποντίκια γοητεύονται τόσο πολύ από τους ήχους του φλάουτου που παίζει ο παράξενος άνθρωπος, ώστε όταν αυτός τα οδηγεί στο ποτάμι, τον ακολουθούν τυφλά, πέφτουν στο νερό και πνίγονται.

Αν θέλουμε να αναλύσουμε λίγο την σημειολογία του μύθου, βλέπουμε ότι τα ποντίκια υπό την επήρεια ενός τρίτου παράγοντα (του Μαγικού Αυλού), δεν αντελήφθησαν σωστά την φυσική πραγματικότητα και ακολούθησαν τον αυλητή σε έναν χώρο τόσο αφιλόξενο και εχθρικό προς αυτά, που τελικά έχασαν την ζωή τους. Τι ήταν αυτό που εμπόδισε σε τέτοιο βαθμό την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών και των ενστίκτων των ποντικών, ο μύθος φυσικά δεν το λέει. Κάνοντας χρήση της έννοιας «μαγεία», όπως όλοι οι μύθοι, αποτυπώνει με συμβολικό τρόπο μία κοινωνική και φυσική πραγματικότητα χωρίς να επιδιώκει να την ερμηνεύσει.

Βέβαια ο μύθος έχει άλλη συνέχεια και διαφορετικό περιεχόμενο: όταν οι αλαζόνες κάτοικοι αρνούνται να πληρώσουν τον ξένο για τις υπηρεσίες του, τελικά αυτός παίζει τον αυλό για τα παιδιά τους…

Ωστόσο, δεν μπορώ να αποφύγω να συσχετίσω τον «Μαγικό Αυλό» με το φαινόμενο που έχει πλήξει την εξωκοινοβουλευτική και «ευρύτερη» Αριστερά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Φαίνεται ότι οι έννοιες «αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «ανθρώπινα δικαιώματα», «πολυπολιτισμός» κ.ά, ασκούν σε τέτοιο σημείο υπνωτική επίδραση, που πολλοί παύουν να αντιλαμβάνονται τις μεταβολές της διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας και τελικά οδηγούνται στο να συμπράξουν με πολιτικά σύνολα εντελώς αντίθετα με τις επιδιώξεις και τις αρχές τους.

Ίσως η αίσθηση απόδοσης Δικαίου στον «Άλλο» και επομένως η συσχέτισή αυτών των εννοιών με το αρχέτυπο του «Καλού», αλλά και το προφανές χριστιανικό υπόβαθρο τους,να εξηγούν την μαγική επίδραση που ασκούν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά (και όχι μόνο). Επιπλέον, στην Ελλάδα οι διωγμοί που υπέστη η Αριστερά και το δράμα του εμφυλίου, για ορισμένα ζητήματα εξακολουθούν να δημιουργούν σε πολλούς εξαρτημένα αντανακλαστικά (π.χ. έθνος = εθνικισμός = κράτος = δεξιά = κεφάλαιο = διώξεις = απανθρωπιά = μίσος = Κακό)


Απόσπασμα από το άρθρο του Πάνου Πικραμένου στο τεύχος 61 του "Άρδην". Τα έντονα γράμματα δικά μου.

Συνεχίζεται...

26.1.07

25.1.07

Έχουμε χεστεί από τον φόβο μας...

"Οι πολιτικοί καταδικάζουμε την ενέργεια κατά της Αμερικανικής πρεσβείας, αλλά ο Λαός δεν το βλέπει σαν τρομοκρατία" δήλωσε ο Γ. Καρατζαφέρης στην ΤV-ούλα προ ημερών!

Βλέπουμε στο in-gr την δημοσκόπηση και συμφωνούμε!




ψηφίστε
Πόσο σημαντικό θεωρείτε το πρόβλημα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα;
Πολύ2197
16,72%
Αρκετά2270
17,27%
Ελάχιστα4610
35,08%
Καθόλου3945
30,02%
Δεν ξέρω / Δεν απαντώ120
0,91%
Σύνολο:13142

Επειδή λοιπόν οι κρατούντες, εν αντιθέσει με τον Ελληνικό λαό, είναι "τρομοκρατημένοι" για προφανείς λόγους,



και μετά "βουρ" στο περίπτερο να πάρουμε το Ποντίκι που έχει την προκύρηξη των "τρομοκρατών".


Έχω όμως μπερδευτεί με το αστυνομικό που δήλωσε ότι οι δράστες της επίθεσης είναι του κοινού ποινικού δικαίου. Τον Σύρο γιατί τον επανέφεραν;

19.1.07

1204


Γιώργος Καραμπελιάς, 1204 - Η συνέντευξη Α'

Γιώργος Καραμπελιάς, 1204- η Συνέντευξη Β'



Διαβάστε τες, ελάτε στην παρουσίαση του βιβλίου! Για τον ιδεολογικό εμφύλιο που ξέσπασε (προσωπικά με χαροποιεί...) θα τα συζητήσουμε όταν "ξεμπλέξω" από τα διάφορα... και θα επιστρέψω στα εθνολογικά!

18.1.07

Έμμεση κρατική χρηματοδότηση των διδάκτρων στα κολέγια;

Έγραφα προ ημερών, ότι όπως φαίνεται, πρόθεση της συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16 είναι

να χρηματοδοτούν (δίκην ιδιωτικού Αρσακείου...) τους διαπλεκόμενους κολεγιάρχες

Έγραφα επίσης στο αντίστοιχο δημοσίευμα, αναπαράγοντας το εισαγωγικό σημείωμα της "ρήξης",
Η “Ρήξη” θέτει την ανάγκη υπέρβασης του διπλού αδιεξόδου, προβάλοντας το αίτημα για ένα πραγματικά δημόσιο πανεπιστήμιο, χειραφετημένο από την διπλή επιβουλή του ιδιωτικού κεφαλαίου και των συντεχνιών.


Ας μοιραστώ μαζί σας ένα ερώτημα που γεννιέται εύλογα από την σχετική πληροφορία και ζητώ απ' όποιον γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα να μας ενημερώσει για το αληθές ή μή.

Οι μικρές επιχειρήσεις (1-25 απασχολούμενοι) μέσω της εργοδοτικής εισφοράς 0,45% που καταβάλλουν στο ΙΚΑ, αποκτούν δικαίωμα στην επιμόρφωση των υπαλλήλων τους με χρηματοδότηση από τον ΛΑΕΚ (Λογαριασμός για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση).

Αληθεύει ότι πολλοί σπουδαστές (προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί*) των λεγόμενων Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, εξοφλούν τα δίδακτρά τους μέσω του προγράμματος αυτού; Εμφανίζονται δηλαδή εγγεγραμένοι νομίμως ή μή στους καταλόγους των υπαλλήλων κάποιων εταιρειών και οι σπουδές που κάνουν (κομμένες σε κομμάτια) σαν κατάλληλη "επιμόρφωση"; Φυσικά όλα αυτά αν αληθεύουν, απαιτούν την συνδρομή των ελεγκτών του ΛΑΕΚ...

Πρόκειται για ένα θρίαμβο της "εκπαίδευσης" (και διοίκησης) έστω και με την ουσιαστική καταλήστευση του δημοσίου χρήματος!

(*) για τους μεταπτυχιακούς είναι σίγουρο!

15.1.07

O ανταγωνισμός δεν φέρνει πάντα την «ποιότητα»

Σαν συνέπεια της συζήτησης που ξεκίνησε και συνεχίζεται στο post

ΡΗΞΗ φ. 4: ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ

αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο (καλώντας σας να περάσετε πρώτα από κεί για να μπείτε "στο κλίμα"...)



Τα νεοφιλελεύθερα κόμματα εξουσίας που κυριαρχούν στην χώρα μας, έχουν αναλάβει την υποχρέωση να αναμορφώσουν το τοπίο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ακολουθώντας την διαδικασία της Μπολόνια, έτσι ώστε «να ανταποκριθούν στο νέο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού και της εντεινόμενης αλληλεξάρτησης που διαμορφώνει η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης», όπως κατ’ επανάληψη έχει αναφερθεί από περισσότερο ή λιγότερο επίσημα χείλη. Ένα μάλιστα από τα προβαλλόμενα επιχειρήματα υπέρ της αναθεώρησης του Συνταγματικού άρθρου 16 είναι η «αναβάθμιση» η οποία θα επιτευχθεί μέσω του ανταγωνισμού που θα δημιουργήσει η ίδρυση «ποιοτικών» ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Παρατηρώντας το σημειολογικό βάρος της αντικατάστασης της «ευγενούς άμιλλας» από τον «ανταγωνισμό» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, ας προχωρήσουμε στον έλεγχο της αλήθειας των αιτιάσεων που παραθέτουν.
  • Με δεδομένη την φοιτητική μετανάστευση 70.000 νέων μας, διαφαίνονται οι προϋποθέσεις δημιουργίας παραρτημάτων στην Ελλάδα από μεγάλα και φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, που θα «ανεβάσουν» το εκπαιδευτικό μας επίπεδο.

Πόσοι όμως από τους αυτούς τους φοιτητές σπουδάζουν στο Κέιμπριτζ, στην Οξφόρδη ή στο Χάρβαρντ; Για να γίνει κάποιος δεκτός στην ελίτ των Ευρωπαϊκών ή Αμερικανικών πανεπιστημίων, μια και η όποια «κατρακύλα» του αντίστοιχου Ελληνικού δεν καθιστά ανταγωνιστικό του το Βουλγαρικό παρά τις υπερβολές του προέδρου των «σοφών» κ. Βερέμη, απαιτείται να είναι κάτοχος είτε του διεθνούς απολυτηρίου (ΙΒ) με υψηλό βαθμό, είτε να επιτύχει σε εξαιρετικά δύσκολες εξετάσεις (GCE, SAT κλπ). Είναι επομένως αναμενόμενο να τον αναζητήσουμε ανάμεσα στους αποφοίτους των 10-15 μεγάλων ιδιωτικών σχολείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης που προσφέρουν αυτές τις δυνατότητες ή σ’ έναν ελάχιστο αριθμό προπαρασκευαστηρίων (Foundations), που μετά από μονοετή φροντιστηριακή εκπαίδευση προωθούν τους σπουδαστές τους στις παραπάνω εξετάσεις.

Αν κοιτάξουμε λοιπόν τα ετήσια αποτελέσματα των σχολείων αυτών, θα βρούμε 2-3 το πολύ μαθητές στο καθ’ ένα, να πετυχαίνουν το «ποθητό», ανάμεσα στις εκατοντάδες που προσπαθούν... Ένα σύνολο που δεν ξεπερνά τα 100 άτομα! Επαληθεύουμε εύκολα τον «συγκλονιστικό» αριθμό, ψάχνοντας για Έλληνες (εκπαιδευτικά) προπτυχιακούς φοιτητές στα «σπουδαία» πανεπιστήμια. Σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία! Οι χιλιάδες «συνωστίζονται» σε δευτέρας και τρίτης κατηγορίας ιδρύματα, τα περισσότερα των οποίων έχουν ιδρυθεί για ξένους, με καθηγητές ξένους, για να επιβιώσουν οι ντόπιοι...

Είναι επομένως πιθανόν να ανοίξει παράρτημα το Γέηλ ή το Κέιμπριτζ για 10 φοιτητές που του αναλογούν; Κι’ αν κάποιοι ακούσαμε για το παιδί του τάδε που σπούδασε στο ΜΙΤ, είναι απόλυτα βέβαιο ότι έκανε μεταπτυχιακά, έχοντας πάρει το πτυχίο του στο Πολυτεχνείο.
Άρα ο ανταγωνισμός - αν υπάρξει - θα έλθει «από τα χαμηλά»...
  • Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα των κέντρων ελευθέρων σπουδών (ΚΕΣ), που λειτουργούν στην χώρα μας περί τα 15 χρόνια και παράγουν αποφοίτους. Αν τα εντάξουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα με αυστηρά κριτήρια λειτουργίας και ελέγχου, μπορούν να αποτελέσουν ανταγωνιστικό πόλο ποιότητας και ταυτόχρονα να βγάλουμε από το περιθώριο χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Τα ΚΕΣ που λειτουργούν με άδειες του Υπουργείου Εμπορίου, το κράτος απέφυγε – ενώ είχε κάθε δυνατότητα – να τα ελέγξει. Δύο-τρία από αυτά έχουν υποφερτή υποδομή. Τα υπόλοιπα είναι άθλια! Με εκπαιδευτικό προσωπικό «απασχολήσιμους-ωρομισθίους». Με διοικητικό προσωπικό ελάχιστο για τις λειτουργικές τους ανάγκες. Με φοιτητές που προσέρχονται σ’ αυτά έχοντας απολυτήριο Λυκείου με «βάση». Οι «συνεργασίες» τους είναι στην καλύτερη περίπτωση με δεύτερης κατηγορίας πανεπιστήμια της Αγγλίας. Παράγουν ουσιαστικά αποφοίτους διοίκησης επιχειρήσεων. Τελευταία ενέσκηψαν και κάποιες σχολές «ψυχολογίας», που θα εκπλαγούν όσοι ερευνήσουν πόσο αναγνωρισμένες είναι από τα ίδια τα «εποπτεύοντα» ιδρύματα! «Και οι μηχανικοί;», θα ρωτήσετε... Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός ΚΕΣ που προσφέρει το αρχικό τμήμα των σπουδών στη χώρα μας, με ολοκλήρωση τους σε γνωστό «εποπτεύον» πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Πού είναι το μεμπτό; Μα στο ότι το ίδρυμα αυτό αποτελείται από 5 διαφορετικά κολέγια, με το ένα φημισμένο, τα δύο «αδιάφορα» και τα άλλα δύο μη αναγνωρισμένα από τον ΔΟΑΤΑΠ (τέως ΔΙΚΑΤΣΑ)! Φυσικά οι δύσμοιροι σπουδαστές του ΚΕΣ αυτού, πλην εξαιρέσεων που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού την τελευταία δεκαετία, παίρνουν το πτυχίο τους από τα δύο τελευταία θέλοντας ή μη...
Άρα ο ανταγωνισμός - αν υπάρξει - θα έλθει «από τα χαμηλά»...
  • Μπορεί η Ελλάδα μιμούμενη την Αγγλία, να γίνει εκπαιδευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, προσελκύοντας ξένους φοιτητές, αποκομίζοντας πολύτιμο συνάλλαγμα, δημιουργώντας ταυτόχρονα φιλελληνικές στρατιές αποφοίτων.

Αν θυμηθούμε ότι:
  1. Τα Αγγλικά τα μιλούν πάνω από 2 δις άνθρωποι.
  2. Για να σπουδάσει κανείς στην Ελλάδα, ακόμη κι’ αν η σχολή χρησιμοποιεί την Αγγλική γλώσσα, θα πρέπει να μάθει και Ελληνικά. Θα μπορούσε επομένως να παρακολουθήσει δωρεάν το δημόσιο πανεπιστήμιο, που προσφέρει εδώ και δεκαετίες την δυνατότητα χωρίς σημαντική ανταπόκριση.
  3. Η γείτων Τουρκία με ουκ ολίγα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν τα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής...
  4. Το κόστος ζωής που αντιμετωπίζει κανείς στην χώρα μας, είναι επιπέδου «Αγγλίας»
νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κουρασθούμε περισσότερο! Άλλωστε το πλήθος των αλλοδαπών που φοιτούν στα «κολέγια» είναι αποστομωτικός...

Ο ορατός «ανταγωνισμός» λοιπόν, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεδομένου ότι η επιλογή που θα κάνουν οι σπουδαστές θα είναι αυτή της ευκολότερης απόκτησης πτυχίου, που θα διασφαλίζει τα εργασιακά δικαιώματα... Θα πρέπει έτσι όλοι να «χαμηλώσουν τον πήχυ», αν θέλουν να έχουν φοιτητές! Κρατώντας μάλιστα στην μνήμη, την υπόσχεση του Υπουργείου Παιδείας ότι τα δικαιώματα των αποφοίτων των ΚΕΣ θα ρυθμισθούν αδιάφορα από την τελική έκβαση της αναθεώρησης ή μη του άρθρου 16, επιφυλάσσεται κανείς ακόμα και για την ειλικρίνεια της παράθεσης των επιχειρημάτων που αφορούν την πολυπόθητη ποιότητα!



ΥΓ. Σε κανά δύο μέρες θα υποβληθεί από εδώ αποκαλυπτικό ερώτημα για το πώς οι επιτήδιοι σπουδάζουν σε ιδιωτικά κολέγια με κρατικό χρήμα!!! Αναμονή λοιπόν...

13.1.07

Αγορά φωνηέντων!

Επ' ευκαιρία της "επίθεσης" στην Αμερικανική Πρεσβεία που ο Χ. Μόρφος παρουσίασε ως έδει..., δεν μπορώ να συγκρατηθώ και σας καλώ να θυμηθούμε ένα πολύ πρόσφατο γεγονός, που αφ' ενός είναι χαραχτηριστικό της νεοελληνικής πραγματικότητας και αφ' ετέρου δείχνει και την σοβαρότητα που αντιτρομοκρατικές, υπουργεία, πολίτες θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τα φαινόμενα αυτά καθώς και τις πιθανές βλέψεις των "τρομοκρατών" (αν μία στο εκατομύριο δεν συμβαίνει κάτι άλλο)!

Καθώς μοιράζαμε, τα Χριστούγεννα που πέρασαν, τα «ψιλά» μας στα παιδιά των φαναριών, αγοράζαμε λουλούδια για την «καλή μας» από τα συνομήλικά τους των μπαρ, επενδύαμε τα όνειρά μας σε λαχεία αγορασμένα από άγουρους λαχειοπώλες (που όμως είναι γουρλήδες...) – τι να σου κάνει και η πρόνοια στην πολύπαθη χώρα μας - η τηλεοπτική πραγματικότητα κυριαρχούμενη από «Πολυδωρισμό», αστυνομικό συνδικαλισμό και ζαρντινιέρες, μας υποχρέωσε στην επαναλαμβανόμενη προβολή ενός βίντεο με ήρωα έναν 11-χρονο «αναρχικό» που λιθοβολούσε τα ΜΑΤ!

Ακούσαμε διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές, παιδαγωγικές προσεγγίσεις επί του θέματος. Σ’ ένα σημείο όμως είμαι βέβαιος, ότι συμφωνούν όλοι. Ο μικρός πέταγε τις πέτρες περίφημα! Σαν αρχαιοέλληνας πελταστής! Με σωστή ημιπεριφορά του κορμού για να ενισχύσει την ρίψη. Σίγουρα καλύτερα από τους αγκυλωμένους 18-ρηδες «συντρόφους» του.

Αυτό δεν το άντεξε το Κράτος! Ότι κάνει σε μακροοικονομικούς όρους με συγκεκριμένο «χώρο» της κοινοβουλευτικής και όχι μόνο Αριστεράς, αποφάσισε να το επαναλάβει σε μικρότερη κλίμακα με τον μικρό πελταστή. Του «πήρε» το Α μέσα στον κύκλο και του έδωσε γι’ αντάλλαγμα σπίτι και έπιπλα για μια τριετία...

Ο μικρός, που ούτε ασανσέρ δεν μπορεί να πάρει χωρίς συνοδεία..., δήλωσε:

«Τώρα θα πηγαίνω σχολείο, θα γυρίζω σπίτι και μετά θα βγαίνω βόλτες!»


Τελειώνω με μια ευχή.

Και υπουργός μικρέ μου!

12.1.07

ΡΗΞΗ φ. 4: ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ

Oι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση: Απ’ τη μια καιροφυλακτεί η λογική της αγοράς, των πανεπιστημίων - επιχειρήσεων, της παραγωγής εξειδικευμένων αναλφάβητων, δί­χως ιστορική μνήμη, παιδεία, κριτική σκέψη. Από την άλλη, βέβαια βρίσκονται τα τρομακτικά αδιέξοδα ενος πανεπιστημίου σε διάλυση, όπου κυριαρχούν μάνατζερ-καθηγητές που καταληστεύουν τον δημόσιο πλούτο και φοιτητοπατέρες καριερίστες.

Η “Ρήξη” θέτει την ανάγκη υπέρβασης του διπλού αδιεξόδου, προβάλοντας το αίτημα για ένα πραγματικά δημόσιο πανεπιστήμιο, χειραφετημένο από την διπλή επιβουλή του ιδιωτικού κεφαλαίου και των συντεχνιών.

Και αυτό εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο: “Η κυβέρνηση παραδίδει ένα διαρκώς διευρυνόμενο τμήμα κρατικών λειτουργιών, οικονομικής, εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, στα χέρια υπερεθνικών κέντρων εξουσίας, που λειτουργούν χωρίς δημοκρατικό έλεγχο, αδιαφορώντας για την τύχη των πολιτών και το μέλλον της χώρας. Αν ξένοι όμιλοι αποκτήσουν τον έλεγχο όλων των σημαντικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, τι θα απομείνει από την Ελλάδα ως διεθνές υποκείμενο και όχι αντικείμενο, ως χώρα και όχι ως χώρο;” (Δ. Κωνσταντακόπουλος). Ταυτόχρονα, στο επίπεδο της ιδεολογίας η κατεστημένη διανόηση ολοκληρώνει την στρατηγική της διάλυσης εμμένοντας με γκαιμπελική επιμονή στην κοσμοπολιτική της προπαγάνδα.

Στο 4ο φύλλο γράφουν ακόμα οι: Γ. Καραμπελιάς, Μ. Στεφανίδης, Γ. Σταματόπουλος, Β. Φτωχόπουλος, Δ. Καραολής, Χρ. Καπούτσης, Σ. Σταμμέλος, Γρ. Σπηλιόπουλος, Λ. Μαύρος, Γ. Ρακκάς, Ν. Βεντούρας, Γ. Μαυρομμάτη, Γ. Παπαγιαννόπουλος, Θ. Ντρίνιας, Β. Στοϊλόπουλος, Λ. Θωμά, Ν. Ντάσιος, Μ. Διόγος, Κ. Μπλάθρας, Θ. Πολυμένης, Κ. Χατζηπολυκάρπου, Π. Κόρπας, Θ. Κουτρούμπας.

11.1.07

ΗΧΟΣ ΠΑΙΑΝΩΝ - ΤΡΟΜΟΣ ΤΥΡΑΝΝΩΝ

Θέμα "τουρκικής μειονότητας στην Θράκη έθεσε ο Γκιούλ!

Επεισόδιο στα Ίμια και πάλι χθές!

Μια και βρίσκομαι σε εργασιακό πανικό και δεν προλαμβάνω να σχολιάσω εκτενώς, αφού σας διαβεβαιώσω ότι η "περήφανη" χώρα μας συνεχίζει να στηρίζει αταλάντευτα την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας (αν και πλάκωσε δουλειά μια και υποστηρίζει ταυτόχρονα την πορεία της "Μακεδονίας ξακουστής του Αλεξάνδρου η χώρα" καθώς και της "Αλβανίας ξακουστής του Πύρου η χώρα"), παραθέτω ποίημα του Γεωργίου Σουρή με τίτλο αυτόν του post:

Βάρβαρη των Τούρκων γέννα,

που δεν παύεις ολοένα

να ξερνάς επί της γης

τους ατίμους σου σφαγείς.


Φάρα μπόγηδων εξάλλων,

και σε τούτο τον καιρό

ζης ακόμη χάριν άλλων,

πούναι Τούρκοι με σταυρό.


Αίμ’ από τη ματιά σου στάζει

κι ο Προφήτης σου προστάζει

να τρυφάς σε χαλασμούς.

2.1.07

Η EU-λα των εμπόρων, των τραπεζιτών και της λαθρομετανάστευσης!

Για την Ιστορία και την διδασκαλία της έψαχνα στο διαδίκτυο και βρέθηκα εδώ:

Προώθηση μέτρων στους τομείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης: (από την EUMC)

Τα κράτη μέλη καλούνται να εξετάσουν τα αίτια της διαφοροποιήσης στις μαθησιακές επιδόσεις. Κρίνεται σκόπιμο να αποφεύγεται η τοποθέτηση των μειονοτικών μαθητών σε χωριστές τάξεις και παράλληλα να αναθεωρηθούν τα σχολικά εγχειρίδια ούτως ώστε να διασφαλιστεί μια έγκυρη παρουσίαση της ιστορίας των μειονοτικών ομάδων.
Εξίσου σκόπιμη προβάλλει η ενσωμάτωση συζητήσεων σε θέματα ρατσισμού, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού και ισλαμοφοβίας στο επίσημο σχολικό πρόγραμμα διδασκαλίας.

Κι' αν νομίζετε ότι είμαστε όλοι ίσοι και ότι τα σύνορα της "Ευρώπης" είναι η Ελλάδα, να ποιά είναι η λεζάντα όλων των κειμένων της EUMC!
Οι μεταφράσεις του παρόντος δελτίου τύπου σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ καθώς και στην αραβική και την τουρκική γλώσσα (σημ. Καπογιώργη: ουχί στην Βουλγαρική και Ρουμανική...) παρέχονται για ενημερωτικούς σκοπούς. Υπερισχύει η αγγλική έκδοση.
Πάλι καλά! Σκέψου να υπερίσχυε η Τουρκική...

Μια και θα φτιάξουμε και το "βαζελο"τζαμί, πολιτικά ορθοί τρομάρα μας, διαβάστε όσοι γνωρίζετε την Αγγλική (γιατί στα Ελληνικά η EU-λα δεν "αδειάζει" να την μεταφράσει...), πόσο εκπροσωπούν τους νέους Μουσουλμάνους, αυτούς που θέλουμε να "ενσωματώσουμε" ντε..., στις παραγράφους 1.1, 1.2 και 1.3, οι "κατασκευές" αυτές στις Βορειοευρωπαϊκές χώρες. Από καθόλου "λυτρωτικές" εως εγκληματικά γκετοποιούσες είναι οι μουσουλμανικές εκκλησιές στην Εσπερία μας...

Εφ' όσον λοιπόν τα ξέρουν και τα έχουν μελετήσει καλά τα "αφεντικά" μας όλα τούτα, οι όποιες μελλοντικές δικαιολογίες για την πλήρη αποτυχία του πανάκριβου (αντιπαναθηναϊκού...) εγχειρήματος που θα πληρώσουμε εμείς οι "χριστιανοί", δεν θα ευσταθούν! Εκτός κι' αν η Ντόρα, ο Γιωργάκης κι' ο Παπαγιαννάκης δεν "διαβάζουν" την Αγγλική... Τότε θα φταίει μόνον η Διαμαντοπούλου που την ξέρει καλά (και θέλει να την μάθουμε κι' εμείς με το ζόρι...) που δεν τους ειδοποίησε!

Δεν ξέρω τι καταλαβαίνετε εσείς. Για μένα τα πράγματα έχουν ως εξής:
Ούτε τους αγαπάνε τους Μουσουλμάνους, ούτε πολυπολιτισμικοί είναι. Απολίτιστες δραχμοβόρες ύαινες είναι, δουλέμποροι είναι, τρόπους να μοιράσουν τα κόστη και όχι τα κέρδη από το δουλεμπόριο αναζητούν και δυστυχώς βρίσκουν αρρωγούς όλους τους αγκυλωμένους σε ψευδομαρξιστικές από τη μια και συναισθηματικο-αστικού τύπου διεθνιστικές νοοτροπίες από την άλλη.

Τί έλεγε όμως ο Engels το 1845 για την αντίστοιχη μετανάστευση των Ιρλανδών στην Αγγλετέρα; Και μην βιαστείτε να μιλήσετε για την Ιρλανδία του σήμερα, γιατί κι' αυτή "πάτησε" σε κατοπινά δουλεμπόρια και ιμπεριλιστικές συμπεριφορές...
With such a competitor the English working-man has to struggle, with a competitor upon the lowest plane possible in a civilised country, who for this very reason requires less wages than any other. Nothing else is therefore possible than that, as Carlyle says, the wages of English working-man should be forced down further and further in every branch in which the Irish compete with him. And these branches are many. All such as demand little or no skill are open to the Irish. For work which requires long training or regular, pertinacious application, the dissolute, unsteady, drunken Irishman is on too low a plane. To become a mechanic, a mill-hand, he would have to adopt the English civilisation, the English customs, become, in the main, an Englishman. But for all simple, less exact work, wherever it is a question more of strength than skill, the Irishman is as good as the Englishman. Such occupations are therefore especially overcrowded with Irishmen: hand-weavers, bricklayers, porters, jobbers, and such workers, count hordes of Irishmen among their number, and the pressure of this race has done much to depress wages and lower the working-class. And even if the Irish, who have forced their way into other occupations, should become more civilised, enough of the old habits would cling to them to have a strong, degrading influence upon their English companions in toil, especially in view of the general effect of being surrounded by the Irish. For when, in almost every great city, a fifth or a quarter of the workers are Irish, or children of Irish parents, who have grown up among Irish filth, no one can wonder if the life, habits, intelligence, moral status -- in short, the whole character of the working-class assimilates a great part of the Irish characteristics.(*) On the contrary, it is easy to understand how the degrading position of the English workers, engendered by our modern history, and its immediate consequences, has been still more degraded by the presence of Irish competition.

Έτσι για να τελειώνουμε με τους "αριστερούς" αισθηματίες... Τους καπιταλιστές θα τους "παιδέψω" άλλη φορά!


(*) "Οι της Αλβανοκουρδικής παιδείας μετέχοντες" που φωνάζω εδώ και χρόνια...


ΥΓ. Παρ' ότι η έρευνα της EUMC διεξήχθη και στην Ελλάδα, δεν είδα καμία αναφορά στα καθ' ημάς! Τί "αποκλεισμός" σε τόσους ένθερμους ευρωπαϊστές, λάτρεις του σύγχρονου δουλεμπορίου της χώρας μας ήταν αυτός ρε παλιόφραγκοι...